Task Force: Τεχνική βοήθεια ή δημόσιες σχέσεις;

Η δημιουργία της Task Force ήταν μία ιδέα του προέδρου της Επιτροπής κ. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, που δέχθηκε με ενθουσιασμό ο τότε πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου. Η πρόθεση ήταν να βοηθηθεί η Ελλάδα στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών μέσω της μεταφοράς τεχνογνωσίας και να επιταχυνθεί η απορρόφηση των Κοινοτικών πόρων. Η απόφαση δημιούργησε εύλογες προσδοκίες μιας και κανείς δεν αμφιβάλει ότι η χώρα μας έχει πολλά να διδαχθεί από τους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Εχουν περάσει πάνω από 18 μήνες από την εγκατάσταση της Task Force στην Ελλάδα, η δύναμή της αυξάνεται καθημερινά και είναι πια καιρός να γίνει ένας πρώτος απολογισμός του έργου της. Δυστυχώς, ο απολογισμός αυτός δεν είναι ιδιαίτερα θετικός.

Τα πεπραγμένα της Ομάδας Δράσης στην Ελλάδα

Διαβάζοντας με προσοχή την τελευταία έκθεση προόδου της Ομάδας, πρέπει κανείς να σημειώσει τα εξής:

1. Οι αναφορές της Ομάδας Δράσης σε όλους σχεδόν τους τομείς είναι εξαιρετικά γενικόλογη, αναμασώντας απαιτούμενες δράσεις στους τομείς της Διοικητικής Μεταρρύθμισης, της Υγείας, του Εσωτερικού Ελέγχου, της ταχύτητας απονομής της δικαιοσύνης κ.λπ., που είναι ήδη εδώ και πολύ καιρό γνωστές. Οι δράσεις αυτές έχουν εντοπισθεί εδώ και δύο χρόνια τόσο από τον δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα ή ακόμη χειρότερα, έχουν ξεκινήσει πολύ πριν την εμπλοκή της Ομάδας.

2. Πολλές επιμέρους υπο-ομάδες δεν έχουν καν συσταθεί, με αποτέλεσμα κρισιμότατοι τομείς όπως η Υγεία και η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση να παραμένουν σε αδράνεια.

3. Οσον αφορά στα μεγάλα έργα, γίνεται αναφορά στον γνωστό κατάλογο των 181 έργων προτεραιότητας, ο οποίος είχε συνταχθεί πριν την έλευσή της στην Ελλάδα, χωρίς πουθενά να γίνεται αναφορά στην πρόοδο των έργων ή – το βασικότερο – στη συμβολή της Ομάδας στην πρόοδό τους. Είναι γνωστό ότι η υπόσχεση του κ. Χορστ Ράιχενμπαχ να πιέσει την ΕΤΕπ να αποδεσμεύσει πόρους για την επανεκκίνηση των έργων ελάχιστα μέχρι στιγμής αποτελέσματα έφερε.

4. Σχετικά με την απορρόφηση του ΕΣΠΑ, η έκθεση προόδου αναφέρει ότι βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα, υπονοώντας ότι αυτό οφείλεται σε δικές της ενέργειες, πράγμα που από πουθενά δεν τεκμηριώνεται.

Αντίθετα, μετά από 18 μήνες η Task Force δεν έχει επιτύχει καν να απλουστευθούν οι εξαιρετικά πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες των Βρυξελλών, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για τις καθυστερήσεις στην απορρόφηση. Η έκθεση αποφεύγει επίσης επιμελώς να αναφέρει ότι η απορροφητικότητα επιμέρους προγραμμάτων όπως αυτό της Διοικητικής Μεταρρύθμισης, που είναι ο κατ’ εξοχήν τομέας της Task Force, βρίσκεται μόλις στο 13,5% με άμεσο κίνδυνο την απαξίωση του προγράμματος και την απώλεια πόρων.

ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ;

Στην καρδιά του προβλήματος βρίσκεται μία «λεπτομέρεια», η οποία με χαρακτηριστική επιπολαιότητα δεν ξεκαθαρίσθηκε από την αρχή: Ποιος πληρώνει τον λογαριασμό; Η πομπώδης αναφορά του κ. Μπαρόζο σε ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ άφηνε να εννοηθεί ότι επρόκειτο για ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ελλάδα.

Στην πράξη, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ρόλος του κ. Ράιχενμπαχ εξαντλείται στο να μεσολαβήσει για την έλευση στη χώρα μας δημοσίων υπαλλήλων – συμβούλων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ετσι κρίθηκε ότι η Γαλλία θα μας μεταφέρει την τεχνογνωσία της σε θέματα κεντρικής διοίκησης, η Γερμανία σε θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η Ολλανδία στα φορολογικά.

Ομως, οι εμπειρογνώμονες που θα έρθουν στη χώρα μας για να μεταφέρουν την τεχνογνωσία πρέπει να πληρωθούν, και απ’ ό,τι φαίνεται αδρά μέσα από προγράμματα του ΕΣΠΑ. Εχει γραφεί χωρίς να διαψευσθεί ότι ζητούν ημερήσια αποζημίωση που φτάνει τα 1.500 ευρώ. Στο σημείο αυτό έχουν «κολλήσει» εύλογα πολλές από τις υπο-ομάδες της Task Force. Το ερώτημα που τίθεται βέβαια είναι μέσα από ποιες διαδικασίες μπορεί να ανατεθούν τέτοια έργα; Είναι δυνατόν το ελληνικό Δημόσιο να αναθέσει και να πληρώσει μελέτες / συμβουλευτικές υπηρεσίες ξένων εμπειρογνωμόνων την ώρα που αρνείται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα οδηγώντας εταιρείες σε ασφυξία και εκτινάσσοντας την ανεργία;

Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Πρόκειται για την αποθέωση του παραλόγου. Την ώρα που προσπαθούμε να περιορίσουμε τον δημόσιο τομέα και συγχρόνως ζητούμε από τους δημοσίους υπαλλήλους που καλούνται να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις να αποδεχθούν αιματηρές περικοπές των αποδοχών τους, κάνουμε εισαγωγή ακριβοπληρωμένων δημοσίων υπαλλήλων από την Ευρώπη; Επιπλέον, την ώρα που η Ελλάδα κατηγορείται ως χώρα της διαφθοράς, αναθέτουμε, καθ’ υπόδειξη της Task Force, συμβουλευτικές υπηρεσίες σε Ευρωπαίους εμπειρογνώμονες μέσα από «περίεργες» διαδικασίες; Τέλος, χρησιμοποιούμε να κονδύλια του ΕΣΠΑ που προορίζονται να ενισχύσουν την ελληνική οικονομία για να αμείψουμε ξένους συμβούλους;

Σε κείμενο Q&A της Επιτροπής σχετικά με την Task Force το 2011 στην ερώτηση «Ποιο θα είναι το κόστος για την Ελλάδα;», δινόταν η απάντηση: «Εξαιρετικά μικρό. Οι αμοιβές των Κοινοτικών υπαλλήλων και των εθνικών εμπειρογνωμόνων θα καλύπτονται από τον οργανισμό / χώρα προέλευσης. Τυχόν άλλα έξοδα θα καλυφθούν από τον Κοινοτικό προϋπολογισμό με πλήρη συμμόρφωση προς τις υπάρχουσες διαδικασίες». Είναι χαρακτηριστικό ότι σε νεώτερα κείμενα δεν βρίσκει κανείς παρόμοιες ρητές δεσμεύσεις.

Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος σήμερα, ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος της Task Force στην Ελλάδα. Κανείς δεν το γνωρίζει με βεβαιότητα. Ομως αρχίζει να γίνεται σαφές ότι η βοήθεια που παρέχεται είναι τουλάχιστον αναποτελεσματική, ενώ το κόστος για τον Ελληνα φορολογούμενο κινδυνεύει να γιγαντωθεί μέσα από διαδικασίες που δεν εξασφαλίζουν στοιχειώδη διαφάνεια και συνθήκες πραγματικού ανταγωνισμού.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΣΠΑ

Στα παραπάνω πρέπει κανείς να προσθέσει μία ακόμη πολύ σημαντική δυσάρεστη εξέλιξη που η Task Force δεν κατάφερε να αποτρέψει: Οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το ελληνικό ΕΣΠΑ την περίοδο 2014 – 2020 προβλέπουν μία τεράστια μείωση της τάξης του 40%, με αποτέλεσμα οι πόροι που θα διατεθούν για τη χώρα να μειώνονται από 20 δισ. που ήταν στην προηγούμενη προγραμματική περίοδο, σε μόλις 12 δισ. Θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Ράιχενμαχ που αναφέρεται απευθείας στον εμπνευστή του νέου σχεδίου Μάρσαλ κ. Μπαρόζο, θα είχε καταφέρει να αντιστρέψει αυτήν την άδικη και παράλογη εξέλιξη. Οπως παρατήρησε και ο υπουργός Ανάπτυξης, «οδηγούμαστε στο παράδοξο αποτέλεσμα, χώρες που πλήττονται δραματικά, όπως η Ελλάδα, να λαμβάνουν λιγότερους πόρους, ενώ άλλες χώρες, που δεν έχουν τέτοια προβλήματα, να δικαιούνται περισσότερα χρήματα».

Δικαιούμαστε λοιπόν να αναρωτηθούμε: Μήπως τελικά οι προθέσεις της Επιτροπής ήταν εξαρχής άλλες; Μήπως η αποστολή της Task Force και του καλοπροαίρετου πάντως κ. Ράιχενμπαχ στην Ελλάδα δεν ήταν παρά μία ακριβοπληρωμένη επιχείρηση δημοσίων σχέσεων;

Πηγή

Το διαβάσαμε εδώ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση