Για ποιους οι χαμένες θυσίες του λαού μας;

Του Θεόδωρου Δίζελου

Και οι τρεις πρωθυπουργοί που ανέλαβαν να διαχειριστούν την κρίση από το 2010 μέχρι σήμερα, καθώς και οι τρεις υπουργοί των Οικονομικών που εμφανίστηκαν σαν σωτήρες της ελληνικής οικονομίας, δυστυχώς έσπειραν χονδροειδή ψέματα στον ελληνικό λαό.

Και το χοντροειδέστερο απ' όλα είναι αυτό που χρησιμοποιούν ακόμη, ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού, οι τόσο αιματηρές και εξαθλιωτικές, δεν θα πάνε χαμένες. Υποτίθεται ότι αυτό ήταν μια υπόσχεση πως τα μέτρα τα οποία θα λάβαιναν θα οδηγούσαν στην ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας. Οι δημοσιονομικές ανισορροπίες θα εξαλείφονταν, τα προβλήματα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας θα διορθώνονταν, η ανεργία θα περιοριζόταν και γενικά το επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων θα βελτιωνόταν. Και όλα αυτά θα επιτυγχάνονταν με τις δύο δέσμες μέτρων που προέβλεπαν τα περίφημα Μνημόνια!

Η μία δέσμη ήταν οι περικοπές μισθών και συντάξεων στον δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό και η δεύτερη ήταν η σειρά μέτρων για την αναδιάρθρωση του κράτους και της οικονομίας μας. Όπως όμως θα δούμε στη συνέχεια, αυτές όλες οι υποσχέσεις δεν ήταν παρά παραπλάνηση του ελληνικού λαού, για να αποφύγουν οι κυβερνήσεις τη λαϊκή αντίδραση και να πετύχουν την αποδοχή των σκληρών μέτρων. Η προσπάθεια παραπλάνησης πέτυχε με τη συνδρομή των συνασπισμένων δυνάμεων του συστήματος, και κυρίως της ανόητης προπαγάνδας των συστημικών ΜΜΕ και πολλών άλλων πληρωμένων ή μη παραγόντων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Ο ελληνικός λαός τώρα με το τρίτο πακέτο σκληρών μέτρων άρχισε να συνειδητοποιεί τα ψέματα που επιστράτευσαν οι τρεις πρωθυπουργοί, Παπανδρέου - Παπαδήμος - Σαμαράς, και οι συνεργάτες τους.

Ας δούμε όμως τις εξελίξεις σε ορισμένα βασικά μακροοικονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, για να ενημερωθεί ο λαός μας αν έχουν αξιοποιηθεί ή όχι οι τριετείς εξαθλιωτικές θυσίες του.

Η συρρίκνωση του ΑΕΠ: Το ΑΕΠ, βασικό μακροοικονομικό μέγεθος, αποτελεί τον καθρέφτη της δυναμικότητας μιας οικονομίας και της παραγωγικής της ικανότητας. Από την άποψη αυτή, η μελέτη των εξελίξεων στο μέγεθος αυτό είναι απολύτως αναγκαία για τον καθορισμό των επιλογών της οικονομικής πολιτικής. Θα περιοριστούμε να παρουσιάσουμε σήμερα τις εξελίξεις στο ΑΕΠ κατά την κρίσιμη περίοδο 2009 μέχρι σήμερα. Το 2009 άρχισε πλέον η ελληνική οικονομία να μπαίνει σε ύφεση και το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 1,8 δισ. ευρώ. Το 2010 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 9 δισ. ευρώ. Και το 2011 κατά 14 δισ. ευρώ. Για φέτος η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία υπολογίζουν ότι η συρρίκνωση αυτή σημαίνει και ανάλογο περιορισμό της παραγωγής, μείωση της απασχόλησης και αύξηση της ανεργίας. Έτσι, φτάσαμε από 231 δισ. ευρώ το 2009 να έχουμε το 2011 μόνο 208,5 δισ. ευρώ ΑΕΠ. Μέσα στα χρόνια που η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο και στις συνταγές της «τρόικας», άρχισε και η αλματώδης μείωση της ελληνικής παραγωγής. Αυτές τις αμαρτίες της «τρόικας» πληρώνουμε με τα μέτρα που πρόκειται να ψηφιστούν για να πάρουμε τη δόση μας! Και παρά τις προβλέψεις όλων ότι το 2013 θα αρχίσει τάχα η ανάκαμψη της οικονομίας και η μείωση της ύφεσης, εξακολουθούμε να έχουμε την άποψη ότι η επόμενη χρονιά θα είναι που η ύφεση θα προσεγγίσει το 8% και πλέον. Και φυσικά αυτό θα σημάνει ότι ο ελληνικός λαός θα γίνει ακόμα πιο φτωχός. Αλλά θα αποτελέσει και τη δικαιολογία για τη λήψη και άλλων πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων. Δηλαδή αύξηση της φορολογίας και περαιτέρω μείωση συντάξεων και μισθών αλλά και κλείσιμο αρκετών επιχειρήσεων και υπερβολική αύξηση της ανεργίας. Και όλα όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση, ότι τάχα μάχεται για την ευημερία του ελληνικού λαού και για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, είναι απλώς και μόνο παραπλανητικά.

Είναι παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του. Και τούτο γιατί η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας θα αργήσει για πολλά χρόνια, είτε παραμείνουμε στο ευρώ είτε επανέλθουμε στη δραχμή. Βέβαια η παραμονή μας στο ευρώ θα καθυστερήσει πολύ περισσότερο την ανάκαμψη της οικονομίας, αν ποτέ καταφέρουμε να φτάσουμε σ' αυτό το σημείο. Η ανάπτυξη την οποία οραματίζεται η κυβέρνηση συνεχώς απομακρύνεται. Ο υπό κατάρτιση προϋπολογισμός της ΕΕ προβλέπει περιορισμό των πιστώσεων για το ΕΣΠΑ. Τα σχετικά κονδύλια για την Ελλάδα θα περιοριστούν κατά 8 δισ. ευρώ μέσα στην προσεχή τριετία. Επομένως, αυτή η πηγή άρχισε πλέον να μειώνει την παροχή της. Και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δεν φαίνεται να διαθέτει επαρκή ρευστότητα για να βοηθήσει τις προσπάθειές μας για ανάπτυξη. Όταν λοιπόν η κυβέρνηση μιλάει για αναπτυξιακή πορεία, θα πρέπει να είναι συγκρατημένη, για να μη δημιουργεί παραπλανητικές καταστάσεις στον λαό.

Η πορεία του χρέους: Το δημόσιο χρέος υπολογίζεται ότι στο τέλος της φετινής χρονιάς θα διαμορφωθεί στα 377,8 δισ. ευρώ, ή ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 175,7%, συμπεριλαμβανομένου και του χρέους των ΝΠΔΔ. Το 2011, όπως είναι γνωστό, έγινε το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους αλλά και το γενναίο «κούρεμα» μισθών και συντάξεων. Και θα έπρεπε το δημόσιο χρέος να είχε σημαντικά μειωθεί. Παρά ταύτα διαπιστώνουμε ότι μέσα στο 2011 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 24 δισ. ευρώ (στο τέλος του 2010 το δημόσιο χρέος έφτανε στα 353,8 δισ.).

Το μεγάλο πρόβλημα με το δημόσιο χρέος είναι η βιωσιμότητά του και η ικανότητα της Ελλάδος να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του. Η βιωσιμότητα του χρέους είναι αμφισβητούμενη. Έτσι, παρ' όλα τα «κουρέματα», το δημόσιο χρέος συνέχισε την ανοδική του πορεία, που σημαίνει ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού και στον τομέα αυτό πήγαν χαμένες.

Πηγή: Το Παρόν

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση