Η επιθετική στάση του Έρογλου απαγκιστρώνει τον Χριστόφια

Καταστροφή για την Τουρκία η αδιαλλαξία

«Ουδέν κακόν αμιγές καλού». (Δεν υπάρχει δυσάρεστο που να μην έχει ευχάριστες πλευρές.)
Ο ορός αληθείας, δηλαδή ή εντολή για την εκλογή Έρογλου, που χορηγήθηκε απερίσκεπτα από την Τουρκία στους εποίκους και Τουρκοκύπριους υπηκόους της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποκάλυψε πλήρως την υποβόσκουσα βουλιμία και τις πραγματικές προθέσεις της επεκτατικής Τουρκίας, που αποσκοπεί σε πρώτο στάδιο στη στερέωση και αναγνώριση του οιονεί εκτρωματικού κράτους στο βορρά, και σε δεύτερο στάδιο στη μελλοντική υποθήκευση του κυπριακού Ελληνισμού στις υπερφίαλες αξιώσεις της να διαδραματίζει ρυθμιστικό ρόλο για τα ζωτικά του συμφέροντα του ως προς τη χάραξη εξωτερικής πολιτικής και οικονομικής εκμετάλλευσης των γήινων πόρων του.
Ο πανικός και ο εν πολλοίς αναπάντεχος αιφνιδιασμός που κατέλαβε την πολυποίκιλτη κομματική μηχανή, κυρίως την ΑΚΕΛική, είναι απερίγραπτος. Είναι θλιβερό, γιατί δεν έχει συνειδητοποιήσει στο βαθμό που απαιτείται ότι το «δεσμείν και το λύειν» είναι η Τουρκία, άσχετα αν ποδηγετείται και συνυποστηρίζεται από τους Αγγλοαμερικανούς που συμφεροντολογικά την κανακεύουν...
Εμείς δεν βλέπουμε ζοφερότερο το μέλλον της Κύπρου με την εκλογή Έρογλου. Αντίθετα τη βλέπουμε θετική, υπό την αίρεση ότι, με την επαπειλούμενη σκλήρυνση της στάσης του για εμμονή στα δύο κράτη, θα δώσει την ευκαιρία στον Πρόεδρο Χριστόφια να βρει διέξοδο μέσα από το ασφυκτικό αδιέξοδο όπου αυτοπαγιδεύτηκε, που ξεκίνησε τις συνομιλίες χωρίς τον δέοντα προγραμματισμό και την προΰπαρξη βασικών συμπεφωνημένων αρχών Δικαίου.
Θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε προ καιρού όλοι μας το του Κάλβου: «Αί, όσο είναι τυφλή και σκληροτέρα η τυραννίς, τοσούτον ταχυτέρως ανοίγονται σωτήριοι θύραι».
Οι επί 30ετία και πλέον άκαρπες και αντιδεοντολογικά συνεχιζόμενες συνομιλίες ουδέν θετικόν απέδωσαν. Κατόρθωσαν μόνο το αντίθετο, να προκαλούν πλαστή ευφορία, εξαπάτηση, ροκάνισμα χρόνου και στερέωση του ψευδοκράτους. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ανέχεται αντιδεοντολογικά να εξισώνεται με τον Ταλάτ, που προσέρχεται στις συνομιλίες με υπεριπταμένη την τουρκική σημαία στο αυτοκίνητό του.
Οι ατέρμονες, δαιδαλώδεις, αναποτελεσματικές και ετεροβαρείς εις βάρος της ελληνικής πλευράς διεξαγόμενες συνομιλίες πρέπει σε μια δεδομένη στιγμή, κατά την οποίαθα αποδειχθεί πλήρως η απογύμνωση της αδιαλλαξίας της Τουρκίας, να τερματισθούν πάνω στη διεξαγόμενη βάση, και να γίνει επανατοποθέτηση. Ως τέτοιο «momentum» θα μπορούσε να αποτελέσει η προ μηνών ορθή αντίδραση και τοποθέτηση του Προέδρου Χριστόφια ότι αν η Τουρκία δεν αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο, δεν πρόκειται η Κύπρος να συναινέσει στην ευρωπαϊκή ένταξή της. Η Τουρκία σίγουρα, μάλλον, δεν θα υπέκυπτε και οι συνομιλίες θα κατέρρεαν με αξεδιάλυτες για το μέλλον συνέπειες. Δυστυχώς, η δήλωση Χριστόφια για βέτο, όπως τονίσαμε σε παλαιότερο άρθρο μας, και εκφράσαμε τους έντονους ενδοιασμούς ότι δεν θα τηρηθεί, επαληθεύτηκε πριν «αλέκτορα φωνήσαι», με την επίσκεψη Καραμανλή στην Κύπρο. Το τραγικότερο δεν είναι μόνο η ατολμία για πρόταξη του βέτο, αλλά η περιελθούσα εις φως σύγκλιση 10 σημείων - κλειδιών, που «Ο Κόσμος του Επενδυτή» στις 14-15/4/2009 δημοσιεύει. Μήπως δεν επαληθεύεται ο Ταλάτ που λέγει ότι υπάρχει πρόοδος; Εάν υπογραφεί αυτή η συμφωνία, τότε εμείς πρέπει να μιλούμε για το σχοινί της κρεμασμένης Κύπρου; Ασφαλώς όχι. Θα αντιδράσουμε με κάθε νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας πρέπει να σταματήσει τον κατήφορο των ανεπίτρεπτων υποχωρήσεων. Εάν ο Πρόεδρος, όπως επανειλημμένα τόνισε, δεν έχει σχέδιο Β, εμείς σε απάντηση της αδιαλλαξίας της Τουρκίας προτείνουμε ως σχέδιο για την έναρξη συνομιλιών το Σύνταγμα του '60 και τα 13 σημεία που πρότεινε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος για τροποποίηση. Τούτο δεν αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός ούτε και μηδενική βάση αλλά προχωρημένη, επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίζεται διεθνώς -είναι η σωτήριος κιβωτός- και, εκτός τούτου, ξέρουμε τα υπέρ και τα κατά και ότι το ενιαίο κράτος δεν χρειάζεται 22 δισεκατομύρα ευρώ για να επαναλειτουργήσει και επιπρόσθετα είναι το πλέον λειτουργικό, το ολιγότερο ανέξοδο, απλό, δίκαιο. Εάν και εφόσον αναλάβουν την εγγύηση της λύσης τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας ή και η Ε.Ε., μετατρέψουν τις αγγλικές Βάσεις σε διεθνείς ή και σε ευρωπαϊκές, ώστε να εποπτεύουν και γενικότερα την περιοχή στη Μ. Ανατολή που είναι ένα ενεργό ηφαίστειο. Η προτεινόμενη λύση μπορεί να καταστεί εφικτή και εφαρμόσιμη, γιατί συνάδει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τα ψηφίσματα 541και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Του Κυριάκου Σαββίδη

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση