Τι θέλουν από εμάς;

Ο Μακεδών απορεί με τις συνεχιζόμενες… απορίες πολιτικών και αναλυτών, σχετικά με τις προθέσεις της Τρόικας...

Είναι αλήθεια ότι απορώ με τις συνεχιζόμενες… απορίες πολιτικών και αναλυτών, σχετικά με τις προθέσεις της Τρόικας. Επαναλαμβάνονται καθημερινά οι συζητήσεις σχετικά με την «αδυναμία» των τροϊκανών να αντιληφθούν ότι περικόπτοντας τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, δεν επιτυγχάνεται ο σκοπός της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Είναι βέβαιο, ότι με την περικοπή μισθών και επιδομάτων θα ανακουφισθεί ένας μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων επιχειρηματιών, που βρίσκονται στα όρια της φθοράς. Αυτό ίσως δεν οδηγήσει σε αύξηση των πτωχεύσεων με παρεπόμενη την κατάσταση ανεργίας στην οποία θα βρεθούν οι εργαζόμενοι σε τέτοια περίπτωση.

Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα παρατηρηθεί, φυσικά, σε έναν αριθμό μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά δεν είναι γνωστό κατά πόσο αυτό θα συμβάλει ουσιαστικά στην γενικότερη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, γνωστού όντος ότι το εργασιακό κόστος είναι μία μόνο παράμετρος καθορισμού του κόστους του προϊόντος.

Αλλά, και σε τελευταία ανάλυση, για ποια ελληνική παραγωγικότητα μιλάμε, ποια είναι τα προϊόντα που παράγουμε ώστε να καταστούν ανταγωνιστικά; Επί σειρά ετών, σκόπιμα ή από ανικανότητα, οι πολιτικοί μας υποβοήθησαν την καταστροφή της ελληνικής παραγωγής. Δεν είχαν αντιληφθεί, πού οδηγούσαν οι επιδοτήσεις για την εγκατάλειψη τομέων της γεωργίας;

Πίστευαν ότι είναι τόσο φιλάνθρωποι αυτοί που την εισηγήθηκαν και διέθεταν χρήματα στους Έλληνες αγρότες, προκειμένου να εγκαταλείψουν τις παραγωγικές ασχολίες τους ; Όσοι δε αρέσκονται κατ’ αυτάς να προβαίνουν σε αρνητικές ή θετικές συγκρίσεις με την Αργεντινή, να λαμβάνουν υπόψη τους και ότι η πρωτογενής παραγωγή στην χώρα αυτή, προσφέρει το 45% στο εθνικό εισόδημα, ενώ η αντίστοιχη ελληνική προσφορά είναι 4% περίπου (περιλαμβανομένων και των επιδοτήσεων).

Έχουμε λοιπόν τα δεδομένα:

-Εγκατάλειψη των αγροτικών ασχολιών (σε όλους σχεδόν τους τομείς).
-Πτώχευση ή αναχώρηση σε άλλες χώρες μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων.
-Κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που δεν μπορούν να ανταγωνισθούν ούτε τις μεγάλες ομοειδείς πολυεθνικές που ενέσκυψαν στην Ελλάδα, ούτε τα προϊόντα που εισάγονται από πολλές άλλες χώρες Δύσης και Ανατολής.

Ποια είναι η κατάσταση; Ότι δεν έχουμε τίποτε στα χέρια μας. Και τα λίγα που απέμειναν θα πουληθούν (ελπίζοντας ότι δεν θα ξεπουληθούν, αλλά με τις σημερινές συνθήκες οι ελπίδες είναι αμυδρές). Φτάνουμε δηλαδή στο σημείο που έλεγε ο Μαρξ περί προλεταρίων, τους οποίους όριζε ως αυτούς που ως μόνη περιουσία έχουν τα χέρια τους. Αφού σε λίγο δεν θα έχουμε ούτε πτυχιούχους, για τους οποίους το κράτος επένδυσε πολλά, αφού άρχισαν να μεταναστεύουν.

Η πλειονότητα των πολιτών, επομένως, θα αποτελείται από ανέργους έτοιμους να διαθέσουν τις υπηρεσίες τους χωρίς πολλές απαιτήσεις, προκειμένου να συντηρηθούν οι οικογένειές τους. Και εδώ έρχεται τώρα η Τρόικα. Απαιτώντας την περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς αυτό να μειώνει το δημοσιονομικό έλλειμμα, έχει έτοιμους τους μελλοντικούς υπαλλήλους των ξένων εταιρειών, που θα αποκτήσουν ό,τι πωλείται εν ονόματι της αποκρατικοποίησης.

Παράλληλα, ο Γερμανός υφυπουργός «επί των ελληνικών θεμάτων» εργάζεται ακατάπαυστα για τη δημιουργία Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών, όπως υπάρχουν στις ασιατικές χώρες.

Ο υπογραφόμενος δεν έχει καμιά αμφιβολία, ότι αυτό που θέλουν από εμάς είναι να καταστούμε χρήσιμοι εργαζόμενοι στη νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί, με επιχειρήσεις σε χέρια ισχυρών αλλοδαπών, και με ΕΟΖ που θα αποτελούν αυτόνομα οικονομικά και διοικητικά τμήματα της χώρας. Τα επόμενα που θα συμβούν, γίνονται εύκολα αντιληπτά.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση