Οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να ψάχνουν για κορόιδα...

• Η κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, όπου σε αδρές γραμμές διαφαίνεται το μέλημά της να διατηρήσει όπου μπορεί τον έλεγχο των επιχειρήσεων. Το ίδιο σενάριο που επαναλαμβάνεται τα τελευταία 20 χρόνια

Άραγε αν ο Μητσοτάκης είχε πουλήσει τον ΟΤΕ και τον ΟΣΕ πριν τον ανατρέψει ο Σαμαράς τότε στις αρχές της δεκαετίες του ΄90, θα μπορούσε να υπάρξει το σκάνδαλο της Siemens; Γιατί η Siemens και η κάθε Siemens δεν λάδωνε για να πουλήσει τηλεπικοινωνιακή τεχνολογία και την Vodafon ή την Wind κλπ;
Η πολιτική ηγεσία της χώρας παρά το γεγονός ότι έχει οδηγήσει τη χώρα σε χρεοκοπία αρνείται να καταλάβει τα αυτονόητα. Το πρόβλημα της χρεοκοπίας του ελληνικού δημοσίου έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο μηχανισμός ξοδεύει πολλά και παράγει λίγα.
Αυτό συμβαίνει για δυο λόγους επίσης. Το κόστος λειτουργίας είναι υψηλό γιατί έχει πολλαπλάσιο προσωπικό απ’ ό,τι χρειάζεται και γιατί το προσωπικό αυτό δεν απασχολείται ορθολογικά και αξιοκρατικά.
Στα παραπάνω προσθέστε και τη διαφθορά και τότε θα έχετε την πλήρη εικόνα των πηγών της κακοδαιμονίας μας.
Το πολιτικό σύστημα αρνείται να απομακρυνθεί από τον έλεγχο των επιχειρήσεων του δημοσίου, γιατί φοβάται ότι έτσι δεν έχει τη δυνατότητα να εκβιάζει τους πολίτες πουλώντας τους την προσδοκία για μια θέση εργασίας στο δημόσιο ή μια επιχείρηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Η ελληνική πολιτεία τα τελευταία 20 χρόνια εξαπατά την κοινωνία μιλώντας για αποκρατικοποιήσεις. Σε ελάχιστες περιπτώσεις όμως επρόκειτο για αποκρατικοποιήσεις, στη συντριπτική πλειοψηφία είχαμε να κάνουμε με μετοχοποιήσεις.
Ήτοι, το κράτος πούλαγε μετοχές εταιρειών της οποίες ήλεγχε το ίδιο. Κρατικός έλεγχος σε μια επιχείρηση όπως δείχνει η ιστορία της Siemens στον ΟΤΕ και τον ΟΣΕ επί της ουσίας σημαίνει ένα όργιο μιζών και διορισμών ημετέρων.
Είναι προφανές ότι είναι οι μέτοχοι του ΟΤΕ αυτοί που πλήρωσαν το κόστος της διαφθοράς και της κομματικής πελατείας. Επί της ουσίας το κράτος έπιασε τους μετόχους κορόιδα.
Δεν είμαι από αυτούς που έχουν κάποια ιδεολογική εμμονή με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ούτε πιστεύω ότι οι αγορές είναι ικανές να επιλύουν κάθε πρόβλημα που υπάρχει. Πιστεύω όμως ότι το κράτος εκ φύσεως αδυνατεί να λειτουργήσει παραγωγικά και ένα περίπτερο.
Κατά συνέπεια μου είναι αδιάφορο αν το κράτος θα ελέγχει το 21%, το 31% ή το 71% του ΟΤΕ ή της ΔΕΗ ή του ΟΠΑΠ ή της Εθνικής. Αυτό που με ενδιαφέρει σαν φορολογούμενο πολίτη και πελάτη αυτών των επιχειρήσεων είναι να δουλεύουν σωστά. Ήτοι, με το εφικτό λιγότερο κόστος να παράγουν το καλύτερο προϊόν και το μεγαλύτερο κέρδος για το μέτοχο που είναι και τα κρατικά ταμεία, άρα ο πολίτης.
Προτιμώ λοιπόν μια επιχείρηση όπου το κράτος ελέγχει το 70% αλλά ο ιδιώτης με το 20-30% διοικεί την επιχείρηση όπως θα την διοικούσε αν ήλεγχε μια ιδιωτική επιχείρηση.
Δεν πιστεύω ότι κράτος έχει κάποιο λόγο να παριστάνει και τον επιχειρηματία. Έχω ακούσει χιλιάδες φορές για τις φθηνές κρατικές υπηρεσίες και τη δήθεν εθνική ασφάλεια που προσφέρουν οι κρατικές επιχειρήσεις. Νομίζω ότι απλά κάποιοι προσπαθούν να υπερασπιστούν τα προνόμιά τους σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν το αμερικανικό ή το σουηδικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης είναι πιο αποδοτικό για την κοινωνία. Βρίσκω προτερήματα και ελαττώματα και στα δυο. Είμαι σίγουρος όμως ότι χειρότερο και από τα δυο είναι το ελληνοβαλκανικό που ξοδεύει πολλά και δεν προσφέρει τίποτα.
Το σχέδιο των αποκρατικοποιήσεων, όπως το ανακοίνωσε χθες σε γενικές γραμμές η κυβέρνηση, το βρίσκω άτολμο, όπως άτολμο ήταν και επί κυβερνήσεων Καραμανλή και Σημίτη. Επειδή όμως οι καιροί έχουν αλλάξει και έχουν εισέλθει σε μια δίνη που οι εξελίξεις επιταχύνονται δεν πιστεύω ότι από αυτή την κρίση θα εξέλθουμε ούτε με τον τρέχοντα φορολογικό νόμο ούτε με αυτό το σχέδιο αποκρατικοποιήσεων.
Πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι χρειάζεται για να ολοκληρωθεί το σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης η πραγματικότητα θα εκβιάσει μεταρρυθμίσεις-σοκ και στους δύο τομείς. Απλά, ό,τι καθυστερεί να γίνει, γίνεται με χειρότερους και πιο επώδυνους όρους όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι.
Με την πορεία που έχουμε χαράξει, είναι θέμα χρόνου να βρεθούμε σε αδιέξοδο...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση