Στην Ιερισσό βλέπουμε το μαύρο αύριο της Ελλάδας

Δυστυχώς, οι εξελίξεις στην Ιερισσό της Χαλκιδικής και τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή στην οποία δραστηριοποιείται η γνωστή σε όλους εταιρεία εξόρυξης χρυσού, αποτελούν την μέγιστη απόδειξη πως το Ελληνικό κράτος –με απόφαση προσωπική του φερόμενου ως πρωθυπουργού της χώρας Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δήλωσε πως «η επένδυση θα γίνει με κάθε θυσία»- έχει αποχωρήσει από την Χαλκιδική και την έχει παραδώσει στους σχεδιασμούς και τα εν γένει συμφέροντα της ιδιωτικής εταιρείας, η οποία έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και χωρίς να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη φέρεται ως ιδιοκτήτρια σχεδόν της μισής επιφάνειας εδάφους του νομού Χαλκιδικής.

Αν και όλως «τυχαίως» το Ελληνικό δημόσιο δεν κερδίζει ούτε ένα ευρώ από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα (μάλιστα η κυβέρνηση κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να ακυρώσει απόφαση η οποία έκρινε ασύμφορη την τιμή πώλησης από την πλευρά της Ελλάδας!!!), αν και έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται τα αποτελέσματα με οφθαλμοφανή ρύπανση του θαλάσσιου χώρου, αν και το σύνολο σχεδόν των κατοίκων (πλην εκείνων που εργάζονται στην εταιρεία) είναι εναντίον της συγκεκριμένης επένδυσης –η οποία εκτός των άλλων καταστρέφει δάση και δημιουργεί έρημη γη στο πέρασμά της- η κυβέρνηση στηρίζει έμπρακτα την συνέχιση μίας επιχειρηματικής δραστηριότητας έχοντα μεταφέρει σημαντικότατο αριθμό αστυνομικών δυνάμεων καταστολής, ενώ υπάρχουν σαφείς ενδείξεις παραβίασης των πολιτικών δικαιωμάτων των κατοίκων οι οποίοι είτε γίνονται τακτικότατα θύματα αστυνομικών επιθέσεων, είτε σύρονται για 24ωρες ανακρίσεις, είτε προφυλακίζονται ως ύποπτοι για τέλεση κακουργηματικών πράξεων εις βάρος της εταιρείας εξόρυξης χρυσού.

Η Χαλκιδική σήμερα έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε μία ΕΟΖ (Ειδική Οικονομική Ζώνη) όπου με σχεδόν πλήρη απουσία του κράτους δραστηριοποιείται μία ιδιωτική εταιρεία η οποία και επιβάλει τους δικούς «νόμους», έχει την δική της «αστυνομία» και σε αγαστή συνεργασία τόσο με τις αστυνομικές (ή άλλες τοπικές) αρχές και κυρίως με μία μερίδα πολιτών που εργάζονται σε αυτήν, έχει κατορθώσει να επιβάλει τα συμφέροντά της, είτε με βομβαρδισμούς με ασφυξιογόνα αέρια εν ενεργεία σχολείων είτε ακόμη και με διαταγή προφυλακίσεων πολιτών που αντιδρούν…

Σήμερα στην Χαλκιδική νόμος είναι το συμφέρον της εταιρείας, η οποία δεν διστάζει να δημιουργεί συγκρουσιακές καταστάσεις και μεταξύ των πολιτών (εργαζόμενων σε αυτήν και μη), απειλώντας ουσιαστικά με μία ανεξέλεγκτη τοπική κοινωνική έκρηξη η οποία θα έχει εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά… την ίδια στιγμή που η αστυνομία έχει μετατρέψει οικισμούς σε πεδία μαχών, μεταφέροντας έτσι το σημείο ενδιαφέροντος (και φυσικά τις κάμερες) μακριά από τους χώρους όπου δραστηριοποιείται η ιδιωτική εταιρεία...

Αυτός ο τρόπος λειτουργίας, ο οποίος χρησιμοποιεί και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα (βλ. πυρπόληση αστυνομικού τμήματος Ιερισσού) σηματοδοτεί και την συνέχεια για την υπόλοιπη χώρα, όπου λίαν συντόμως θα «πατήσουν» ξένοι επενδυτές και φυσικά η (λαθρο)κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά θα στηρίξει ακόμη και με αιματοχυσία των πολιτών, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ιερισσό της Χαλκιδικής.

Στην Χαλκιδική σήμερα βλέπουμε το αύριο μίας κατετμημένης Ελλάδας, όπως αυτό σχεδιάστηκε μέσω των ΑΟΖ και των διαφόρων πολυεθνικών που περιμένουν το σύνθημα για να εισβάλουν στην χώρα του μεγάλου πειράματος, όπου θα συναντήσουν μηδενικές νομικές και πολιτικές αντιστάσεις, όπου θα διαλεχθούν με τοπικούς «άρχοντες» ελεεινούς μισθούς εργασίας για τους γηγενείς κατοίκους οι οποίοι θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ εργασίας που θα τους προσφέρει μια εξαθλιωμένη ζωή ή την αντικατάστασή τους από λαθρομετανάστες (ήδη έχει υπογραφεί η σχετική υπουργική απόφαση) ή από εισαγόμενους από τρίτες χώρες εργαζόμενους (όπως ήδη έχει συμβεί πριν μερικές ημέρες μέσω ΦΕΚ, όπου σε μία καταφανή επίδειξη πολιτικής προκλητικότητας κλήθηκαν μασέρ για εργασία στην Ελλάδα).

Το αύριο της Ελλάδας, λοιπόν, το βλέπουμε σήμερα στην Χαλκιδική. Εάν μας αρέσει μπορούμε να το χειροκροτήσουμε, εάν όμως έχουμε σκεφθεί κάτι καλύτερο για το μέλλον το δικό μας αλλά και των παιδιών μας, τότε αυτή την πρώτη ΕΟΖ της Χαλκιδικής οφείλουμε να την καταστρέψουμε (με πιέσεις στους τοπικούς βουλευτές, με την φυσική παρουσία μας και την έμπρακτη με κάθε μέσο υποστήριξή μας στους συμπολίτες μας που κάποιοι αποφάσισαν δολοφονώντας το περιβάλλον που ζουν να τους μετατρέψουν σε ζωντανούς νεκρούς) όσο ακόμη είναι νωρίς...

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση