Η ατιμωρησία τώρα... δικαιώνεται

• Γράφει ο Λύκιος

Με το σκεπτικό ότι "οι φυλακές γέμισαν και δεν χωράνε άλλοι" και ότι τα ποινικά δικαστήρια "έχουν μεγάλο φόρτο εργασίας", αντί για το αυτονόητο, δηλαδή να ιδρυθούν νέα και σύγχρονα σωφρονιστικά καταστήματα και να αυξηθούν οι δικαστικές έδρες, αφού οι ανάγκες το επιβάλουν (υπέρμετρη αύξηση της εγκληματικότητας), η κυβέρνηση αποφάσισε να πράξει το αντίθετο!
Στις 23 Δεκεμβρίου 2010, προπαραμονή των Χριστουγέννων, ψηφίστηκε τροπολογία του Ποινικού Κώδικα και των Ειδικών Ποινικών Νόμων με τον Ν.3904/2010.
Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου εκφυλιστική της έννοιας του Δικαίου πράξη της κυβέρνησης, η οποία ψευδεπίτιτλα επιγράφεται ..."Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις".
Εξυπηρετεί την λογική ότι αφού οι "φυλακές δεν χωράνε άλλους" και τα δικαστήρια "έχουν πολύ δουλειά", αποποινικοποιούμε ή υποβαθμίζουμε τα αδικήματα ώστε στην φυλακή να μπαίνουν ελάχιστοι (μόνο οι υπότροποι), δηλαδή νομιμοποιούμε την ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ των εγκληματιών και των παραβατών του Νόμου!
Επίσης διευκολύνει την διαφθορά στην Αστυνομία και την τοπική αυτοδιοίκηση, διότι απαλλάσσονται από την επιβαρυντική θέση τους οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. και οι δήμαρχοι από την "ειδική δωσιδικία", δηλαδή ίσχυε ότι όταν αυτοί εγκληματούσαν, δικάζονταν απευθείας σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο (δηλαδή αυστηρότερα λόγω της ιδιότητάς τους και των γνώσεων που έχουν). Έτσι τώρα δεν έχουν αυτόν τον επιπλέον φόβο, καθώς θα κρίνονται όπως και οι υπόλοιποι πολίτες (άρα θα διαφθείρονται ευκολότερα).

Ας δούμε όμως, τι αλλάζει συγκεκριμένα:

1. Όλες οι πλημμεληματικές πράξεις στις παραβάσεις του Κ.Ο.Κ., θα τιμωρούνται πλέον σε βαθμό πταίσματος! Εξαιρούνται τα άρθρα 34 παρ.12(κατάληψη οδοστρώματος), 43 παρ.2α΄, β΄και 4 (εγκατάλειψη αβοήθητου θύματος τροχαίου ατυχήματος), 85 παρ.5 (παραποίηση στοιχείων οχήματος) και 98 παρ. 2 (κατοχή & χρήση πλαστής άδειας οδήγησης). Αυτό σημαίνει ότι όποιος οδηγεί στερούμενος άδειας ικανότητος οδηγού (δίπλωμα) και χωρίς ασφαλιστήριο, δεν θα τιμωρείται πλέον ως πλημμέλημα (έως 5 χρόνια φυλάκιση) αλλά ως πταίσμα (μέγιστο 30 ημέρες κράτηση εξαγοράσιμη με 150 ευρώ συνολικά!).
2. Όλες οι παραβάσεις του Υγειονομικού Κανονισμού και Υγειονομικών Διατάξεων (Ν.2529/1940) που ήταν πλημμελήματα, γίνονται κι αυτές πταίσματα!
3. Όλες οι πλημμεληματικές παραβάσεις των βασιλικών και προεδρικών διαταγμάτων που αφορούσαν τα περί υγιεινής και ασφάλειας των εργατών, γίνονται κι αυτά πταίσματα!
4. Οι πλημμεληματικές παραβάσεις των διατάξεων νόμων περί χρονικών ορίων εργασίας, γίνονται πταίσματα!
5. 5. Οι πλημμεληματικές παραβάσεις του Ν.2734/1999 περί εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων (πορνεία), γίνονται πταίσματα!
6. Όλες οι πλημμεληματικές παραβάσεις του αρθ. 12 παρ.1 του Ν.1481/1984 για τον έλεγχο λειτουργίας των δημοσίων κέντρων (μπαρ, καφετερίες, κλαμπ, στριπτιζάδικα, κτλ.), γίνονται κι αυτές πταίσματα!
7. Όσοι εκτίουν ποινή φυλάκισης, μόλις συμπληρώσουν το ένα πέμπτο (1/5) του χρόνου που τους επεβλήθη, αποφυλακίζονται με τον όρο το επόμενο ένα πέμπτο (1/5) να το αποπληρώσουν (μετατροπή σε χρηματική ποινή), ή αν δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα, θα μετατρέπεται σε ..."παροχή κοινωφελούς εργασίας" …
8. Αν μάλιστα κάποιος έχει περάσει το 75ο έτος της ηλικίας του, δεν θα πάει ποτέ στην φυλακή, αλλά θα εκτίσει την ποινή "…στην κατοικία του"!!! (αρθρ.5 εδαφ.1).
9. Εισάγεται η "ικανοποίηση του παθόντος" με το άρθρο 384 (αντικαθίσταται) που αναφέρεται ότι εξαλείφεται το αξιόποινο της πράξης της κλοπής και άλλων παρόμοιων αδικημάτων (αρθ. 372-374, 375-377, 381&382 Π.Κ.), αρκεί ο υπαίτιος (δράστης) να αποδώσει το πράγμα που αφαίρεσε ή να αποζημιώσει τον παθόντα! Εκτός κι αν ο παθών αρνηθεί την χρηματική ικανοποίηση, τότε και μόνον τότε ασκείται η ποινική δίωξη από τον Εισαγγελέα!! Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αφού συλληφθεί ο κλέφτης και καθ’ όλη την διαδικασία της προανάκρισης, της παραπομπής του στον εισαγγελέα, ή ακόμη και μπροστά στην έδρα του δικαστηρίου, αν αυτός παραδώσει στον κάτοχο το κλεμμένο αντικείμενο, ή τον αποζημιώσει για αυτό, απαλλάσσεται!! Δηλαδή μένει ατιμώρητος για μία αυτεπάγγελτα διωκόμενη εγκληματική πράξη. Έτσι ακόμη κι αν ο ίδιος κλέφτης συλληφθεί πολλές φορές και απαλλαχθεί με αυτόν τον τρόπο για κάθε μία από αυτές, ποτέ δεν θα τεκμαίρετε η κατ’ επάγγελμα, ή καθ’ έξη και συνήθεια δράση του, κι έτσι ποτέ δεν θα φυλακισθεί!!! Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο νέος νόμος έρχεται σε πλήρη και ουσιαστική αντίθεση με το άρθρο 379 Π.Κ. το οποίο αναφέρεται στην έμπρακτη μετάνοια, όταν δηλαδή ο δράστης αποδίδει το ιδιοποιημένο (κλαπέν) πράγμα στον κάτοχό του ΠΡΙΝ συλληφθεί και με την δική του θέληση. Τότε και μόνον τότε εξαλειφόταν το αξιόποινο της πράξης. Το χειρότερο όμως είναι το ηθικό ζήτημα που προκύπτει από τον εξαναγκασμό του παθόντα, όταν ουσιαστικώς του ζητείται να κρίνει αν θα διωχθεί ή όχι ο δράστης (αν αρνηθεί την αποζημίωση), όταν αυτό είναι γνωστό ότι θα λειτουργήσει ανασταλτικά και φοβικά σε αυτόν και δεν θα το απαιτήσει! Νοιώθει έτσι απροστάτευτος από τον νόμο ο πολίτης-θύμα, αφού πρέπει να συγκατατεθεί –άρα να ευθύνεται- για την τιμωρία του δράστη. Επίσης με την απαράδεκτη αυτή διάταξη, εξισώνεται η έννοια της αστικής και της ποινικής ευθύνης, αφού έτσι δεν τιμωρείται ο δράστης για την πράξη του (ποινικός σωφρονισμός) αλλά απλώς εξαναγκάζεται στην αστική αποζημίωση.
10. Με το άρθρο 308Β προβλέπεται η "ποινική συνδιαλλαγή" για τα κακουργήματα της απάτης, της τοκογλυφίας, της απιστίας και της υπεξαίρεσης (375, 386, 386Α, 390 &404 Π.Κ.), όπου εν ολίγοις ο κατηγορούμενος μπορεί να απαιτήσει από το δικαστήριο μέσα σε 15 ημέρες να συνδιαλλαγεί (μέσω συνηγόρων) με τον παθόντα, δηλαδή να τον αποζημιώσει και να "τα βρούνε" οπότε και σταματάει η διαδικασία εκδίκασης αν αυτό συμβεί πριν την απολογία του, ή αν υποβάλλει το "πρακτικό συνδιαλλαγής" μετά την απολογία του, τότε κηρύσσεται μεν ένοχος, αλλά η ποινή δεν πρέπει να υπερβαίνει τα τρία (3) έτη, εκτός κι αν κριθεί ατιμώρητος!!!!!!!!

Όπως αντιλαμβάνεται ο κάθε εχέφρων, είναι προφανής η προσπάθεια να αποποινικοποιηθεί το έγκλημα και να ενθαρρυνθεί η παραβατικότητα και η διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής! Θεμελιώνεται η αίσθηση της ατιμωρησίας επισήμως πλέον και απροκάλυπτα. Περνά το μήνυμα σε κάθε παραβατικό, ότι τις πράξεις του δεν θα τις αναχαιτίσει κανένας μηχανισμός και δημιουργεί έτσι τις βάσεις για την αρχή της αυτοδικίας. Προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και υποδαυλίζει σε μια περίοδο ευθραύστων ισορροπιών της κοινωνίας, τους πάγιους και βασικούς πυλώνες της.
Τέλος αποδεικνύει την πρόθεση της κυβέρνησης να οδηγήσει την χώρα σε τέλμα και χαοτικές καταστάσεις, αποσαρθρώνοντας τον κοινωνικό ιστό μετά την διάλυση της παιδείας, της οικογένειας, της θρησκείας, της οικονομίας, της παραγωγής, του Έθνους και της δικαιοσύνης.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση