Με ισχυρό τον ΣΥΡΙΖΑ η χώρα δεν επιστρέφει στην κανονικότητα

Του Γιάννη Σιδέρη

Ο άγνωστος «Χ» στο νέο πολιτικό σκηνικό θα είναι η κυβέρνηση. Κατά πόσο θα κατορθώσει με ήπιο αν όχι βελούδινο τρόπο, να υλοποιήσει από τον Σεπτέμβριο τα βασικά της νομοσχέδια. Αυτά θα περάσουν χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού, βοηθούσης της πρόσφατης ψήφου και της θερινής ραστώνης. Εξαιρέσει του εκλογικού νόμου, όπου το ΚΙΝΑΛ είναι υπέρ της αλλαγής του, στο υπόλοιπο έργο της η κυβέρνηση μάλλον θα είναι μόνη.

Απέναντί της δεν θα έχει κάποια λελογισμένη αντιπολίτευση. Ηχεί ως ανεχέγγυο το ενδεχόμενο να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα κατισχύσει στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Θα είναι φυσικά μεγάλο κόμμα, θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα εκπροσωπεί ως νοοτροπία, ως πολιτική άποψη και συμπεριφορά, την Κεντροαριστερά.

Δεν μπορείς να μάθεις σε γέρικο σκυλί νέα κόλπα. Ο ίδιος ο Τσίπρας πολιτικά έχει μεγαλώσει αλλιώς. Η κουλτούρα του αποκρυσταλλώνεται στο «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», στο «ή εμείς ή αυτοί». Εχει ανάγκη να ορίζει απέναντί του εχθρούς, όχι πολιτικούς αντιπάλους.

Ακόμη και την τελευταία του κωλοτούμπα, να δώσει συνέντευξη στον ΣΚΑΙ, δεν την περιέγραψε ως μια πολιτικά κανονική ενέργεια ενός πολιτικού αρχηγού. Οτι αποφάσισε να δώσει συνέντευξη σε ένα αντιπολιτευόμενο δημοσιογραφικό Μέσο, όπως έκαναν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.


Στην κεντρική ομιλία του στο Σύνταγμα δήλωσε με έπαρση (!) ότι έδωσε… «τη μάχη του ΣΚΑΙ» Και ο λαός από κάτω χειροκροτούσε τον… μπαρουτοκαπνισμένο αρχηγό! Επίσης δυο μέρες πριν, στην ομιλία του στην Πάτρα, είχε χαρακτηρίσει τον Μητσοτάκη «γιο του αποστάτη». Εξόχως σοσιαλδημοκρατικό!

Ο Τσίπρας θα επιχειρήσει ο Φθινόπωρο να μεταπλάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον μετατοπίσει στον σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Θεωρεί - λογικώς - ότι είναι ό μόνος τρόπος, όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να επανέλθει στα σαλόνια της εξουσίας. Είθε να το κατορθώσει, αλλά θεωρούμε ότι είναι πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο. Από την κάθετη, σχεδόν αριστερίστικη, αντίθεση και καταστροφολογία, πως θα μετακινηθεί ξαφνικά στον χώρο της σύνθεσης, της δημιουργικής αντιπολίτευσης, των συνεργασιών και της συναίνεσης;

Δεν πλάστηκαν έτσι ο Τσίπρας και τα στελέχη του, δεν μεγάλωσαν γι αυτά. Μεγάλωσαν (πολιτικώς) για να έχουν μια μεσσιανική αντίληψη για τον ρόλο τη Αριστεράς. Να βλέπουν παντού δικούς τους εχθρούς, προδότες των λαϊκών συμφερόντων, να κατηγορούν ασύστολα τους αντιπάλους, να στοχοποιούν, να επιδίδονται σε δολοφονίες χαρακτήρων, να εχθρεύονται ο,τι δεν μπορούν να ελέγξουν, και βέβαια προς αυτοδικαίωσή τους να κάνουν επίκληση των ηρωικών αγώνων των ιδεολογικών τους προγόνων (τους δικούς τους… αγώνες η «δρακογενιά» τους έδωσε στους καιρούς της πασοκικής ανοχής, άνευ ουδενός κόστους).

Ο ίδιος το βράδυ των εκλογών φρόντισε να μιλήσει για ενδεχόμενο ρεβανσισμού και εκδικητικότητας εκ μέρους της ΝΔ, απέναντι σε σημαντικές κατακτήσεις προστασίας της κοινωνικής πλειοψηφίας και των εργαζομένων, και θα ασκήσει υπεύθυνη και δυναμική αντιπολίτευση.

Πέραν του ότι δεν θυμόμαστε καμιά κατάκτηση προστασίας των εργαζομένων (οι περισσότεροι νέοι εργαζόμενοι προσλαμβάνονταν επί θητείας του με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ενώ αύξησε τον υποκατώτατο και κατώτατο μισθό που η κυβέρνησή του είχε μειώσει), πλέον κάθε κυβερνητική δράση θα μπορεί να την χαρακτηρίζει πράξη ρεβανσισμού και άρση της κοινωνικής προστασίας.

Ουδείς παραγνωρίζει φυσικά το γεγονός και ουδείς αναιρεί το δικαίωμά του, όπως και κάθε κόμματος, να ασκήσει την αντιπολίτευση που θέλει. Και ούτε λέμε τη γνωστή φράση «και θα κριθεί». Ήδη κρίθηκε. Έχασε μεν την κυβέρνηση, αλλά η επιθετική του πολιτική επιδοκιμάστηκε από μεγάλο μέρος του λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τις ευρωεκλογές ως τις εθνικές αύξησε το ποσοστό του κατά… ένα ΚΙΝΑΛ!

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μεγάλο κόμμα, ίσως παραμείνει μεγάλο κόμμα, αλλά δεν θεωρούμε ότι μπορεί να χαρακτηριστεί ή να μεταπλαστεί σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Γι αυτό με το πρώην κυβερνητικό κόμμα μεγάλο, επιστροφή στην κανονικότητα δεν υπάρχει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγάλος, θα δηλώνει Κεντροαριστερός, αλλά τουλάχιστον ένα 8-10 % του λαού θα εξακολουθεί να αναζητεί έναν σύγχρονο φορέα Κεντροαριστεράς. Ίσως να μπορέσει το ΚΙΝΑΛ. Σε αυτές τις εκλογές δεν μπόρεσε.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση