ΝΑΤΟ – Ερντογάν σε μια ανοχύρωτη Ευρώπη

Η ελληνοκυπριακή ηγεσία δεν πρέπει να υποτιμήσει την πρωτοβουλία της Μόσχας να καλέσει τους αντιπάλους ομοεθνείς Λίβυους ηγέτες Χαφτάρ και Σάρατζ για μια τελική κατάπαυση του πυρός

Γράφει ο Πέτρος Μακρής

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι, με αφετηρία την ανατολική Μεσόγειο, οι κρυφές αγάπες του αμερικανικού Πενταγώνου και του ΝΑΤΟ με τον Ερντογάν, (αλλά και με της προκατόχους του), όλο αυτό το τοξικό πλέγμα μιας οικονομικο- στρατηγικής υπερδύναμης με έναν αυταρχικό και άξεστο ανατολίτη, λειτουργεί ως φόβητρο για όλη την Ευρώπη.

Η Ελλάδα και η Κύπρος, οι μοναδικές, χώρες- μέλη του ΟΗΕ, αλλά και της ΕΕ, ανέκαθεν ήταν προσηλωμένες (με εξαίρεση τα πραξικοπήματα 21/4/67 – Ελλάδα – και Ιούλιος 1974 – Κύπρος -), στη δημοκρατική, κατά το δυνατόν, λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτοχρόνως όμως, οι δύο αδελφές χώρες ήταν στο μάτι του κυκλώνος των αδηφάγων βλέψεων του δυτικού κόσμου για τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής. Και οι δύο αυτές δύσμοιρες χώρες της ανατολικής Μεσογείου πλήρωσαν και πληρώνουν ακριβά:


α) την ειρηνική συνύπαρξη με τα κράτη του αραβικού έθνους στη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική και β) την εξίσου ειρηνική σχέση με το Ιράν.

Οι σχέσεις αυτές τιμούν τον ελληνισμό της Ελλάδας και Κύπρου διότι δείχνουν σεβασμό στις προαιώνιες πολιτισμικές καταβολές της Μ. Ανατολής αλλά και της Περσίας, με την ταυτόχρονη πολιτισμική συνύπαρξη των Ελλήνων.

Αν υπάρχει κάποιο θολό, γιατί όχι και μελανό σημείο, στην πορεία της Ελλάδας και της Κύπρου, έναντι των συμμάχων του ΝΑΤΟ και των εταίρων της ΕΕ, αυτό αφορά την επί δεκαετίες ατιμώρητη ανοχή των παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου και ενάλιου χώρου από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και ακταιωρούς.

Ειδικότερα για την Κύπρο, αντιμετωπίζουμε την επί 46 χρόνια ατιμώρητη από ΟΗΕ, ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. εισβολή και κατοχή του 38% της επικράτειάς της από τουρκικά στρατεύματα κατοχής αλλά και τον επικοισμό των κατεχομένων από φερτούς εποίκους της καθυστερημένης τουρκικής Ανατολίας.

Μάταιες ελπίδες;

Στις παραπάνω περιπτώσεις η εκάστοτε ελληνική ηγεσία δεν θέτει, στις διαπραγματεύσεις με την γείτονα Τουρκία, ως αυστηρά προαπαιτούμενα:

– την άμεση διακοπή των παραβιάσεων της ελληνικής επικράτειας από την τουρκική σφηκοφωλιά των οπλισμένων μαχητικών αεροσκαφών και των ακταιωρών.

– Επίσης, διακοπή στις διαρκείς απειλές για γεωτρήσεις εντός της ελληνικής υφαλοκριπίδας, αλλά και τερματισμό στο τρεμώδες παραλήρημα (delirium tremens) των έμπιστων πολιτικών εταίρων του Ερντογάν που αντιπροσωπεύουν σε δύο τουλάχιστον ακροδεξιά κόμματα με τις φρικτές νεοφασιστικές και εθνοκαπηλικές απειλές εναντίον της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου.

Θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά στα κείμενά μου: Η ανοχή των «τετελεσμένων» γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο μετά την αναπάντητη τουρκική πρόκληση των Ιμίων, αλλά και η μη επίλυση περίπου δέκα ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με τα οποία καταδικάζεται η τουρκική εισβολή και κατοχή της βόρειας Κύπρου και η ανακήρυξη του τουρκικού ψευδοκράτους εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλη αυτή η ασυγχώρητη από τις ελληνικές κυβερνήσεις ενδοτική στάση, μας έχει οδηγήσει σε de facto περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και των δύο αδελφών χωρών.

Αναφορικά τώρα με τις συμβάσεις εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και εν αναμονή της προσχώρησης, στην ίδια κοινοπραξία της Ιταλίας, θα ήταν αγένεια να μην εξάρουμε αυτή την προσπάθεια που κυριολεκτικά έχει κολλήσει στον τοίχο τους εθνοκάπηλους και πολεμοκάπηλους της Τουρκίας. Η συνάντηση των τριών γειτονικών χωρών προς αυτή την κατεύθυνση είναι ένα μόνο έως σήμερα θετικό στοιχείο για την σταδιακή απεμπλοκή Ελλάδας και Κύπρου από το διαρκές τουρκικό θρασύδειλο φόβητρο.

Ως προς τη διαγωγή, τώρα, της Ευρωπαϊκής Κομισιόν, έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, σε όλες αυτές τις απειλές αλλά και παράνομες de facto ενέργειες της Τουρκίας, κατά της εθνικής κυριαρχίας των δύο αδελφών χωρών, λυπούμαι για τη διαπίστωση των δύο λαών, σύμφωνα με την οποία τα κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών απλώς… χτενίζονται!

Βελτιώνεται αυτή η κατάσταση; Βεβαιότατα και βελτιώνεται, αλλά με μοναδική δύναμη τη θέληση. Το μοναδικό κίνητρο ανατροπής αυτού του βολικού αλλά και αυτοκαταστροφικού εφησυχασμού της ΕΕ είναι η συνεχής και ακατάπαυστη δραστηριοποίηση της ελληνοκυπριακής ηγεσίας για την αφύπνιση, από τη χειμέρια νάρκη, ενός άλλοτε απείρως πιο δημοκρατικού και ενωτικού Οργανισμού, που ξεκίνησε από την Κοινή Αγορά 6 κρατών-μελών της για να προχωρήσει στην ΕΟΚ και να καταλήξει στην βαβυλωνιακή ΕΕ των 28 κρατών-μελών της αλλά και των πολλαπλών αστάθμητων ταχυτήτων…

Παράθυρο στη Μόσχα

Η ελληνοκυπριακή ηγεσία δεν πρέπει να υποτιμήσει την πρωτοβουλία της Μόσχας να καλέσει τους αντιπάλους ομοεθνείς Λίβυους ηγέτες Χαφτάρ και Σάρατζ για μια τελική κατάπαυση του πυρός. Η εξέλιξη αυτή θα ήταν πολλαπλώς ωφέλιμη τόσο για την Αθήνα, όσο και για τη Λευκωσία. Διότι προοιωνίζονται προοπτικές για συμμετοχή ολόκληρης της Λιβύης στην ενεργειακή κοινοπραξία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Ιταλίας, εκτός από οιοδήποτε άλλο ατύχημα…

Άλλωστε, η χώρα μας λόγω αδέξιων και επιπόλαιων χειρισμών από την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία έχει διαπράξει εις βάρος της Ρωσίας δύο ασυγχώρητα λάθη: α) την εξύβριση του ΥΠΕΞ της Ρωσίας Λαβρόφ σε… κότα και β) την υποστήριξη του αυτοκέφαλου της ουκρανικής Εκκλησίας. Πράξη που σαφέστατα στρέφεται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, αλλά και του Πατριαρχείου της Μόσχας που διέρρηξε τον σύνδεσμό του με το Φανάρι.

IN


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση