Η τραγωδία του να κυβερνιέσαι απ' την εθνομηδενιστική Αριστερά...

Της Κρινιώς Καλογερίδου

Δεν ξέρω, αλλά όλο και περισσότερο κλωθογυρίζει στη σκέψη μου η εκτίμηση πως στην πολιτική μας σκηνή θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο όσο ο λαός μας εκλέγει κυβερνήτες με κριτήρια καλλιστείων, επικοινωνιακών τεχνασμάτων, καμουφλαρισμένου εθνολαϊκισμού, εισαγόμενου προεκλογικού lifestyle και ποικιλώνυμων συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας.

Όσο εκλέγει κυβερνήτες που αγνοούν πως η ιστορία δεν αναθεωρείται, δεν αναπλάθεται, δεν προσαρμόζεται ανάλογα με τα κομματικά τους συμφέροντα και δεν στρογγυλοποιείται σε βάρος των εθνικών. Κι αυτό έγινε, δυστυχώς, με τη ''συμφωνία των Πρεσπών'', όπου υπογράψαμε τη συνθηκολόγησή μας σαν να ήμασταν οι ηττημένοι στον ''πόλεμο'' με τους Σκοπιανούς...
Ναι, ήταν συνθήκη συνθηκολόγησης μετά από πολεμική ήττα!..

Αυτήν την εντύπωση είχα εξαρχής και τώρα μου την επιβεβαίωσε η εικόνα του Έλληνα πρωθυπουργού εκεί, με το πλατύ χαμόγελο της αμηχανίας κατά την επίσκεψή του στα Σκόπια μαζί με μεγάλη ομάδα επιχειρηματιών, όπου τον υποδέχθηκαν εν χορδαίς και οργάνοις, με φιλοφρονήσεις εκατέρωθεν, αγκαλιές και φιλιά...

Ήταν τόσο εμφανής η προσπάθεια της ελληνικής αντιπροσωπείας να στείλει το μήνυμα προς τα έξω για την μεγάλη επιτυχία της, που ο επικεφαλής της (πρωθυπουργός και ΥΠΕΞ μαζί) αποκάλεσε ''αεροδρόμιο της Μίκρας'' το αεροδρόμιο ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ''..., για να μην κακοκαρδίσει τους οικοδεσπότες του και τους εθνικιστές των Σκοπίων, που το ζητούσαν απ' το 2008, ακόμη, όταν είχαν πρωθυπουργό τον Νίκολας Γκρούεφσκι...

''Vae victis!..(Οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις), σκέφτηκα μ' ένα σφίξιμο στην καρδιά παρατηρώντας το πρόσωπο του κ. Τσίπρα σε διάφορα στιγμιότυπα. Έδειχνε αφελές, παιδιάστικα ενθουσιασμένο κι άλλοτε αφηρημένο, ήσυχο, σαν να άφηνε τη σκέψη του να σεργιανίσει στο φιλικό περιβάλλον που τον περιτριγύριζε...


Σχεδόν ασυναίσθητα ήρθαν στ' αυτιά μου τα λόγια ενός καθηγητή Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο, που μας μιλούσε συμβολικά για το πώς μπορούμε να κατακτήσουμε τη ζωή και την ελευθερία μας αφήνοντάς μας να βγάλουμε μόνοι τα δικά μας συμπεράσματα:
''Υπάρχουν δυο τρόποι να βαδίζει κανείς στη ζωή του'', έλεγε. ''Ο ένας είναι όταν βαδίζει στο στρωμένο δρόμο συγκεντρωμένος, προσεκτικός, κι ο άλλος όταν περπατά στο δάσος αφηρημένος, ήσυχος, απονήρευτος για το κακό που τον περιμένει...''

Ε, αυτήν την τελευταία εντύπωση μου έδινε ο πρωθυπουργός μας. Σαν να βάδιζε ανέμελα σε πεδίο ναρκοθετημένο... Σαν να αγνοούσε ηθελημένα την αντικειμενική αλήθεια, ότι εκχώρησε δηλαδή ''αμαχητί''τα κύρια αιτούμενα των ακραίων εθνικιστών, περισσότερα κι από εκείνα που είχε αξιώσει το 1992 ο Κίρο Γκλιγκόροφ απ' τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη... Ήταν ή δεν ήταν, λοιπόν, διπλωματική ήττα αυτή;
Κι ας μην βαυκαλίζονται οι του ΣΥΡΙΖΑ ότι όλα τα άσχημα θα καλυφθούν με το Νόμπελ, που θα 'ρθει οσονούπω μετά και την παρέμβαση του Πάπα της Ρώμης...
Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε στα Βαλκάνια και είμαστε στην καρδιά των επερχόμενων γεγονότων.
Άνοιξε όμως και στη Βόρειο Ελλάδα, που δεν μπορεί να χωνέψει ακόμα την προδοσία των κυβερνητικών και γι' αυτό τους διώχνει από παντού ως ανεπιθύμητους...

Στο σημείο αυτό θα με ρωτούσε καλοπροαίρετα κάποιος της Αριστεράς:

- Καλά, γιατί τα δραματοποιείτε τόσο, αφού - κι έτσι να είναι, όπως τα λέτε - το σύγχρονο ελληνικό κράτος γνώρισε πολλές τέτοιες διπλωματικές ήττες και τις ξεπέρασε...

- Θα του έλεγα πως έχει δίκιο, μόνο που ποτέ στο παρελθόν, μετά τις ήττες αυτές, δεν αμφισβητήθηκε η ελληνική ταυτότητα όσο κι αν χτυπιόταν από παντού ο ελληνισμός. Ούτε διανοήθηκε ποτέ κανείς στο παρελθόν να δώσει ελαφρά τη καρδία τη γλώσσα και το όνομα της Μακεδονίας μας στους παραχαράκτες της ιστορίας της, όπως έγινε με τη ''συνθήκη των Πρεσπών'', η οποία ήταν στην ουσία συνθηκολόγηση μετά από διπλωματική ήττα.

Και για όσους πολιτικούς αντιπάλους ή ομοϊδεάτες (γιατί υπάρχουν κι αυτοί της Κεντροδεξιάς) εξακολουθούν να μην πείθονται ή να αμφιβάλλουν για τα λεγόμενά μου, ισχυριζόμενοι ότι η λέξη ''Μακεδονία'' χρησιμοποιείται ως γεωγραφικός όρος και όχι ως ιστορικός, θα τους πω ότι - αν ήταν έτσι - δε θα σχεδίαζαν οι Σκοπιανοί με τους Γερμανούς στην Ελβετία κι αλλού πώς θα διεκδικήσουν οι πρώτοι τα ''ιμάτια'' της λαβωμένης Μακεδονίας, κατά το ''Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον'', με προφανή στόχο την μελλοντική αυτονομία της νομενκλατούρας.

Κι εδώ, λυπάμαι που θα το πω, πρέπει να μετράμε και τους εχθρούς που έχουμε ανάμεσά μας, γιατί πώς να μην ονομάσεις εχθρική δήλωση αυτήν ενός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που είπε

''Δεν μας ενοχλεί ο εθνικισμός των γειτόνων, αλλά ο εθνικισμός των Ελλήνων''; 

Δεν καταλαβαίνει ότι με τη δήλωσή του αυτή στην ουσία ζητάει την περαιτέρω ταπείνωσή μας, την ταπείνωση του ''ραγιά'' στους ''εξωνημένους της ελληνικής πολιτικής νομενκλατούρας''...
Ένας εκπρόσωπος του ελληνικού Κοινοβουλίου είναι πρόθυμος ''να κοντύνουμε'' εθνικά, για να μη τα χαλάσουμε με τους διεκδικητές της Μακεδονίας μας!.. 
Το ακούτε;
Και την κρατάει ακόμα την έδρα του ο κύριος; Την κρατάει!..
Και δεν διώχτηκε ακόμη απ' το κόμμα του; Όχι, γιατί και άλλοι πολλοί απ' τον ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν τις απόψεις του...

Ε, αυτή είναι η τραγωδία του να κυβερνιέσαι απ' την εθνομηδενιστκή Αριστερά... Αλλά όταν ακούς απ' τον ίδιο τον πρωθυπουργό σου να λέει - σε μια αποστροφή του (σε ερώτηση του κ. Πρετεντέρη) - ότι δεν δικαιούται να στερήσει από τον ''άλλον'' το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του, τι να περιμένεις...

Δεν καταλαβαίνει ο αφελής ότι, σκεπτόμενος με γνώμονα την ταυτότητα του γείτονά του, βοηθά τους Σκοπιανούς να υφαρπάξουν τη δική μας ταυτότητα, αυτήν που ενσαρκώνει την ιστορική παρουσία των Ελλήνων στα άγια χώματα της Μακεδονίας; Δεν καταλαβαίνει ότι τους άνοιξε την όρεξη με την εθνότητα και τη γλώσσα και τώρα σχεδιάζουν την ενιαία Μακεδονία, ''σαν σύνολο του πολιτισμικού κεκτημένου που πραγματώθηκε επί του μακεδονικού εδάφους;''

Όχι, δεν το καταλαβαίνει!.. Ούτε δείχνει να συναισθάνεται το διαχρονικό, υποχθόνιο και ανήθικο παιχνίδι τους να οικειοποιούνται τον ελληνικό πολιτισμό της Μακεδονίας, από την εποχή του Φίλιππου, του Αλέξανδρου και εντεύθεν. Ουσιαστικά, δηλαδή, να διεκδικούν το σύνολο της Μακεδονίας ''ως θεμέλιο του εθνικού τους ιδιώματος''.

Και το ότι δεν φαίνεται να καταλαβαίνει, να συναισθάνεται τις καταστροφικές επιλογές του, αποδεικνύεται απ' το γεγονός ότι απ' την μια εκχωρεί στους Σκοπιανούς το δικαίωμα να διεκδικούν την αρχαία ιστορία της Μακεδονίας μας κι από την άλλη βγαίνει και λέει μια φράση-κλειδί που την έκαναν σημαία οι άλλοι, αφού δικαιώνει την κατάφωρη προπαγάνδα τους:

''... Πρέπει να αποδεχθούν (οι Σκοπιανοί) ότι ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος δεν είναι μόνο δικοί τους...''

Δηλαδή, υπάρχει περίπτωση να είναι και δικοί τους, όταν η άφιξή τους στη Βαλκανική έχει απόσταση χιλίων και χρόνων απ' τον Αλέξανδρο;

Ε, μετά απ' αυτό, το μόνο που σου μένει να πεις είναι για την κακή τύχη της Ελλάδας, που έχει στο τιμόνι της έναν εθνομηδενιστή πρωθυπουργό, έναν πρωθυπουργό που λειτουργεί με ελλειμματική εθνική συνείδηση, όταν είναι να εκχωρήσει την αρχαία ελληνική μακεδονική ιστορία.

Αντίθετα κρατά μια ουδέτερη και μάλλον ενδοτική στάση, όταν δείχνει να μην ενοχλείται ακούγοντας τους Σκοπιανούς να διατυμπανίζουν ότι ''είναι οι μοναδικοί κληρονόμοι της βυζαντινής και της νεότερης ελληνικής ιστορίας της''...

Κουνάω το κεφάλι μου απογοητευμένη στη σκέψη ότι ο κύριος Τσίπρας και η κυβέρνησή του παίζουν με επιτυχία τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου στην ιστορία του Μακεδονικού, αφού σπεύδουν πρώτοι να θεραπεύσουν τον εθνικισμό των γειτόνων τους και, καθώς είναι εμποτισμένοι με αριστερά ιδεολογήματα και ιδεοληψίες, αρνούνται να θεωρήσουν το έθνος ως κοινωνικό φαινόμενο και το εμφανίζουν ως επινόηση του κράτους, το οποίο εχθρεύονται όπως εχθρεύονται και την κοινωνία...

''Μα είναι αυτός Έλληνας πρωθυπουργός''; αναρωτιέμαι. "Και τον ακολουθεί ακόμα ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων, που τον πιστεύει;''

Όμως την ίδια κιόλας στιγμή βρίσκω την απάντηση που ζητάω μέσα από τα λόγια του Γάλλου ανθρωπολόγου Gustave Le Bon, του 19ου-20ου αιώνα:

''Οι μάζες δε διψούν για αλήθεια. Όποιος μπορεί να τις προμηθεύσει με ψευδαισθήσεις γίνεται εύκολα ο κυρίαρχός τους. Όποιος προσπαθεί να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις τους, γίνεται εύκολα θύμα τους''...

AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση