Πατρίδα μου, σε τσαλαπάτησαν οι βιαστές σου... αλλά έφτασε η ώρα να τους σταματήσω

• "...συγνώμη και πάλι, πρέπει να σε κερδίσω και πάλι! Το ξέρω είναι δύσκολο να κερδίσω και πάλι την αγάπη σου, άλλα ΠΡΕΠΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ να φροντίσω το λαβωμένο σου κορμί, ΠΡΕΠΕΙ να συγκεντρώσω όλες μου τις ψυχές και να διώξω όλα αυτά τα χαμένα κορμιά από πάνω σου. ΠΡΕΠΕΙ να απαιτήσω την ελευθερία σου, ΠΡΕΠΕΙ να φωνάξω ΤΩΡΑ! ΠΡΕΠΕΙ να φωνάξω στον εαυτό μου δυνατά, ΞΥΠΝΑΑΑΑ..."

"Αγαπημένη μου Ελλάδα,
Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ! Το ξέρω πως σε παράτησα, σε ξέχασα, σε εγκατέλειψα, σε πλήγωσα! Σού ζητώ ταπεινά συγνώμη, σου έδωσα την ελευθερία σου, σε πήρα πίσω στην θερμή μου αγκαλιά, αλλά σε άφησα στο έρμαιο των αδυσώπητων εραστών σου. Σε παρέδωσα στους αιμοσταγείς σωτήρες σου! Σου κλείσανε τα μάτια και ασέλγησαν πάνω στο ταλαιπωρημένο σου κορμί, σου έταξαν την ελπίδα, σου δώσανε την υπόσχεση να γίνεις και πάλι το διαμάντι στο δαχτυλίδι της γης, αλλά σου πήραν τα πάντα.
Οι εραστές σου ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για εσένα, μου υποσχέθηκαν να σε φροντίσουν και να έχουν στα ύψη του ουρανού, έτσι ώστε να σε θαυμάζει όχι μόνο εγώ αλλά ολόκληρη η γη.
Σε πέταξαν όμως στο χώμα, σε τσαλαπάτησαν, απέσπασαν κάθε πολύτιμο σου κομμάτι, καταχράστηκαν όλη σου την λάμψη, έκλεψαν την υπέροχη αθωότητα σου, κατασπάραξαν τα σωθικά σου, και το έκαναν αυτό τραγουδώντας και χορεύοντας πάνω στα πτώματα κάθε ψυχής μου που χανόταν για εσένα, και το κάνουν ακόμα!
Ακόμα και τώρα, που έχουν μείνει παρά μόνο λίγα κομμάτια σάρκας στο κορμί σου, στέκονται σαν κοράκια πάνω στην καμένη σου ψυχή και χαμένη σου υπερηφάνεια, για το ποιος θα είναι ο καινούργιος νεκρόφιλος εραστής σου.
Η αγάπη που σου υπόσχονται είναι η αγάπη για τον εαυτό τους, και εγώ θα τους εμπιστευθώ και πάλι, θα πιστέψω σε αυτά που μου υπόσχονται, γιατί και εγώ τρώω από την σάρκα σου, έχω γίνει και εγώ ένας από του δολοφόνους σου.
Συγνώμη που σε εγκατέλειψα, έπαψα να σε αγαπώ και άρχισα να απολαμβάνω και εγώ την σάρκα σου! Αντί να διώξω τους λύκους από πάνω σου, σε έδεσα για να σε κατασπαράξουν καλύτερα. Είμαι και ΕΓΩ υπεύθυνος για τον θάνατο σου, δεν έχω πια ψυχή, δεν έχω πια σθένος, δεν έχω πια την διάθεση. Έχω κάτσει στον αναπαυτικό μου καναπέ και απολαμβάνω την αποκαθήλωση σου, ένα δάκρυ κυλά στο μάγουλο μου με την θύμηση του έρωτα που σού είχα, το σκουπίζω, ντύνομαι και τρέχω μακριά σου.
Δεν μπορώ να ξεφύγω..., τρέχω..., η μυρωδιά του θανάτου σου είναι έντονη..., με έχει κυκλώσει..., δακρύζουν τα μάτια μου..., η καρδιά μου σκίζει τον θώρακα..., η κραυγή σου διατρυπά τα αυτιά μου..., μου λείπεις, μου λείπεις πολύ! Σε θέλω πίσω στην ζωή μου, κάτι πρέπει να κάνω... τι;
Συγνώμη και πάλι, πρέπει να σε κερδίσω και πάλι! Το ξέρω είναι δύσκολο να κερδίσω και πάλι την αγάπη σου, άλλα ΠΡΕΠΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ να φροντίσω το λαβωμένο σου κορμί, ΠΡΕΠΕΙ να συγκεντρώσω όλες μου τις ψυχές και να διώξω όλα αυτά τα χαμένα κορμιά από πάνω σου. ΠΡΕΠΕΙ να απαιτήσω την ελευθερία σου, ΠΡΕΠΕΙ να φωνάξω ΤΩΡΑ! ΠΡΕΠΕΙ να φωνάξω στον εαυτό μου δυνατά, ΞΥΠΝΑΑΑΑ...
Ο αγαπημένος σου
Ο Έλληνας

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση