Γεννήθηκα Ελληνίδα...
Νιώθω υπερήφανη και μάνα μου η Ελλάδα...
Γεννήθηκα Ελληνίδα και ένιωσα περηφάνια για έναν τόπο ευλογημένο... Έναν τόπο που από το όνομα του και μόνο σημαίνει φως... Το πρώτο γράμμα που εμφανίστηκε λένε στο Ελληνικό αλφάβητο, γιατί δεν το πήραμε από τους Φοίνικες ήταν δικό μας είναι το Ε.
Ελλάς, χώρα του ήλιου, του πολιτισμού, χώρα της ομορφιάς και της γαλήνης, της ιστορίας και της αμαρτίας, του κάλους και της ασχήμιας.
Ελλάδα που μοιράζεις και μοιράζεσαι εσύ που δεν έμαθες να υποτάσσεσαι. Έτσι μεγάλωσα για να γίνω μάνα να μεγαλώσω τα δικά μου παιδιά στην χώρα των αξιών, των πολιτών και των πολιτισμών, των πολιτικών... Χώρα που το φως της πλανάται χρόνια απ’ άκρη σ’ άκρη. Χώρα που κάθε λίμνη κάθε ποτάμι έχει μια ιστορία να σου πει ένα χρώμα να σου αλλάξει... Ένα χρώμα που δεν μπορεί να είναι παρά μόνο κόκκινο....
Άδειασαν φλέβες ανθρώπων για να μπορούμε να μυρίζουμε το οξυγόνο του Ολύμπου, να κοιτάμε τον ουρανό του Αυγούστου... Φυλάνε ακόμα κάποιοι Θερμοπύλες και ας βρίσκονται στα αζήτητα όταν πεθαίνουν... Κι εγώ καλούμαι να κάνω τι;
Να μάθω τα παιδιά να τα διδάξω... μια ιστορία πια όμως... Την αληθινή αυτή που έζησα εγώ, αυτή που άκουσα που έμαθα ή αυτή που θέλουν να τους μάθουν...
Ελλάδα μάνα μου γη μάνα μου αιώνια...
Σε πατάνε και δεν μιλάς... δεν αντιστέκεσαι...
Σε πουλάνε και συ μένεις δεν αντιδράς δεν φωνάζεις... Σε διασύρουν από τραπέζι σε τραπέζι και απο δημοσκόπιση σε δημοσκόπιση και συ αγέροχη από τον Ολυμπο περιμένεις... Τι άραγε;
Κανείς δεν ξέρει ίσως κάποιος να δει να ακούσει...
Έδωσες τον πολιτισμό έδωσες το φως και τώρα τι;...
Τώρα κάποιοι με το φως της γνώσης καίνε την ιστορία... Μεγάλωσες και έδειξες το μεγαλείο σου, πάνω στο κλάμα γενναίων και γενεών και τώρα αυτοί ρέουν άφθονο το κρασί στο χώμα που ποτίστηκε με αίμα...
Δικά σου παιδιά φυλάνε Θερμοπύλες δικά σου παιδιά καθημερινά παλεύουν για όλους εμάς και όμως κατηγορούνται όταν δεν κάνουν αυτό που "πρέπει".
Πρέπει για ποιον, πρέπει, τίνι τρόπο, πρέπει, θέλω...
Ελλάδα πουλάς τα παιδιά σου λένε κάποιοι... Ελλάδα μάνα γη,μάνα αιώνια,
Κάποιοι πουλάνε τα σύνορα σου στο χάρτη, κάποιοι πουλάνε τα νησιά... και όλοι μα όλοι σκοπεύουν σε ένα, στην Ιστορία σου, στην ψυχή σου στο πνεύμα σου... Ελληνες είναι εκείνοι Ελληνες σε ελευθερώσανε Ελληνες σε πουλήσαν Ελληνες σε πουλάνε... Μια κατρακύλα με κάποιους γραφικούς να θυμούνται γεγονότα που πρέπει να ξεχαστούν Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη Μακεδονικό... Μακεδονία... Λέξεις απλές λέξεις που κάποιος από τους ηγέτες είπε θα ρθει ο καιρός και η ιστορία αυτή θα ξεχαστεί μαζί στο διάβα του χρόνου...
Ξεχάσαμε ότι είμαστε Ελληνες και απλά πουλάμε σημαίες σε παρελάσεις,
Ξεχάσαμε ότι κάποιοι ακόμα κλαίνε για χαμένες πατρίδες και απλά μας το θυμίζουν κάποια μνημόσυνα...
Ξεχάσαμε ότι κάποτε υπήρξε ο Ρήγας Βελεστινλής...
Ξεχάσαμε την αξιοπρέπεια.
Έλληνες ναι Ελληνες.
Ραγιάδες όμως γραικοί που απλά έμαθαν την ελευθερία.
Και δεν την άντεξαν.
Το κόστος είναι μεγάλο.
Βάλαμε χάρτινες αλυσίδες με χρώμα το ευρώ, που απλά μας δέσαν αιώνια την ψυχή.
Αλυσίδες που τις μεταφέρουμε από γενιά σε γενιά.
Ξεχάσαμε το καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Και ζούμε για το ονειρεμένο αύριο σε μια ξεπουλημένη πατρίδα....
Και αν βρεθούν κάποιοι που ακόμα ονειρεύονται
Τους λέμε προδότες, εθνικιστές, κατασκόπους...
Και αν δεν θέλουν να πουλήσουν μιας σπιθαμή γης και ας είναι βράχος τους λέμε
Απλά γραφικούς...
Είμαι γραφική γιατί ακόμα θέλω να είμαι Ελληνίδα , αγαπάω την πατρίδα μου ακόμα και αν δεν είναι όπως θέλω , ...Είμαι Ελληνίδα δεν λέγομαι απλά....Θέλω πίσω την πατρίδα μου θέλω πίσω την αξιοπρέπεια μου, σας απαγορεύω να την πουλάτε στην αγορά του Αλ χαλίλι...
Ναι το γιό μου τον θυσιάζω για την πατρίδα μου άλλωστε έμαθε να είναι περήφανος που είναι Ελληνας και όχι που ζει στην Ελλάδα , όχι όμως για σας...
Αναγνώστρια
Γεννήθηκα Ελληνίδα και ένιωσα περηφάνια για έναν τόπο ευλογημένο... Έναν τόπο που από το όνομα του και μόνο σημαίνει φως... Το πρώτο γράμμα που εμφανίστηκε λένε στο Ελληνικό αλφάβητο, γιατί δεν το πήραμε από τους Φοίνικες ήταν δικό μας είναι το Ε.Ελλάς, χώρα του ήλιου, του πολιτισμού, χώρα της ομορφιάς και της γαλήνης, της ιστορίας και της αμαρτίας, του κάλους και της ασχήμιας.
Ελλάδα που μοιράζεις και μοιράζεσαι εσύ που δεν έμαθες να υποτάσσεσαι. Έτσι μεγάλωσα για να γίνω μάνα να μεγαλώσω τα δικά μου παιδιά στην χώρα των αξιών, των πολιτών και των πολιτισμών, των πολιτικών... Χώρα που το φως της πλανάται χρόνια απ’ άκρη σ’ άκρη. Χώρα που κάθε λίμνη κάθε ποτάμι έχει μια ιστορία να σου πει ένα χρώμα να σου αλλάξει... Ένα χρώμα που δεν μπορεί να είναι παρά μόνο κόκκινο....
Άδειασαν φλέβες ανθρώπων για να μπορούμε να μυρίζουμε το οξυγόνο του Ολύμπου, να κοιτάμε τον ουρανό του Αυγούστου... Φυλάνε ακόμα κάποιοι Θερμοπύλες και ας βρίσκονται στα αζήτητα όταν πεθαίνουν... Κι εγώ καλούμαι να κάνω τι;
Να μάθω τα παιδιά να τα διδάξω... μια ιστορία πια όμως... Την αληθινή αυτή που έζησα εγώ, αυτή που άκουσα που έμαθα ή αυτή που θέλουν να τους μάθουν...
Ελλάδα μάνα μου γη μάνα μου αιώνια...
Σε πατάνε και δεν μιλάς... δεν αντιστέκεσαι...
Σε πουλάνε και συ μένεις δεν αντιδράς δεν φωνάζεις... Σε διασύρουν από τραπέζι σε τραπέζι και απο δημοσκόπιση σε δημοσκόπιση και συ αγέροχη από τον Ολυμπο περιμένεις... Τι άραγε;
Κανείς δεν ξέρει ίσως κάποιος να δει να ακούσει...
Έδωσες τον πολιτισμό έδωσες το φως και τώρα τι;...
Τώρα κάποιοι με το φως της γνώσης καίνε την ιστορία... Μεγάλωσες και έδειξες το μεγαλείο σου, πάνω στο κλάμα γενναίων και γενεών και τώρα αυτοί ρέουν άφθονο το κρασί στο χώμα που ποτίστηκε με αίμα...
Δικά σου παιδιά φυλάνε Θερμοπύλες δικά σου παιδιά καθημερινά παλεύουν για όλους εμάς και όμως κατηγορούνται όταν δεν κάνουν αυτό που "πρέπει".
Πρέπει για ποιον, πρέπει, τίνι τρόπο, πρέπει, θέλω...
Ελλάδα πουλάς τα παιδιά σου λένε κάποιοι... Ελλάδα μάνα γη,μάνα αιώνια,
Κάποιοι πουλάνε τα σύνορα σου στο χάρτη, κάποιοι πουλάνε τα νησιά... και όλοι μα όλοι σκοπεύουν σε ένα, στην Ιστορία σου, στην ψυχή σου στο πνεύμα σου... Ελληνες είναι εκείνοι Ελληνες σε ελευθερώσανε Ελληνες σε πουλήσαν Ελληνες σε πουλάνε... Μια κατρακύλα με κάποιους γραφικούς να θυμούνται γεγονότα που πρέπει να ξεχαστούν Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη Μακεδονικό... Μακεδονία... Λέξεις απλές λέξεις που κάποιος από τους ηγέτες είπε θα ρθει ο καιρός και η ιστορία αυτή θα ξεχαστεί μαζί στο διάβα του χρόνου...
Ξεχάσαμε ότι είμαστε Ελληνες και απλά πουλάμε σημαίες σε παρελάσεις,
Ξεχάσαμε ότι κάποιοι ακόμα κλαίνε για χαμένες πατρίδες και απλά μας το θυμίζουν κάποια μνημόσυνα...
Ξεχάσαμε ότι κάποτε υπήρξε ο Ρήγας Βελεστινλής...
Ξεχάσαμε την αξιοπρέπεια.
Έλληνες ναι Ελληνες.
Ραγιάδες όμως γραικοί που απλά έμαθαν την ελευθερία.
Και δεν την άντεξαν.
Το κόστος είναι μεγάλο.
Βάλαμε χάρτινες αλυσίδες με χρώμα το ευρώ, που απλά μας δέσαν αιώνια την ψυχή.
Αλυσίδες που τις μεταφέρουμε από γενιά σε γενιά.
Ξεχάσαμε το καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Και ζούμε για το ονειρεμένο αύριο σε μια ξεπουλημένη πατρίδα....
Και αν βρεθούν κάποιοι που ακόμα ονειρεύονται
Τους λέμε προδότες, εθνικιστές, κατασκόπους...
Και αν δεν θέλουν να πουλήσουν μιας σπιθαμή γης και ας είναι βράχος τους λέμε
Απλά γραφικούς...
Είμαι γραφική γιατί ακόμα θέλω να είμαι Ελληνίδα , αγαπάω την πατρίδα μου ακόμα και αν δεν είναι όπως θέλω , ...Είμαι Ελληνίδα δεν λέγομαι απλά....Θέλω πίσω την πατρίδα μου θέλω πίσω την αξιοπρέπεια μου, σας απαγορεύω να την πουλάτε στην αγορά του Αλ χαλίλι...
Ναι το γιό μου τον θυσιάζω για την πατρίδα μου άλλωστε έμαθε να είναι περήφανος που είναι Ελληνας και όχι που ζει στην Ελλάδα , όχι όμως για σας...
Αναγνώστρια
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...