Απίστευτο! Ψάχνει τους συγγενείς του στην Τουρκία έναν αιώνα μετά...

Στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο ήρθε μία δραματική επιστολή από κάποιον Έλληνα που θέλοντας να βρει μία διέξοδο (ίσως) στο πρόβλημά του, το δημοσιοποιεί ευελπιστώντας πως η τύχη δεν θα του γυρίσει την πλάτη.
Πολλοί από τους αναγνώστες ίσως καγχάσουν για την ιστορία που ακολουθεί, αλλά θα ήθελα να τους θυμίσω δύο πράγματα: στην ζωή ενός ανθρώπου μπορούν να συμβούν τα πάντα και από κανενός το μυαλό δεν φεύγει η ρήση: «το αίμα νερό δεν γίνεται».

«Ήταν στις αρχές του 1910 όταν δύο αδέρφια έφυγαν από την πατρική τους γη, το Καρπενήσι και ζήτησαν την τύχη τους στην Κωνσταντινούπολη. Τα δύο Ελληνόπουλα γνώρισαν την ζωή της Βασιλεύουσας και όπως ήταν λογικό, εντυπωσιάστηκαν.
Ο ένας αδερφός, όμως, θαμπώθηκε τόσο πολύ από την ευμάρεια της Πόλης, που προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και αφού αγάπησε μία νεαρή τουρκάλα, στρατεύθηκε στον τουρκικό στρατό και αφού ασπάσθηκε το Ισλάμ, έγινε μουσουλμάνος...
Ο άλλος αδερφός, αγανακτισμένος από την αλλαγή του αδερφού του, εγκατέλειψε την Πόλη και πήγε στην Αδριανούπολη και στη συνέχεια κατέβηκε και στρατεύθηκε με τη σειρά του στον Ελληνικό στρατό, ελπίζοντας πως έτσι θα μπορέσει να βρεθεί αντιμέτωπος με τον εκτουρκισμένο αδερφό του για να πάρει εκδίκηση…
Τελείωσαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι, έγινε η Μικρασιατική εκστρατεία, ακολούθησε η οπισθοχώρηση του Ελληνικού στρατού από την ανατολική Θράκη, αλλά η μοίρα δεν θέλησε να φέρει τους δύο αδελφούς αντιμέτωπους…
Αυτός που έμεινε στην Ελλάδα, παντρεύτηκε μία Ελληνίδα κοπέλα –που αγάπησε- από την Αδριανούπολη, αλλά η ζωή τον έκανε πρόσφυγα στην Δυτική Θράκη…
Ανδρείος από τη φύση του, πολέμησε στην Πίνδο και αργότερα κατά των Βουλγάρων (στην περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής), αλλά το «μίσος» του για τον αδερφό που αλλαξοπίστησε, δεν έλεγε να καταλαγιάσει. Αντίθετα, ο εξισλαμισμένος «τούρκος» πλέον αδερφός του, έγινε αξιωματικός του τουρκικού στρατού και προσπάθησε κάποιες φορές να στείλει μήνυμα «αγάπης» στον αδερφό του στην Ελλάδα, μέσω Τούρκων που πηγαινοερχόντουσαν στις δύο χώρες. Όλα του τα γράμματα είτε δεν γινόντουσαν δεκτά ή καταστρέφονταν με μανία από τον ρωμαλέο γέροντα, ο οποίος απαγόρευσε στα παιδιά του να έχουν ή να αποκτήσουν οποιαδήποτε σχέση με τον «τούρκο» αδελφό…
Σήμερα, έχοντας απομείνει μόνο εγώ, ένα εγγόνι από αυτή την οικογένεια, τολμώ να μπω στον δρόμο της αναζήτησης μιάς οικογένειας που υπάρχει εκεί… απέναντι. Μιάς οικογένειας που «έχουμε το ίδιο αίμα».
Κάνω έκκληση, σε όποιον μπορεί να βοηθήσει, να επικοινωνήσει με το ιστολόγιο για να συναντήσω τους ανθρώπους αυτούς, που ίσως αγνοούν την ύπαρξή μου.
Θα περιμένω με αγωνία οτιδήποτε νεότερο…»

Μία ανθρώπινη ιστορία λοιπόν. Μία ιστορία που ίσως ξεσηκώσει μίση και πάθη, που ίσως σταθεί αιτία πολλοί να θαυμάσουν ή να σκεφθούν άσχημα γι αυτά τα αδέρφια…
Όμως, επειδή το πιστεύω μας είναι πως οι άνθρωποι ποτέ δεν είχαν να χωρίσουν τίποτε, παρά μόνο κάποιοι που θέλουν να αποκτήσουν πλούτη και δόξα δημιουργούν προβλήματα, παραθέτουμε την επιστολή, ευελπιστώντας πως μία οικογένεια μπορεί και να βρεθεί…

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση