Μαύρη εργασία ή με συνέταιρο-νταβατζή το κράτος;

Του Στρατή Μαζίδη

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται το φαινόμενο αρκετοί ελεύθεροι επαγγελματίες να κλείνουν τα βιβλία τους, να τακτοποιούν τις φορολογικές τους υποθέσεις και να εργάζονται πλέον… αόρατα.

Κοινώς στη ζούλα. Και πολύ καλά κάνουν. Θυμάμαι σα να ήταν χθες που μιλούσα με ένα φίλο μου, πατέρα τριών παιδιών. Χρωστούσε στον ΟΑΕΕ, στην εφορία και αποφάσισε να κλείσει την ατομική του επιχείρηση. Ήταν μάταιο, όπως μου έλεγε. Η ΔΕΗ πάλι το είχε πανεύκολο να του διακόψει το ρεύμα.

Τι κι αν υπήρξε συνεπής τόσα χρόνια. Έκλεινα το τηλέφωνο λυπημένος για το φίλο μου. Μιλώντας ξανά μετά από καιρό, τον ρώτησα πως τα πάει. “Έχει ο Θεός” μου απήντησε. Πλέον εργαζόταν μαύρα. Δίχως ασφάλιση, δίχως τίποτε. Αλλά τι να την κάνει την ασφάλιση όταν πρέπει να ταΐσει τα παιδιά του; Και τώρα μπορεί έστω δύσκολα να τα θρέψει, αφού πρωτύτερα εκαλείτο να μεγαλώσει το ΚΕΠΥΟ, τον ΟΑΕΕ κτλ.

Η λύση της μαύρης εργασίας δεν αποτελεί επιλογή αλλά αναγκαίο κακό για αρκετούς συνανθρώπους μας. Ένας φίλος μηχανικός έχει έσοδα περίπου € 12.000,00. Από αυτό το ποσό θα πρέπει να αφαιρέσει το ΤΣΜΕΔΕ, το τέλος επιτηδεύματος (που ακούστηκε να φορολογείσαι γιατί δουλεύεις και όχι μόνο για όσα έβγαλες) κτλ. Όμως θα φορολογηθεί για € 12.000,00. Στο τέλος δεν του μένουν ούτε τα μισά. Γιατί όμως θα πρέπει να έχει συνέταιρο το κράτος; Αυτό αναρωτιέται και ο ίδιος σιγά σιγά…

Η πολιτεία οφείλει να αφήσει ελεύθερη την αγορά να αναπνεύσει, να κινηθεί, να παράξει και στο τέλος να λάβει ένα αντίκρυσμα. Ως εκεί όμως. Αφήστε τα αγαθά και την αγορά ελεύθερα, δίδασκε ο οικονομολόγος Άνταμ Σμιθ 250 χρόνια νωρίτερα.

Εισφορές για συντάξεις που δε θα λάβουμε και για περίθαλψη σε ράντζα με γενόσημα.
Φορολογία ληστρική για ένα κράτος σπάταλο, αδηφάγο και σάπιο που δε μας ανταποδίδει πίσω τίποτε.

Μέχρι να επανέλθουν όλα αυτά σε λογικά επίπεδα, καλύτερο θα είναι να μιλάμε για φοροαποφυγή και εισφοροαποφυγή παρά για διαφυγή.

Πηγή: Free Pen

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση