Μετανάστευση και Αθήνα…

Αθήνα: Πρωτεύουσα- μεγαλύτερη πόλη – (καλώς ή κακώς) Μητροπολιτικό κέντρο αποφάσεων και διοίκησης – αλλά και πόλη με τα μεγαλύτερα και πιο σύνθετα προβλήματα.

Πιο φλέγον απ’ όλα; Όπως αναδεικνύεται από τους Αθηναίους κατοίκους, το καλούμενο «μεταναστευτικό».

Από το αστυφυλικό κύμα εσωτερικής μετανάστευσης των τελευταίων 40-50 ετών, σήμερα έχουμε περάσει σε μια άνευ προηγουμένου- ή αντίστοιχου φαινομένου σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες- και ,κυρίως, άνευ όρων και κανόνων εισροή μεταναστών από «κάθε γωνιά της Γης».

140.626 (βάσει της τελευταίας απογραφής) ή πάνω από 250.000(σύμφωνα με την αμείλικτη πραγματικότητα) μετανάστες ζουν στα όρια του Δήμου Αθηναίων.

Η πληθυσμιακή αυτή υπερσυγκέντρωση μεταναστών, αν και σαφώς προϋπήρχε, υπό το πρίσμα της σημερινής οικονομικής κρίσης , έχει γίνει αφόρητη: όχι μόνο για τους γηγενείς Αθηναίους , όπως αφελώς ή και ρατσιστικά μπορεί να υποστηρίξει κάποιος, αλλά, πάνω απ’ όλα, για τους ίδιους τους μετανάστες.

Έτσι φτάσαμε στη «γκετοποίηση» αρχικά του κέντρου των Αθηνών και, τελικά , ολόκληρων γειτονιών. Άνθρωποι που ζούσαν για χρόνια ήσυχοι στις γειτονιές τους να «μη μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο», όπως οι ίδιοι λένε, από τη μία, στοιβαγμένες ανθρώπινες ψυχές μεταναστών ,από την άλλη. Αυτό που τους χωρίζει; Όλο το φάσμα της ανθρώπινης παραβατικότητας: πορνεία, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο και παραεμπόριο , κρούσματα βίας .

Τα τελευταία χρόνια , ο Δήμος Αθηναίων, ακολουθώντας το πλαίσιο της πολιτικής του, προσπάθησε να αντιμετωπίσει το ζήτημα: η Διεύθυνση Αλλοδαπών αναβαθμίστηκε και απέκτησε Διαπολιτισμικό κέντρο, οργανώθηκαν φεστιβάλ εθνοτήτων και αναπτύχθηκαν διάφορα προγράμματα ομαλής ένταξης των μεταναστών όπως το πρόγραμμα «Η μαμά μαθαίνει ελληνικά».

Η άποψη μας είναι ότι από εδώ και πέρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος αρκεί η εφαρμογή της κοινής λογικής: μεταξύ των απελάσεων νομίμων και παρανόμων μεταναστών και της ανοχής κάθε παράνομης πράξης και δραστηριότητας υπάρχει η μέση οδός.

Νομίζουμε ότι μερικές χρήσιμες πρακτικές , χωρίς τεράστια κόστη , θα μπορούσαν να είναι:

• Δημιουργία οργανωμένου κέντρου μεταναστών , όχι διάσπαρτα ή κεντρικά στην πόλη, αλλά στην περιφέρεια αυτής (όπως συμβαίνει π.χ. στην περίπτωση των εγκαταστάσεων που έχουν δημιουργηθεί στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της Ζυρίχης)
• Καμία ανεκτικότητα σε παραβατικές συμπεριφορές μεταναστών, αλλά και καμία ανοχή σε περιπτώσεις ρατσιστικών επιθέσεων , απ’ όπου κι αν προέρχονται
• Στις περιπτώσεις παραεμπορίου , να εντοπίζονται και να συλλαμβάνονται οι μεγαλοπρομηθευτές και όχι οι μικροπωλητές (αλήθεια, που βρίσκονται οι αποθήκες όλων αυτών των προϊόντων ; Τόσο δύσκολο είναι να εντοπιστούν;)
• Μεταξύ των «ψευτοπροοδευτικών» που κόπτονται για τα δικαιώματα των μεταναστών , από τα ακριβά προάστια στα οποία διαμένουν και αυτών που προτείνουν την απέλαση όλων(νόμιμων και μη) μεταναστών, υπάρχουν οι ορθές επιλογές: αυστηρότητα στους ελέγχους , αλλά από τη στιγμή που κάποιος πληροί τα κριτήρια νόμιμης εισόδου και διαμονής στη χώρα, να απολαμβάνει και όλα τα προνόμια του να είναι ΕΛΛΗΝΑΣ πολίτης.
• Αναδιαμόρφωση του κέντρου της Αθήνας , με βελτίωση της αστυνόμευσης του( αλήθεια, ποιοι από εμάς τολμούν να κυκλοφορήσουν βράδυ γύρω από την Ομόνοια;) και εκκένωση των υπό κατάληψη κτιρίων από λαθρομετανάστες

Οι προτεινόμενες δράσεις δεν είναι ουτοπικές. Απαιτούν τόλμη και αποφασιστικότητα, αλλά και σαφή ανάλυση των δεδομένων , τόσο στους Αθηναίους κατοίκους, όσο και στους τίμιους, οικογενειάρχες μετανάστες που ζουν στην πόλη.

Μόνο έτσι θα επιτευχθεί η ουσιαστική ένταξη των μεταναστών στην κοινωνική ζωή και στην οικονομική δραστηριότητα της πόλης , χωρίς να καταλύεται η κοινωνική συνοχή της.

Μανόλης Καλαμπόκας
Ιατρός
Msc Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας
Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Νέων Δήμου Αθηναίων

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση