Η "ελεύθερη διακίνηση ιδεών" το 2013

Γράφει ο Δημήτρης Τσίτος

Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων

Η ιστορία μας διδάσκει –καλύτερα από κάθε τι- ότι οι τυραννίδες (πολιτικά ή θεοκρατικά σχήματα διακυβέρνησης όπως δικτατορίες, απολυταρχικά καθεστώτα, κομμουνισμός, φασισμός, ναζισμός, μοναρχίες, κλπ.), σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις εποχές, είχαν ως κύρια επιδίωξή τους την απαγόρευση και την καταστολή της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Προφανώς, πίστευαν –και πιστεύουν ακόμη και σήμερα- ότι οι ιδέες είναι περισσότερο απειλητικές και αποτελεσματικές από τα όπλα σε μια κατά μέτωπο ή και με άλλο τρόπο αντιπαράθεση του λαού με την αρχή εξουσίας.

Στην Ελλάδα έχουμε μνήμη εφιαλτικών καταστάσεων εξαιτίας έκφρασης ιδεών και αντιλήψεων οι οποίες ήταν αντίθετες στις προτιμήσεις και τις επιλογές των κυβερνώντων τόσο από ό,σα ακολούθησαν τον εμφύλιο πόλεμο, όσο και κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των επίορκων συνταγματαρχών. Οι διώξεις ήταν απηνείς, με εκτελέσεις, δολοφονίες, φρικτούς βασανισμούς, εξορίες, περιορισμούς στην εργασία και σε ελευθερία κινήσεων τόσο αυτών που μίλησαν όσο και για τα μέλη του συγγενικού ή φιλικού τους περιβάλλοντος. Ο απόηχος και οι συνέπειες εκείνων των πρακτικών είναι ακόμη νωπές και δικαιολογούν, ως ένα σημείο, την αντιπάθεια των επιγόνων αυτών που υπέφεραν, αναφορικά στα σώματα ασφαλείας τα οποία είχαν την ευθύνη για την εφαρμογή των μέτρων καταπίεσης και κατατρεγμού.

Κάποια στιγμή τα πράγματα στην Ελλάδα άλλαξαν και οι Έλληνες ένοιωσαν τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος να πεις αυτά που αισθάνεσαι και να μην υπάρχει ανάγκη για αυτολογοκρισία. Φυσικό ήταν, βέβαια, μετά από τόσα χρόνια καταπίεσης, τα πράγματα να ξεπεράσουν τα όρια της λογικής και η ελευθερία της έκφρασης να πάρει τη μορφή ύβρεως με πρωταγωνιστές τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία στην προσπάθειά τους να κερδίσουν όσο γίνεται μεγαλύτερο κοινό έχασαν το μέτρο και εξελίχθηκαν σε μέσα μαζικής αποπλάνησης, παραπληροφόρησης και κατασυκοφάντησης αντιπάλων, ενώ ταυτόχρονα πρόβαλλαν με τρόπο ανέντιμο εκείνους που τους πρόσφεραν «αντίδωρο».

Στις μέρες μας η πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα ελεεινό σημείο ξεπεσμού από κάθε άποψη. Υπάρχει ένα κοινοβούλιο για το οποίο οι ίδιοι οι μετέχοντες σ’ αυτό δεν λένε και τα καλύτερα, δα, λόγια. Όσοι βρίσκονται έξω από αυτό λένε τα γνωστά τα οποία δεν επαναλαμβάνουμε για να μην χαρακτηρισθούμε χυδαίοι.

Ο λαός βρίσκεται, όπως λένε ξένες πηγές, στα πρόθυρα εξέγερσης –και διερωτώνται γιατί δεν έγινε ακόμη-, το κράτος έχει διαλυθεί, η διαφθορά χαρακτηρίζει τη χώρα ως παγκόσμιο πρωταθλητή, τα μέτρα που υιοθετεί το κυβερνητικό μόρφωμα είναι εξοντωτικά, η ανεργία καλπάζει, τα συνδικάτα και οι συντεχνίες οργιάζουν απάνθρωπα, όσοι έχουν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τη χώρα το κάνουν, και η Ελληνική επικράτεια βρίσκεται στο έλεος ενός τρομακτικά μεγάλου αριθμού παρανόμων εισβολέων – τους χαρακτηρίζουν … «μετανάστες»!- οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους, διαμετρικά αντίθετους στην Ελληνική παράδοση και ιστορία, με διαφορετικές αξίες ακόμη και για την ανθρώπινη ζωή και τα εγκλήματα που απειλούν την κοινωνία και τον καθημερινό βίο των Ελλήνων.

Στο όνομα λοιπόν των αξιών της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού είχαμε την πρόσφατη προσπάθεια των κυβερνώντων να ψηφισθεί ένας νόμος ο οποίος δεν έχει καμιά διαφορά από νόμους και τακτικές που επιβλήθηκαν στο παρελθόν από τα συστήματα που αναφερθήκαμε στην πρώτη παράγραφο.

Επινοήθηκε ένα «εργαλείο» το οποίο θα αναγκάσει τους Έλληνες –με πρωτοφανείς ποινές, εκδίκηση και τιμωρία- να μη μπορούν να σχολιάσουν τα ό,σα σκέπτονται για αυτούς που τους απειλούν! Και αυτό γίνεται για την αντιμετώπιση, λένε, του «ρατσισμού και της ξενοφοβίας»! Δηλαδή, με απλά λόγια λένε «δεν επιτρέπεται, και τιμωρείται αυστηρά, αν μιλήσετε εναντίο αυτού που σας σκοτώνει, σας βιάζει, σας κλέβει, σας κάνει να φοβάστε 24 ώρες το εικοσιτετράωρο». Αυτός είναι ο νόμος που θα ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων για τους Έλληνες υποτελείς στους ξένους παρανόμους.

Όμως, αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κατά βάθος υπάρχουν άλλες σκοπιμότητες και ο νόμος γίνεται για να αποτελέσει έναν κυματοθραύστη σε επερχόμενες καταστάσεις. Κάποιοι επιθυμούν κάποιους έξω από το παιγνίδι διότι τους αξιολογούν σαν απειλητικούς και διογκούμενους αντιπάλους. Το να κλείσεις όμως το στόμα κάποιου δεν σημαίνει ότι τον έχεις πείσει!

Το νομοσχέδιο στη σύλληψή του είναι αίσχιστο και μπορεί να έχει απίθανες επιπτώσεις. Για παράδειγμα: αν κάποιος καταδικαστεί από τα δικαστήρια της χώρας για ένα ειδεχθές έγκλημα –από αυτά που συνήθως γίνονται- και είναι Αλβανός και κάποιος πει ότι «κοίτα τον κακούργο Αλβανό», τότε ο νόμος θα τον κυνηγήσει επειδή στράφηκε εναντίον σε ξένο (ξενοφοβία, ρατσισμός, κλπ.) και επειδή το σχόλιό του μπορεί να καλλιεργήσει αρνητική διάθεση για τους Αλβανούς, ή οποιαδήποτε άλλη φυλή ή εθνικότητα στην οποία ανήκει ο εγκληματίας, και ανάλογες πράξεις διωγμού! Τόσο εύκολο, τόσο βολικό και ένα διαβόητο πας-παρτού φτιαγμένο από ειδικούς.

Για την τεχνουργία του εξαμβλώματος –προς απονομή δικαιοσύνης- συντάχθηκαν και συνέπραξαν τρείς αντίρροπες, αλλά ομόθρονες , δυνάμεις. Το μόρφωμα που κυβερνά τη χώρα και οι οποίες –συνιστώσες, αλλά όχι συνισταμένη- πιστεύουν ότι από κοινού απειλούνται από το πώς διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό. Είχαν λόγους να ομονοήσουν σε αυτήν την πράξη ενώ, για παράδειγμα, δεν συμφωνούσαν στην πάταξη της διαφθοράς και της απεμπόλησης επιόρκων! Προφανώς, όλα γίνονται για το πολιτικό συμφέρον και την διατήρησή τους στην εξουσία.

Υπήρξαν όμως αντίθετες απόψεις από τα δύο συστημικά κόμματα της «άκρατης» και «κεκραμένης» αριστεράς, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί διατείνονται ότι είναι αντίθετοι στην επιβολή νόμων που εμποδίζουν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και εναντιώνουν λόγο στο επιχειρούμενο εγχείρημα. Φυσικά δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι οι προθέσεις τους είναι «εκ του αγαθού» διότι η προέλευσή τους –ας μην ξεχνούμε τον Στάλιν- κάθε άλλο μπορεί να πείσει εκτός του ότι κόπτονται για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Μάλλον θέλουν να προσελκύσουν τους αριστερίζοντες διανοούμενους.

Αυτά τα λίγα, απλά και χωρίς διάθεση φιλοσοφίας. Εκείνο, όμως, που έχει μεγάλη σημασία είναι όχι ο νόμος αυτός καθαυτός, που κάποια στιγμή θα φύγει από τη μέση μαζί με τους γεννήτορές του, και που θα ακολουθεί σαν ρετσινιά αυτούς που τον έφτιαξαν –και όταν ακόμη φύγουν από αυτή τη ζωή. Μεγάλη σημασία έχει η «στάση», η διάθεση και οι προθέσεις αυτών που έχουν τη δυνατότητα να νομοθετούν πράγματα άσχημα και απεχθή.

Είναι σημείο των καιρών. Για τις αυτοκτονίες –πρόσφατη η αυτοκτονία του υπολοχαγού και η καταπληκτική αξιοπρεπής αποχαιρετιστήριος επιστολή - διαθήκη στους πολιτικούς- κανένας λόγος. Για την ανεργία και τη φτώχεια που αποτελούν εθνική γενοκτονία, κανένας λόγος. Για την ανασφάλεια και το έγκλημα στην καθημερινή ζωή κανένας λόγος.

Όμως, θέλουν να βάλουν Φιμωτρο στον κόσμο. Αν το πετύχουν θα είναι η αρχή και για άλλα, χειρότερα, δεινά.

Σημείωση του αρθρογράφου: Ίσως δεν μας δοθεί ξανά η δυνατότητα να ξαναγράψουμε κείμενα με αυτό τον τρόπο – το φίμωτρο είναι ήδη κατασκευασμένο. Να δούμε πότε θα μας το φορέσουν!

Πηγή RIEAS

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση