Τα ελληνο-τουρκικά και ο… ξένος δάκτυλος

Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστωθεί η ορθότητα μίας πολιτικής είναι ο βαθμός αντίδρασης που αυτή προκαλεί στους κυριότερους αντιπάλους σου.

Αν κρίνουμε, δε, από τη χθεσινή αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας και εκλεκτού του προέδρου Ερντογάν για τη δημαρχία της Κωνσταντινούπολης, Μπιναλί Γιλντιρίμ, η Ελλάδα πράττει άριστα κτίζοντας συμμαχίες στην Αν. Μεσόγειο και στα βόρεια σύνορά της, όσο βεβαίως και στη Δύση, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού.

Όταν από το εξωτερικό εμπλέκονται στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, «τότε όλα πάνε στραβά», εκτίμησε χθες ο κ. Γιλντιρίμ, σε δηλώσεις του προς τον «Σκάι» ενώ λίγο νωρίτερα είχε υποστηρίξει ότι «… ίσως υπάρχουν κάποιοι στο εξωτερικό που θα θελήσουν να μας προκαλέσουν και δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα τους».

Ερωτηθείς, δε, σχετικά με την ένταση που επικρατεί στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, την απέδωσε στις προεκλογικές περιόδους που διανύουν αμφότερες οι πλευρές, λέγοντας, μεταξύ άλλων, ότι «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ανάμεσα στους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας. Γι' αυτό και στο Αιγαίο και στην Κύπρο κάθε είδους πρόβλημα μπορούμε να το επιλύσουμε με αμοιβαίο σεβασμό και μένοντας πιστοί στο διεθνές δίκαιο. Είμαστε μεσογειακοί λαοί», επεσήμανε.

Για έναν τρίτο παρατηρητή, αυτές οι τοποθετήσεις Γιλντιρίμ ίσως ηχούν λογικές και νηφάλιες.


Για όσους παρακολουθούν ωστόσο τη διαρκώς κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα και την έμπρακτη αμφισβήτηση της κυπριακής κυριαρχίας στην οποία έχει προχωρήσει η Τουρκία, απειλώντας με γεωτρήσεις στην ΑΟΖ μίας τρίτης χώρας, είναι σαφές ότι οι τοποθετήσεις αυτές απηχούν τις ανησυχίες της για το νέο στρατηγικό καθεστώς στην περιοχή.

Με τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας να στέκουν, αν όχι στο ναδίρ, τουλάχιστον τραυματισμένες και την Αμερική να στηρίζει ευθέως την τριμερή Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, προσβλέποντας στη διαμόρφωση ενεργειακών ισορροπιών που θα μειώσουν την ευρωπαϊκή εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και βεβαίως την ΕΕ να στέκει απέναντί της, είναι εύλογο η Τουρκία να αντιμετωπίζει με ανησυχία το υπό διαμόρφωση σκηνικό.

Υπό το πρίσμα αυτό, η άτυπη και σαφώς έμμεση πρόσκληση που απηύθυνε ο Τούρκος πρώην πρωθυπουργός προς τη χώρα μας να «επιλύσουμε με αμοιβαίο σεβασμό και μένοντας πιστοί στο διεθνές δίκαιο», «κάθε είδους πρόβλημα» στο Αιγαίο και στην Κύπρο, αντικατοπτρίζει την επιθυμία της χώρας του, πρώτον, να συζητά διμερώς για ζητήματα που εφόσον συνιστούν διαφορά μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών επιλύονται σε διεθνή δικαστήρια και δεύτερον, να ανακτήσει τη θέση του ισχυρού έναντι των υπολοίπων στην περιοχή.

Διότι μόνο στη βάση του «δίκιου του ισχυρού» έχει μάθει να συζητά η Τουρκία και σαφώς αντιβαίνει στην έως τώρα τακτική της το ενδεχόμενο συνασπισμού κρατών με τα οποία έως τώρα συνδιαλεγόταν «κατά μόνας».

Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόσφατη πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι «... ότι η Ελλάδα δεν είχε ποτέ τα τελευταία χρόνια ισχυρότερες συμμαχίες και ισχυρότερη στρατηγική θέση από αυτή που έχει τώρα», όχι μόνον επιβεβαιώνεται αλλά θα μπορούσε να αποτελέσει και πυξίδα για την περαιτέρω εθνική πορεία.

Όσο αδρανής υπήρξε η παρούσα κυβέρνηση στη δημιουργία φορέων όπως το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, άλλο τόσο ενεργή οφείλει να είναι η επόμενη προς αυτή την κατεύθυνση, με κύριο στόχο τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων.

Ούτως ή άλλως, αυτό δεν είναι το ζητούμενο;

Νίκος Γ. Δρόσος
Euro2day


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση