Aνθρώπινες καθημερινές στιγμές... συνάντησης Αϊνστάιν-Καραθεοδωρή

• Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα Αρτινού

Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί κάθε νέο βιβλίο, κάθε νέο πόνημα του καλού εκπαιδευτικού, ερευνητή-ιστοριοδίφη, περιβαλλοντολόγου και συγγραφέα Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη που έρχεται από το ηλιόλουστο, θαλασσολουσμένο και αστροφωτισμένο Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας, όπου ζει από χρόνια, εμπνέεται, εργάζεται, δημιουργεί και προσφέρει στους κατοίκους, τον τόπο και την ιστορία της περιοχής ο ακάματος αυτός εργάτης του πνεύματος.
Ευχάριστα μας εκπλήσσει και με το τελευταίο δημιούργημά του «Μια απρόσμενη συνάντηση Αϊνστάιν-Καραθεοδωρή», που κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις ΑλΔΕ». Η συλλογή περιέχει 14 διηγήματα, όσα και τα έως τώρα βιβλία του, βγαλμένα μέσα από τη ζωή και τις ανθρώπινες ανάγκες του σώματος, της ψυχής, της σκέψης. Διηγήματα αντλούμενα από τα πλούσια αποθέματα του συγγραφέα, την άφθαρτη πηγή της μνήμης του και ιδωμένα υπό το φως και το αγνάντεμα μιας πόλης βουτηγμένης στη θάλασσα.
Ιστορίες «ζωντανές» που πηγάζουν από την αδήριτη καθημερινότητα, σε όλες τις φάσεις και τους κύκλους της ζωής μας, σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Από τον απλό ψαρά και το φαροφύλακα, την τέχνη και την επιστήμη, τη φτώχεια και την αντιμετώπιση ποικίλων προβλημάτων σημαντικών ή ασήμαντων. Γεγονότα που γιομίζουν με γλυκόπικρες σταγόνες το είναι, την ύπαρξη και το πέρασμά μας από τα δαιδαλώδη μονοπάτια της ζήσης μας.
Διηγήματα, ιστορήματα και αφηγήματα που έζησε ο ίδιος, φαντάστηκε ή άντλησε από τους συνανθρώπους μας, όπως η μέλισσα τη γύρι από τα γλυκοπικρολούλουδα της πλούσιας βιοποικιλότητας του πλανήτη μας, την οποία αφρόνως εξαφανίζουμε. Έτσι μας κάνει κοινωνούς στην πλέον σημαντική συνάντηση του περασμένου αιώνα. Αυτής μεταξύ του κορυφαίου μαθηματικού, καταξιωμένου συμπατριώτη μας Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή και του πιο καλοακονισμένου μυαλού της εποχής του, του ξακουστού φυσικού-ερευνητή, εμπνευστή της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας Άλμπερτ Αϊνστάιν. Θεωρίας η οποία με τη διατύπωση και απόδειξή της ανέτρεψε πολλά έως τότε δεδομένα στον τομέα της έρευνας και της φυσικής. Και η οποία θεμελιώθηκε με τη καρποφόρα συνάντηση, γνωριμία και συνεργασία των δύο διάσημων επιστημόνων.
Και από τη μακρινή Γερμανία, τόπο συνάντησης των δύο ανδρών, ο συγγραφέας μας ξεναγεί στο θαλασσοδαρμένο, αλλά εξόχως μαγευτικό, Σίγρι της πανέμορφης και πλουτοπαραγωγικής Λέσβου, σε μια εποχή που ο φάρος, η λειτουργία του ή μη ήταν θέμα ζωή ή θανάτου αντιστοίχως για τα παραπλέοντα πλοία. Το ίδιο όμως ήταν και για το φαροφύλακα και την οικογένειά του η απομόνωση και η έλλειψη οποιασδήποτε βοήθειας σε δύσκολες ώρες και περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, είτε αυτές προέκυπταν από τα στοιχεία της φύσης είτε από προβλήματα υγείας. Δύσκολες εποχές και καταστάσεις.
Στη συνέχεια ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης μας ανεβάζει στο πλοίο με το οποίο έρχεται στα πάτρια εδάφη, πραγματοποποιώντας το τελευταίον της ζωής του ταξίδιον, ο ανήμπορος ποιητής του βουνού και της στάνης Κώστας Κρυστάλλης, που τόσο γρήγορα και καταπονημένος από κακουχίες και αρρώστιες έφυγε από τη ζωή. Και από τον έναν Κώστα, στον άλλον, τον Ταχτσή, ο οποίος και αυτός είχε άσχημο τέλος. Και μας γράφει για τη δική τους συνάντηση και γνωριμία, για τον απλό-καταδεκτικό άνθρωπο, το συγγραφέα, το απρόοπτο τέλος του και τον άλυτο γρίφο της μυστηριώδους δολοφονίας του.
Μας γνωρίζει με το Γρηγόρη Βαφιά και την παρέα του, τις μέρες που έζησε στο μαγευτικό Μενίδι, το μοναδικό Μάνο Λουίζο, που κι αυτός τόσο γρήγορα εγκατέλειψε τα επίγεια, για τους περιπλανόμενους και συνεχώς διωκόμενους από την ανάλγητη εξουσία, τους τσιφλικάδες και τους άνοες ρατσιστές που ελλοχεύουν σε κάθε στρώμα της κοινωνίας μας, περιφρονημένους αθίγγανους, τον πατέρα Κύριλλο και τη δολοφονία του για το λόγο πως φρόντιζε φτωχούς, ανήμπορους και κατατρεγμένους.
Συγκινητική είναι η ζωοφιλική τοποθέτησή του για τα πλάσματα της φύσης στην ξηρά και τη θάλασσα. Συγκλονιστική η περιγραφή και η σπαρακτική εσωτερική κραυγή που εκπέμπει η ψυχή ενός νέου ερωτευμένου, που δεν βρίσκει ανταπόκριση από την αγαπημένη του. Δάκρυα στα γηρασμένα μάτια φέρνουν οι αναμνήσεις και ο απολογισμός ενός απόμαχου ναυτικού, ο οποίος «αλυσοδεμένος» πια στο λιμάνι βλέπει τα πλοία και τη ζωή ν΄απομακρύνονται απ΄αυτόν.
Από τα διηγήματα της μνήμης και όχι της λήθης, δεν λείπουν τα πανηγύρια και τα ρεζιλίκια από τις γιορτές με τον αναγεννημένο φοίνικα, που σκίασε για χρόνια τη χώρα, αλλά ούτε και οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές μυαλομένων και άνοων προς την τρελή του χωριού.

Και τα 14 ιστορούμενα πονήματα του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη είναι «ολοζώνανα» και υπαρκτά στο μυαλό, τη ζήση μας, το περιβάλλον. Γιατί μπορεί να έρχονται από το παρελθόν, δεν αποκλείεται όμως να τα συναντήσουμε ανά πάσα στιγμή. Στον τρόπο γραφής, στη γλώσσα, τα νοήματα, τα διδάγματα, το περιβάλλον, τη φύση, τον άνθρωπο.
Καλοδιάβαστα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση