Οπορτουνιστές ή διχασμένες προσωπικότητες;

Όλοι αυτοί οι πρώην Παπανδρεϊκοί που τώρα τρέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσουν στο εξής απλό: είτε το 2010 έπραξαν σωστά είτε τώρα. Και τα δύο δεν μπορούν να συμβαίνουν. Εκτός και αν είναι διχασμένες προσωπικότητες που δεν είναι και πολύ καλό...

Γράφει ο Μιχάλης Μιχαήλ

Διχασμένες προσωπικότητες; Ή μήπως απλοί πολιτικοί τυχοδιώκτες; Οπορτουνιστές; Καιροσκόποι; Σκληροί χαρακτηρισμοί, θα ήταν ίσως υπερβολικοί και άδικοι, αλλά αυτοί το ξεκίνησαν πρώτοι.

Οι πάλαι ποτέ μεγαλοπασόκοι, οι οποίοι υποστήριξαν με θέρμη και διατέλεσαν στενοί συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου και τώρα προσχώρησαν και συμμετέχουν με την ίδια θέρμη στην περίφημη ΚΕ Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσαν αυτοί την αφορμή.

Διότι, είτε το 2010 έπραξαν σωστά και στήριξαν το πρώτο Μνημόνιο, το οποίο ορθώς επέλεξε τότε ο ΓΑΠ για να μην χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα, υφιστάμενοι τις λοιδωρίες του Αλέξη Τσίπρα και των λοιπών Συριζαίων, είτε το έχουν πικρά μετανιώσει αλλά ντρέπονται να κάνουν δημόσια την αυτοκριτική τους. Ας διαλέξουν τι από τα δύο ισχύει γιατί και τα δυο δεν γίνεται.


Το βασικό, βέβαια, επιχείρημα όλων αυτών είναι ότι διαχρονικά είναι αντιδεξιοί και πώς πάντα, ό,τι κι αν γίνει θα βρίσκονται απέναντι στη Δεξιά -ΝΔ, που σήμερα κυβερνά αυτοδύναμη σχεδόν αλώβητη από τη κρίση, για την οποία ασφαλώς βαρύνεται κατά πολύ. Ας πούμε ότι δικαιούνται να ετεροπροσδιορίζονται, όμως τα μνημόνια τι στο καλό ήταν; Δεν ήταν ακραία δεξιά πολιτική, στην οποία συνέδραμαν; Δεν το είχαν συνειδητοποιήσει το 2010, όταν ο κ. Παπανδρέου υποχρεωνόταν να πάρει αυτή τη δύσκολη απόφαση, πως θα υπηρετούσαν μια δεξιά πολιτική αλλιώς η χώρα θα κατέρρεε; Αν όχι τότε είναι υπόλογοι στην ελληνική κοινωνία για την επικίνδυνη άγνοιά τους και την περιπέτεια στην οποία την έβαλαν!

Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Στον ΓΑΠ μπορεί να καταλογιστούν λάθη στη διαχείριση των μνημονίων ωστόσο ο ίδιος υπερασπίζεται την ορθή τότε απόφασή του να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Οπως έχει πει πολλές φορές, ήταν πρώτης τάξεως αφορμή για να εφαρμοστεί ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο που θα διόρθωνε τις διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους. Πράγματι, επί πρωθυπουργίας του έγιναν πολλά (Διαύγεια, νόμος Διαμαντοπούλου, οικονομικός εισαγγελέας, αξιολόγηση στο Δημόσιο κ.α). Τα οποία πολέμησε μεν πρωτίστως το κατεστημένο της Δεξιάς αλλά ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ, στις πλατείες με τους Αγανακτισμένους, που προπηλάκιζε τα τότε κυβερνητικά στελέχη τα οποία οι προοδευτικοί, ανανήψαντες τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονταν. Θα ήταν ενδιαφέρον να μας πουν αν εκείνες οι μεταρρυθμίσεις, που αντέχουν ακόμη, ήταν λάθος ή όχι. Αν ήταν σωστές, τότε τι τους συνδέει με τον ο κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ πέραν της ικανοποίησης των προσωπικών τους φιλοδοξιών; Δηλαδή του οπορτουνισμού τους;

Ενα ακόμη επιχείρημά τους είναι πως στη χώρα αναπτύσσεται έντονα η συντηρητικοποίηση και γι’ αυτό χρειάζεται μια προοδευτική παράταξη να αντισταθεί. Κι αυτό, λένε, μπορεί να το εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ομως ,στη συντηρητικοποίηση της χώρας δεν συνέβαλε με τα κυβερνητικά του πεπραγμένα ο ΣΥΡΙΖΑ, απαξιώνοντας τους θεσμούς και αναγορεύοντας σχεδόν τα πάντα σε συνδικαλιστική πολιτική ή ουτοπική ιδεοληψία; Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που υπονόμευσε, αν δεν κατέστρεψε, κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια που ξεκίνησε επί ΓΑΠ,συγκυβερνώντας με το πιο λαϊκιστικό κομμάτι της Δεξιάς, τους ΑΝΕΛ; Επ’ αυτού φυσικά δεν λένε τίποτα. Σαν να μην υπήρξαν τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Οπως μοιάζουν να επιλέγουν να αγνοήσουν ότι μόνο μια ισχυρή μεσαία τάξη μπορεί να αντισταθεί στη συντηρητικοποίηση εκφράζοντας μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, την οποία βέβαια ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ απεκδύονται καθώς συνέθλιψαν τα μεσαία στρώματα περαιτέρω, για μια ιδεοληπτική ριζοσπαστική Αριστερά την οποία πιστεύουν.

Εκτός βέβαια και αν προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή είδαν ότι δεν ξαναπαίρνουν τα ηνία στο χώρο του Κινήματος Αλλαγής, όπως πιθανόν να ήλπιζαν από την ώρα που η Φώφη Γεννηματά «τα έσπασε» με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τον «υπονομευτή της παράταξης» , όπως λένε. Διαφωνούν με την ανάγκη για συνεννόηση και συναίνεση που χρειάζεται η χώρα καθώς τη θεωρούν υπονομευτική για την προοδευτική παράταξη και επιθυμούν, χωρίς να το λένε, μετωπική σύγκρουση δύο κόσμων, από την οποία διακατέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι όμως κι αν διευκολύνουν την Δεξιά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη!

Oμως «Τhings have changed», που λέει και ο Ντίλαν. Στις νέες συνθήκες αναστοχασμού και επανπροσδιορισμού που διαμόρφωσε στην Ελλάδα και στην ευρύτερη προοδευτική παράταξη η κρίση, εκείνοι επέλεξαν τον δρόμο τους. Το στοίχημα παραμένει ανοικτό για όσους συνεχίζουν να θέλουν μια σύγχρονη εκσυγχρονιστική, σοσιαλδημοκρατική, προοδευτική παράταξη. Αυτό είναι το στοίχημα για το ΚΙΝΑΛ και τη Φώφη Γεννηματά.

Protagon


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση