Γεγονότα υπό... αίρεση

Ανήλιοι χώροι δεν μπορούν να θρέψουν επαναστάσεις, άνθρωποι ανήμποροι να εξοικονομήσουν το μεροκάματο δεν μπορούν να απεργήσουν, μουσική χωρίς στίχους δεν γίνεται εθνικός ύμνος. Μια γενιά που αυτοχαρακτηρίζεται από τα χρήματα που «αμείβεται» είναι αδύνατον να είναι ευχαριστημένη. Η ευτυχία δεν τους διδάχτηκε πως κατακτείται. Οι γονείς, στερημένοι και υπερδανεισμένοι είναι άχρηστοι να συμβουλέψουν. Πως περιμένεις να αλλάξει η ρότα σε ένα καράβι που έχει δωρεάν επιστήμονες για κωπηλάτες…
Μας μάθανε ότι είμαστε έθνος περήφανο, χώρα με αρχές, άντρες που δεν κλαίνε, δεν φοβούνται να δουλεύουν με τις ώρες κι ας χάνουμε έτσι τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας, ζωής «δανεικιάς» μέσα σε «εικονικά» παράθυρα…
Περηφάνια που ξεθυμαίνει με μερικές “ντοπέ” αθλητικές πρωτιές, με αμερικάνικα τραγουδάκια σε ετήσιους μουσικούς διαγωνισμούς, με εισαγόμενες ιδιωτικοποιήσεις εθνικών εταιρειών που εμείς ανδρώσαμε με υπέρογκα τέλη τις δεκαετίες των μονοπωλίων.

Κάποιες φορές μελαγχολώ με την ανύπαρκτη ανταποδοτικότητα όλων των φορέων που συναναστρέφομαι. Η παιδεία με δίδαξε να μαθαίνω το μάθημά μου απέξω κι ανακατωτά, η θρησκεία με κήρυξε να πιστεύω χωρίς να ερευνώ, η πολιτική με έκανε να ψηφίζω συνεχόμενες τετραετίες (ενίοτε και τριετίες) χωρίς να κρίνω, η δουλειά με ανάγκασε να θυσιάζομαι χωρίς να απαιτώ, να νομίζω ότι διασκεδάζω αλλά κατά βάθος να φοβάμαι να αλλάξω.
Ένας αμνός αδύνατος στη σκέψη, με τα βιβλία χαμένα στα υπόγεια υποθηκευμένων σπιτιών των γονέων, να επισκέπτομαι τις εκκλησίες και να πληρώνω κι εκεί για τις μετάνοιες, να επισκέπτομαι πολιτικούς με ριγμένο το κεφάλι για να γίνω εργασιακός επαίτης, να ντρέπομαι να αγαπήσω γιατί κανείς δεν το έκανε για εμένα, δεν πρόλαβε, δεν ήθελε, δεν σκέφθηκε…
Η πορεία ήταν τέτοια που δεν σήκωνες κεφάλι, σχολείο και φροντιστήριο σε τράβηξαν από το παιχνίδι, σε κάνανε σαν το πολύχρωμο παραδεισένιο πουλί να αδυνατείς να ασκήσεις κριτική, να γίνεις δημιουργικός.
Ενήλικος πια μεταμορφώθηκες σε καταναλωτή κι όταν απέκτησες τη δουλειά σου, ξόδεψες με κάρτες που θα πλήρωνες του χρόνου αυτά που αφόδευσες εχθές. Στο μεσοδιάστημα πλήρωσες για τα σεμινάρια καλών πωλήσεων, αυτοπεποίθησης, ανώδυνου κι ακριβού τοκετού, καλών γονέων με μόλις μισή ώρα καθημερινής συνύπαρξης με τα παιδιά, αδιαφορίας για τα προβλήματα συγγενών, γειτόνων, αλλοδαπών κι εξωγήινων.
Η συνέχεια εδώ

Από το Epikairo

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση