Από τη Γερμανία του Χίτλερ στη Γερμανία της Μέρκελ

• "...Ήδη η Μέρκελ αρχίζει να συνειδητοποιεί τρομαγμένη το κόστος που πληρώνει και το τέρας που εξέθρεψε, συμμαχώντας με τις αγορές εναντίον ενός μέλους της Ευρωζώνης. Αν η Γερμανία ακολουθήσει σε έναν τέτοιο δρόμο θα καταστραφεί και η ίδια, δεν θα επιβιώσει ασφαλώς εν μέσω των ερειπίων των ευρωπαϊκών κοινωνιών και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας..."

Των Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου και Δημοσθένη Γεωργόπουλου
“Δεν θα πεθάνουμε για το Ντάντσιχ», έλεγαν οι Γάλλοι πριν εβδομήντα χρόνια. «Δεν θα πληρώσουμε για τους ‘Ελληνες», λένε σήμερα οι Γερμανοί, ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι κάνουν ότι δεν ακούν την ερώτηση του Χεμινγουέι: Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα; Κι αν στο μεταξύ, η δύναμη του χρήματος αντικατέστησε τη δύναμη των όπλων στην Ευρώπη, δεν την έκανε λιγότερο θανατηφόρα, αλλά και τελικά αυτοκαταστροφική.
Η επίθεση κατά της Ελλάδας από ισχυρές “γεωοικονομικές” δυνάμεις, του πλήρως απελευθερωμένου χρηματιστικού κεφαλαίου, υπό εκκόλαψη Αυτοκρατορίας του Χρήματος, έχει τεράστια, παγκόσμια σημασία, που υπερβαίνει κατά πολύ την Ελλάδα. Είναι η πρώτη σειράς μαχών, που θα καθορίσουν το μέλλον των ευρωπαϊκών κρατών και εθνών, το μέλλον της ιδέας μιας ενωμένης, ανεξάρτητης, κοινωνικής Ευρώπης, της δημοκρατίας και του πολιτισμού μας.
Χωρίς να υποτιμά κανείς τη σοβαρότητα των εσωτερικών ελληνικών προβλημάτων, την αδυναμία των ελληνικών δομών, δεν είναι ελληνικό το πρόβλημα, όπως μαρτυρά η κατάσταση των περισσότερων κρατών της ευρωζώνης. Η κατάσταση της Ελλάδας απλώς την κατέστησε αδύνατο κρίκο, ενώ στην περιοχή μας συντρέχουν ως συνήθως γεωοικονομικές και γεωπολιτικές επιδιώξεις. Η ρίζα του προβλήματος δεν είναι ελληνική, ελληνικός είναι δυστυχώς ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε.
Το ερώτημα που επιχειρείται να απαντηθεί στην Ελλάδα είναι ποιος θα πληρώσει το συσσωρευθέν χρέος της παγκόσμιας οικονομίας, περιλαμβανομένου του χρέους που συσσωρεύθηκε για τη σωτηρία των μεγάλων τραπεζών το 2008. Θα το πληρώσει ο πληθυσμός των ανεπτυγμένων χωρών, με κατάργηση κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων τριών αιώνων, του ευρωπαϊκού πολιτισμού; Θα το πληρώσουν οι τρίτες χώρες; Θα το πληρώσουμε με καταστροφή του περιβάλλοντος; Θα κυριαρχήσουν οι τράπεζες στα κράτη ή τα κράτη στις τράπεζες;
Θα μπορέσει η Ευρώπη να ξανακυριαρχήσει στο τέρας του χρηματιστικού κεφαλαίου, επαναφέροντας ρυθμίσεις ροών κεφαλαίου, λελογισμένου προστατευτισμού, αναπτυξιακή πολιτική, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου, δίνοντας έτσι ένα παράδειγμα παγκόσμιας αξίας, ή θα καταστραφεί σε άγριες εσωτερικές διαμάχες, στερεώνοντας τον παραπαίοντα ηγεμονικό ρόλο των ΗΠΑ σήμερα, ίσως άλλων αύριο, αν όχι παγκόσμιο ή περιφερειακούς ολοκληρωτισμούς;
Τα πράγματα για την Ελλάδα έγιναν πολύ χειρότερα γιατί με τις αγορές συμμάχησε η Γερμανία επιβάλλντας σε ολόκληρη την ΕΕ μια πολιτική συντριβής της Ελλάδας. Μπορεί η συντριβή να επιχειρείται με όπλα την οικονομική ισχύ και τη διεθνή δυσφήμηση, δεν είναι όμως αυτά όπλα λιγότερο δολοφονικά από τις στρατιές της Βέρμαχτ. Αν υπάρχει μια διαφορά είναι ότι οι Γερμανοί του Χίτλερ ήταν πιο πολιτισμένοι από τους Γερμανούς της Μέρκελ. Οι αξιωματικοί τους στεκόντουσαν προσοχή μπροστά στα αρχαία μνημεία της κατακτημένης χώρας, δεν λοιδορούσαν τον αρχαίο πολιτισμό της. ‘Αλλωστε ο γερμανικός λαός επέλεξε – κάκιστα – τον ναζισμό το 1933, υπό το βάρος όμως μιας τρομακτικής κρίσης και της επαχθούς Βαϊμάρης. Τι εκτός από διάθεση κυριαρχίας στην Ευρώπη, υποχρεώνει τα σημερινά ΜΜΕ της Γερμανίας στη ρατσιστική και σαδιστική καμπάνια που εξαπέλυσαν εναντίον των Ελλήνων;
Βεβαίως, ολέθριο ρόλο, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, έπαιξε στην υπόθεση και η ελληνική κυβέρνηση με την όλη διαχείριση που έκλανε, τη χειρότερη δυνατή, υποστηρίζονταςμάλιστα όλες τις θέσεις των ΗΠΑ περί διεύρυνσης στην Τουρκία και πρωταγωνιστώντας στην ελληνική υποδούλωση στην Ουάσιγκτον εν πρώτοις και όλες τις δυτικές δυνάμεις στη συνέχεια. Μέρκελ και Παπανδρέου «συνεργάστηκαν καυγαδίζοντας» για να φέρουν στην Ευρώπη ΔΝΤ και ΗΠΑ!
Oι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η ‘Ενωσή τους, που διέθεσαν κολοσσιαία ποσά για τη σωτηρία των τραπεζών, επιβάλλουν τώρα στην Ελλάδα τη λήψη μέτρων που συνιστούν τη μεγαλύτερη κοινωνική οπισθοδρόμηση στην ιστορία της χώρας, με την εξαίρεση της γερμανικής κατοχής του 1941-44, αλλά και την σπρώχνουν στη μεγαλύτερη ύφεση εδώ και δεκαετίες, στερώντας την από κάθε αναπτυξιακή προοπτική για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Κάτι που, en passant, κινδυνεύει να καταστήσει αδύνατη την αποπληρωμή του χρέους της, κινδυνεύει δηλ. να κάνει την Ελλάδα Λήμαν Μπράδερς της νέας φάσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που άρχισε το 2008. Στην πραγματικότητα, υποθέτει κανείς ότι ο πραγματικός σχεδιασμός είναι να χρεωκοπήσουν τη χώρα κάποια στιγμή την επόμενη διετία, αφού όμως βρουν τι θα κάνουν τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν, μας ξεζουμίσουν όσο μπορούν και μας κάνουν σάκο του μποξ για να περάσει η ευρωλιτότητα σε όλη την ήπειρο. (Την περίοδο αυτή ακριβώς Ουάσιγκτον κ;αι Λονδίνο θα κυττάξουν να λύσουν τα υπόλοιπα θέματα, καταλύοντας το κυπριακό κράτος και αφαιρώντας από την Ελλάδα μεγάλο τμήμα της κυριαρχίας σε Αιγαίο/Θράκη, με τη βοήθεια της κυβέρνησής μας!)
Γερμανία κατά Ευρώπης
Πριν από είκοσι χρόνια, άρτι ενοποιηθείσα, η Γερμανία, στην πρώτη πράξη “στρατηγικής ενηλικίωσής” της, “αποτέλειωσε” την πολυεθνική, ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, επιβάλλοντας στους εταίρους της την αναγνώριση των Δημοκρατιών. Το αποτέλεσμα ήταν μια αλυσσίδα πολέμων που κατέστρεψαν τη Βαλκανική, ο θάνατος, εν τη γενέσει της, της κοινής εξωτερικής-αμυντικής πολιτικής της Ευρώπης και η πανηγυρική επιστροφή των ΗΠΑ σε ρόλο απολύτου κυρίαρχου στη ΝΑ Ευρώπη.
‘Όλα αυτά θα μοιάζουν με απλό πταίσμα, συγκρινόμενα με όσα έχουν ήδη αρχίσει να συμβαίνουν, ως αποτέλεσμα του δογματικού, εγωϊστικού, κοντόφθαλμου τρόπου που το Βερολίνο, υπερασπίζεται το Μάαστριχτ, ρίχνοντας την Ελλάδα στον “Καιάδα” μιας οικονομικής/κοινωνικής καταστροφής.
Η Γερμανία επικεφαλής της ΕΕ έχει τη δύναμη να συντρίψει την Ελλάδα, όπως και η ΕΣΣΔ είχε τη δύναμη να συντρίψει την Ουγγαρία το 1956. Μόνο που η ηθικοπολιτική ήττα που θα υποστεί μπορεί να αποδειχθεί, στην περίπτωση της ΕΕ, ανάλογη εκείνης που υπέστη η ΕΣΣΔ, ικανή δηλαδή να τη διαλύσει τελικά, αφού πρώτα την απονομιμοποιήσει. Η Γερμανία διαπράττει δυστυχώς σήμερα το ίδιο λάθος που διέπραξε στις δεκαετίες του 1910 και του 1930, υπερεκτιμώντας την οικονομική, όπως υπερεκτίμησε τη στρατιωτική της ισχύ. Η γερμανική εργατική τάξη, σήμερα όπως τότε, ακολουθεί πιστά τις επιλογές της ιθύνουσας τάξης της, μετατρέποντας την πειθαρχία, από ενσάρκωση του κοινωνικού Ορθού Λόγου σε εργαλείο κοινωνικού παραλογισμού, με έναν τρόπο που μόνο ένας Χέγγελ θα μπορούσε να περιγράψει.
Ο καπιταλισμός καζίνο είναι παιδί των Αμερικανών, Βρετανών και Εβραίων τραοπεζιτών. Κανείς παίκτης μέχρι τώρα δεν κέρδισε τον ιδιοκτήτη καζίνου. ‘Ηδη η Μέρκελ αρχίζει να συνειδητοποιεί τρομαγμένη το κόστος που πληρώνει και το τέρας που εξέθρεψε, συμμαχώντας με τις αγορές εναντίον ενός μέλους της Ευρωζώνης. Αν η Γερμανία ακολουθήσει σε έναν τέτοιο δρόμο θα καταστραφεί και η ίδια, δεν θα επιβιώσει ασφαλώς εν μέσω των ερειπίων των ευρωπαϊκών κοινωνιών και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Προς το παρόν όμως δεν θέλει να σπάσει με το αδυσώπητο σύστημα της παγκοσμιοποίησης, δεν θέλει να αναζητήσει λύσεις εκεί που πρ;αγματικά υπάρχουν στην επαναφορά δηλαδή των ελέγχων και της φορολόγησης του κεφαλαίου, στον περιορισμό των ελεύθερων μετακινήσεών του, στην επαναφορά δασμολογικών φραγμών και λελογισμένου προστατευτισμού, στην επιδίωξη παγκόσμιας ρύθμισης της οικονομίας.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση