Κίνδυνος ατυχήματος
Του Σταμάτη Ζαχαρού
Κάθε μέρα που περνά, το ερώτημα σχετικά με το μέλλον της χώρας γίνεται ολοένα και πιο βασανιστικό. Ξεκινώντας από μια συμφωνία κυρίων για το καλό της χώρας, λοξοδρομήσαμε στην πορεία αναζητώντας «τη βέλτιστη λύση». Στην ουσία χαθήκαμε στις λεπτομέρειες ακριβώς επειδή ο δρόμος προς την ουσία ήταν εξαρχής δύσκολος. Αυτό το γνώριζαν και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί αλλά ίσως κάποιοι εξ’ αυτών θεώρησαν ότι στην πορεία μπορεί και να βρεθεί τρόπος να κόψουν δρόμο και να ξεγελάσουν για μια ακόμη φορά τους δανειστές. Τώρα έχοντας φθάσει ξανά στο σημείο αμήν, κολλήσαμε στο επίδομα γάμου.
Λες και το υπόλοιπο πακέτο δεν περιλαμβάνει δυσάρεστες αλλαγές για την καθημερινότητα των πολιτών, ο Φώτης Κουβέλης αναζητά τη λύτρωση μέσω ενός συμβολισμού. Διότι αυτό ακριβώς είναι η κατάργηση του συγκεκριμένου επιδόματος. Στην ουσία έχει αποδεχτεί μέτρα που ήταν πολύ πιο βάρβαρα. Ξωπίσω του τρέχει πλέον και ο Βενιζέλος που χάνοντας τα ηνία του κόμματος αναζητά ρόλο σ’ ένα πολιτικό σκηνικό που είναι εμφανές ότι δεν τον «σηκώνει».
Ψάχνοντας για συμβολισμούς και κόκκινες γραμμές, αυτό που αποφεύγουν να απαντήσουν είναι το κρίσιμο ερώτημα. «Θέλουμε να αλλάξουμε τη χώρα»; Όσο δεν δίνουν την απάντηση μπορούμε κάλλιστα να θεωρήσουμε πως όχι. Αυτός είναι ο μόνος και προφανής λόγος της κωλυσιεργίας. Αρνούνται να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι το οικοδόμημα της μεταπολίτευσης καταρρέει. Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διαφυλάξουν ότι μπορούν ακόμη και αν ξέρουν ότι ενδεχομένως δημιουργούν πρόβλημα στη χώρα και το λαό.
Ας πάρουν όμως μια απόφαση. Δεν έχει και τόσο σημασία αν θα περάσουν τα μέτρα με μικρές ή μεγάλες αλλαγές. Σημασία έχει να διατηρηθεί η κεφαλαιακή επάρκεια της χώρας. Χωρίς αυτή δεν μπορούμε να συζητούμε ούτε για εργασιακά δικαιώματα ούτε για επιδόματα. Αφού φθάσαμε ως εδώ και μη έχοντας εναλλακτική θα πρέπει να χορέψουμε. Ειδάλλως ας θέσει κάποιος την -ολοκληρωμένη- πρότασή του στο δημόσιο διάλογο.
Πολλοί πιστεύουν ότι οι επικοινωνιακές ντρίπλες δεν επιφυλάσσουν κανένα κίνδυνο. Θεωρούν ότι η αλλαγή στάσης των Ευρωπαίων έγινε λόγω του τσαμπουκά των Ελλήνων. Του Βενιζέλου, του Κουβέλη και φυσικά του Τσίπρα. Οι «εταίροι» μας επιχειρούν να απλώσουν για μια ακόμη φορά το χέρι και να μας τραβήξουν απ’ τον γκρεμό αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα ανεχτούν να τους ξεγελάσουμε για μια ακόμη φορά.
Οι παλινωδίες των αρχηγών έχουν πυροδοτήσει αναβρασμό στην κοινοβουλευτική τους ομάδα και αν δεν «μαζευτεί» σύντομα η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει. Να γίνει ανεξέλεγκτη και να απομακρυνθεί από τις επικοινωνιακές τακτικές. Όποιος παίζει με τη φωτιά κινδυνεύει πάντα να καεί. Ακόμη και αν πιστεύει ότι έχει την κατάσταση υπό έλεγχο.
Πηγή: Κεφάλαιο
Αναρτήσεις
Σημασία έχει να διατηρηθεί η κεφαλαιακή επάρκεια της χώρας. Χωρίς αυτή δεν μπορούμε να συζητούμε ούτε για εργασιακά δικαιώματα ούτε για επιδόματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ
Δηλαδή τι; Να σώσουμε την κεφαλαιακή μας επάρκεια με τους επαχθείς όρους των δανειστών; Διάσωση με ξεπούλημα (δάνειο) είναι το ζητούμενο του ερωτήματος :«Θέλουμε να αλλάξουμε τη χώρα»;
Ούτως ή άλλως, αν φύγουμε από ευρώ και Ευρώπη, δάνειο ή δάνεια θα υποχρεωθούμε να συνάψουμε. Θα πρέπει όμως η ανεργία να μην είναι ανοδική και η ανάπτυξη στόχος ανεπίτευκτος. Πέραν αυτού, φεύγοντας από τα αρπακτικά της Ευρώπης, σώζουμε την πατρίδα μας. Πέφτουμε όλοι με τα μούτρα στη δουλειά - ναι, με μισθούς Κίνας - αλλά η πατρίδα μένει καταδική μας. Δεν θα τη βάλουμε στην κρεατομηχανή της παγκόσμιας διακυβέρνησης και του ελεγχόμενου πληθυσμού της Νέας Τάξης.