Οι πειρατές της Μεσογείου

Είναι δύσκολο στην Τουρκία, ακόμα και στον 21ο αιώνα, να επιδιώξει ειρηνική συνεννόηση με τους γείτονές της χωρίς να επιβάλει τους όρους που υπαγορεύει

Επιμένοντας σε επιθετική πρακτική στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία προχώρησε πρόσφατα στη διεξαγωγή αεροναυτικής άσκησης μεταξύ Κρήτης και Λιβύης, χωρίς να παραλείψει να ακολουθήσει και εκεί την οικεία της τακτική των παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου. Ενοχλημένη από τη συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου, σπεύδει να δημιουργήσει δικαίωμα ΑΟΖ, φτάνοντας μέχρι τον Νότο της Κρήτης.

Προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα, στερώντας, όπως νομίζει, από την Ελλάδα το δικαίωμα ενεργειακής σύμπραξης με άλλα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου. Και ενδύει με μανδύα νομιμότητας τις καταφανώς αντίθετες με το διεθνές δίκαιο κινήσεις της, με τον Ταγίπ Ερντογάν να διακηρύσσει ότι «η Τουρκία θα εξακολουθήσει να ανατρέπει τις μεθοδεύσεις τρίτων στη Μεσόγειο, αντλώντας τη δύναμή της από το διεθνές δίκαιο». Επικίνδυνοι σχεδιασμοί για την ασφάλεια της περιοχής, όπου η τουρκική στρατιωτική παρουσία κάθε άλλο παρά εχέγγυα για την ειρήνη παρουσιάζει.


Στη Συρία, ευνοούμενη από τον «φίλο» Πούτιν, κατορθώνει με εισβολή να «βάλει το πόδι στην πόρτα» και να πετύχει τμήμα έστω της επιδίωξής της για μια μεγάλη «ζώνη ασφαλείας». Μια περιοχή που ασφαλώς θα χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για μελλοντικές δράσεις της στον ευρύτερο χώρο. Στη Λιβύη παραβιάζει το εμπάργκο όπλων που η ίδια συνυπέγραψε και ενισχύει τον ενεργούμενό της, Φαγιέζ αλ Σάρατζ, αποβλέποντας στην παρουσία της στο λιβυκό έδαφος και στην άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο. Και, παράλληλα, εξακολουθεί να βιάζει τη νομιμότητα στο Αιγαίο, προκαλώντας αδιάλειπτα την Ελλάδα με υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, με πολύ μεγάλο τον κίνδυνο ακραίων εξελίξεων.

Τυχαία, ίσως, η επιλογή της Αγκυρας να δώσει ονόματα πειρατών στα δύο ερευνητικά της πλοία, το «Barbaros Hayrettin Paşa» και το «Oruç Reis», χαρακτηριστική όμως των προθέσεών της να συμπεριφέρεται ως πειρατής στη Μεσόγειο, επιχειρώντας καταπατήσεις δικαιωμάτων τρίτων. Είναι δύσκολο στην Τουρκία, ακόμα και στον 21ο αιώνα, να επιδιώξει ειρηνική συνεννόηση με τους γείτονές της χωρίς να επιβάλει τους όρους που υπαγορεύει. Εξακολουθεί και σήμερα που η οικονομία της κλυδωνίζεται και που λίγες είναι οι εσωτερικές και οι εξωτερικές της επιτυχίες, να θέλει να συντηρήσει την εικόνα του ισχυρού κράτους που τόσο γοητεύει το εκλογικό κοινό του Ερντογάν αλλά και τόσο συγκινεί πολλούς στη Δύση που εξακολουθούν να θεωρούν τη χώρα του «φερέγγυο σύμμαχο». Αν αυτό εξακολουθήσει να συμβαίνει, η Αγκυρα θα εκπλήξει και πάλι αρνητικά τις δυτικές πρωτεύουσες με πρωτοβουλίες που θα πλήξουν όχι μόνο τα συμφέροντά τους αλλά και το ήδη μειωμένο γόητρό τους στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Γιώργος Κακλίκης
Έθνος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση