Η νίκη έχει πολλούς πατέρες, η ήττα είναι ορφανή

Eίναι συνήθης τακτική των πολιτικών μας να αποποιούνται τις ευθύνες τους, αλλά να επιζητούν μερίδιο στη «νίκη». Η σοφή ρήση του Τσώρτσιλ και η ελληνική περίπτωση

Γράφει ο Μακεδών


"Η νίκη έχει πολλούς πατέρες, η ήττα είναι ορφανή". Αυτή τη σοφή διαχρονική ρήση -που αποδίδεται στον Τσώρτσιλ- μου θυμίζουν οι συχνά επαναλαμβανόμενες κριτικές του κ. Ευ. Βενιζέλου στο κυβερνητικού έργο. Θυμίζει επίσης και μια άλλη διαδεδομένη κατά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο, που είχε το νόημα «εσείς θα πολεμήσετε, εμείς θα δοξαστούμε».

Είναι σαφής η προσπάθεια του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ να αποστασιοποιηθεί από τυχούσα αποτυχία, αλλά να διεκδικήσει δάφνες σε περίπτωση επιτυχίας. Κάτι ανάλογο έπραττε και ο κ. Α. Σαμαράς, επί πρωθυπουργίας Παπαδήμου. Που σημαίνει ότι είναι συνήθης τακτική των πολιτικών μας να αποποιούνται τις ευθύνες τους, αλλά να επιζητούν μερίδιο στη «νίκη».

Ίσως δεν ξεκαθαρίστηκαν επακριβώς -σ’ εμάς τους πολίτες, τουλάχιστον- οι όροι συνεργασίας των τριών κομμάτων για τον σχηματισμό της σημερινής κυβέρνησης. Έχουμε συγκυβέρνηση τριών κομμάτων ή στήριξη από τα δύο κόμματα σε κυβέρνηση της Ν.Δ., με προσθήκη κάποιων στελεχών των άλλων κομμάτων;

Η τακτική του κ. Ευ. Βενιζέλου δείχνει να υποστηρίζει την δεύτερη εκδοχή, όχι μόνο λόγω τη κριτικής στην κυβέρνηση σε διαδικαστικά θέματα και όχι ουσίας, αλλά και διότι αυτό φάνηκε από την στιγμή της συγκρότησης της κυβέρνησης. Δεν προτάθηκαν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για υπουργικές θέσεις, είτε για να δείξει ο κ. Ευ. Βενιζέλος κάποια αποστασιοποίηση του κόμματος σε περίπτωση αποτυχίας, είτε όμως και για εσωτερικούς λόγους, να μη αναδειχθούν πρόσωπα τα οποία δεν είναι επιθυμητά στο «νέο ΠΑΣΟΚ» που οραματίζεται ο πρόεδρός του.

Ως προς την ΔΗΜ.ΑΡ., ναι μεν ο κ. Φ. Κουβέλης κρατεί διαφορετική στάση, αλλά τα επιφανή στελέχη του ασκούν δημόσια κριτική στο κυβερνητικό έργο, στο οποίο συμμετέχει όμως το κόμμα τους και συνδιαμορφώνει την ακολουθούμενη πολιτική.

Αυτά όλα σημαίνουν, ότι παράλληλα με την ευθύνη που επέδειξαν για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης που για κάποιο διάστημα ή και για όλο θα συγκεντρώνει τα πυρά της όλης αντιπολίτευσης και του μεγαλύτερου μέρους του λαού, σε ίδια μοίρα υπολογίζουν και το διαβόητο πια πολιτικό κόστος, και θέλουν να παρουσιάσουν μια όσο το δυνατόν πιο θελκτική εικόνα.

Με τις συνεχείς αναφορές τους, οι πρόεδροι και τα στελέχη των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων, θέλουν άραγε να δείξουν ότι αυτοί είναι οι καλοί, που σημαίνει ότι ο κακός είναι ο κ. Α. Σαμαράς; Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ υπερασπιστής του κ. Σ. Σαμαρά -του οποίου οι πολιτικές ικανότητες δεν με έλκυσαν ποτέ ιδιαίτερα- θέλω να ρωτήσω:

Υπάρχει κάποιος πολιτικός -του κ. Γ. Παπανδρέου εξαιρουμένου- που να θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση τους ψηφοφόρους του; Ένα τμήμα του λαού, ενδεχομένως ναι, εξυπηρετώντας κάποιον ισχυρό χρηματοδότη. Αυτό συμβαίνει και τώρα βέβαια, με κανένα κόμμα να μη τολμά να στραφεί κατά των γνωστών προσώπων που στην ουσία ελέγχουν την εσωτερική πολιτική της χώρας.

Όλον τον λαό όμως, θα πρέπει να είναι πολύ ανόητος κάποιος για να τον βλάψει συνειδητά. Μπορεί να τον βλάψει από λανθασμένες επιλογές. Τις οποίες όμως οφείλουν να δημοσιοποιήσουν οι πρόεδροι των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων και να τις αποτρέψουν. Αντ’ αυτού βλέπουμε μια άσφαιρη «μουρμούρα», αποκλειστικά για επικοινωνιακούς λόγους.

Ως προς τη Ν.Δ., μου είναι δύσκολο να την κρίνω, για αντικειμενικούς λόγους. Επειδή, όλη η μέχρι στιγμής δραστηριότητά της επικεντρώνεται στο έργο του κ. Στουρνάρα. Δεν είδα κάτι να κινείται στα άλλα υπουργεία. Πώς να κρίνεις κάτι που δεν υπάρχει; Η δε προσπάθεια να μεταθέσει όσο μπορεί για αργότερα επώδυνες -λόγω πολιτικού κόστους- αποφάσεις, είναι εμφανής. Αυτό όμως δεν είναι έργο. Είναι σκόπιμη αποφυγή έργου.

Έχουμε λοιπόν τρεις «αγωνιστές» που θα διεκδικήσουν ενδεχόμενη νίκη, αλλά θα αποφύγουν να επωμισθούν την ήττα. 

Λησμονούν, ίσως, ότι δεν παίζεται μόνον το δικό τους πολιτικό μέλλον, αλλά η τύχη του πολιτικού κόσμου στο σύνολό του ή του συστήματος. Θα πρέπει επομένως να σοβαρευθούν.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση