Διώξτε τους να τελειώνουμε επιτέλους με αυτούς...
Το 1981 όταν το τότε ΠΑΣΟΚ νόμιζε ότι ήταν σοσιαλιστικό κόμμα όρμησε στη βιομηχανία και εφαρμόζοντας την πολιτική της ντουντούκας, έριχνε τα «κάστρα της ολιγαρχίας» και κρατικοποιούσε Τσάτσους, Κατσάμπηδες, Στράτους, Κεφαλάδες, Καρελαίους, Δράκους , Μποδοσάκηδες, ESSO, και ότι άλλο ότι μπορούσε.
Στην αντάρα αυτή και με την «μέθοδο των προβληματικών» βολεύτηκαν για τα καλά και αρκετές μπατιρημένες ιδιωτικές επιχειρήσεις και αρκετοί μπαταχτσήδες «επιχειρηματίες».
Στη «σοσιαλιστική» αυτή επιδρομή έγιναν κρατικές περίπου 40 βιομηχανικές επιχειρήσεις και διορίστηκαν 5.000 «κρατικοί βιομήχανοι» με μετάθεσή τους από την κομματική θέση του αφισοκολλητή και του κομματικού παρατρεχάμενου.
Για να είναι συνεπές το τότε ΠΑΣΟΚ και με την τριτοκοσμική του σοσιαλιστική ιδεολογία κατάργησε και το υπουργείο Βιομηχανίας ιδρύοντας την Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας ως υπηρεσιακό κλάδο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.
Πάγωσαν, στην πράξη, και τις υπηρεσίες βιομηχανίας του πρώην υπουργείου Βιομηχανίας και έτσι η «αντιβιομηχανική επανάσταση» του υποτιθέμενου σοσιαλισμού σφραγίστηκε για τα καλά.
Άρχισαν λοιπόν να ριζώνουν οι ελπίδες ότι θα ξηλώσουμε την ολιγαρχία που πίνει το αίμα του λαού και θα γλιτώσουμε από δαύτους μια και καλή.
Όταν μάλιστα οι 33 προβληματικές επιχειρήσεις του κρατικού Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) που κατασπατάλησε πάνω από 3 τρισ. δραχμές «εκσυγχρονίζοντας» τις κρατικές βιομηχανίες έστελνε στον ΣΕΒ επιχειρήσεις του ως μέλη πιστέψαμε (κακώς) ότι τελειώσαμε με το αίσχος του ιδιωτικού τομέα και ιδιαίτερα με τους βιομήχανος.
Είχαμε καταλάβει λάθος.
Οι διορισμένοι «κρατικοί βιομήχανοι» το απολάμβαναν ως μέλη του ΣΕΒ όπως το απολάμβαναν και ως μεγάλοι πετρελαιάδες οι κομματικοί παρατρεχάμενοι που ανέλαβαν τον κρατικό τομέα διύλισης και εμπορίας καυσίμων των τότε ΕΛΔΑ.
Το 1985 όμως η «επανάσταση» κατά της βιομηχανίας και των βιομηχάνων άρχισε να κάνει κοιλιά. Η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ άρχισε να μιλάει για κοινωνικοποιήσεις και μετοχοποιήσεις και να δείχνει ότι σκέφτεται και φιλελεύθερα. Άρχισε ακόμη να μιλάει και για νέα γενιά επιχειρηματιών.
Ήταν τότε που το σκάνδαλο Κοσκωτά και 1-2 άλλα ακόμη ανέτρεψαν και αυτό το σοσιαλιστικό όραμα.
Παρά το γεγονός ότι και στο μικρό πολιτικό διάλειμμα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας συνεχίστηκαν οι κρατικίστικες αντιλήψεις στην οικονομία, η «σοσιαλιστική επανάσταση» ενάντια στους βιομήχανους άρχισε να χαλαρώνει.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που διαδέχθηκε την Νέα Δημοκρατία έβαλε πολύ νερό στο κρασί της και άρχισε να μιλάει για ανάπτυξη με ιδιώτες.
Όταν έψαχνε όμως και δεν τους έβρισκε έδωσε την εξήγηση ότι έχουμε απεργία επενδύσεων.
Τίποτε άλλο δεν έφταιγε παρά μόνο η απεργία επενδύσεων των βιομηχάνων...
Την πενταετία του 2004-2009 η Νέα Δημοκρατία έπεισε τους αγρότες και τους βιοτέχνες ότι μπορούν να γίνουν πετρελαιάδες κάνοντας τα παντζάρια και τις πατάτες πετρέλαιο… Και τους βιοτέχνες ότι μπορούν να κάνουν φωτοβολταϊκά στα οικόπεδά τους. Τους παρέσυρε και τους εγκατέλειψε. Έτσι όμως γλιτώνουμε σιγά-σιγά και από αυτούς.
Μπορεί να φέρνουμε σκόρδα, πατάτες και κρεμμύδια από την Τουρκία και την Αίγυπτο, αλλά καθαρίζουμε με τους ιδιώτες πάσης φύσεως και πάμε παρακάτω.
Σήμερα όμως από τις «στάχτες του σοσιαλισμού» αναπηδούν νέες ελπίδες επιστροφής στην «επανάσταση».
Το κομματικό ΠΑΣΟΚ μιλάει και για αυτοδιαχείριση στα μέσα μεταφοράς. Μιλάει για γενικές εθνικοποιήσεις και για ανατροπή του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων σε ό,τι αφορά τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τις μεταφορές γενικά.
Επαναφέρει, με άλλα λόγια, τις ιδέες του μακαρίτη του ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Τίτο που σήμερα τις βρίσκεις μόνο στις βιβλιοθήκες-μουσεία για τον τριτοκοσμικό σοσιαλισμό.
Αλλά η νέα «επανάσταση» δεν σταματάει εδώ. Αφού δεν υπάρχει πλέον βιομηχανία που να μπορεί να δικαιολογήσει μια σοσιαλιστική επίθεση. Αφού οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι είναι τόσο εξαθλιωμένοι που σβήνουν από μόνοι τους τα φώτα πέφτουν στον τελευταίο κοινωνικό εχθρό.
Τους εφοπλιστές που την πάτησαν και κράτησαν στα κρουαζιερόπλοια τους ελληνική σημαία.
Η πρώτη επίθεση έγινε με το διοικητικό μπάχαλο στα υπουργεία που ασκούν την ναυτιλιακή πολιτική. Κανείς δεν γνωρίζει που να πάει και από πού θα του έρθει. Η δεύτερη επίθεση έγινε με τις υποχρεώσεις έναντι του κράτους όσων έχουν ελληνική σημαία σε σχέση με τα κρουαζιερόπλοια που έχουν ξένη σημαία.
Πρόκειται για πολιτική άρσης του καμποτάζ που να μην θίγει τα «κομματικά σπλάχνα» και την κομματική πελατεία. Δεν θα μπω περισσότερο στην ουσία γιατί όσα λέγονται γύρω από το θέμα είναι και ξεκάθαρα και ουσιαστικά.
Θα σταθώ όμως στο γεγονός που παραμένει ακόμη στην σκιά. Ότι αν καταφέρουμε να ξηλώσουμε μετά την βιομηχανία (την ευρωπαϊκού τύπου βιομηχανία και όχι αυτό λέμε σήμερα ελληνική βιομηχανία) και την ελληνική ναυτιλία τότε έχουμε επιτύχει το μέγα όραμα. Κρατάμε μόνο ό,τι μείνει από τουρισμό και επιστρέφουμε ολοταχώς στο «συρτάκι ντανς».
Στην αντάρα αυτή και με την «μέθοδο των προβληματικών» βολεύτηκαν για τα καλά και αρκετές μπατιρημένες ιδιωτικές επιχειρήσεις και αρκετοί μπαταχτσήδες «επιχειρηματίες».
Στη «σοσιαλιστική» αυτή επιδρομή έγιναν κρατικές περίπου 40 βιομηχανικές επιχειρήσεις και διορίστηκαν 5.000 «κρατικοί βιομήχανοι» με μετάθεσή τους από την κομματική θέση του αφισοκολλητή και του κομματικού παρατρεχάμενου.
Για να είναι συνεπές το τότε ΠΑΣΟΚ και με την τριτοκοσμική του σοσιαλιστική ιδεολογία κατάργησε και το υπουργείο Βιομηχανίας ιδρύοντας την Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας ως υπηρεσιακό κλάδο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.
Πάγωσαν, στην πράξη, και τις υπηρεσίες βιομηχανίας του πρώην υπουργείου Βιομηχανίας και έτσι η «αντιβιομηχανική επανάσταση» του υποτιθέμενου σοσιαλισμού σφραγίστηκε για τα καλά.
Άρχισαν λοιπόν να ριζώνουν οι ελπίδες ότι θα ξηλώσουμε την ολιγαρχία που πίνει το αίμα του λαού και θα γλιτώσουμε από δαύτους μια και καλή.
Όταν μάλιστα οι 33 προβληματικές επιχειρήσεις του κρατικού Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) που κατασπατάλησε πάνω από 3 τρισ. δραχμές «εκσυγχρονίζοντας» τις κρατικές βιομηχανίες έστελνε στον ΣΕΒ επιχειρήσεις του ως μέλη πιστέψαμε (κακώς) ότι τελειώσαμε με το αίσχος του ιδιωτικού τομέα και ιδιαίτερα με τους βιομήχανος.
Είχαμε καταλάβει λάθος.
Οι διορισμένοι «κρατικοί βιομήχανοι» το απολάμβαναν ως μέλη του ΣΕΒ όπως το απολάμβαναν και ως μεγάλοι πετρελαιάδες οι κομματικοί παρατρεχάμενοι που ανέλαβαν τον κρατικό τομέα διύλισης και εμπορίας καυσίμων των τότε ΕΛΔΑ.
Το 1985 όμως η «επανάσταση» κατά της βιομηχανίας και των βιομηχάνων άρχισε να κάνει κοιλιά. Η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ άρχισε να μιλάει για κοινωνικοποιήσεις και μετοχοποιήσεις και να δείχνει ότι σκέφτεται και φιλελεύθερα. Άρχισε ακόμη να μιλάει και για νέα γενιά επιχειρηματιών.
Ήταν τότε που το σκάνδαλο Κοσκωτά και 1-2 άλλα ακόμη ανέτρεψαν και αυτό το σοσιαλιστικό όραμα.
Παρά το γεγονός ότι και στο μικρό πολιτικό διάλειμμα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας συνεχίστηκαν οι κρατικίστικες αντιλήψεις στην οικονομία, η «σοσιαλιστική επανάσταση» ενάντια στους βιομήχανους άρχισε να χαλαρώνει.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που διαδέχθηκε την Νέα Δημοκρατία έβαλε πολύ νερό στο κρασί της και άρχισε να μιλάει για ανάπτυξη με ιδιώτες.
Όταν έψαχνε όμως και δεν τους έβρισκε έδωσε την εξήγηση ότι έχουμε απεργία επενδύσεων.
Τίποτε άλλο δεν έφταιγε παρά μόνο η απεργία επενδύσεων των βιομηχάνων...
Την πενταετία του 2004-2009 η Νέα Δημοκρατία έπεισε τους αγρότες και τους βιοτέχνες ότι μπορούν να γίνουν πετρελαιάδες κάνοντας τα παντζάρια και τις πατάτες πετρέλαιο… Και τους βιοτέχνες ότι μπορούν να κάνουν φωτοβολταϊκά στα οικόπεδά τους. Τους παρέσυρε και τους εγκατέλειψε. Έτσι όμως γλιτώνουμε σιγά-σιγά και από αυτούς.
Μπορεί να φέρνουμε σκόρδα, πατάτες και κρεμμύδια από την Τουρκία και την Αίγυπτο, αλλά καθαρίζουμε με τους ιδιώτες πάσης φύσεως και πάμε παρακάτω.
Σήμερα όμως από τις «στάχτες του σοσιαλισμού» αναπηδούν νέες ελπίδες επιστροφής στην «επανάσταση».
Το κομματικό ΠΑΣΟΚ μιλάει και για αυτοδιαχείριση στα μέσα μεταφοράς. Μιλάει για γενικές εθνικοποιήσεις και για ανατροπή του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων σε ό,τι αφορά τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τις μεταφορές γενικά.
Επαναφέρει, με άλλα λόγια, τις ιδέες του μακαρίτη του ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Τίτο που σήμερα τις βρίσκεις μόνο στις βιβλιοθήκες-μουσεία για τον τριτοκοσμικό σοσιαλισμό.
Αλλά η νέα «επανάσταση» δεν σταματάει εδώ. Αφού δεν υπάρχει πλέον βιομηχανία που να μπορεί να δικαιολογήσει μια σοσιαλιστική επίθεση. Αφού οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι είναι τόσο εξαθλιωμένοι που σβήνουν από μόνοι τους τα φώτα πέφτουν στον τελευταίο κοινωνικό εχθρό.
Τους εφοπλιστές που την πάτησαν και κράτησαν στα κρουαζιερόπλοια τους ελληνική σημαία.
Η πρώτη επίθεση έγινε με το διοικητικό μπάχαλο στα υπουργεία που ασκούν την ναυτιλιακή πολιτική. Κανείς δεν γνωρίζει που να πάει και από πού θα του έρθει. Η δεύτερη επίθεση έγινε με τις υποχρεώσεις έναντι του κράτους όσων έχουν ελληνική σημαία σε σχέση με τα κρουαζιερόπλοια που έχουν ξένη σημαία.
Πρόκειται για πολιτική άρσης του καμποτάζ που να μην θίγει τα «κομματικά σπλάχνα» και την κομματική πελατεία. Δεν θα μπω περισσότερο στην ουσία γιατί όσα λέγονται γύρω από το θέμα είναι και ξεκάθαρα και ουσιαστικά.
Θα σταθώ όμως στο γεγονός που παραμένει ακόμη στην σκιά. Ότι αν καταφέρουμε να ξηλώσουμε μετά την βιομηχανία (την ευρωπαϊκού τύπου βιομηχανία και όχι αυτό λέμε σήμερα ελληνική βιομηχανία) και την ελληνική ναυτιλία τότε έχουμε επιτύχει το μέγα όραμα. Κρατάμε μόνο ό,τι μείνει από τουρισμό και επιστρέφουμε ολοταχώς στο «συρτάκι ντανς».
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...