Η G20 χωρίς το "ελληνικό ατύχημα"

Του Κώστα Ράπτη

Το «ελληνικό πρόσχημα» (χάριν του οποίου οι μεγαλύτεροι κεντρικοί τραπεζίτες του πλανήτη προετοιμάζονταν να εξαπολύσουν συντονισμένη παροχή μαζικής ρευστότητας) προς το παρόν εξέλιπε – ωστόσο οι αποφάσεις που θα κατεύναζαν τις αγορές ακόμη αναζητούνται.

Το περιβάλλον μέσα στο οποίο συγκαλείται από τη Δευτέρα η Σύνοδος της G20 στο θέρετρο Los Cabos του δυτικού Μεξικού εικονογραφείται χαρακτηριστικά από τον δείκτη Tiger για την οικονομική ανάκαμψη που επεξεργάζονται από κοινού oι Financial Times και η δεξαμενή σκέψης Brookings Institution, συνδυάζοντας στοιχεία για την πραγματική οικονομία, τον χρηματοπιστωτικό τομέα και την καταναλωτική και επιχειρηματική εμπιστοσύνη. Σύμφωνα με τα σχόλια των αναλυτών Eswar Prasad και Karim Foda του Brookings οι «ατμομηχανές» της παγκόσμιας ανάπτυξης σταδιακά ακινητοποιούνται, ενώ τα «πίσω βαγόνια» εκτροχιάζονται, καθώς η παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη «τελεί υπό την ομηρία πολιτικών ακροβασιών» που δημιουργούν παράλυση στον τομέα των πολιτικών και στομώνουν τα μακροοικονομικά εργαλεία.

Οι αναδυόμενες οικονομίες επιβραδύνουν – και ταυτοχρόνως απευθύνουν πολιτικό μήνυμα προς τους ιθύνοντες της ευρωζώνης, όπως το έπραξε ο Ινδονήσιος πρόεδρος Susilo Bambang Yudhoyono από το Los Cabos ότι "η έλλειψη αποφασιστικών μεθόδων διαχείρισης της κρίσης έχει επιπτώσεις σε όλους μας". Αντίστοιχα ο Κινέζος ηγέτης Hu Jintao, με άρθρο του στην μεξικανική εφημερίδα Reforma, αποκάλεσε την κρίση χρέους στην ευρωζώνη «ζήτημα γενικής ανησυχίας» και ζήτησε να αντιμετωπιστούν «οι παράγοντες ανασφάλειας και αστάθειας που απειλούν την ανάκαμψη και συμβάλλουν στην ανεπάρκεια της παγκόσμιας ζήτησης, την ασθενή ανάπτυξη των μεγαλύτερων οικονομιών και οι μεγάλες δυσκολίες σε διάφορες χώρες σε ό,τι αφορά τον συντονισμό των μακροοικονομικών πολιτικών τους».

Περισσότερο γλαφυρός ο απερχόμενος πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Robert Zoellick, τόνισε: "δεν έχει πλέον σημασία ποιο μοντέλο θα επιλέξουν οι Ευρωπαίοι – απλώς χρειάζεται να διαλέξουν ένα, το ταχύτερο".

Η Γερμανία διαμηνύει προκαταβολικά, μέσω μη κατονομαζόμενων αξιωματούχων της, ότι “αυτό που απαιτείται δεν είναι ανάπτυξη εξαγορασμένη με δανεικά – όπως πολύ καλά κατανοούν και οι Αμερικανοί” και ότι η ευθύνη για την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας “πέφτει σε πολλούς ώμους”. Με τη στήριξη του Καναδά (της μόνης άλλης χώρας που κατονομάζεται από την πλειοψηφία της G20 ως έχουσα την ικανότητα να ενισχύσει τις δημοσιονομικές της δαπάνες”) η Γερμανία θα επιχειρήσει να μετατοπίσει τη συζήτηση στη δημοσιονομική κατάσταση των ΗΠΑ, στην νομισματική πολιτική της Κίνας και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις αναδυόμενες οικονομίες, υποστηρίζοντας (όπως χαρακτηριστικά συνέβη και κατά την τηλεφωνική επικοινωνία Μέρκελ-Ομπάμα στις αρχές του μηνός) ότι η αποκλειστική επικέντρωση στα της ευρωζώνης είναι παραπλανητική, προκειμένου περί της επιστροφής της διεθνούς οικονομίας στην ανάπτυξη.

Ζητούνται υψηλότερα «τείχη». Ωστόσο προεξοφλείται ότι στο Los Cabos δεν θα σημειωθεί καταλυτική πρόοδος – και όχι μόνο γιατί σε ό,τι αφορά την ευρωζώνη τα «σπουδαία» παραπέμπονται για την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής στις 28-28 Ιουνίου – στο φόντο του όποιου γαλλογερμανικού συμβιβασμού ενδεχομένως επιτευχθεί. Η προηγούμενη δέσμευση για αύξηση των κεφαλαίων του ΔΝΤ κατά 430 δισ. δολάρια παραμένει εκκρεμής καθώς οι χώρες BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική), αναμένεται να εντείνουν την πίεση για απόσπαση ανταλλαγμάτων, ήτοι αναβάθμιση του ρόλου τους στη διοίκηση του ΔΝΤ, εις βάρος των Ευρωπαίων, αλλά και ξεμπλοκάρισμα των συνομιλιών του Γύρου της Ντόχα για το διεθνές εμπόριο.

Πάντως το “σχέδιο δράσης” που επεξεργάζεται η φιλόδοξη μεξικανική προεδρία προβλέπει μετριασμό της λιτότητας σε επιλεγμένες χώρες και συντονισμό των φορολογικών, εποπτικών και νομισματικών πολιτικών.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση