Χρεοκοπία σε 3 απλά βήματα

«Δεν υπάρχει μοίρα. Και αν υπάρχει είναι πολύ σκληρή για να μας προειδοποιεί»

Όσκαρ Γουάιλντ

Πανικός επικρατεί ανά την επικράτεια μετά την εκτίναξη του spread στο ιστορικό υψηλό των 405 μονάδων βάσης. Αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό προέκυψε από παραφιλολογία και μόνο, αντιλαμβάνεται την πενιχρή κατάσταση της επενδυτικής ψυχολογίας αυτή τη στιγμή. Μήπως οι προειδοποιήσεις των αγορών προσέκρουσαν εις ώτα μη ακουόντων;
Όπως έχουμε ξαναγράψει η Ελλάδα δύσκολα μπορεί να αφεθεί να πτωχεύσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι ρόδινα.
Και σύμφωνα με αυτά που διαβάζω το νέο trend για την έξοδο της χώρας από την κρίση, θα είναι το “limited default” , η περιορισμένης κλίμακας χρεοκοπία, η οποία μπορεί να έρθει με το συνδυασμό αναδόμησης των χρεών και μικρών παραγραφών.
Πρόκειται για έναν επιτεύξιμο στόχο, τον οποίο, εντούτοις, εξακολουθούν να φοβούνται στην Ε.Ε. Και τούτο διότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλυσιδωτές αντιδράσεις: το χρέος των 270 δισ. ευρώ της Ελλάδας μπορεί να αντιστοιχεί μόλις στο 4% του συνόλου των δημόσιων χρεών της ευρωζώνης.
Εντούτοις, κάποιες απρόσεκτες παραγραφές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε χρεοκοπία ορισμένες ελληνικές τράπεζες, να κάνουν άλλες ευρωπαϊκές να υποφέρουν στους ισολογισμούς τους και να «πνίξουν» κάποιους από τους δανειστές.
Άρα τι χρειαζόμαστε; Μια «περιορισμένης κλίμακας χρεοκοπία», η οποία θα επαφίεται σε μηχανισμούς στήριξης ώστε να αποφευχθούν παράπλευρες απώλειες σε τρία πολύ απλά βήματα:
Πρώτον, η αγορά πρέπει να προετοιμαστεί για να είναι ικανή να απορροφήσει δυσάρεστα νέα. Φανταστείτε ξαφνικά, μετά από τόσες και τόσες φραστικές στηρίξεις προς την Ελλάδα να εμφανιστεί κάποιος ευρωηγέτης και να δηλώσει «αποφασίσαμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει μερικώς» τι θα γινόταν…
Δεύτερον, πρέπει να υπάρξουν εγγυήσεις (και έμπρακτες) πως ό,τι και να συμβεί οι τράπεζες όχι απλά δεν θα χρεοκοπήσουν, αλλά θα συνεχίσουν να παρέχουν ρευστότητα. Και επειδή η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τα κεφάλαια για κάτι τέτοιο θα πρέπει να παρθούν γενναίες αποφάσεις: μετατροπή του τραπεζικού χρέους σε μετοχές, πωλήσεις των επισφαλών τραπεζών σε ξένα ιδρύματα κτλ.
Όσο για τις ξένες τράπεζες που διατηρούν ελληνικό χρέος, οι κυβερνήσεις τους θα πρέπει να το αγοράσουν…ίσως να είναι λιγότερο από το κόστος που θα επωμίζονταν για την διάσωση ολόκληρης της Ελλάδας.
Τρίτον, άμεση προετοιμασία των κρατών της ευρωζώνης που βρίσκονται στην ίδια μοίρα με την Ελλάδα (Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία). Οι κυβερνήσεις τους πρέπει να έχουν – έστω ως back up plan – ένα πρόγραμμα αναδόμησης του δημόσιου χρέους τους, το οποίο θα έχουν καταρτίσει από κοινού με τις Βρυξέλλες.
Απλά πράγματα. Και γρήγορα, πριν αρχίσουν να αυξάνονται τα επιτόκια από τα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα, γεγονός που θα σημάνει de facto μεγαλύτερο κόστος αποπληρωμής των χρεών…
Πηγή