Δύση και Ισλάμ

Στον διάλογο που αναπτύσσει η ευρωπαϊκή κοινωνία γύρω από τα επεισόδια της ισλαμικής τρομοκρατίας που συμβαίνουν τελευταία, κάνει αισθητή την παρουσία της μία άποψη η οποία θέλει τους Μουσουλμάνους να διαχωρίζονται ως προς τη στάση τους προς τους οπαδούς άλλων θρησκειών, σε μετριοπαθείς και ριζοσπάστες.

Πρόκειται για σοβαρό σφάλμα, με εξαιρετικά σημαντικές επιπτώσεις. Ένα σφάλμα το οποίο είναι απαραίτητο να διευκρινισθεί και να διορθωθεί, πριν προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα και ζημίες απ’ όσα έχει έως σήμερα.

Το πράγμα είναι απλό: το Ισλάμ διαχωρίζεται με πολλούς τρόπους, από διάφορους παράγοντες και κατά διάφορες παραμέτρους, σε πολλά (έως πάρα πολλά) "είδη", αλλά άτομο που να μπορεί ορθολογικά να χαρακτηρισθεί "μετριοπαθής Μουσουλμάνος", δεν υπάρχει! Απλούστατα διότι το Ισλάμ είναι εγγενώς ("το έχει στο αίμα του" επί το λαϊκότερων), μια επιθετική θρησκεία. Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί πως υπάρχουν πολλοί μελετητές που θεωρούν τον Μωαμεθανισμό, όχι απλά ως θρησκεία αλλά ως ένα ευρύτερο πολιτικοκοινωνικό σύστημα, το οποίο στοχεύει στον προσηλυτισμό και τη συνεχή εξάπλωση, μέχρι την πλήρη επικράτησή του!

Σε κάθε περίπτωση, το να πιστεύει κάποιος στην έννοια "μετριοπαθές Ισλάμ", ισοδυναμεί με το να περιμένει ότι μία μέρα ο ήλιος θα ανατέλλει από τη Δύση.

Είναι πέρα από τον στόχο αυτού του άρθρου να προβεί σε ιστορικές αναδρομές και περίπλοκες περιγραφές της ιστορικής πορείας του Ισλάμ ανά τους αιώνες, ώστε η ανυπαρξία μετριοπάθειας να γίνει προφανής. Ωστόσο, όποιος διαφωνεί με τη διαπίστωση, ας ρίξει μια ματιά στα λήμματα Suni και Shia. Πρόκειται για 2 διαφορετικά "δόγματα" της Μουσουλμανικής θρησκείας (περίπου το 95% των Μουσουλμάνων του πλανήτη ανήκει σε ένα εκ των δύο) και η μελέτη της ιστορίας τους, μπορεί να διδάξει πολλά για την πολυθρύλητη μουσουλμανική "μετριοπάθεια".

Φυσικά, κάποιος θα μπορούσε ν’ αντιτάξει τα εκατομμύρια των Μουσουλμάνων που έχουν ενσωματωθεί σε πολλές δυτικές κοινωνίες και οι οποίοι, σ’ έναν πολύ μεγάλο βαθμό, έχουν γίνει χρήσιμα και παραγωγικά μέλη των κοινωνιών αυτών, χωρίς να δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα.

Πράγματι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ριζώσει στην Ευρώπη (και αλλού), ζουν μαζί μας, δημιουργούν και παράγουν. Για να το επιτύχουν όμως, έχουν κάνει πολλές παραχωρήσεις απέναντι στις απαιτήσεις του τρόπου ζωής που επιβάλλει η θρησκεία τους. Σε βαθμό που η θρησκεία τους ν’ αλλοιώνεται ως προ σημαντικά στοιχεία της (π.χ. θέση γυναικών κ.ά.).

Υπεραπλουστεύοντας, αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν ένα είδος Πολιτών του Κόσμου. Είναι ταυτόχρονα Μουσουλμάνοι κατά ένα μεγάλο ποσοστό μεν, αλλά και σύγχρονοι Ευρωπαίοι πολίτες κατά ένα άλλο δε. Αυτή η κατάσταση μπορεί να την αποκαλέσει κανείς πολλά πράγματα, όχι όμως μετριοπάθεια.

Απτή απόδειξη, το γεγονός ότι ανάμεσα τους βρίσκουν "κάλυψη", καμουφλάρονται αν θέλετε, οι λεγόμενοι "ριζοσπαστικοποιημένοι" Ισλαμιστές. Οι οποίοι όμως, στην πράξη δεν αποτελούν παρά το πραγματικό πρόσωπο του Ισλάμ. Αυτό το πρόσωπο που τους φέρνει στην Δύση, με έναν στόχο: να επεκτείνουν "στα πέρατα της Οικουμένης" το κοινωνικοπολιτικό τους σύστημα. Με κάθε τρόπο, χωρίς κανένα δισταγμό και, κατά πολλούς αναλυτές, με προτίμηση στη βία!

Η πραγματικότητα αυτή, αποτελεί την κύρια αιτία των συγκρούσεων και περιστατικών τρομοκρατίας που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς βέβαια, δεν είναι η μόνη. Τον Χριστιανισμό και τον Εβραϊσμό, από το Ισλάμ χωρίζουν τεράστια ποτάμια αίματος και εκατομμύρια κομμένα κεφάλια, επί πάρα πολλούς αιώνες.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει μακρόχρονη ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ τους. Είναι πολύ το αίμα και ακόμη περισσότερος ο φόβος που κυριαρχούν ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Αν στο μείγμα βάλει κανείς και τον θρησκευτικό φανατισμό που υπάρχει και στις δύο πλευρές, καταλαβαίνει ότι η έκρηξη είναι θέμα χρόνου. Ειδικά μετά την απόφαση του Recep Tayyip Erdogan να διεκδικήσει και να πάρει τα σκήπτρα του Ισλαμικού κόσμου, με στόχο κάποιου είδους ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (η οποία σημειωτέον, διαλύθηκε σαν χθες την 1η Νοεμβρίου του 1922). Δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, μια σύρραξη μεταξύ Ισλάμ και Δύσης, είναι εξαιρετικά πιθανή! Πολύ πιο πιθανή ακόμη και από π.χ. τον Σεπτέμβριο του 2001, μετά την κατάρρευση του World Trade Center. Όχι όμως και αναπόφευκτη!

Το ζητούμενο λοιπόν, είναι να βρεθεί τρόπος ν’ αποτραπεί. Δυστυχώς, αυτό εύκολα λέγεται, αλλά πολύ δύσκολα υλοποιείται. Η Δύση, εξαιρετικά καλά "βολεμένη" στα όσα έχει πετύχει έως σήμερα, με πρόσχημα αρχές και αξίες που τηρεί επί δεκαετίες αλλά οι οποίες έχουν ξεπεραστεί από τον χρόνο, αρνείται να δεχθεί τις αλλαγές που επιβάλλουν οι καιροί, οι επικρατούσες συνθήκες και το είδος του αντιπάλου.

Η Δύση οφείλει στον εαυτό της, την αναθεώρηση πολλών θέσεων και αντιλήψεών της. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι π.χ. θα πρέπει να σχεδιάσει και να εξαπολύσει νέες Σταυροφορίες. Ούτε όμως μπορεί να συνεχίσει να επιτρέπει στις μουσουλμανικές κοινότητες ν’ αποτελούν κράτος εν κράτει, στις χώρες της.

Απλά ως τροφή για σκέψη αναφέρω το γεγονός ότι, όταν ένας δυτικός επισκέπτεται κάποιο ξένος μέρος, φροντίζει να πληροφορηθεί και να προσαρμοστεί στο maximum δυνατόν στα εκεί κρατούντα ήθη, έθιμα, αρχές και αξίες. Μήπως αυτό θα έπρεπε να ισχύει και για όποιον θέλει να επισκεφθεί ή, ακόμη περισσότερο, να μετοικήσει στην Δύση; Γιατί όχι;

Η ανάγκη για αλλαγή στάσης της Δύσης απέναντι στο Ισλάμ, είναι πρόδηλη. Εάν δεν υλοποιηθεί (και μάλιστα σύντομα), θα τεθούν σε κίνδυνο όλα τα δημοκρατικά ιδεώδη και κεκτημένα του Δυτικού Πολιτισμού, αυτά που με τόσο κόπο και πόνο έγιναν ο (πολύτιμος) τρόπος ζωής μας. Εάν δεν το αντιληφθούμε εγκαίρως, ώστε ν’ αλλάξουμε την στάση μας απέναντι στην λογική του Ισλαμικού τρόμου, το τίμημα που θα κληθούμε να πληρώσουμε, θα είναι πολύ βαρύτερο από μια kolotoumba στον τρόπο που θέλουμε ν’ υποδεχόμαστε τους Μουσουλμάνους συνανθρώπους μας. Πολύ, πολύ βαρύτερο…

Μείνετε υγιείς και ασφαλείς!

Πέτρος Λάζος
Capital



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση