Χρειάζεται μυαλό τώρα, όχι καρδιά!

Ο Νεοέλληνας έχει την τάση να βλέπει το μεγαλύτερος μέρος των γεγονότων και τα πραγμάτων, υπό το πρίσμα του θυμικού και όχι του (ορθο)λογικού.

Πρόκειται για μία συμπεριφορά, που γενικότερα χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση. Καμία άλλη περίπτωση σύγχρονου λαού-έθνους όμως, δεν την εμφανίζει σε τόσο αυξημένο βαθμό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, αφενός να αντιδρά συχνά με τρόπο κάθετα αντίθετο με τα πραγματικά του συμφέροντα και αφετέρου σπάνια ν’ αποδέχεται την διάπραξη σφάλματος. Ακόμη δε πιο σπάνια, να διδάσκεται από αυτό και να μην το επαναλαμβάνει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η "βούληση" του στις δύο εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις του 2015. Τον Ιανουάριο έφερε στην εξουσία ένα σμάρι λαϊκιστών, κατά γενική ομολογία, μόνο και μόνο λόγω θυμού για μία κυβέρνηση που εφάρμοζε πολιτικές άνευ εναλλακτικής και είχε αρχίσει να παρουσιάζει αποτελέσματα, ενώ τον Σεπτέμβριο επέλεξε να δώσει δεύτερη ευκαιρία στον τυχοδιωκτισμό, παρ’ ό,τι είχε ήδη βιώσει τον τρόμο της απόλυτης καταστροφής και γνώριζε το τεράστιο κόστος.

Με περίπου την ίδια ελαφρότητα δρα και τώρα, μετά την πρώτη, απόλυτα λογική και αποτελεσματική αντίδραση στον SARS-COV-2 και την CoViD-19. Μάταια αρμόδιοι και ειδικοί προσπαθούν να εφιστήσουν την προσοχή όλων για τον κίνδυνο που εξακολουθεί να υπάρχει και την ανάγκη εφαρμογής των μέτρων ασφαλείας. Ο Νεοέλληνας αντιμετωπίζει την κατάσταση χαλλλλαρά (sic) και χωρίς ιδιαίτερη έγνοια, παρά το ολοκάθαρα σημάδια ότι η κατάσταση επιδεινώνεται γρήγορα.


Πως εξηγούνται αυτές οι εκ διαμέτρου αντίθετες συμπεριφορές, στο ίδιο ζήτημα με διαφορά λίγων μηνών; Μα την πρώτη φορά ήταν χειμώνας και ήταν "εύκολο" να προσέχει, να προφυλάσσεται και να προφυλάσσει. Τώρα ο καιρός προ(σ)καλεί για βόλτες, θάλασσα, μπάνια και διασκέδαση. Πριν και πάνω απ’ όλα "θέλει να περνάει καλά". Οπότε, μ’ ένα "έλα μωρέ τώρα, εμένα δεν με τρομάζουν πια με κανέναν κορωναϊό" αδιαφορεί για τον κίνδυνο, για την οικονομική ζημιά και για όλα τα υπόλοιπα που δεν συμφωνούν με την ικανοποίηση της καλοκαιρινής του διάθεσης.

Όμοια, εντελώς συναισθηματική είναι η αντίδραση στην κίνηση του Erdogan, να ανατρέψει το διεθνές status quo και να μετατρέψει τον καθεδρικό της Αγίας του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, από Μουσείο σε τζαμί. Οι εθνικές κορώνες και τα "πάλι με χρόνια, με καιρούς, δικά μας θα ‘ναι" που ακούγονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα, είναι άνευ προηγουμένου. Λες και η γείτων δεν είναι μια χώρα με πολλαπλάσια μεγέθη από τα ελληνικά, λες και σε περίπτωση μίας στρατιωτικής σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο χώρες, η ελληνική επικράτηση είναι 100% βέβαιη…

Όμως, ακόμη και εάν η νίκη ήταν σίγουρη, οι διεθνείς σχέσεις και η διπλωματία, δεν κινούνται με αυτού του τύπου τα σκεπτικά. Αντίθετα, εκεί οι κερδισμένοι είναι εκείνοι που ακολουθούν πιστά τις επιταγές της Real Politik. Οτιδήποτε άλλο έχει αποδειχθεί εν τοις πράγμασι, αναποτελεσματικό.

Ευτυχώς η κυβέρνηση δείχνει να κινείται με βάση συγκεκριμένο σχέδιο και χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, ακριβώς με τον τρόπο και τη σοβαρότητα που επιβάλλει η περίσταση.

Το ζήτημα είναι πως, ενώ οι εντάσεις και τα προβλήματα με την Τουρκία θα κλιμακώνονται, η ηγεσία της χώρας θα πρέπει να υπερασπιστεί τα δίκαια της χώρας, έχοντας από τη μία μεριά την τουρκική προπαγάνδα που θα προσπαθεί να πείσει τον διεθνή παράγοντα πως η Ελλάδα είναι ο κακός της υπόθεσης (βλ. π.χ. fake news για θανάτους προσφύγων στον Έβρο), ενώ από την άλλη θα βρίσκονται φερέφωνα διαφόρων συμφερόντων, με φωνή ενισχυμένη από αυτούς, τους απλούς, καθημερινούς "κάφρους" (sic), να ωρύονται: "Γιούργια κι αέρα, να πάρουμε την Πόλη"...

Για πόσον καιρό άραγε θα καταφέρει να κινείται ανάμεσα στη Σκύλλα και την Χάρυβδη, εξυπηρετώντας σωστά τα συμφέροντα της χώρας, ενόσω θα υπάρχουν πολίτες που θα βοηθούν στο σκάψιμο του ίδιου τους του τάφου;

Μήπως ήρθε η ώρα, να πάρουν όλοι μια βαθιά ανάσα και να ξανασκεφτούν το πρίσμα με το οποίο βλέπουν τα πράγματα, έξω από το μικρόκοσμό του ο καθένας; Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και, δυστυχώς όπως όλα δείχνουν, πως θα γίνει (πολύ;) χειρότερη. Λίγη παραπάνω σκέψη, μόνο καλό μπορεί να κάνει...

Πέτρος Λάζος
Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση