Τελικά δεν κέρδισαν όλοι στις εκλογές

Η αντιστροφή ρόλων και ο… "θρίαμβος" του ΣΥΡΙΖΑ!

Του Νίκου Μελέτη

Για να τα ξαναπάρουμε από την αρχή, καθώς κάποιοι είτε δεν θέλουν να δεχθούν την πραγματικότητα ή ακόμη χειρότερα θέλουν να την διαστρεβλώσουν.

Στις 7 Ιουλίου είχαμε εκλογές. Εθνικές εκλογές. Και αυτός που ψήφισε, στις εκλογές (που δεν είναι για να στείλεις ψήφο διαμαρτυρίας όπως μας τσαμπούναγαν όλοι μαζί στις ευρωεκλογές) το έκανε για να εκλέξει αυτόν που θα μας κυβερνήσει.

Συνεπώς, και αυτό δεν νομίζω ότι το αμφισβητεί κανείς, ο ελληνικός λαός παρά την μαύρη προπαγάνδα, άκουσε και τους μεν και τους δε, είδε ή πάντως άκουσε κάποια προγράμματα και αποφάσισε ποιος θα τον κυβερνήσει. Και επέλεξε να το κάνει με τον πιο ηχηρό και απίθανο τρόπο για τέτοιες εποχές, δίνοντας αυτοδυναμία. Επομένως ξέρουμε τον πρώτο και δεδομένο νικητή, που δεν είναι άλλος από την Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ακόμη κι όσοι τον έβλεπαν με μισό μάτι παραδέχθηκαν ότι η νίκη είχε την προσωπική του σφραγίδα.

Νικητής ήταν και ο Γιάνης Βαρουφάκης, που παρά τα όσα προκάλεσε στην χώρα είχε το θράσος και την άγνοια κινδύνου, να εκτεθεί στην λαϊκή ψήφο και βρίσκοντας εύκολο θύμα τον Αλέξη Τσίπρα του φορτώνει όλα τα κακά που συνέβησαν στην χώρα το 2015, με το απλό και αναπόδεικτο επιχείρημα, ότι εάν δεν είχε κάνει την κωλοτούμπα στην Καγκελάριο Μέρκελ, όλα θα ήταν διαφορετικά. Ο κ. Βαρουφάκης μπήκε στην Βουλή, συνεπώς είναι νικητής.


Νικητής είναι και ο άλλος μυαλοπώλης, ο Κυριάκος Βελόπουλος, που βρέθηκε από το να πουλάει μαϊμού επιστολές του Ιησού και την παγκόσμια πατέντα ανακούφισης πόνου του γνωστού… «Τελοπόν» (τελειώνει ο πόνος η επιστημονική ονομασία του χαπιού), θα μας εκπροσωπεί με καμιά δεκαριά βουλευτές στο επόμενο κοινοβούλιο.

Το ΚΚΕ είναι νικητής καθώς όπως άκουσα έχασε μόνο 2.092 ψήφους από τις προηγούμενες εκλογές, οπότε η απώλεια δικαιολογείται μια και για κάθε ψηφοφόρο που πεθαίνει, δεν υπάρχει πρόβλεψη αναπλήρωσης. Βλέπετε και οι σύντροφοι δεν… γεννούν τόσο συχνά τελευταία.

Και έχουμε και εκείνους που νομίζουν ότι κέρδισαν. Την κ. Γεννηματά και τον κ. Τσίπρα.

Η κ. Γεννηματά προφανώς είναι ικανοποιημένη που το πρώην ΠΑΣΟΚ έχει πήχη το 7,5% των ευρωεκλογών και το πέρασε με επιτυχία κατά σχεδόν μισή μονάδα και απέφυγε το δίλημμα «ΝΔ ή ακυβερνησία» και προς το παρόν απέφυγε να βρεθεί το ΚΙΝΑΛ μεζεδάκι στο τραπέζι της Σοσιαλδημοκρατικής στροφής που θέλει να κάνει ο κ. Τσίπρας. Είναι όμως προφανές ότι το ΚΙΝΑΛ με τέτοια στόχευση και τέτοιες επιδόσεις θα έχει την τύχη μάλλον της ΕΚΝΔ (Ένωση Κέντρου Νέες Δυνάμεις)…

Ο κ. Τσίπρας ο οποίος έφυγε από το Μαξίμου (διαψεύδοντας όσους πίστευαν ότι ποτέ δεν θα το έκανε αυτό) λίγο-πολύ στην δημόσια συζήτηση αναδεικνύεται σε …νικητή της βραδιάς της 7ης Ιουλίου.

Αίσθηση που έγινε εντονότερη γιατί μετρήθηκε με βάση τα …exit polls που έδιναν διαφορά 12 και 13 μονάδες, ενώ τελικά ήταν μόνο… 8,5%.

Και ακούσαμε ότι δεν έχασε και πολύ ο κ. Τσίπρας από το 2015. Και εκεί αρχίζει το μπέρδεμα.

Το 31,5% είναι προφανώς ένα σημαντικό ποσοστό για μια δυνατή Αντιπολίτευση, αλλά πάντως σε καμιά περίπτωση το αποτέλεσμα της Κυριακής δεν συνιστά απόδειξη της διαμόρφωσης μιας μεγάλης παράταξής.

Η τακτική του κ. Τσίπρα- να τονώσει το αντιδεξιό σύνδρομο, ξεχνώντας σε ποιον οφείλει ότι έγινε πρωθυπουργός και με ποιον συγκυβέρνησε και ποιες πολιτικές εφάρμοσε-, απέδωσε γιατί συγκράτησε ένα μέρος των ψηφοφόρων που επιμένουν στις παραδοσιακές ιδεολογικές τεχνητές διαχωριστικές γραμμές.

Γιατί φθάσαμε στην Ελλάδα, ο εκσυγχρονισμός και η μεταρρύθμιση που θα έπρεπε να είναι προνόμιο της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, να εναποτίθεται στα χέρια του κομματικού φορέα της «Δεξιάς» και ο βαθύτερος συντηρητισμός είτε αφορά στο αίτημα του να μην αλλάξει τίποτε, είτε εξαντλείται στον διορισμό στο Δημόσιο με την αναπαραγωγή της πιο μεγάλης πληγής, του πελατειακού κράτους, με τα επιδόματα που συνιστούν όχι κοινωνική πολιτική αλλά την πιο προσβλητική και βάναυση εξαγορά ψήφων, να μετατρέπεται ξαφνικά σε ιδεολογική πλατφόρμα της «αριστεράς» που επενδύοντας σε όλα αυτά νομίζει ότι θα μετεξελιχθεί σε ένα γνήσιο Νεο-ΠΑΣΟΚ.

Το ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν προϊόν της προσπάθειας εκβιασμού των πολιτών που εξουθενωμένοι από την κρίση βρίσκουν εύκολα αποκούμπι στα παχιά λόγια και σε κανένα επιδοματάκι. Ήταν προϊόν του εκφοβισμού των πολιτών ότι αν έρθει ο Μητσοτάκης από το Χάρβαρντ θα απολύσει και θα κόψει τα επιδόματα. Και γι αυτό ίσως εξηγείται και η ισχύς του ΣΥΡΙΖΑ σε λεγόμενες «Λαϊκές» γειτονιές της Αθήνας.

Η διαμόρφωση του νέου μετώπου που επιθυμεί ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να στηριχθεί ούτε στο ψέμα ούτε στον φόβο ούτε σε εκβιασμούς. Και έχει την ευκαιρία φυσικά να το κάνει. Μένει να αποδειχθεί εάν θα μπορέσει να το κάνει. Και φυσικά εξαρτάται και από το πόσο αποδοτική θα είναι η κυβέρνηση της ΝΔ.

Γιατί εάν σταδιακά όλο και λιγότεροι έχουν ανάγκη το φιλοδώρημα -επίδομα για να ζήσουν, εάν οι νέοι βρίσκουν όλο και πιο εύκολα δουλειά στην χώρα τους, εάν η Παιδεία μπορεί να είναι το αποκούμπι της κάθε ελληνικής οικογένειας για το μέλλον των παιδιών της, εάν η ασφάλεια ξαναγυρίσει στην καθημερινότητα μας, δεν θα αρκεί ούτε ο φόβος ούτε η σπέκουλα για να κάνει το 31,5%, κανονική παράταξη.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση