Η τουρκοκρατία καλά κρατεί

Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Παρακολουθώντας κανείς την ηγεμονική πολιτική που ασκεί παγκοσμίως η Αμερι­κή από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμί­ου Πολέμου και δώθε, θα διαπιστώσει εύκολα πως ό,τι δεν πέτυχε με τα όπλα το πέτυχε με τις εικόνες. Το Χόλιγουντ, με αλλά λόγια, αποδείχτη­κε πιο αποτελεσματικό από τη βαριά και διαστη­μική πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ. Το Χόλιγουντ ούτε έκανε αποβάσεις ούτε επέβαλε δικτατορίες. Απλώς κατέστησε την Αμερική υπέρτατο αντικεί­μενο του πόθου – τον τρόπο ζωής, το φανταχτερό της όνειρο.

Εν πρώτοις, κατάφερε να επιβάλει τον αμερι­κανικό τρόπο σκέψης και κατόπιν να αφηγηθεί στην οθόνη την «Καταιγίδα της Ερήμου» σαν μια συναρπαστική ιστορία που μιλά στις καρδιές όλων μας! Ένα καπελάκι των Μπόστον Σέλτικς είναι αρ­κετό για να κάνει τον κάτοικο και της πιο απόμα­κρης ζούγκλας ευτυχισμένο.

Η επιτυχία έγκειται στο να κάνεις τον άλλο να αισθάνεται οικεία με τη γλώσσα σου, τον πολιτι­σμό, τα ήθη και τα έθιμά σου. Πράγμα που γίνεται συστηματικά, εδώ και καιρό, κυρίως από τα δύο μεγάλης ακροαματικότητας κανάλια, τα οποία προβάλλουν τουρκικά σίριαλ. Όπως εύστοχα γρά­φει ο Γ. Καραμπελιάς στο «Άρδην», «το τουρκικό κράτος έχει ήδη καταλάβει τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της Ελληνικής Δημοκρατίας χωρίς να χρειαστεί να καταλάβει έδαφος της Ελλάδας». Το δε απόγειο της υποκρισίας είναι ότι στα δελτία ει­δήσεων των δύο αυτών καναλιών προβάλλονται λεπτομερώς οι τουρκικές παραβιάσεις του εναέ­ριου χώρου μας και οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, όπου τα τουρκικά πολεμικά πλέουν ανενό­χλητα ως το Σούνιο.

Αμέσως μετά οι διαφημίσεις προετοιμάζουν το κοινό για τον Σουλεϊμάν και τη δακρύβρεχτη Σιλά. Έτσι εντυπώνεται σίγα - σιγά η ιδέα του τουρκικού τρόπου ζωής, σκέψης και πολιτισμού, μας γίνεται οικεία, κλαίμε με τις ιστορίες αγάπης, θαυμάζου­με τις απαστράπτουσες Μερσεντές και τις πολυτε­λείς βίλες, μαθαίνουμε ότι ο πάτος της τροφικής αλυσίδας της υπεραναπτυγμένης τουρκικής κοι­νωνίας είναι οι Κούρδοι – με δυο λόγια, στήνεται ένα ιδανικό πολιτισμικό πρότυπο, ενώ ταυτόχρο­να μας εντάσσουν σε ένα οικείο περιβάλλον, κα­θόλου εχθρικό, κάθε άλλο, τόσο φιλικό, που μπο­ρούμε να… ενώσουμε και τις χώρες μας ακόμα!

Βεβαίως, όλα αυτά δεν θα είχαν ιδιαίτερη βα­ρύτητα αν δεν μαθαίναμε και το ένδοξο ιστορικό παρελθόν της γειτονικής και τόσο φιλικής χώρας. Μπορεί η πλειονότητα των ελληνοπαίδων που ει­σέρχεται στα πανεπιστήμια να θεωρεί ότι η 28η Οκτωβρίου αναφέρεται… στην τουρκοκρατία και ο Παρθενώνας… στο Βυζάντιο, ωστόσο η ελλη­νική Δημοκρατία φροντίζει να γνωρίσουν τα πά­ντα για τον Σουλεϊμάν και το χαρέμι του. Καθώς φαίνεται, και σε αυτήν την περίπτωση ό,τι δεν πέ­τυχαν οι τουρκικές προκλήσεις και η συχνή όξυν­ση των σχέσεων – πολλές φορές υπό την απειλή πολέμου των κατά τα άλλα φίλων γειτόνων – το πέτυχε η νεο-οθωμανική προπαγάνδα μέσω των απερίγραπτα (ουδόλως) «αφελών» σίριαλ που κλέβουν τις καρδιές των Ελλήνων τηλεθεατών, οι οποίοι συγκινημένοι, χρεοκοπημένοι και δίχως μέλλον κλαίνε και οδύρονται για τις ατυχίες της Σιλά σε καθημερινή βάση. «Μα είναι συγκινητικό, πολύ συναισθηματικό», και το δάκρυ ρέει με με­γαλύτερη συχνότητα και από τους καταρράκτες του Νιαγάρα.

Η αρχή έγινε από τον ΣΚΑΪ, όπου ανακαλύφθη­κε μια νέα ανάγνωση - αφήγηση (!) της Ιστορίας του ’21 και μάθαμε ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως τα ξέραμε και ότι είχαμε πέσει θύ­ματα παρεξήγησης! Οι Τούρκοι δεν ήταν δυνάστες και κατακτητές. Μάθαμε σε εντατικά τηλεοπτικά ιστορικά σεμινάρια ότι ασκούσαν δημοκρατική δι­οίκηση και ότι οι Έλληνες έχαιραν προνομίων που λίγο - πολύ τα έχασαν με την αδικαιολόγητη Επα­νάσταση και γι’ αυτό μας θεωρούν… αχάριστους!

Μετά ήρθε ο Alpha, μετά ο Ant1 και το Mega να συνεχίσουν αυτήν την πατριωτική πολιτική με λι­γότερο επιστημονικό, αλλά αποτελεσματικότερο τρόπο… με ιστορίες αγάπης, με την προβολή του ένδοξου παρελθόντος των γειτόνων, κάνοντάς μας κοινωνούς της γλώσσας τους - για να τη συ­νηθίζουμε - όπως και του συναισθηματικού τους κόσμου, του τόσο συγκινητικά τρυφερού…

Η παρακμή μας είναι πολύ μεγαλύτερη από αυ­τήν που φανταζόμαστε ή ακόμα κι από αυτήν που τρομάζουμε να αποδεχτούμε. Αρκεί να σκεφτού­με ότι φτάσαμε στο σημείο με τέτοια πολιτισμική παράδοση να… εισάγουμε τούρκικο πολιτισμό.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση