Πού είναι οι Έλληνες σήμερα;
Το ερώτημα είναι λογικό, αν και προέρχεται από τον απόλυτο παραλογισμό, αφού κοινή διαπίστωση είναι πως είτε σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν πλέον Έλληνες είτε υπάρχουν αλλά δεν έχουν καμία σχέση με το όνομα που κουβαλούν.
Πού είναι οι Έλληνες;
Βγήκαν στον δρόμους για το Πολυτεχνείο. Και πολύ καλά έκαναν. Όμως, τις άλλες ημέρες που είναι εξαφανισμένοι; Πού βρίσκονται; Το μοναδικό τους πρόβλημα είναι το… Πολυτεχνείο που ανέδειξε πράκτορες ως ηγέτες, που ανέδειξε την λαμογιά ως προαπαιτούμενο της επιτυχίας, που ανέδειξε τα μηδενικά και τα πρόσθεσε σε τραπεζικούς λογαριασμούς εμπόρων της δημοκρατίας;
Πού είναι οι Έλληνες;
Το καλοκαίρι το πέρασαν στις παραλίες, επειδή δεν έβλεπαν αυτά που ερχόντουσαν, επειδή δεν έβλεπαν την σχεδιασμένη καταστροφή και την προγραμματισμένη εξαθλίωσή τους. Και σήμερα που τα βλέπουν, τι κάνουν;
Η απάντηση είναι τραγική. Δεν κάνουν τίποτε. Απλά, κάθονται, φοβισμένοι και ελπίζουν πως η καταστροφή δεν θα τους συμπαρασύρει. Ελπίζουν πως θα σταματήσει στο σπίτι του γείτονα. Ελπίζουν πως εάν μείνουν ακίνητοι, τότε δεν θα τους δει το καθεστώς και δεν θα τους συμπεριλάβει στους στόχους του. Ελπίζουν και ξεγελούν τους εαυτούς τους πως αυτοί θα αντέξουν, επειδή άντεξαν μέχρι σήμερα, αγνοώντας πως η καταστροφική επιτηδευμένη λαίλαπα δεν σκοπεύει να αφήσει τίποτε όρθιο στο πέρασμά της, πως δεν σκοπεύει να αφήσει κανέναν αλώβητο, κανέναν που δε θα γονατίσει στην παράνομη εξουσία που ζητά ανθρώπινες ζωές για να ενισχυθεί και να παραμείνει.
Πού είναι οι Έλληνες;
Μας περιγελούν οι ξένοι. Γίνανε εκλογές αυτοδιοικητικές και είπαν: «Κέρδισε το μνημόνιο», αφού οι ψηφοφόροι ψήφισαν μνημονιακά κόμματα. Έγιναν βουλευτικές εκλογές και πάλι κέρδισε το μνημόνιο, αφού κυβέρνηση έγιναν πάλι τα μνημονιακά κόμματα.
Μας χλευάζουν οι βασανιστές μας. Και το άσχημο για εμάς είναι πως έχουν δίκιο…
Έχουμε μεταμορφωθεί (μετά από χρόνιες παρεμβάσεις ειδικών επιστημόνων και αρκετού χρήματος) σε υπανθρώπους εξαρτώμενους, σαν πρεζόνια, από την εκάστοτε δοτή εξουσία.
Μας κοροϊδεύουν παίζοντας με τις λέξεις και δεν κατανοούμε πως το κάνουν για να κερδίσουν χρόνο και να κλέψουν περισσότερο από την περηφάνεια μας, να κλέψουν περισσότερο από την ζωή μας, να κλέψουν περισσότερο από την πατρίδα μας, να κλέψουν και να υποθηκεύσουν τις ζωές των παιδιών μας…
Μας λένε «επειδή τα μέτρα είναι πολύ σκληρά, βρέθηκαν άλλα, ισοδύναμα»… κι εμείς δεν τους παίρνουμε με τις πέτρες, δεν τους οδηγούμε σιδηροδέσμιους στις φυλακές για να περάσουν το υπόλοιπο του βίου τους. Προφανώς, επειδή σαν λαός δεν γνωρίζουμε πλέον ούτε τη γλώσσα μας, δεν κατανοούμε ότι το «ισοδύναμο» ενός απάνθρωπου μέτρου, είναι εξίσου απάνθρωπο… αλλά, ελπίζουμε πως όσο και αν μας το διαλαλούν σε όλους τους τόνους και με κάθε τρόπο, οι απάνθρωποι άρχοντες δεν θα μας εξαθλιώσουν, δεν θα μας καταστρέψουν…
Πού είναι οι Έλληνες;
Γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους; Μόνο οι άνεργοι ξεπερνούν επισήμως το 1,5 εκατομμύριο (ανεπίσημα η ανεργία έχει προ πολλού ξεπεράσει τα 3 εκατομμύρια), αλλά κανένας ή σχεδόν κανένας δεν βγαίνει να διεκδικήσει το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στην ζωή!!!
Γιατί;
Μήπως προτιμούν να μυξοκλαίνε πως δεν τα βγάζουν πέρα;
Μήπως προτιμούν να φωνάζουν για το δίκιο τους σε παρέες και στην οικογένεια, αλλά φοβούνται να παλέψουν για όσα έχασαν και όσα συνεχίζουν να χάνουν;
Μήπως προτιμούν να βρεθεί κάποιος άλλος, που θα αγωνιστεί γι αυτούς, χωρίς αυτούς, και θα λύσει τα προβλήματά τους, επειδή οι ίδιοι φοβούνται να σηκώσουν ανάστημα, επειδή οι ίδιοι φοβούνται να απαιτήσουν την επιβολή του Συντάγματος και το δικαίωμά τους στην αξιοπρεπή διαβίωσή τους και όχι στην καθημερινά απειλούμενη επιβίωσή τους;
Πού είναι οι Έλληνες;
Χαθήκανε στους καναπέδες τους;
Χαθήκανε στην μιζέρια που επέλεξαν να κάνουν σύντροφό τους;
Χαθήκανε μεταξύ λογικής και ισοδύναμων και έχουν γίνει θεατές της φυσικής εξόντωσής τους;
Πού είναι οι Έλληνες;
Περάσαμε από τη γενιά του Πολυτεχνείου, στη γενιά του Μνημονίου. «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» ήταν τα συνθήματα τότε, αλλά και σήμερα. Όμως, τώρα δεν υπάρχουν Έλληνες να βγούνε στους δρόμους, επειδή φοβούνται πως θα τους καπελώσουν άλλοι πράκτορες, άλλα λαμόγια… και διατηρούν στην εξουσία τους παλιούς πράκτορες, τα γνωστά λαμόγια…
Ποια σχέση έχουμε εσύ κι εγώ με τους προγόνους; Εκείνοι βάζανε μπροστά τα στήθια τους κι εμείς το… συμφέρον μας. Εκείνοι δεν λογάριαζαν την ζωή τους κι εμείς δεν λογαριάζουμε τίποτε πέρα από την μικρή ζωή μας, πέρα από τον μικρόκοσμό μας, στον οποίο έχουμε γίνει κατάδικοι… άβουλα ανθρωπάκια που μετράνε το βιός τους και όχι την περηφάνεια τους. Κι όταν θα χάσουμε και το βιός μας, τότε δεν θα έχουμε τίποτε, αφού πρώτα είχαμε παραδώσει τα όνειρά μας και τις ελπίδες μας, την ιστορία μας και τα παιδιά μας, τα ιερά και τα όσιά μας…
Αλήθεια, νομίζετε πως αξίζει ο σεβασμός σε εκείνους που δεν σέβονται τους εαυτούς τους;
Αλήθεια, νομίζετε πως αξίζει το αύριο σε εκείνους που ζούνε και συμβιβάζονται μόνο για όσα έχει να τους δώσει (ή να τους επιτρέψει να έχουν) το σήμερα;
Αλήθεια, νομίζετε ότι αξίζει η τιμή σε εκείνους που προτίμησαν να την παραδώσουν για να μην χάσουν τον καναπέ τους;
Ξεχάσαμε πολλά οι σημερινοί Έλληνες. Μα το πιο σημαντικό είναι πως ξεχάσαμε από που ερχόμαστε κι έτσι σήμερα δεν ξέρουμε που να πάμε. Ξεχάσαμε, απομακρυνθήκαμε από τις ρίζες μας. Και λαός που δεν γνωρίζει τις ρίζες του είναι λαός που δεν έχει αύριο…
Όποιος δεν μπορεί να δει αυτά που έρχονται, τότε δεν μπορεί να δει και όσα χάνει. Δεν μπορεί να δει πως αλλάζει και από άνθρωπος γίνεται δούλος. Και σε ανθρώπους που δεν νιώθουν την ελευθερία που χάνουν, τότε αυτή δεν τους αξίζει, επειδή ποτέ δεν την τίμησαν και ποτέ δεν θα την τιμήσουν.
Κι αν δεν είμαστε περήφανοι γι αυτό που γίναμε και γι αυτό που σήμερα είμαστε, δεν μένει παρά να κάνουμε ό,τι πρέπει να για αλλάξουμε... Αλλιώς ας σωπάσουμε για πάντα.
Αναρτήσεις
Η Σιωπή είναι χρυσός. Αυτό που θέλουν είναι να κάνουμε λίγο φασαρία και μετά να πούμε: Οκ σώστε μας, δώστε μας, και πάρτε από μας ότι θέλετε, γη, νερό, αέρα, ήλιο, λιμάνια, δρόμους, νησιά, θέρετρα, ΔΕΚΟ. Αν όμως υπομείνουμε στον οικονομικό στραγγαλισμό που μας κάνουν. Όχι τόσο πολύ σαν τους νεομάρτυρες που οι Οθωμανοί τους έκλειναν στα υπόγεια χωρίς νερό και φαγητό. Λίγο, ας πούμε να φάμε καμιά σαρανταριά μέρες μόνο σπόρους και όσπρια χωρίς κρέας, τότε θα πάθουν τον κακό τους τον τάραχο. Θα καταλάβουν ότι ουκ αν λάβουν από τον νηστεύσαντα λαό. Και τότε μπορεί να έχουμε άλλο σκηνικό και πλαν Β.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤοπιασες το θεμα, φαινεσαι ψαγμενος.Θεωρουν οτι υπαρχει πολυ λιπος ακομα.Γεμισε η Ευρωπη απ τις καταθεσεις μας και τις αγορες ακινητων.
ΔιαγραφήΠρος Θεού λοιπόν! Κανένας δεν σχολιάζει ένα τέτοιο κείμενο; Κανένας δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα εδώ; Κανένας δεν αισθάνεται τύψεις; Κανένας δεν θυμάται το βυζί της Ελληνίδας μάνας του; Κανένας δεν ντρέπεται να κοιτάξει στα μάτια τα παιδιά του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει Κανένας πια λοιπόν;
Αράξατε όλοι στους καναπέδες σας και στα κομπιουτεράκια σας, και περιμένετε από κάποιον καινούργιο ήρωα, κάποιον καινούργιο ΄Αγιο Μαλάκα, να βγει με τη ντουντούκα και μόλις τον τσακίσουνε οι μπάτσοι,αφού φυσικά ΚΑΝΕΙΣ δεν θα τον ακολουθήσει, να σχολιάσετε μετά:"Τον κακομοίρη,είχε ψυχή όμως.."
Αρχίζω και ντρέπομαι για τους Συνέλληνες Κωνσταντίνε.
Και είναι βαρειά για μένα ετούτη η κουβέντα..
ΠΟΛΥ ΒΑΡΕΙΑ, σου λέω..
ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το θάρρος δεν χαρακτήριζε μόνο του τις μεγάλες ελληνικές νίκες στην ιστορία. Πίσω από την μάχη του Μαραθώνα και το «Νενικήκαμεν» του Φειδιππίδη, υπήρχε η στρατηγική ιδιοφυία του Μιλτιάδη, πίσω από τους 300 του Λεωνίδα υπήρχε η επιλογή μιάς στρατηγικής θέσης άμυνας και η απόφαση να πεθάνουν πολεμώντας από τον αρχηγό τους, πίσω από την νίκη στην ναυμαχία της Σαλαμίνας υπήρχε η ευφυής διάταξη μάχης τού στόλου κι ένα τέχνασμα υποχώρησης και μετά επίθεσης του Θεμιστοκλή που έφτασε να παίξη ακόμη και τον ρόλο του «προδότη» δήθεν στέλνοντας μύνημα στον Ξέρξη ωθώντας τον να κάνει την ναυμαχία στα στενά του κόλπου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω από τις νίκες αυτές υπήρξαν ηγέτες! Οι προδότες σαν τον
Εφιάλτη και άλλους ήταν ανήμποροι να ανατρέψουν αυτούς τους ηγέτες! Αυτό ήταν τότε!
Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι κάθε λαός κρίνεται από τους ηγέτες του! Ο Τσώρτσιλ τον αντέγραψε λέγοντας ότι κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει!
Τώρα, δεν έχουμε εκλέξει ηγέτες, αλλά προδότες! Τί σημαίνει αυτό για τον λαό μας; Ότι εκφυλιστήκαμε μέσα στα χρόνια σε ραγιάδες σε 2000 χρόνια ρωμαϊκής, βυζαντινής και οθωμανικής κατοχής; Ότι ξεγελαστήκαμε από τα ψέμματα; Ότι δελεαστήκαμε από τα ρουσφέτια των κοτσαμπάσηδων; Ότι έχουμε αποβλακωθεί από την τηλεόραση και τον καναπέ; Ότι γίναμε βολεμένοι μικροαστοί;
Δεν έχουμε την φήμη ηλίθιου λαού. Ούτε είναι δίκαιο να υιοθετήσουμε την συκοφαντία συκοφαντών πρωθυπουργών ότι είμαστε διεφθαρμένη χώρα. Κάποιοι από εμάς ναί, αλλά όχι όλη η χώρα μας! Σώζονται ακόμη κάποιες αρχές, ο λαός μας αντέχει, δεν διαλύθηκαν όλα, παρά τό ότι έγιναν λυσσώδεις προσπάθειες να διαλύσουν την ιστορία μας και την γλώσσα μας από τα τρωκτικά πού πέρασαν από την εξουσία τα τελευταία χρόνια!
Είναι λάθος να αποσυνδέουμε την τύχη της Ελλάδας από τον περίγυρό της! Το δόγμα Κίσσινγκερ για την εξαφάνηση λαών και η εξάπλωση της εξουσίας των πανίσχυρων δύο σιωνιστικών οικογενειών Ρότσιλντς και Ροκφέλλερ πού ελέγχουν τα τρία τέταρτα του παγκόσμιου πλούτου, τις κυβερνήσεις και τις οικονομίες του πλανήτη, που μας οδηγούν στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο δεν έχουν επικρατήσει ακόμη. Η Μέση Ανατολή φλέγεται και είναι τυφλός αυτός που δεν βλέπει το κακό που έρχεται, είναι κοντόφθαλμος στίς συγκυρίες! Τέτοια λιγοψυχία και εθελοτυφλία οδήγησε στην μικρασιατική καταστροφή το 1922.
Θαρθεί η ώρα που θα βρούμε τους αληθινούς έντιμους ηγέτες μας, γρήγορα ή αργά κι άς περάσουν χρόνια και άλλα βάσανα. Μην δειλιάζουμε!
«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμμιά, μον’για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά πρός την δόξα τραβά!»
Μεγάλες, πολύ μεγάλες αλήθειες είπες σήμερα, Κωνσταντίνε. Το φαινόμενο του πώς και γιατί έγινε ο Έλληνας ασπόνδυλο ον έχει συζητηθεί πολύ. Εγώ θα συμφωνήσω με κάτι που έχεις πει και στο παρελθόν. Θα πρέπει να πονέσουμε, να πεινάσουμε για να έρθει η μετάνοια μετά την αφύπνιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι, όταν θα έρθει εκείνη η ώριμη στιγμή, να βρεθεί κάποιος άξιος ανάμεσά μας και να μας οδηγήσει εκεί που πρέπει. Δεν μας αξίζει αυτός ο αφανισμός για τον οποίο μας προορίζουν.
Η απονεύρωση των Έλλήνων είναι πια γεγονός. Η μεγάλη ιδεολογική αντιπαράθεση που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα είναι μεταξύ δεξιόστροφου και αριστερόστροφου φασισμού. Τα ορφανά του Χίτλερ ενάντια στα ορφανά του Μάο. Εκείνο που ενώνει τις δύο ιδεολογίες (εκτός από την κοινή λαγνεία του Facebook),είναι το μίσος προς τους Εβραίους, που δήθεν κατέστρεψαν τον αρχαίο μας πολιτισμό. Ενα πολιτισμό για τον οποίο έχουν πλήρη άγνοια και από τον οποίο το μόνο που έχει απομείνει στον τόπο που τον γέννησε είναι τα μάρμαρα και μια εκφυλισμένη γλώσσα. Στη γη που πατούσε ο Πυθαγόρας κατοικούν τώρα μισαλλόδοξοι φασίστες και επαγγελματίες αντιφασίστες ταλιμπανιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτες κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να πορευτούν προς την ισραηλινή πρεσβεία. Το μεγάλο πρόβλημα των Ελλήνων συντρόφων σήμερα είναι η Γάζα. Αν τη Γάζα κτυπούσαν πχ οι Κορεάτες οι διεθνιστές σύντροφοι θα βάδιζαν προς την αμερικάνικη πρεσβεία, που έτσι κι΄ αλλοιώς είναι ο αιώνιος φταίχτης.
Με κοινή ιδεολογία το μίσος και τη βλακεία πορεύομαστε με μαθηματική ακρίβεια στον πολιτισμό των σπηλαίων, αν βέβαια δεν δεσμευτούν κι' αυτά από τους αφέντες μας τροικανούς.
Σήμερα την ελληνικότητα την μονοπωλεί η Χ.Α. με τη βία. Αν θες να λέγεσαι Έλληνας, πρέπει να γίνεις φίλος με τους φασίστες. Καταλάβαμε τον πονηρό ρόλο που παίζουν και ποιός τους ήθελε μέσα στη Βουλή;
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω παντως αν κρινω τον εαυτο μου που ειμαι 49 ετων,ειλικρινα θελω μα δεν μπορω...ειναι αυτο που λενε το πνευμα προθυμο η σαρκα ομως αδρανης,και ψαχνοντας τον εαυτο μου καταλαβα οτι επι 40 χρονια μεταπολιτευσης ο χαρακτηρας που διαμορφωσα ειναι τοσο φαφλατας που τον ταυτιζω με το πολιτικο συστημα,ειμαι ενα ανθρωπος που αμφισβητησα,και πατριδα,και θρησκεια και οικογενεια...σε ολα βρηκα αντι πατημα και εκανα τις παρανομιες μου και συλαμβανω τον εαυτο μου να καμαρωνει για αυτες,πως τωρα να το παιξω Πατριωτης???η ηθικολογος??η πιστος στους νομους και στα ιδανικα???μαλλον πρεπει να ισχυει το δευτερο απο αυτα που λεει το αρθρο στην πρωτη παραγραφο,δεν εχουμε καμια σχεση με το ονομα που κουβαλαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος δεν αγαπάει την γη που πατάει και δεν πιστεύει πως μπορεί να ζήσει απ' αυτήν, με τους αγώνες της τίμιας εργασίας του, αλλά και τους πολιτικούς που επιβάλλεται να κάνει γιά να σιάξουν τα κακώς κείμενα... και την διαπραγματεύεται γιά κάποια αργύρια, προκειμένου ξένα συστήματα να του δίνουν ξένα χρήματα, γιά να παίρνει ξένα προιόντα, γιά να κάνει ξένη ζωή... δεν λέγεται είτε Έλληνας- αν γεννήθηκε εδώ, είτε Αλβανός-άν γεννηθηκε εκεί, είτε, είτε κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ιδεολογικός καθοδηγητής του, που τον κανει να αλλοιθωρίζει, έκανε καριέρα ακαδημαική σε άλλες χώρες, χώρες που προάγουν όμως τα τελείως αντίθετα ηθικά από τα παλιά του πατρογονικά πρότυπα (που αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας)... και μετά έρχεται εδώ, συν γυναιξί και τέκνοις, γιά να μας "εκσυγχρονίσει", να γίνουμε και εμείς σαν τους άλλους, να χάσουμε την ταυτότητά μας... και όχι μόνον!
Όταν θα απέλθη από την "χώρα" του, που θα έχει γίνει κρανίου τόπος, αυτή θα έχει σίγουρα εκσυχρονισθή, κατά το ότι όλοι οι κάτοικοί της θα έχουν λιγώτερα, επί παντός, απ' ότι είχαν προηγουμένως... έναντι "απολαυσθέντων" νεοκαταναλωτικών προτύπων πολύ καλά προβεβλημένων από τα ξενα, στην ουσία, ΜΜΕ.
Όλα αυτά τελικά έκαναν τις χώρες που διετέλεσε τις οικονομικές σπουδές του πλουσιώτερες και την δική του ακρωτηριαστικά πτωχότερη.
Αντί να διαχειριστούν την ενοχή τους οι Έλληνες, ή έγιναν απολιτικοί (αποχή 40%) ή μετέφεραν τις ελπίδες τους στο επόμενο κομματικό μαγαζί που τους πουλάει το ίδιο "αριστεροπρεπές" ψέμα (και στο μέλλον τα ίδια ρουσφέτια) με τον αρχιψευταρά Αντρέα και τους απογόνους του. Μέχρι να γουργουρίσει το στομάχι για τα καλά, Κωνσταντίνε, και μέχρι να δούμε τον εχθρό με τα μάτια μας να μας μαχαιρώνει στ' αλήθεια, φύλλο δεν προβλέπεται να κουνηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινάτε το άρθρο σας γράφοντας: "Το μοναδικό τους πρόβλημα είναι το… Πολυτεχνείο που ανέδειξε πράκτορες ως ηγέτες, που ανέδειξε την λαμογιά ως προαπαιτούμενο της επιτυχίας, που ανέδειξε τα μηδενικά και τα πρόσθεσε σε τραπεζικούς λογαριασμούς εμπόρων της δημοκρατίας;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λογική σας είναι ισοπεδωτική! Γιατί έτσι σκεφτόμενοι, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι το 1821 ήταν καταστροφικό για τον ελληνισμό μιας και μετά τον ξεσηκωμό επικράτησαν οι κοντζαμπάσηδες, οι προύχοντες μεγαλέμποροι και μεγαλοκαραβοκύρηδες και γενικά αυτοί που και επί Τουρκοκρατίας περνούσαν "μπέηκα", με αποτέλεσμα να μη δημιουργηθεί ποτέ το κράτος που οραματίστηκαν οι ήρωες του '21. Είναι πολύ απλουστευτικό -και μερικές φορές επικίνδυνο- να καταδικάζουμε και να απαξιώνουμε τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις για ένα καλύτερο αύριο -γιατί αυτό ήταν το Πολυτεχνείο- επιδή οι ελίτ που επικράτησαν μετά είτε ξεπουλήθηκαν είτε έχασαν το δρόμο τους. Υπάρχουν χιλιάδες ακόμα αγωνιστές εκείνης της εποχής που δεν επεδίωξαν απολύτως τίποτε για τους εαυτούς τους και τίμησαν -και τιμούν- αυτά για τα οποία αγωνίστηκαν και που σήμερα -60ρηδες+ πια- είναι ξανά στους δρόμους. Το άρθρο σας καλεί τους Έλληνες να αντιδράσουν. Είστε βέβαιος όμως ότι αν αντιδράσουν θα έρθει κάτι καλύτερο; Είστε βέβαιος ότι δεν θα αναδειχθούν άλλα "λαμόγια" και άλλοι "πράκτορες". Και αν βρεθούν οι Έλληνες που ψάχνετε και αντιδράσουν και μετά από μερικά χρόνια διαπιστώσουμε ότι δεν εκπληρώνονται αυτά για τα οποία σήμερα αγωνιζόμαστε, τι θα κάνουμε; Θα καταδικάσουμε και θα απαξιώσουμε -εκ των υστέρων- την αγνότητα των σημερινών προθέσεων; Όχι βέβαια! Γι' αυτό και έγραψα στην αρχή για ισοπεδωτική λογική.
Με αυτό το σκεπτικό, να μην κάνουμε τίποτε και να καθίσουμε να μας γδάρουν οι οικονομικοί εκτελεστές μας. Με το ίδιο σκεπτικό, απορώ αν κυκλοφορείς έξω από το σπίτι σου, επειδή προφανώς θα φοβάσαι ότι θα σε ληστέψουν ή θα σε σκοτώσουν, επειδή συνέβη σε κάποιον άλλο. όσο για την γενιά του πολυτεχνείου, καλά τα γράφει, και καλά κάνει και δεν αναφέρεται στα αυτονόητα, στος αφανείς ήρωες που επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους, έχοντας κάνει το χρέος τους. Δεν θα αναλισκόμαστε στα ίδια και στα ίδια, προκειμενου δίπλα στον ηρωισμό των απλών ανθρώπων να χωθούν τσόντες αυτοί που καπηλεύτηκαν τον άδολο αγώνα των απλών ανθρώπων. Και η λογική από δω και πέρα επιτάσσει να πετιέται στο μπουντρούμι όποιος επαναλάβει τα αίσχη των νταβάδων του πολυτεχνείου. Όλα τα άλλα είναι λόγια ν' αγαπιόμαστε. Να καθίσουμε σπίτια μας να έρθει να μας σώσει ποιός; ο Αντωνάκης, ο Αλέξης, ο Φώτης, ο Βαγγέλης...; Ποιός; αυτοί σκέφτονται να ενωθούν, να συσπειρωθούν, για να πάρουν ακόμη μία παράταση, ακόμη μία δόση εξουσίας. Και θα βρεθούν οι μικρόνοοι που θα υποκύψουν σε κάποιους νέους εκβιασμούς. Ποτέ καμία αλλαγή (πραγματική) δεν υπήρξε μέσα από γραφεία ή καναπέδες. Οι αλλαγές έγιναν στους δρόμους και οι αγώνες ανέδειξαν ηγέτες. Τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε και σε δουλειά να βρισκόμαστε (ή μήπως σε δουλεία να βρισκόμαστε;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι 61 χρόνων. Ανήκω στην γενηά του Πολυτεχνείου. Κουράστηκα να λοιδωρούν αυτή την γενηά. Οι πρώτοι χλευασμοί που γεύτηκα ήταν στόν μετά την χούντα στρατό που βρέθηκα να υπηρετήσω σαν έφεδρος μαζί με τα χουντικά υπολείματα που ακόμα και μπροστά στην αναφορά του τάγματος εξέπεμπαν ύβρεις από χείλη διοικούντων αξιωματικών. Ατιμωρητί. Στην συνέχεια και μέχρι σήμερα οι ύβρεις συνεχίζονται με αφορμή τον άλφα ή τον δείνα που σφετερίστηκε την αριστερή του ιστορία για να χωθεί μέσα στήν εξουσία και ν’αρπάξη την κουτάλα με τό μέλι… Οι φασίστες αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξη νεκρών. Απαξιώνουν σαν πλαστά ακόμη και τα ντοκυμανταίρ από τα γεγονότα εκείνο το βράδυ όταν το τάνκς έπεσε επάνω στην πύλη του πολυτεχνείου. Απαξιώνουν και τα ίδια μας τα μάτια όταν αντικρύσαμε την επομένη μέρα την συντεθλιμένη βαριά σιδερόπορτα. Φύσηξε αγέρας κι έπεσε… Δεν ήμουν μέσα στο Μετσόβιο… Σπούδαζα στο ΑΠΘ. Κλειστήκαμε κι εκεί μέσα στην Πολυτεχνική Σχολή. Το βράδυ επιτέθηκαν οι «εκοφίτες», το πρωί χαράματα στήθηκαν απ’έξω κι εκεί τα τάνκς, πρωηγήθηκαν τα νέα της «άλωσης» στην Αθήνα, δεν υπήρχε περίβολος μας έβγαλαν έξω με την βία, συνέλαβαν όποιους επέλεξαν… κάποιους μας άφησαν να γυρίσουμε σπίτι… δεν μας χωρούσαν όλους οι κλούβες…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα γεγονότα με άλλαξαν από τότε. Πάμε να κλείσουμε σ’ενα χρόνο σαράντα χρόνια… ωρίμασα, γέρασα, πέρασα την ζωή μου, περιμένω πιά την σύνταξή μου… Το επικρατούν συναίσθημα είναι της απογοήτευσης. Προδομένα νεανικά ιδανικά. Σήψη και πολιτική εκμετάλλευση. Όσοι μπήκανε στο παιγνίδι της εξουσίας κι «εξαργυρώσανε» το «αντιστασιακό» τους χαρτί διαβρωθήκανε, πούλησαν την ψυχή τους καί μαύρισαν την υστεροφημία εκείνης της μέρας. Πόσοι μπήκανε σ’αυτό το παιγνίδι; Δύσκολο να δώσω ποσοστό. Πάντως δεν ήταν οι περισσότεροι. Ήταν οι λιγώτεροι. Έως ελάχιστοι. Λιγώτεροι από ένας στους δέκα. Οι υπόλοιποι εννέα στους δέκα, γυρίσαμε στην ζωή και στην δουλειά ιδιωτική ή δημόσια και είμαστε τόσο αθώοι ή τόσο ένοχοι όσο και οι υπόλοιποι σημερινοί νεώτεροι Έλληνες πού μας πετούνε σήμερα λάσπη με αφορμή την προδοσία των λίγων και γνωστών σε όλους εμάς τους άγνωστους και άσημους και την γενηά μας, που δεν μπορούμε να αμυνθούμε.
Η κύρια αιτία της λάσπης των λασπολόγων είναι οι δικές τους ενοχές και ανεπάρκειες!
Το ερώτημα που θέτω στους επικριτές του Πολυτεχνείου (εκτός των φασιστών) είναι ότι άν η δικτατορία συνέβαινε σήμερα, που θα διάλεγαν να είναι, μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο;
Η δικτατορία ήδη συμβαίνει και δεν κουνιέται φύλλο... Πολύ φοβάμαι ότι κατάφεραν μέσω των δανείων και του συστηματικού εθνομηδενισμού, να μας μεταμορφώσουν στον πιο κοιμισμένο κι αποβλακωμένο λαό της Ευρώπης.
ΔιαγραφήΦιλε apaulk2 μια πόρτα σμπαράλια, ξύλο και μερικοί νεκροί δεν σημαίνει τίποτα! Δες τι γίνετε στην Γάζα, στο Αφγανιστάν, τι έγινε το 45 με τους Ιταλούς, Γερμανούς και τον εμφύλιο και το 1821. Δες τι έγινε την 11η Σεπτεμβρίου. Σύγκρινε με τα αυτοκινητιστικά και το αεροπλάνο που έπεσε στο Κατίν. Μη μπερδεύουμε της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ με τις "επαναστάσεις". Δες πως την γλίτωσαν οι μεταλωρύχοι στην Χιλή και οι διάφοροι εγκλωβισμένοι από σεισμούς. Μάθε πόσες μάνες και πατέρες δεν κοιμούνται και πόσα μερόνυχτα κλειμένοι σπίτια τους με τα παιδιά και την αγονία για την υγία και την ανατροφή τους και μετά λέγε τι πάθανε τα παιδιά του Πολυτεχνείου στις κλούβες των ΜΑΤ. Το Γκουαντάναμο ξέρεις που βρίσκεται; Αν σου πέφτει μακριά πήγεναι να δεις το Παλαμίδη; Μετά δες και την πατημένη πόρτα του Πολυτεχνείου από το τανκς και σύγκρινε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ νομίζω πως ο Ελληνας σήμερα (και κυρίως ο νέος) δεν βγαίνει στους δρόμους επειδή στην πλειοψηφία του βαριέται. Κακά τα ψέματα, προτιμάει τα μεσημεριανάδικα, την ομάδα, και, εφόσον διαθέτει φράγκα, τα σκυλάδικα, με τη λογική του "ας τρέξουν οι άλλοι για μας". Κάποιοι από αυτούς όταν δουν τα δύσκολα, θα προτιμήσουν την εύκολη λύση: τη μετανάστευση (ή λιποταξία;). Ενα μεγάλο επίσης ποσοστό περιμένει να εφαρμόσει το γνωστό κόλπο γκρ-επιβίωσης: όταν δηλαδή η νέα δουλεία παγιωθεί, θα τρυπώσουν σ΄αυτή όχι αξιοκρατικά αλλά στήνοντας κ@λ@, γλύφοντας και ρουφιανεύοντας. Στις πιο πάνω κατηγορίες προστίθενται και οι βλάκες (πολύ μεγάλο ποσοστό!)που πιστεύουν ότι η παρούσα φάση είναι αναγκαία και θα πρέπει να μην αντιδράμε! Βγαίνει δεν βγαίνει ένα υγιώς σκεπτόμενο 10% προερχόμενο είτε από αριστερά είτε από δεξιά. Το θέμα μας είναι, θα μπορέσει αυτό το 10% να αποτελέσει μιά επαρκή κρίσιμη μάζα, ώστε να αυξάνεται συνεχώς, να μην πέφτει στις παγίδες τους και να οδηγήσει τις εξελίξεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ πότε δεξιός, πότε αριστερός , πότε φασίστας, πότε κομουνιστής, πότε χριστιανός , πότε μουσουλμάνος , πότε πλούσιος , πότε φτωχός, πότε ολυμπιακός, πότε παναθηναϊκός, πότε πονηρός , πότε ηλίθιος, πότε παραγωγός, πότε καταναλωτής, πότε πατριώτης, πότε προδότης , πότε αγγλόφιλος, πότε γαλλόφιλος, πότε γερμανόφιλος, πότε ρωσόφιλος,κ.ο.α .Και με όλο σου το είναι ΤΙΠΟΤΑ .ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕΣ ΕΛΛΗΝΑΣ μια ζωή ΙΔΙΩΤΗΣ ήσουν είσαι και θα παραμένεις εφόσον επιλεγείς να ανήκεις σε οποιαδήποτε κατηγορία σε διαφοροποιεί από αυτή των ΕΛΛΗΝΩΝ και εξακολουθείς να βάζεις ταμπελίτσες . Διαίρει και βασίλευε λοιπόν και ο νοών νοεί τω.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;"
Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,
εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά
νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο;
ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;
(θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού)
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς ( 4ος μ.Χ. αιών , Έλληνας ποιητής)
Και που να τους δείτε να περιμένουν υπομονετικά στην σειρά σαν ζόμπι, για να πάρουν ντόνατς (τη νέα διατροφική μόδα της εποχής) σε μαγαζιά που ανοίγουν μόνον για δύο ώρες της ημέρας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο πιο κάτω ακόμα πρέπει να φτάσουμε ;
Αν συνεχίσουμε με απεριόριστη ελπίδα και υπομονή να μιλάμε ανοικτά, όσοι συνειδητοποιούμε τι συμβαίνει, αργά ή γρήγορα θα σχηματιστεί το κρίσιμο πλήθος, στο οποίο αναφέρεται ο Ανώνυμος σχολιαστής (20/11 - 1:47). Ας το πιστεψουμε κι ας το κάνουμε, χωρίς ν΄ απογοητευόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που συνειδητοποιούμε μέσα από άρθρα και διαλόγους που αναρτώνται και διεξάγονται στο διαδίκτυο, πέρα από να τα διαδίδουμε σ΄ αυτό, πρέπει να τα γνωστοποιούμε σε όλη την κοινωνία με τον προφορικό λόγο, όπου μπορούμε ο καθένας. Στο σπίτι, στους φίλους, στους συγγενείς, στους συναδέλφους, στις ουρές που στηνόμαστε, στα καταστήματα που ψωίζουμε. Παντού.