Το θέμα της Μακεδονίας δεν τελείωσε

Τίποτα δεν τελειώνει με ένα πραξικόπημα εναντίον της βούλησης της συντριπτικής πλειοψηφίας ενός Έθνους – πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μία συμφωνία που δεν έχει καμία απολύτως ισχύ και που δεν δημιουργεί καμία υποχρέωση για την Ελλάδα, ενώ οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα, εάν όχι την υποχρέωση, να συνεχίσουν να αγωνίζονται.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Προκαλεί αλήθεια διχασμό των Ελλήνων αυτός που πιστεύει ότι, η συμφωνία της Πρέσπας έπρεπε τουλάχιστον να εγκριθεί ή μη από ένα δημοψήφισμα, καθώς επίσης από τα 2/3 της Βουλής, όπως συνέβη στα Σκόπια; Είναι μία επικίνδυνη άποψη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο; Θεωρείται διχασμός της κοινής γνώμης, όταν το 70% τάσσεται εναντίον της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, όπου εάν από το 100% αφαιρέσουμε το 10% των απολιτικών, καθώς επίσης 5-10% αυτών που δεν έχουν θετική ή αρνητική άποψη, παραμένει ένα ποσοστό της τάξης μόλις του 10-15% που συμφωνεί;

Υπάρχει λογική στο να μην έχουμε ως λαός το δικαίωμα να αποφασίσουμε με δημοψήφισμα για το όνομα ενός κράτους που όμως ήθελε ένα δικό μας όνομα και όχι οποιοδήποτε άλλο; Εάν ήταν έτσι, τότε γιατί έπρεπε να ψηφιστεί από τη δική μας Βουλή; Όσον αφορά το Σύνταγμα μας, έτσι όπως έχει διαστρεβλωθεί για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε εξουσίας και όχι τους Πολίτες, είναι σωστό να επιτρέπει με πλειοψηφία 151 βουλευτών ακόμη και την αλλαγή των συνόρων της χώρας (πηγή), πόσο μάλλον την εκχώρηση ενός ονόματος;

Σε σχέση τώρα με τους βουλευτές που ψήφισαν εναντίον ουσιαστικά της Μακεδονίας, ο χαρακτηρισμός τους ως προδότες ασφαλώς δεν είναι δικό μας θέμα ή των κομμάτων – αλλά ενός Δικαστηρίου που θα αποφανθεί, ελέγχοντας προφανώς τα κίνητρα τους και όχι τις αντιλήψεις τους, τις οποίες έχουν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα να στηρίζουν όπως οι ίδιοι νομίζουν. Εν προκειμένω, αυτοί που αποστάτησαν από τα κόμματα τους αποδεχόμενοι ολοφάνερα ανταλλάγματα, όπως για παράδειγμα μία υπουργική θέση ή την τοποθέτηση τους σε κάποιο ψηφοδέλτιο, ανήκουν προφανώς σε μία άλλη κατηγορία – η οποία θα έπρεπε να κριθεί χωριστά.

Το γεγονός πάντως ότι, η κυβέρνηση δεν είχε καν ενημερώσει τους Έλληνες στο προεκλογικό της πρόγραμμα για το συγκεκριμένο θέμα, ούτε υπήρχε κάποιος λόγος να βρεθεί λύση (υποθέτουμε καλοπροαίρετα πως δεν εισέπραξε αήθη ανταλλάγματα), πόσο μάλλον χωρίς κανένα κέρδος για την Ελλάδα, θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί ως προδοσία – κάτι που όμως θα πρέπει να αποφασίσουν τα Δικαστήρια.

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα της Μακεδονίας δεν έχει τελειώσει – αφού τίποτα δεν τελειώνει με πραξικοπήματα. Πόσο μάλλον όταν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων έχει τοποθετηθεί αρνητικά – ενώ δεν είναι λίγοι οι ειδικοί που έχουν τοποθετηθεί εναντίον, όπως νομικοί, καθηγητές διεθνών σχέσεων ή γεωπολιτικής, μεγάλοι αγωνιστές και καλλιτέχνες όπως ο κ. Μ. Θεοδωράκης που ασφαλώς δεν έχει ιδιοτελείς σκοπιμότητες, συνταγματολόγοι όπως ο κ. Κασιμάτης που επίσης δεν έχει καμία ιδιοτέλεια, κάτι που προκύπτει μεταξύ άλλων από την ηλικία του κοκ. Όσον αφορά τον τελευταίο, θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τις γραπτές θέσεις του για το θέμα – οι οποίες είναι οι εξής:

.

«Με την ευθύνη του Έλληνα Πολίτη και του επιστήμονα, καθώς και με βάση τις επιστημονικές μου γνώσεις για το συμφέρον του Ελληνικού Λαού, διατυπώνω τις ακόλουθες θέσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών:

1. Πολιτικά, η Συμφωνία των Πρεσπών, ως πράξη εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, είναι απαράδεκτη:

α. Γιατί αποτελεί παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, η οποία εξυπηρετεί κυριαρχικά και γεωπολιτικά συμφέροντα μόνο ξένων κρατών, ενώ αντίστοιχα βλάπτει ουσιαστικά τα συμφέροντα της Ελληνικής Πολιτείας.

β. Γιατί απειλεί και μειώνει καίρια: την ασφάλεια της εδαφικής κυριαρχίας.

γ. Γιατί αμφισβητεί σοβαρά την εθνική, την ιστορική και την πολιτισμική ταυτότητα της Ελλάδας.

2. Νομικά(από πλευράς κύρους), η Συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη και ανυπόστατη, γιατί ουσιαστικά και διαδικαστικά παραβιάζει:

α. Το Σύνταγμα της Ελλάδας,

β. Το Σύνταγμα των Σκοπίων και

γ. Το Διεθνές Δίκαιο.

3. Η παραβίαση του Συντάγματος της Ελλάδας:

α. Είναι ουσιαστική, γιατί η κυβερνητική απόφαση παραβιάζει την αρχή προστασίας της Κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο χειρισμός του θέματος παραβίασε ήδη και παραβιάζει τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

β. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ανυπόστατη λόγω του ότι περιέχει παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, το οποίο   δεν μπορεί, σύμφωνα με το Σύνταγμα, να είναι αντικείμενο ούτε διεθνούς σύμβασης, ούτε άσκησης κυβερνητικής και νομοθετικής εξουσίας. Το όνομα «Μακεδονία», δεν αποτελεί απλώς περιορισμό εθνικής κυριαρχίας ή ούτε μεταφορά αρμοδιοτήτων σε διεθνείς οργανισμούς, βάσει πάντοτε εθνικού συμφέροντος, που να αναγνωρίζεται ως τέτοιο από το Σύνταγμα, αλλά παραχώρηση στοιχείου ταυτότητας ης Ελλάδας, ως κυρίαρχου κράτους. Αυτό αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα και δεν υπόκειται σε καμιά συντεταγμένη εξουσία.

γ. Είναι διαδικαστική τόσο με βάση το Σύνταγμα, όσο και με βάση το Διεθνές Δίκαιο.

4. Η παραβίαση του Συντάγματος των Σκοπίων είναι αμφίδρομη:

α. Η διαδικασία σύναψης της Συμφωνίας των Πρεσπών έγινε κατά παράβαση του Συντάγματος των Σκοπίων.

β. Η αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων δεν τήρησε τη Συμφωνία των Πρεσπών, άρα, η τελευταία είναι, σύμφωνα με το αναθεωρημένο Σύνταγμα, αντισυνταγματική, ενώ η Συμφωνία, αν και ήδη ανυπόστατη, υπόκειται σε καταγγελία για μη τήρησή της από την αντισυμβαλλόμενη Χώρα ως προς την αναθεώρηση.

5. Η παραβίαση του Διεθνούς δικαίου είναι ουσιαστική και τυπική:

α. Είναι τυπική, (είναι τυπικά άκυρη), γιατί δεν τηρήθηκαν οι κανόνες σύναψης και κύρωσης της Σύμβασης, που ορίζουν τα Συντάγματα και των δύο Χωρών.

β. Είναι ουσιαστική, γιατί ως άκυρη Σύμβαση αποτελεί παραβίαση της Κυριαρχίας της Ελλάδας και της συνταγματικής τάξης και των δύο μερών.

Με βάση τις παραπάνω θέσεις μου, απευθύνομαι προς στους πολιτικούς αντιπροσώπους του Ελληνικού Λαού, που έδωσαν τον όρκο πίστης στην πατρίδα και στη Δημοκρατία και τήρησης του Συντάγματος και κάνω με πλήρη συνείδηση την ακόλουθη έκκληση και δήλωση:

Να μην παραβιάσουν τον όρκο τους απέναντι στον Ελληνικό Λαό, ψηφίζοντας υπέρ της αντισυνταγματικής αυτής Συμφωνίας, η οποία παραβιάζει και απειλεί ζωτικά συμφέροντα κυριαρχίας της Ελλάδας.

Εάν, παρ’ ελπίδα, υπάρξει πλειοψηφία αντιπροσώπων του Λαού, που θα υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τον όρκο τους, η εν λόγω Συμφωνία δεν θα έχει καμία απολύτως ισχύ και δε δημιουργεί καμιά υποχρέωση για την Ελλάδα. Την επόμενη ο Ελληνικό Λαός θα έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να συνεχίσει τον Αγώνα».

.

Ολοκληρώνοντας, οι φίλοι που με κατηγόρησαν στην πρόσφατη ανάρτηση μου (πηγή) με διάφορους αυθαίρετους ισχυρισμούς, μεταξύ άλλων γράφοντας πως «με θαυμάζουν για ένα πράγμα: επειδή γνωρίζω να χρησιμοποιώ καλά το διχαστικό λόγο τύπου Γκέμπελ των διαφόρων σελίδων που φανατίζουν το κοινό τους για να συγκεντρώνουν αναγνώστες», θα ήταν καλά να αναγνωρίζουν το δικαίωμα των άλλων να αγωνίζονται για τα πιστεύω τους – όπως ασφαλώς τους το αναγνωρίζουμε όλοι μας.

Εκτός αυτού οφείλουν να καταλάβουν πως δεν είναι εθνικιστής (με την ακραία έννοια της επιβουλής άλλων χωρών), ακροδεξιός ή φασίστας κάποιος που έχει διαφορετική άποψη από τους ίδιους – ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι τα Σκόπια χρησιμοποιούνται ως Δούρειος Ίππος κυρίως από τη Γερμανία (ανάλυση), με μελλοντικές συνέπειες που είναι δύσκολο να προβλεφθούν επακριβώς.

Analyst

 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση