Κόψτε το δούλεμα γιατί η κοινωνία κοχλάζει!

Του Γιώργου Χαρβαλιά 

Είναι γνωστή η ιστορία με τους ανθρώπους του IRS, δηλαδή του αμερικανικού ΣΔΟΕ, που κλήθηκαν προ ετών στην Ελλάδα για προσφέρουν know how στην πάταξη της φοροδιαφυγής και έφυγαν…τρέχοντας, αφού διαπίστωσαν ότι η διαπλοκή μεταξύ πολιτικής εξουσίας, επιχειρηματιών και ανώτατων δημόσιων στελεχών, παρέπεμπε ευθέως σε πρακτικές Κολομβιανής ναρκομαφίας!…

Δυστυχώς οι πρόσφατες εξελίξεις, με τις επιλεκτικές διαρροές, τις «πριβέ» ενημερώσεις και τις λίστες-φαντάσματα που παραδίδουν οι γραμματείς στους υπουργούς για να τις πάρουν…σπίτι τους, αποδεικνύουν περίτρανα την «διάγνωση» των Αμερικανών. Με μία διαφορά: Oι εποχές έχουν αλλάξει. Και την ώρα που μια ολόκληρη κοινωνία, βρίσκεται στο όριο της απόγνωσης, ούτε οι απαξιωτικές προς τον φορολογούμενο, συμπεριφορές πολιτικών στελεχών μπορούν να γίνουν ανεκτές, ούτε το δούλεμα…ψιλό-γαζί.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά κι όποιος νομίζει ότι σε αυτή τη συγκυρία μπορεί να παίξει  με την νοημοσύνη και τον πόνο του κοσμάκη, ας είναι έτοιμος να εισπράξει τα επίχειρα…

Ας πάρουμε για παράδειγμα την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ που βολόδερνε για ενάμιση χρόνο σε συρτάρια υπουργικών γραφείων. Να μην πρόλαβαν να την ελέγξουν; Μα εδώ μας λένε ότι σε λίγες εβδομάδες διασταύρωσαν 53 χιλιάδες ονόματα Ελλήνων που έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό την περασμένη διετία και μάλιστα βρήκαν, σχεδόν το ένα τρίτο από αυτούς, «φάουλ»…

Για τους 53 χιλιάδες χρειάστηκαν λίγες εβδομάδες και για τους 2 χιλιάδες της λίστας Λαγκάρντ που διέθεταν και ακριβή αντίγραφα της κίνησης λογαριασμών, δεν…πρόκαμαν;
Στην προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, ένας από τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου(διότι περί σκανδάλου πρόκειται) προέβαλλε το ασύλληπτης υποκρισίας επιχείρημα, ότι ήταν αδύνατο να γίνει έλεγχος γιατί η λίστα ήταν προϊόν υποκλοπής και επομένως δεν θα μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο ανακριτικής έρευνας.

Κατ΄αρχήν ποιός του μίλησε για ανακρίσεις και εισαγγελείς; Μια απλή διασταύρωση στοιχείων έπρεπε να γίνει και αμέσως μετά, να φορολογηθούν με τον ανώτατο συντελεστή(45%)τα ποσά που…περισσεύουν σε σχέση με τα δηλωθέντα εισοδήματα. Όπως ακριβώς(υποτίθεται ότι)θα γίνει με τους 15 χιλιάδες που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα εμβάσματα εξωτερικού στη διετία 2009-2011.

Ο κύριος αυτός που επικαλέστηκε αυτή την αστειότητα, θα έπρεπε τουλάχιστον να διερωτηθεί, πώς στο καλό ξεπέρασαν τους…νομικούς σκοπέλους άλλα ευρωπαϊκά κράτη, βάζοντας στο ταμείο τους εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από την φορολόγηση μεγαλοκαταθετών της ίδιας ακριβώς λίστας. Και ο ίδιος κύριος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι Αμερικανοί(την τεχνογνωσία των οποίων μετέφερε σε υποθέσεις τρομοκρατίας)έδωσαν αμοιβή 104 εκατομμυρίων δολαρίων σε έναν άλλο πληροφοριοδότη για να πάρουν στα χέρια τους μία ακόμη λίστα με μυστικές καταθέσεις, αυτή τη φορά στην ελβετική UBS, που οδήγησε σε άγριο φορολογικό στρίμωγμα χιλιάδων μεγαλοκαρχαριών…

Άκουσα επίσης κάποιες άλλες θεωρίες…άφεσης αμαρτιών, που παραπέμπουν στο «πολύς θόρυβος για το τίποτα». Ότι δηλαδή, η λίστα δεν είναι και τόσο αμαρτωλή, «κάποιους φουκαράδες φοιτητές έχει, κάτι Έλληνες εφοπλιστές που ημιδιαμένουν στη Γενεύη και προς θεού δικαιούνται να έχουν καταθέσεις εκεί, καθώς και τέλος, κάτι ακόμη ψιλά που σε τελική σούμα θα μπορούσαν να αποφέρουν μόλις 30 εκατομμύρια στο ελληνικό δημόσιο».

Πρώτη παρατήρηση: Αν έχει το ελληνικό κράτος 30 εκατομμύρια για πέταμα, να βγεί να το εξηγήσει στους συνταξιούχους που πεινάνε και στους εργαζόμενους  (αλλά μη…αμειβόμενους) του Σκαραμαγκά που έκαναν τη μπούκα στο Πεντάγωνο.

Δεύτερη παρατήρηση: Τι είδους αντίληψη περί ισονομίας μπορεί να εκπέμπει στον κόσμο η διαφορετική μεταχείριση μίας λίστας υποψήφιων φοροφυγάδων σε σχέση με μία άλλη;

Επιμύθιον: Δεν έχουν συναίσθηση οι πολιτικοί των κομμάτων που μονοπώλησαν την εξουσία, δηλαδή της κυβερνητικής δεξιάς, του κρατικοδίαιτου ΠΑΣΟΚ και της μονίμως βολεμένης «ρόζ Αριστεράς», ότι το καντήλι τους τελειώνει. Στην Ελλάδα των χιλιάδων αστέγων, του ενός εκατομμυρίου ανέργων και των απελπισμένων που αυτοκτονούν καθημερινά, τα παραμύθια τελείωσαν. Το συνεχιζόμενο πολιτικό θράσος θα πληρωθεί πολύ ακριβά…

Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση