Εκεί θα "βαλτώνει" η πολιτική βούληση...

Του Γιώργου Κράλογλου

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα φύγει. Θα μας μείνει ο Συριζαϊσμός και οι δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου... Πρόκειται για θηριώδεις παγίδες... Πώς θα πολεμηθούν;

Και να ποιο είναι το κεντρικό πρόβλημα της κυβέρνησης των εκλογών. Ο Συριζαϊσμός. Οι αριστερές παραφυάδες του ΣΥΡΙΖΑ που θα προσφέρουν "στέγη" στον Συριζαϊσμό. Ο δήθεν προοδευτισμός των αριστερών.... που (για πελατειακούς λόγους) δεν τον θέλουν απέναντί τους... τα άλλα κόμματα. Και ας καμώνονται τα φιλελεύθερα και τα ανοικτά στη σύγχρονη και ευρωπαϊκή πρόοδο.

Ας δούμε, τώρα, πώς δουλεύει το αριστερό προοδευτικό σύστημα από τις καταγραφές που έχουμε στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης. Καταγραφές και από τις ίδιες τις παραγωγικές τάξεις και τους επενδυτές της χώρας που τις καταγγέλλουν μεν, αλλά περιέργως..., τις αφήνουν να περνάνε, χωρίς συνέχεια. Προφανώς για δικές τους πελατειακές σχέσεις με πολιτικούς και κόμματα.

Έχουμε συναντήσει πολλές φορές το υπουργικό συμβούλιο να αποφασίζει να νομοθετήσει συγκεκριμένες αναπτυξιακές πολιτικές και να τις αποτυπώνει σε νομοσχέδια, το περίγραμμα των οποίων γίνεται γνωστό μετά τη σύνοδο του υπουργικού συμβουλίου.

Η πολιτική βούληση μεταφέρεται ατόφια στο συγκεκριμένο οικονομικό υπουργείο. Οι προδιαγραφές των στόχων είναι δεδομένες. Το νομοσχέδιο αρχίζει να σχηματοποιείται στο στενό επιτελείο του αρμόδιου υπουργού. Και εκεί είναι που ξεκινούν οι παρεμβολές.

Ομάδες από ανώτερα, μεσαία και κατώτερα στελέχη υπουργείων και ΔΕΚΟ παρεμβάλλονται στη σύνταξη του νομοσχεδίου και διατυπώνουν θέσεις και απόψεις για την προστασία της κοινωνίας, της περιοχής... ή για τις ομάδες των κατοίκων που πλήττονταi..., μαζί με το περιβάλλον και την ιστορία του τόπου...


Και τι βλέπεις; Ένα νομοσχέδιο που αντί να διευκολύνει την τοπική και κοινωνική ανάπτυξη καταλήγει σε φραγμούς και διωγμό εκείνων που την επιχειρούν.

Η δεύτερη μεγάλη παγίδα είναι το "κοσκίνισμα" της πολιτικής βούλησης και η διόρθωση της διατύπωσης των στόχων των κυβερνητικών αποφάσεων με τρόπο που ανατρέπει πάντα την κεντρική πολιτική επιδίωξη. Εδώ συμμαχεί ο εργατοπατερισμός και οι κομματικές διασυνδέσεις ολόκληρων υπηρεσιών και Ανεξάρτητων Αρχών.

Η πάταξη του λαθρεμπορίου στα καύσιμα και στα τσιγάρα έχει σκοντάψει πάνω από 10 φορές στις ερμηνείες Ανεξάρτητων Αρχών που όμως είναι διορισμένες και εξαρτημένες από κόμματα και κυβερνήσεις οι οποίες και αδυνατούν να ξεπεράσουν το βραχυκύκλωμα, επειδή έχει ήδη σηκωθεί "σκόνη" από διαρροές προς τα ΜΜΕ.

Η τρίτη παγίδα είναι το περιβάλλον, η αρχαιολογία, τα δασαρχεία, τα λιμεναρχεία και οι σκόπιμες μελέτες για κάθε μορφή αδειοδότησης. Στις πρόσφατες "μάχες" του πολέμου κατά των επενδύσεων οι αντιδράσεις από τις ομάδες αυτές (που ελέγχονται από δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου…) ανακίνησαν μέχρι τον τάφο του Θεμιστοκλή στον Πειραιά, μαζί με τις αρχαίες οχυρώσεις... για να ανακόψουν την "κάθοδο" επενδυτών στη χώρα του χαβαλέ και του καφενείου...

Η τέταρτη παγίδα είναι το ξεπούλημα του κράτους, όπως το παρουσιάζουν μεσαία και κατώτερα στελέχη του. Και ας είναι διορισμένα από κυβερνήσεις που υποτίθεται πως δίνουν προτεραιότητα στην ανάπτυξη...

Εδώ θα δούμε Συριζαϊκή υπονόμευση που θα τρομάξει το μάτι μας. Εδώ θα δούμε διαρροές προς τα ΜΜΕ ότι χάνουμε την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί. Οι παγίδες είναι στημένες από τον ΣΥΡΙΖΑ στις μεταφορές, στα νερά, στα λιμάνια και στις μαρίνες που πρόκειται να πουληθούν (περιγράφονται μάλιστα και στις συμφωνίες που έχει παραδώσει με τα χέρια του ο Τσίπρας στους δανειστές).

Οι κρατικοί παράγοντες που ελέγχουν τις κρατικές υποδομές θα ζητάνε γνωμοδοτήσεις και από τη δικαιοσύνη. Το ΣτΕ δεν θα προλαβαίνει να παραλαμβάνει υποθέσεις. Ποιος θα τους στέλνει. Ανώτεροι, μεσαίοι και άλλοι κρατικοί υπάλληλοι που θα "πιάνουν πόρτα" στους παλαιούς και νέους που θα διαδεχθούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις…

Στο σημείο αυτό ξεκινάει και το μαρτύριο της κυβέρνησης των εκλογών (που βεβαίως και δεν θα είναι ΣΥΡΙΖΑ). Πολιτική βούληση μπορεί να έχει. Πολιτική αποφασιστικότητα επίσης. Ίσως και την πολιτική τόλμη να επιχειρήσει αυτά που έχει ανάγκη η οικονομία για να ξεφύγει από τον τοξικό και τριτοκοσμικό προοδευτισμό της μεταπολίτευσης. Θα την αφήσει ο Συριζαϊσμός; Θα γίνει κατορθωτό να περνάει η πολιτική βούληση ( ή όποια πολιτική βούληση), από την κορυφή της πολιτικής ηγεσίας υπουργείων στα μεσαία και κατώτερα επίπεδα του κρατισμού. Τις δήθεν προοδευτικές δυνάμεις… που επιμένουν να κρατάνε την Ελλάδα σε κατάσταση που και ο πρώην, πραγματικά υπαρκτός, σοσιαλισμός θεώρησε κατάρα. Εδώ όντως κάτι πρέπει να γίνει. Θα γίνει;

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση