Κόκκινη οριογραμμή μόνο η ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγα

Aφότου από τριετίας η επίσημη ελληνική θέση μετατέθηκε ανεπισήμως, αλλά όχι ανεπαισθήτως στο κενό της λεγόμενης σύνθετης ονομασίας, ο χυδαίος υβριστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου -«σφαγέα των λαών» τόλμησε να τον ονομάσει- και κακή τη μοίρα διαπραγματευτής κ. Νίμιτς παίζει μαζί μας την κολοκυθιά!
Η είδηση είναι ότι Μπακογιάννη - Παπανδρέου, αφού είδαν τον Αμερικάνο, αντήλλαξαν σκέψεις για την πολλάκις αλλαχθείσα (και μεταλλαχθείσα) κόκκινη οριογραμμή. Εννοείται ότι εν προκειμένω η αληθινή κόκκινη οριογραμμή είναι μία. Και αυτήν την όρισαν ο θείος του κ. Καραμανλή και ο πατέρας του κ. Παπανδρέου, όχι όμως και ο πατέρας της κυρίας Μπακογιάννη (άπαγε της βλασφημίας!) και αυτή είναι: «Ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του».
Επειδή ενός κακού (κακίστου μάλιστα) μύρια έπονται και εμείς χαρίσαμε το όνομα, ήγουν την ψυχή μας, όπως το λέει ο ποιητής, προ πάσης διαπραγματεύσεως, τώρα πληρώνουμε και την κραυγαλέα ανικανότητα των διαχειριστών της υποθέσεως να διαπραγματευτούν.
Οι «τροποποιημένες» ιδέες Νίμιτς, όπως προκύπτουν από διαρροή, συνοψίζονται στα ακόλουθα σημεία: Η διεθνής ονομασία (αναδιατύπωση με την αναγκαία «εποικοδομητική ασάφεια» της προηγούμενης διατύπωσης «ονομασία στους διεθνείς οργανισμούς» θα είναι -λέει- «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».
Αλλά δεν θα είναι, διότι ευθύς αμέσως μας πληροφορούν ότι το προτεκτοράτο «στο εσωτερικό διατηρεί το (λεγόμενο) συνταγματικό του όνομα», οι τρίτες χώρες «δεν υποχρεούνται», απλώς παροτρύνονται να χρησιμοποιήσουν την αποκαλούμενη διεθνή ονομασία. Αρα, πρόκειται για μια τρύπα στο νερό. Δηλαδή, καλείται η Ελλάς την επομένη της όποιας συμφωνίας να αποδυθεί σε έναν διαρκή μαραθώνιο προκειμένου να πείσει τις χώρες να υιοθετήσουν την τάχατες διεθνή ομολογία.
Η νέα ονομασία δεν θα γίνει συνταγματική, άρα θα είναι ανακλητή ανά πάσαν στιγμή. Τα διαβατήρια αγγλογαλλιστί μόνο θα είναι Βόρεια Μακεδονία και σκοπιανιστί σκέτο Μακεδονία. Υπηκοότητα και γλώσσα που στην προηγούμενη εκδοχή λέγονταν «μακεδονικές» τώρα μένουν εκτός του πεδίου της συμφωνίας και αυτό φυσικά για να αποκαλούνται ανεμπόδιστα «μακεδονικές». Ταύτα εις πείσμα του γεγονότος ότι ο παλαιότερος πρόεδρος των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόροφ (Απομνημονεύματα σ. 259) ομολογούσε: «Είμαστε Σλάβοι. Εχουμε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο και 7ο αιώνα». Επομένως, το φυλλαράκι συκής που προτείνει ο Νίμιτς «ημέρας γενομένης ηφανίσθη» (άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος). Και το «κλου» της υποθέσεως, η συμφωνία, σφραγίζεται με έκθεση του γ.γ. του ΟΗΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ψήφισμα του εν λόγω Σ.Α. και ψηφοφορία στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Κουβέντες για αφελείς, την ίδια εγγύηση, οι ίδιοι θεσμοί μας τη δώσανε για την ονομασία FYROM και την κατάπιαν την επομένη. Ως εδώ λοιπόν και μη παρέκει. Φτάνει πια!
Η αναγνώριση των Σκοπίων ως Μακεδονίας, με ή χωρίς επιθετικό προσδιορισμό, είναι βιασμός της Ιστορίας. Και αυτόν έχουμε βαρύ χρέος να τον αποτρέψουμε. Η πολιτική τάξη της χώρας οφείλει να αναθεωρήσει τώρα την πρότασή της για σύνθετη ονομασία. Σε περίπτωση που εμμένει, να φέρει στην απευθείας κρίση του λαού με δημοψήφισμα την όποια συμφωνία της με Νίμιτς - Σκόπια.
Στέλιος Παπαθεμελής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση