Μα πού πήγαν εκείνοι οι Έλληνες;

Κάποτε, στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν, είχα την αίσθηση ότι το θρόνιασμα της Παγκοσμιοποίησης στον κόσμο θα σάρωνε όλες τις ιδεολογίες και, προπάντων αυτές των ακραίων εθνικιστών και μαρξιστών, που - παρά τις φιλονικίες τους και το αμοιβαίο μίσος μεταξύ τους - είναι πνεύματα της ίδιας οικογένειας, αφού και στους μεγαλύτερους αναβρασμούς των πολιτικών μαχών έχουν δίπλα δίπλα τα μετερίζια τους και μιλούν την ίδια γλώσσα.

Τρανό παράδειγμα για τα ελληνικά δεδομένα ήταν οι από κοινού πανηγυρισμοί των δυο αντιπάλων πόλων στην πλατεία Συντάγματος το '15, όπως και η αλληλοκάλυψή τους στη Βουλή επί ΣΥΡΙΖΑ, όπου κάποιος ουδέτερος είχε την εντύπωση ότι κυβέρνηση ήταν ο Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία κι όχι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κι αυτό λόγω της κάθετα μονόπλευρης κριτικής που ασκούσε η Χρυσή Αυγή στην τότε Αξιωματική αντιπολίτευση, αφήνοντας αλώβητη την ''Κυβερνώσα Αριστερά'', ακόμα και στην περίοδο της εθνικής αναταραχής που προκάλεσε η ''συμφωνία'' στις Πρέσπες.

Μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος τον Ιούλιο του '19 και η ΝΔ κυβέρνηση, ήμουν απόλυτα σίγουρη πως οι δυο παραπάνω φορείς της πολιτικής μας ζωής ήταν οι μόνοι που εκπροσωπούσαν τον σκοταδισμό στη Σύγχρονη Ελλάδα, με την έννοια ότι εκφράζονταν πότε με φασιστικό φανατισμό και πότε με εθνομηδενιστικό παραλήρημα.

Πότε κινούνταν στα όρια της πατριδοκαπηλίας που εκμεταλλευόταν τις αξίες και τα ιδανικά του πατριωτισμού (του εθνισμού ή υγιούς εθνικισμού, δηλαδή) για ιδιοτελείς σκοπούς,. και πότε στα όρια ενός απολιθωμένου προοδευτισμού που έφτανε να γίνει μισαλλοδοξία για ό,τι εθνικό υπήρχε κρυμμένο σε έννοιες, όπως: ''πατρίδα'', ''φυλή'', ''καταγωγή'' και ''θρησκεία''.

Σε σημείο που να με κάνουν να τους κατατάξω στους ανθέλληνες, όταν τους έβλεπα να χυδαιολογούν σε βάρος του πατριωτικού και καθαγιασμένου συμβόλου μας (της ελληνικής σημαίας) χαρακτηρίζοντάς το από ''σύμβολο συλλογικής εξαπάτησης'' ως ''υπόλειμμα μιλιταρισμού, επιθετικής ή αμυντοεπιθετικής φύσης''.

Έχοντας ξεκαθαρίσει εντός μου το τι αντιπροσώπευαν οι παραπάνω ιδεολογικά αντίθετοι πόλοι, είχα κατευνάσει τις ενστικτώδεις αντιδράσεις μου καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως ήταν ακραία δογματικοί όλοι αυτοί για να αλλάξουν.

Ήταν ανίκανοι να υποπτευθούν τις διαφορετικές προοπτικές των πραγμάτων που δίνει η ελευθερία της σκέψης και η ανεξάρτητη κριτική, η μη στρατευμένη, η μη ποδηγετούμενη, η μη περιχαρακωμένη σε κομματικά πλαίσια.


Φευ!.. Η εντύπωση που είχα μέχρι... ''προχθές'' ότι όλα τα παραπάνω αρνητικά πολιτικοϊδεολογικά χαρακτηριστικά ήταν εγκιβωτισμένα αποκλειστικά στις δυο παρατάξεις που αντιπροσώπευαν τους πατριδοκάπηλους του πνευματικού μιλιταρισμού απ' τη μια και τους εθνομηδενιστές μαρξιστές απ' την άλλη, διαψεύστηκε πανηγυρικά ανατρέποντας μέσα μου πολλά δεδομένα.

Και διαψεύστηκε η εντύπωσή μου αυτή γιατί διαπίστωσα ότι λίγο-πολύ είχαν μολύνει και τους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους που εδράζονταν στον δημοκρατικό προοδευτισμό ή τον φιλελευθερισμό, ο οποίος σεβόταν τις αξίες με πρώτη και καλύτερη την πνευματική ελευθερία.

Έτσι, προς δυσάρεστη έκπληξή μου, είδα και άκουσα διανοούμενους και δημοσιογράφους των χώρων αυτών, αλλά και απλούς πολίτες, να μετατρέπονται συγκυριακά σε αλύγιστα δογματικούς υπερασπιστές των κομμάτων τους, που μιλούσαν την ξύλινη γλώσσα των ''ακραίων'' που χθες λοιδορούσαν.

Τους άκουσα και τους είδα να ξεχειλίζουν από ανθρωπισμό επιλεκτικά (φιλομετανάστες, αλλά όχι φιλέλληνες ). Να χλευάζουν τα ανήσυχα πνεύματα της εποχής μας κατατάσσοντάς τα περίπου στους καθυστερημένους ονειροπόλους της και να αποχρωματίζουν τις καταξιωμένες στον χρόνο αξίες της κλασικής αρχαιότητας και της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.

Να ''στρογγυλοποιούν'' τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας και της παράδοσής μας προς χάριν των ελληνοαλβανικών, των ελληνοσκοπιανών ή των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Να χλευάζουν και να κολλούν ετικέτες στην αντίθετη άποψη.

Να μη δέχονται την ανεξάρτητη κριτική και να τη θεωρούν προϊόν δόλου και ωφελιμιστικού σκεπτικισμού ή αβουλίας και αφέλειας λόγω... ντιλεταντισμού (ερασιτεχνισμού). Να καλλιεργούν τον γραικυλισμό και τον ραγιαδισμό σαν να είναι έμμισθοι τουρκικών συμφερόντων, έτοιμοι να κλίνουν το γόνυ στο ''θηρίο'' εξ Ανατολών για χάρη μιας ντροπιαστικής για το ένδοξο παρελθόν μας Ειρήνης.

Έτοιμοι να συνυπογράψουν στο όνομά της τη σμίκρυνση της Ελλάδας με επικυρίαρχο τον Τούρκο διαπραγματευτή...

- ... Η Αγία Σοφία θα αρχίσει να λειτουργεί ως τζαμί μετά από 86 χρόνια. Εύχομαι αυτή η απόφαση να είναι επωφελής για όλη την ανθρωπότητα. Οι πόρτες της Αγίας Σοφίας θα είναι ανοιχτές σε όλους... Η Αγία Σοφία είναι το λάβαρο της κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης..., είπε Ερντογάν μόλις χθες.

Και το είπε με φωνή στεντόρεια ενός βάρβαρου κατακτητή, που μένει πιστός στις ισλαμιστικές του αρχές και αξίες, οι οποίες ισοδυναμούν για μας και για τον πολιτισμένο κόσμο της Δύσης (που φάνηκε μάλλον αδιάφορος στο θέμα της Αγίας Σοφίας) με ανίερες παρακαταθήκες.

"Θα είναι ανοιχτές οι πόρτες της σ' όλο τον κόσμο...'', σκέφτομαι μηρυκάζοντας με ανατριχίλα τα λόγια του βαρβάρου εξ Ανατολών, που πάει να παραστήσει τον πολιτισμένο αν και αντικαθιστά επίσημα το κοσμικό κράτος του μισητού Ατατούρκ με την ''Ισλαμική Δημοκρατία'' που ονειρευόταν".

''Άραγε, μια και παραχωρεί ελευθεριότητες σ' όλο τον κόσμο, θα δώσει άδεια στους Ορθόδοξους να την λειτουργήσουν 567 χρόνια απ' την Άλωση της Πόλης και την μετάληψη του τελευταίου Έλληνα αυτοκράτορα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας;'' αναρωτιέμαι πικρά και, σχεδόν ασυναίσθητα, στρέφω τη σκέψη μου στον πρωθυπουργό μας, που άρχισε εκ των υστέρων (όπως πάντα) τις τηλεφωνικές κινητοποιήσεις του για αναστολή των...τετελεσμένων.

- Τι λέω τώρα... Παραλογίζομαι..., παραδέχομαι φωναχτά και γελώ νευρικά στην τρελή ιδέα ότι ο δικός μας ή όποιος άλλος δικός μας θα μπορούσε να αναγκάσει τις ΗΠΑ και την ΕΕ να γυρίσουν την πλάτη τους στην Τουρκία.

- Μα πού πήγαν εκείνοι οι Έλληνες; ψιθυρίζω συγκλονισμένη.

Και το μυαλό μου γυρίζει, ασυναίσθητα, στο παρελθόν του πιο κοντινού μας αιώνα, του αιώνα που μας πέρασε, όπου βρίσκαμε ακόμα Έλληνες με ψυχή σε ηγετικές θέσεις, οι οποίοι - μέσα απ' τα στενά περιθώρια της πολύπαθης μοίρας μας - έβρισκαν μια διέξοδο για τη δημιουργική αναβίωση των αξιών του ιστορικού Ελληνισμού.

Βάδιζαν εναντίον των αριθμητικών δεδομένων αρνούμενοι να υποταχτούν στα εθνικά ασύμφορα τετελεσμένα, στην προσπάθειά τους να κρατήσουν ζωντανή την Ελλάδα, ώστε να επιβιώσουν σαν συλλογικό υποκείμενο οι Έλληνες.

- Πού πήγαν όλοι αυτοί; ψελλίζω απελπισμένα, μα την ίδια κιόλας στιγμή σκέφτομαι παρηγορητικά ότι οι πολιτισμοί μπορεί να γεννιούνται και να πεθαίνουν, αλλά δε συμβαίνει το ίδιο με τους λαούς και τα έθνη, πολύ περισσότερο το ελληνικό, το οποίο αποτελεί ένα ενιαίο και αλληλέγγυο σύνολο με ρίζες που χάνονται στους αιώνες.

Ένα έθνος ''συντελεσμένο'', με πνεύμα, ψυχή και βούληση. Με λαό που έχει τη δική του πολιτισμική φυσιογνωμία και ψυχοσύνθεση, τη δικιά του σταθερά εκφρασμένη θέληση να επιβιώσει σε πείσμα του χρόνου και των επιβουλέων του. Τη δικιά του τάση για πολιτισμική, πολιτική, μα πάνω απ' όλα εθνική αυτονομία και ανεξαρτησία.

- Το έθνος των Ελλήνων αξίζει να ζήσει και θα ζήσει..., λέω με σιγουριά σφίγγοντας με πείσμα τα χείλη μου.

Και δεν είναι καθόλου εγωιστική ή ''εθνικιστική'' η πίστη αυτή (με την υποβολιμαία ερμηνεία που δίνουν οι Αριστεροί στον όρο), γιατί ο Ελληνισμός με τις ιστορικές του κοιτίδες (τρεις από τις οποίες βρίσκονται εν κινδύνω σήμερα [Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος]) επηρέασε καθοριστικά τον παγκόσμιο και κατ’ εξοχήν τον δυτικό και χριστιανικό πολιτισμό, έτσι που να αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη του στην παράδοση των λαών και στις τέσσερις άκρες του κόσμου.

Όμως ήδη απ' το τελευταίο τέταρτο του περασμένου αιώνα, με αποκορύφωση την τελευταία δεκαετία όπου η Ελλάδα έδειξε το πιο ευάλωτο εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά πρόσωπό της, ο λαός, η πατρίδα μας διολισθαίνουν αργά αλλά σταθερά προς την έσχατη παρακμή, που απειλεί να δώσει τέλος στην ιστορική της πορεία.

Ήδη μες στην χοάνη της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας (που λειτούργησαν σε βάρος της εθνικής συνοχής και εξέλιξής μας) φτάσαμε και περάσαμε τις κόκκινες γραμμές που είχαμε βάλει σαν όρια υπεράσπισης των οσίων και των ιερών μας, με αποτέλεσμα να απειλούμαστε σήμερα με ιστορική έκλειψη, με εθνική εξαφάνιση, αν συνυπολογίσουμε τις επεκτατικές διαθέσεις του γείτονα της απέναντι όχθης και τη διάχυση των μεταναστών ανά την Ελλάδα με κίνδυνο τον αφελληνισμό μας).

Ως εκ τούτου, καθώς βρισκόμαστε στην ιστορικότερη και τραγικότερη καμπή της σύγχρονης ιστορίας μας, δε βλέπω άλλη λύση για την υπέρβαση της προϊούσας και πολύμορφης παρακμής μας απ' το να χτυπήσουμε το κακό που θέλει να μας σβήσει απ' τον χάρτη της παγκόσμιας ιστορίας στη ρίζα του.

Και το κακό έχει όνομα. Έχει ονόματα, μάλλον, και διευθύνσεις. Και όλες, ανεξαιρέτως, είναι καταχωρημένες στο μυαλό και τη συνείδηση των Ελλήνων (των Ελλήνων στην ψυχή και όχι μονάχα στην ταυτότητα), που βλέπουν πως δεν πάει άλλο με τις πολιτικές θεραπαινίδες των ''προστατών'' μας.

Δεν πάει άλλο μ' αυτούς που προσαρμόζουν στα συμφέροντα των ''Μεγάλων'' και τα προσωπικά τους συμφέροντα την εδαφική κυριαρχία μας χρησιμοποιώντας σαν όργανα προπαγάνδας την ελίτ του γραικυλισμού (διανοούμενους, πανεπιστημιακούς, πολιτικούς και... πάσης προέλευσης ''αυλικούς'' αξιωματούχους), που έγινε παντοδύναμη χάρη στα Μέσα εξαπάτησης κι έφτασε να καταλαμβάνει θέσεις-κλειδιά της πνευματικής και πολιτικής εξουσίας του τόπου μας.

Έφτασε να υποκαθιστά η ελίτ (των Ελλήνων με τα μειωμένα εθνικά αντανακλαστικά) την ελληνική αυταξία και αξιοπρέπεια στη δημόσια και εθνική ζωή της χώρας με τη δουλικότητα, την ηττοπάθεια και ένα πνεύμα συνδιαλλαγής με τους βαρβάρους εξ Ανατολών μας, που ζητούν επί πίνακι την κεφαλή της Ελλάδας μας.

Έφτασε να υποδεικνύει σε πρωθυπουργούς την υποταγή της πατρίδας μας στις αποφάσεις των άσπονδων φίλων και συμμάχων της στο ΝΑΤΟ (ΗΠΑ-Γερμανία), που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εχθρών μας και απαιτούν από μας να μοιράσουμε μαζί τους τα εθνικά κεκτημένα ΜΑΣ.

Γιατί, κακά τα ψέματα, όλα δείχνουν ότι αυτό που έγινε ''χθες'' στις Πρέσπες μόνο τυχαίο δεν ήταν, αφού - με οδικό χάρτη την υπογραφείσα εκεί κατάπτυστη συμφωνία για την Μακεδονία - άνοιξε ο δρόμος για δεύτερες Πρέσπες στο Αιγαίο (με βραχυπρόθεσμα τα αποτελέσματα του εδαφικού ακρωτηριασμού μας) και τρίτες στη Δυτική Θράκη, τη Θράκη μας.

Εκεί η γερμανική παρουσία - με τη στήριξη του Friedrich Naumann Foundation for Freedom'' (του ιδρύματος φιλελεύθερης πολιτικής) και με τη ''βοήθεια'' της Ντόρας (ως επικεφαλής της διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για την ανάπτυξη της Θράκης) - θα μας αναγκάσει να καταπιούμε την ''erga omnes'' προκλητικότητα της Τουρκίας μέσω της εγκατάστασης των Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών εκεί, προς επίλυση - υποτίθεται - της ανεργίας .

Της εγκατάστασης των ΕΟΖ, δηλαδή, που θα φέρουν την υπογραφή της Τουρκίας ως δεύτερου πυλώνα συγκρότησης της ''Μεσευρώπης'' μετά τη Γερμανία, η οποία Γερμανία - με τη δημιουργία ευρωπαϊκής οικονομικής ζώνης μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Ρωσίας ( που θα συμπεριλαμβάνει και τη Θράκη) - θα αναβιώσει την παλιά σύμμαχό της Αυστροουγγαρία, η οποία διαλύθηκε μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο .

Όπερ σημαίνει ότι πάνε ερήμην μας οι γνωστοί άγνωστοι ημεδαποί και αλλοδαποί ανθέλληνες να κονιορτοποιήσουν τα συνοριακά δεδομένα που τα διασφάλισε η Συνθήκη της Λωζάνης (1923), για το χατίρι της Γερμανίας (που φιλοδοξεί να καθοδηγεί τις βαλκανικές εξελίξεις) και της νεοοθωμανικής Τουρκίας ως ανερχόμενης δύναμης στη Μεσόγειο με επεκτατικές βλέψεις στα ελληνικά κεκτημένα.

Της Τουρκίας η οποία με την τελευταία της κίνηση (μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος) στέλνει σαφές μήνυμα ισχύος τόσο προς τους ''Μεγάλους'', όσο και προς τον Ελληνισμό ότι βαδίζει αταλάντευτη τον δρόμο της ''Γαλάζιας Πατρίδας'', που στοχεύει στην κατάλυση της ελληνικής κυριαρχίας στη Θράκη και το Αιγαίο, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν.

Με τα δεδομένα αυτά και επειδή τα ψέματα τέλειωσαν μαζί με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες των πολιτικών μας, επειδή η ανάκαμψη σ' όλα τα επίπεδα του συλλογικού βίου μας είναι αναγκαία συνθήκη για την επιβίωση του Ελληνισμού, είναι ώρα να αντικαταστήσουμε δια της ψήφου μας τους γραικύλους με Έλληνες.

Να κάνουμε πέρα τους πρώτους απ' όλα τα επίπεδα της ζωής μας, για να βάλουμε στη θέση τους ανθρώπους αγνούς, με πατριωτικό και δημοκρατικό φρόνημα. Ανθρώπους που θα νοιάζονται πραγματικά για την Ελλάδα κι όχι για την προσωπική τους ευδοκίμηση, τον πλουτισμό, την κοινωνική τους ανάδειξη και την υστεροφημία τους.

Ανθρώπους που θα χρησιμοποιήσουν την μόρφωσή τους για την υπεράσπιση των κεκτημένων της πατρίδας μας κι όχι για την ικανοποίηση των ορέξεων του κάθε ''προστάτη'' και επιβουλέα.

Στη θέση των σαθρών, κραυγαλέα ξενομανών, ανθελληνικών και αθεϊστικών προτύπων στον δημόσιο και εθνικό βίο θα χρησιμοποιήσουν ως λίπασμα τη δική μας παράδοση και τον πολιτισμό μας, για να πυροδοτήσουν αμφότερα (εκσυγχρονισμένα, αλλά όχι παραποιημένα) την επανάσταση στην εκπαίδευση, που θα αποκαταστήσει στη θέση τους όλες τις έκπτωτες ως τώρα αξίες και τα ιδανικά μας.

Ναι, απ' την εκπαίδευση πρέπει να ξεκινήσει η πορεία προς την ανάκαμψη και την ανοικοδόμηση των ερειπίων της χώρας μας, γιατί ο καταποντισμός αυτής οδήγησε στην μετάλλαξη του Νεοέλληνα σε γραικύλο.

Σε άνθρωπο με ηττοπαθές φρόνημα και εθισμό στον ραγιαδισμό, στο να κλείνει το γόνυ ως δούλος στους αφεντάδες του. Να εκχωρεί ασυνείδητα δια της υπογραφής του ό,τι του κληροδότησαν οι Έλληνες πρόγονοι με τις θυσίες και το αίμα τους και να μην τιμωρείται, γιατί καλύπτεται απ' την άφεση αμαρτιών λόγω της έλλειψης δικαιοσύνης...

Ως εκ τούτου η εκκαθάριση πρέπει να αρχίσει από αυτήν, ώστε να πεταχτούν απ' τις υπεύθυνες θέσεις τους όλα τα ανθελληνικά στοιχεία μαζί με τα βιβλία και τα διδακτικά προγράμματά τους, που μόλυναν από κοινού τις ψυχές των παιδιών με τα ανθελληνικά πρότυπα, τις κομματικές ιδεοληψίες που καλλιεργούν διχασμό και τις ανιστόρητες ερμηνείες που παραποιούν την αλήθεια του ιστορικού ελληνικού παρελθόντος.

Έτσι και μόνο έτσι θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε ''Πού πήγαν εκείνοι οι Έλληνες που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν και πέθαναν υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της πατρίδας''.

Γιατί θα βλέπουμε πως άφησαν πίσω τους ψυχωμένους αντικαταστάτες, έτοιμους να επαναλάβουν - αν χρειαστεί - τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας και να δείξουν στην ανθρωπότητα πως εμείς οι Έλληνες, ενωμένοι και δυνατοί, είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε μια ατιμωτική ευζωία στην υπεράσπιση μέχρι θυσίας της εδαφικής κυριαρχίας μας.

Κρινιώ Καλογερίδου
(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση