Με το βλέμμα στο «μαύρο χρυσό» της Μεσογείου η Ουάσιγκτον

Οι αναλυτές στην Ουάσιγκτον έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται για την Ελλάδα και την Κύπρο. Η αλλαγή οφείλεται στη νέα σχέση με το Ισραήλ

• Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
  

Πριν από δεκαοχτώ μήνες, όταν η Ελλάδα δεν είχε πληγεί από τη χειρότερη οικονομική κρίση της ιστορίας της, το θέμα θα ήταν πρωτοσέλιδο για πολλές μέρες… Στις 20 Μαΐου θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον ο πρωθυπουργός του Ισραήλ για να συναντηθεί με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και, σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο πλευρές επιθυμούν να τοποθετηθεί στην ατζέντα των συνομιλιών το θέμα της ενέργειας στη Μεσόγειο. Λόγω του Ισραήλ, το οποίο πολιτεύεται με τρόπο που εξυπηρετεί στο έπακρον τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα, η Κύπρος θα βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μετά την τουρκική εισβολή εναντίον της Κύπρου, κυκλοφόρησε ότι ο πρόεδρος και Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε πει στους συνεργάτες του ότι, δυστυχώς, το νησί παρήγε λεμόνια και πορτοκάλια, όχι πετρέλαιο. Εάν όντως ειπώθηκε αυτή η κουβέντα, οφείλω να ομολογήσω ότι αποκάλυπτε μια ωμή πραγματικότητα: Ότι η Αμερική, αλλά και οι υπόλοιπες μεγάλες χώρες, μετρούν τα συμφέροντά τους όχι με το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα –ιδανικά που χρησιμοποιούν κατά περίσταση–, αλλά με τα συμφέροντά τους.

Και για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους ανακαλύπτουν τον τρόπο να επιβάλλουν πραξικοπήματα ανατρέποντας δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, να δικαιολογούν εισβολές και κατοχές και να επιτίθενται, ας πούμε, στον Καντάφι, αλλά όχι στον Άσαντ!

Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου μεταξύ του Ισραήλ και της Κύπρου θα μπορούσαν να αλλάξουν το πολιτικό παιχνίδι στην περιοχή, εάν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί και δεν κυριαρχήσει το συναίσθημα. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να πολιτευτεί η Λευκωσία –διότι αυτή αφορά περισσότερο– όπως η Τουρκία. Και το παράδειγμα της κατοχικής δύναμης είναι το πλέον χαρακτηριστικό, υπό την έννοια ότι δημόσια είναι εναντίον όλων για να ικανοποιεί το «λαϊκό αίσθημα», ενώ ιδιωτικά προσφέρει σε όλους γη και ύδωρ – ιδιαίτερα στους Αμερικανούς. Επειδή μερικοί θα ενοχληθούν, σπεύδω να διευκρινίσω ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν χρειάζεται να παίξει αυτού του είδους τα βρόμικα παιχνίδια που εισήγαγαν στην πολιτικο-οικονομική διπλωματία οι Τούρκοι. Απαιτείται να κάνει τις ορθές κινήσεις –και μέχρι στιγμής τις κάνει–, χρησιμοποιώντας το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που υπάρχουν άφθονα στη θαλάσσια περιοχή της.

Τον περασμένο Ιανουάριο επισκέφθηκε τη Λευκωσία ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Φιλ Γκόρντον. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες διέρρευσαν τότε ότι η επίσκεψη αφορούσε στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, αλλά μας είχε κάνει εντύπωση ότι στην ενημέρωση υπερτόνιζαν τις πολύ καλές σχέσεις των ΗΠΑ και της Κύπρου σε εμπορικά και οικονομικά θέματα. Ο κ. Γκόρντον ασχολήθηκε ελάχιστα με το Κυπριακό και χρησιμοποίησε τον περισσότερο χρόνο του για να ρωτά για τη νέα σχέση με το Ισραήλ και τα ενεργειακά ευρήματα στη Μεσόγειο. Δεν παρέλειψε, βέβαια, να ζητήσει από τον Δημήτρη Χριστόφια να επιτρέψει το άνοιγμα του κεφαλαίου της ενέργειας για την Τουρκία, κάτι που αρνήθηκε ο Κύπριος πρόεδρος.

Οι αναλυτές στην Ουάσιγκτον έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται για την Ελλάδα και την Κύπρο, και μην έχετε αμφιβολία ότι η αλλαγή οφείλεται στη νέα σχέση με το Ισραήλ. Υποστηρίζουν ότι η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να συνεχίσουν την καθαρά συμφεροντολογική σχέση τους με το Τελ Αβίβ και ισχυρίζονται ότι η οποιαδήποτε ενόχληση των Αράβων δεν θα λάβει διαστάσεις εκδίκησης…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση