Πού και πώς το πάει η Τουρκία μετά την… «αποκλιμάκωση»

Ποιος εχέφρων Έλληνας δεν βλέπει θετικά την προαναγγελθείσα από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Πρωθυπουργού «αποκλιμάκωση» της μίνι κρίσεως με την Τουρκία η οποία εξελίσσεται αργά αλλά σταθερά. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες σήμερα μόνο 4-5 Μονάδες του Τουρκικού ΠΝ από τις περίπου 20-22 συνολικά που είχαν αναπτυχθεί στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο βρίσκονται ανεπτυγμένες στην ευρύτερη περιοχή ενώ παράλληλα έχουν απομακρυνθεί και αρκετές Μονάδες του Στόλου μας ο οποίος πάντοτε όμως βρίσκεται σε επαγρύπνηση όπως και το σύνολο των Ενόπλων μας Δυνάμεων.

Το ερώτημα που προκύπτει πλέον είναι αν τελικά έχουμε όντως αποκλιμάκωση και το πιο βασικό τι γίνεται από εδώ και πέρα. O Ερντογάν όμως φροντίζει να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνείας με τις απειλές του, το περασμένο Σάββατο που τα απέδωσε ο Θανάσης Μαυρίδης:

«Ή βγαίνεις στο πεδίο και πληρώνεις το τίμημα της επιλογής σου με αίμα ή πας τρέχοντας και με σκυμμένο κεφάλι σε διαπραγματεύσεις για να δώσεις ό,τι μπορείς να κουβαλήσεις στην πλάτη σου» !

Είναι αφελές όμως να υποστηρίζεται από κάποιους ότι η Τουρκία «έκανε πίσω» και η κρίση αυτή αποκλιμακώνεται έτσι απλά επειδή …φοβήθηκε. Άλλο βέβαια ότι θα ήθελε απέναντι της μία «κατατονική» στάση της Ελλάδος που θα της έδινε «μεγαλύτερη σιγουριά» και όχι αυτή που συνάντησε! Δεν θα εικάσουμε εδώ τους λόγους, ούτε θα πούμε ποιος «κέρδισε». Η αναδίπλωση όμως των Τούρκων εκτιμάται ότι είναι τακτική κίνηση στα πλαίσια της «Στρατηγικής Πειθαναγκασμού» που συνεχίζει να εφαρμόζει, όπως υποδηλώνει και η δήλωση Ερντογάν. Η περίφημη πλέον ΝAVTEX 0977/20 που εκδόθηκε την Τρίτη 21 Ιουλίου εκτός του ότι ισχύει μέχρι την Κυριακή 2 Αυγούστου μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανανεωθεί και να επεκταθεί περαιτέρω χρονικά, ίσως και μέχρι 20-30 Αυγούστου. Αλλά ακόμα και αν δεν ανανεωθεί επειδή δυστυχώς η Τουρκία έχει την πρωτοβουλία θα επανέλθει όταν αυτή το κρίνει σκόπιμο λόγω ευνοϊκότερων συνθηκών με ότι αυτό σημαίνει παρατεταμένη ένταση με σκοπό να μας εξαντλήσει και να μας καταστήσει αναξιόπιστες τις καταγγελίες μας στους συμμάχους και εταίρους.


Ίσως κάποιοι να μας πουν ότι καλώς αποφύγαμε την στρατιωτική εμπλοκή αυτή την φορά, αλλά για να μην ξαναφθάσουμε σε μία τέτοια κρίση που ανεξέλεγκτη θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μεγάλη ή μικρή στρατιωτική σύγκρουση, επιτέλους ας «καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» για να …τελειώνουμε. Όμως στο «τραπέζι διαπραγματεύσεων» υπάρχει απολύτως μόνον η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και αυτό μάλιστα με κάποιες προϋποθέσεις που θα πρέπει να σεβαστεί η Τουρκία. Αυτό αποτελεί σταθερή διαχρονική εθνική γραμμή την οποία καμία κυβέρνηση δεν έσπασε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η γραμμή θα παραμείνει αταλάντευτη. Στην Άγκυρα αν ήθελαν ειλικρινά λύση για το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, θα την είχαμε από καιρό.

Όμως η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για λύση αλλά στην ουσία για εξαναγκασμό της Ελλάδος σε ουσιαστική συνθηκολόγηση, επιβολή της κυριαρχίας της και τέλος δορυφοροποίηση της, για να πάει ακόμα παραπέρα. Για τον λόγο αυτό το alter ego του Ερντογάν, ο μειλίχιος κ. Ιμπραήμ Καλίν, συνομιλητής των Διπλωματικών Συμβούλων του νυν (Σουρανή) και του πρώην (Καλπαδάκη) Πρωθυπουργού, ζήτησε και πάλι διάλογο «εφ’ όλης της ύλης των «προβλημάτων». Προβλήματα όμως η Τουρκία έχει δημιουργήσει και στρέφονται κατά του σκληρού πυρήνα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας έχει λόγους να βιάζεται. Αφ’ ενός δεν γνωρίζει αν η θητεία Τραμπ με τον οποίο έχει «ιδιαίτερη σχέση» θα ανανεωθεί και θεωρεί αυτή την περίοδο μέχρι τον Νοέμβριο ευνοϊκή για αυτόν. Αφ’ ετέρου δεν γνωρίζει πόσες άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν αντιληφθεί τις προθέσεις του, θα σκληρύνουν την στάση τους και θα συμπαραταχθούν με την Γαλλία της οποίας στρατηγικός στόχος είναι ανάσχεση και αν θέλετε το «κόντεμα» Ερντογάν και Τουρκίας. Εκτιμάται λοιπόν ότι η Τουρκία θα επιλέξει τον χρόνο και τον τόπο της επόμενης κρίσεως στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα χωρίς δυστυχώς να μπορούμε να αποκλείσουμε και την περίπτωση να καταλήξει αυτή σε θερμό επεισόδιο ή ακόμα και σε γενικευμένη σύγκρουση.

Εκτιμάται ότι η κυβέρνηση έχει κατανοήσει ότι η κρίση μπορεί να χαμηλώνει πρόσκαιρα σε ένταση αλλά τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Ευελπιστούμε ότι κανείς δεν σκέφτεται να αλλάξει την εθνική γραμμή για διάλογο εφ’ όλης της ύλης όπως επιδιώκει εκβιαστικά η Άγκυρα. Το γνωρίζουν αυτό και στις Ένοπλες Δυνάμεις οι οποίες παραμελήθηκαν για πολλά χρόνια και πρέπει να το καυτηριάσουμε αυτό, που είναι οπλισμένες με υψηλό φρόνημα, δύναμη, και υπομονή για να αντιμετωπίσουν μία παρατεταμένη κρίση για όσο χρειαστεί.

Απαιτείται ψυχραιμία, αποφασιστικότητα, έντονη διπλωματική δράση αλλά κυρίως σοβαρή στρατιωτική προετοιμασία. Το ένοπλο τμήμα του Ελληνικού λαού είναι το κύριο «εργαλείο» της κυβέρνησης. Άμεσα μέτρα …χθες! Η επίτευξη διακομματικής συναίνεσης για άμεση αύξηση της θητείας σήμερα, όχι αύριο τουλάχιστον κατά 3 μήνες προκειμένου να αυξηθεί η χαμηλή στελέχωση των μονάδων Έβρου και Νήσων μόνον! Η πλήρης απαλλαγή των ΕΔ από όλα τα πάρεργα που με μεγάλη ευκολία ο κρατικός μηχανισμός τους αναθέτει. Η πραγματοποίηση Ασκήσεων των Μονάδων και Σχηματισμών Έβρου και Νήσων με περιοδικές προσκλήσεις εφέδρων. Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολο αλλά απαιτούνται θυσίες. Αντέχουμε; Άφησα τελευταίο την άμεση κατακόρυφη αύξηση της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας των κυρίων μέσων των ΕΔ και την εξασφάλιση επάρκειας αποθεμάτων.

Ούτε την κ. Μέρκελ και τις «σωτήριες» πρωτοβουλίες της περιμένουμε να βάλουν φρένο στην Τουρκία, ούτε τις αμφίσημες δηλώσεις των Αμερικανών και το πέρασμα των αεροπλανοφόρων τους που εκτός από εμάς ασκούνται και με τους Τούρκους. Εμείς οι ίδιοι έχουμε αυτήν την υποχρέωση. Τα όσα προανέφερα είναι οι ισχυρές ενδείξεις αποφασιστικότητας κυβέρνησης και έθνους που θα εκτιμηθούν από την Άγκυρα προκειμένου να αποτραπεί οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια σε βάρος των συμφερόντων μας.

Η αποτροπή όπως λέει και η λέξη αποσκοπεί στο να αποτρέψει τον αντίπαλο να ενεργήσει εναντίον μας εκτιμώντας ότι το κέρδος που μπορεί να αποκομίσει θα εξουδετερωθεί από τουλάχιστον ισόποση ζημία. Είναι στην ουσία πρόληψη οποιαδήποτε ενέργειας. Η «αποφυγή του πολέμου» με οποιοδήποτε τίμημα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την «αποτροπή του πολέμου» και τελικά και τον φέρνει στην πόρτα μας μαζί με την ατίμωση. Ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν και ο Εντουάρ Νταλαντιέ νομίζω ότι έχουν ήδη «πει πολλά» από εκεί που είναι. Εκτός και αν…. εκτός και αν έχουμε αποδεχτεί να καταστούμε δορυφόρος της Τουρκίας!

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση