Η Τουρκία υπέστη δεύτερο «Έβρο» και πρέπει να το αξιοποιήσουμε

Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για την Τουρκία σε εσωτερικό και εξωτερικό

Όποιος παρακολουθεί τα ελληνοτουρκικά όχι ως διμερές ζήτημα αλλά ως υποσύνολο του μεγάλου παιχνιδιού της Μεσογείου, μπορεί εύκολα να διαβάσει ότι οι μεγάλες δυνάμεις έβαλαν τέλος στην παιδική χαρά του Ερντογάν και της Τουρκίας.

Είναι τουλάχιστον απρέπεια να μην χειροκροτούμε τον ρόλο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για την αποτροπή που έφτασε μέχρι την Άγκυρα στο ''τεστ'' του Ερντογάν της 21ης Ιουλίου και να κάνουμε κουβέντα για το πόσο αποτελεσματική ήταν η γερμανική διαμεσολάβηση. Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών πρέπει να θύμωσε αρκετά που κατά την διάρκεια της επίσκεψής του η τουρκική θρασύτητα εκδηλώθηκε με την αρχή της ελληνοτουρκικής κρίσης.

Η Τουρκία υπέστη δεύτερο «Έβρο» και αυτό πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Ο Αιγύπτιος αναλυτής Μανσούρ δήλωσε πως η Τουρκία έκανε υποχώρηση. Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για την Τουρκία σε εσωτερικό και εξωτερικό και εμείς το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην τη σώσουμε.

Η Τουρκία έχει αναδιπλωθεί. Πέραν από τα fake news και τις δηλώσεις διασποράς που κάνει η αυλή του Σουλτάνου (άλλα λέει η πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, άλλα ο Τσαβούσογλου, άλλα ο Ερντογάν και άλλα ο Καλίν), κάθε δημόσια ρητορική της Τουρκίας έχει έναν στόχο: Να κάνει το εκλογικό σώμα του Ερντογάν, το οποίο είναι στα όρια του αναλφαβητισμού, να χωνέψει με τον τρόπο που πρέπει τις αστοχίες του Ερντογάν ο οποίος από την μέθη εξουσίας «κατέβασε» τρεις στόλους μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή μας.


To ελληνικό μήνυμα είναι επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης που πρέπει οπωσδήποτε να χτίσει πάνω σε αυτό και να μην επιλέξει μια οδό που θα μπορούσε να είναι σωσίβια λέμβος για μια χώρα η οποία απειλεί τη σταθερότητα της περιοχής και που επιθυμεί, χωρίς καμία υπερβολή, να φτάσει την επιρροή της έως το Μαρόκο. Η όποια διαμεσολάβηση γίνει και ο όποιος διάλογος οφείλει να φέρει πάνω του τον λογαριασμό που πρέπει να πληρώσει η Τουρκία για όσα έχει κάνει από το 2012. Η Ελλάδα, επομένως, δεν πρέπει να αποτελέσει αντάλλαγμα. Η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από όσα έκανε και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα.

Η Ρωσία έχει αρχίσει να ακονίζει το σπαθί της καθώς η Άγκυρα έδειξε τα αληθινά της χρώματα και στη Λιβύη αλλά και στον Καύκασο. Η κυβέρνηση του Ερντογάν, για να πάρει καλή θέση στη Λιβύη, υπενθύμισε στη Ρωσία την παγωμένη σύγκρουση Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν καθώς η Ρωσία από την πλευρά της, υπενθυμίζει ότι ''κρατάει όμηρο'' την Τουρκία στη Συρία. Με άλλα λόγια η Τουρκία, απειλεί να τινάξει στον αέρα μια περιοχή που εκτείνεται από τη Μαύρη Θάλασσα και τον Καύκασο μέχρι και το Λιβυκό Πέλαγος. Η απειλή της όμως δεν είναι πραγματοποιήσιμη καθώς η οικονομία καταρρέει και στο εσωτερικό της υπάρχουν έντονες ενδείξεις ότι η μπογιά του ΑΚΡ και του Ερντογάν, δεν περνάει πλέον.

Η Γαλλία κυνηγάει όπου σταθεί και όπου βρεθεί την Τουρκία. Τόσο εντός του ΝΑΤΟ, όσο και εντός της ΕΕ. Η γαλλική πίεση προς τη Γερμανία και προς τις Βρυξέλλες είναι έντονη. Η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να κρατάει τη γνωστή αδρανή και διαχειριστική στάση απέναντι σε ζητήματα που αν δεν επιλυθούν προς όφελος της Ευρώπης, τότε η ''γερμανική περίοδος'' της ΕΕ, η οποία σύντομα θα περάσει στην ιστορία, θα είναι στιγματισμένη με μελανά χρώματα δεδομένων τον πολλών κρίσεων που ταλάνισαν την ΕΕ κατά τη διάρκειά της.

Η έντονη παρουσία της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Γερμανίας στο διπλωματικό παιχνίδι των ελληνοτουρκικών, που έγινε κομμάτι του Λιβυκού Ζητήματος, οδήγησε και τις ΗΠΑ στο να βγουν από τον λήθαργο. Οι μεγάλες δυνάμεις λειτουργούν σαν τις αγορές. Αν ένας μεγάλος επενδυτής σπεύσει κάπου για να επενδύσει, ακολουθούν και άλλοι για να είναι στην πίτα κέρδους της επόμενης μέρας.

Η Ελλάδα οφείλει να διαχειριστεί δεξιοτεχνικά αυτήν την πολύ καλή συνθήκη. Το Ισραήλ έχει αρχίσει να ενδιαφέρεται ζωηρά ξανά για τη Συρία και τα μέτωπα της Τουρκίας έχουν αρχίσει να σείονται. Η Ελλάδα οφείλει να είναι μέρος του κέρδους κάθε δύναμης που προσπαθεί να ακυρώσει τα κατακτητικά σχέδια της Τουρκίας. Το όποιο moratorium λάβει χώρα δεν μπορεί να είναι τριμερές κατά το μοντέλο της Κύπρου όπου εγγυήτριες δυνάμεις ήταν η Τουρκία, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το ΗΒ ήταν εκείνο που έβαλε την Τουρκία στο παιχνίδι της Κύπρου με το γνωστό -εις βάρος μας- αδιέξοδο που δημιουργήθηκε το 1974 με την βάρβαρη εισβολή του Αττίλα και με την de facto παράνομη κατοχή εδάφους της Κύπρου. Η Ελλάδα στο moratorium αυτό πρέπει να βάλει πολλές δυνάμεις μέσα. Αφού η Τουρκία μιλά για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, θα πρέπει να δεχτεί ότι πρέπει να συνυπολογιστούν όλα τα συμφέροντα των δυνάμεων που δρουν στην περιοχή. Καμία μεσογειακή δύναμη ή offshore (ΗΠΑ , Ρωσία) δεν επιθυμεί τουρκική ηγεμονία.

Αλέξανδρος Δρίβας
Έθνος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση