Ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει για τους... τραπεζίτες!
Toυ Δρ. Κυριάκου Τόμπρα Χρέη τραπεζών την 05/06/2012 = 203 δισ.
Εθνικοποίηση τραπεζών = μεταφορά των χρεών των τραπεζών στο δημόσιο χρέος.
Ακολουθεί εξυγίανση με χρήματα των φορολογουμένων.
Και μετά, η επόμενη κυβέρνηση θα τις ξανα-ιδιωτικοποιήσει, για να τις πάρουν πίσω οι τραπεζίτες χωρίς υποχρεώσεις.
Με τις τράπεζες εθνικοποιημένες, τα λεφτά που χρωστάμε σε δάνεια θα βεβαιώνονται στην εφορία και θα εισπράττονται με τις διαδικασίες των δημοσίων εσόδων.
Θα ασκούνται και ποινικές διώξεις, που σήμερα δεν υφίστανται για τα ιδιωτικά χρέη.
Και δεν θα εκδίδεται φορολογική ενημερότητα στον δανειολήπτη.
Η εθνικοποίηση των τραπεζών είναι το όχημα για τη μετατροπή του ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο.
Ο φορολογούμενος θα πληρώσει τα χρέη των τραπεζών.
Ο δανειολήπτης θα χρωστάει το δάνειό του στο δημόσιο και θα πηγαίνει φυλακή αν δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει.
Και ο τραπεζίτης θα κάνει πάρτι που φόρτωσε τα χρέη και τις ζημίες του για άλλη μια φορά στους φορολογούμενους, γλιτώνοντας και τις ποινικές ευθύνες για την κακουργηματική διαχείριση των καταθέσεων και του ενεργητικού των τραπεζών…!
Η τιμωρία των τραπεζιτών και η προστασία των φορολογουμένων από νέες φορολογικές επιδρομές για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, είναι κόκκινη γραμμή για όλους τους Έλληνες.
Ας το σκεφθεί αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ που ανακοίνωσε το μέτρο της εθνικοποίησης των τραπεζών, κάνοντας τους τραπεζίτες να τρίβουν τα χέρια τους.
Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν να ακούσουν.
Στην εποχή της ανάπτυξης ο τραπεζίτης είναι πάντα νεοφιλελεύθερος, για να ιδιωτικοποιεί τα κέρδη του τραπεζικού συστήματος.
Και στην εποχή της ύφεσης ο τραπεζίτης γίνεται πάντα αριστερός, για να κοινωνικοποιεί τις ζημίες του τραπεζικού συστήματος.
Στην υγεία των κοροΐδων (δηλαδή των φορολογουμένων).
Αναρτήσεις
http://anti-ntp.blogspot.com/2012/06/in-shoes-of-greek-banker.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΡΊΤΗ, 5 ΙΟΥΝΊΟΥ 2012
In the shoes of a Greek banker
Η συντριπτική πλειοψηφία των συνελλήνων έχουν πειστεί ότι η παραμονή στο ευρώ γίνεται κυρίως για να σωθούν οι εγχώριοι τραπεζίτες.
Η αντίληψη αυτή όμως στηρίζεται σε μία ηρωΐκή υπόθεση: ότι έχουμε κανονικούς τραπεζίτες. Επειδή όμως αυτό το είδος σπανίζει, ας εξετάσουμε ένα εναλλακτικό...
σενάριο, με έξοδο από το ευρώ, υποθέτοντας ότι είμαστε λαμόγια τραπεζίτες.
Σ'αυτή την περίπτωση προφανώς θα έχουμε ήδη δανειστεί από τις τράπεζές μας μεγάλα ποσά σε ευρώ με Ελληνικό δίκαιο και σταθερό επιτόκιο και θα τα έχουμε βγάλει εκτός Ελλάδος.
Οι τράπεζές μας είναι έτσι και αλλιώς σε άθλια κατάσταση, πραγματικά ζόμπι, και με την στροφή στο εθνικό νόμισμα το κράτος τυπώνει αβέρτα δραχμές και τις αγοράζει.
Αυτομάτως, το τύπωμα αυτό συνεπάγεται πτώση της ισοτιμίας του νομίσματος και αύξηση των επιτοκίων, εμείς όμως πλέον έχουμε ευρώ που ανατιμήθηκαν και χρωστάμε δραχμές με σταθερό επιτόκιο ευρώ. Ήδη έχουμε κερδίσει.
Το κράτος προφανώς θα θελήσει σύντομα να ξεφορτωθεί τις τράπεζες αυτές, αφού τις εξυγειάνει (βλέπε φορτώσει στον Έλληνα φορολογούμενο, είτε άμεσα είτε έμμεσα τους άφθονους σκελετούς που κρύβονται στα ντουλάπια).
Ποιος θα εμφανιστεί τότε να αγοράσει τις τράπεζες αυτές; Ποιος έχει και τα λεφτά και την τεχνογνωσία; Σωστά μαντέψατε: οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες!
Αλλά εγώ έχω πονηρό μυαλό και φαντάζομαι διάφορα.
Λίνδιος
Υ.Γ.: Ο καλύτερος τρόπος για να κλέψεις μία τράπεζα είναι να είσαι ο ιδιοκτήτης της.