Θράκη ώρα μηδέν;

Των Κωνσταντίνου Τερζή και Γεωργίου Μιχαήλ

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ζούμε σε μία περίοδο ισχυρών γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία είναι προφανώς η πρώτη πράξη των γεωπολιτικών αλλαγών. Η Τουρκία του Ερντογάν, έχοντας αντιληφθεί την γεωστρατηγική και γεωπολιτική της σπουδαιότητα, ακροβατώντας έχει μετατραπεί σε έναν πανίσχυρο παίκτη γεωπολιτικής ισχύος. Η Άγκυρα δείχνει να εκμεταλλεύεται την εργαλειοποίησή της από τη Μόσχα ενώ ταυτόχρονα ο Ερντογάν -παρά τις προσβολές του και την ευθεία αμφισβήτηση της ισχύος και του κύρους των ΗΠΑ- φαίνεται να «απολαμβάνει» την φιλία του «πλανητάρχη» αλλά και την γενικότερη ανοχή της Δύσης που επιθυμεί διακαώς την επιστροφή της Τουρκίας στο δυτικό «στρατόπεδο».

Τα θέματα που έχει ρίξει στο τραπέζι ο Τούρκος πρόεδρος είναι ιδιαίτερα σημαντικά, είναι άμεσα συνδεδεμένα με την εσωτερική πολιτική της Τουρκίας, αλλά και με την θέση της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή από τα Βαλκάνια έως και την Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Μεσογείου. Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας επιβάλλεται πλέον είτε με τα όπλα, είτε με καλά σχεδιασμένες κινήσεις που απειλούν το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης μέσω της διπλωματίας των κανονιοφόρων.

Τα τελευταία χρόνια αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης, έχει αναφερθεί στη «Γαλάζια Πατρίδα» και έχει καθορίσει τα «σύνορα της καρδιάς του» έως και την Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, έχει αποδείξει πως εννοεί όσα ο ίδιος λέει και δεν διστάζει να τα υλοποιήσει, αφού πέραν της γεωγραφικής σπουδαιότητας της Τουρκίας, έχει πολύ σωστά αναγνώσει την πλήρη αδυναμία της Ευρώπης (των πολιτικών νάνων), αλλά και την διεθνή υποχωρητικότητα, το «κενό εξουσίας» και την έλλειψη αυτοπεποίθησης της Ουάσιγκτον να υπερασπισθεί τα «κεκτημένα» των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή.

Αυτή η στάση της Τουρκίας του Ερντογάν, ο οποίος έχει δηλώσει πως θα επαναφέρει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα έπρεπε να προβληματίζει ιδιαίτερα την Αθήνα, αφού η Άγκυρα σε χάρτες που δημοσιεύει και σε δηλώσεις κυβερνητικών της αξιωματούχων φαίνεται όχι μόνο να αμφισβητεί αλλά και να οικειοποιείται την Ελληνική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο έως και δυτικά της Κρήτης, ενώ ταυτόχρονα έχει ανακοινώσει πως της ανήκει το μισό Αιγαίο και κάνει συχνές αναφορές για τουρκική ιδιοκτησία σε περισσότερα από 100 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Τα τελευταία χρόνια, δε, η Τουρκία εκμεταλλεύεται και τη λαθρομετανάστευση, εκτελώντας ένα είδος υβριδικού πολέμου απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, προκειμένου να κάμψει αντιστάσεις, να εξασφαλίσει ανοχή και να εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο και μέσο τις όποιες εξελίξεις υπάρξουν στις σχέσεις της είτε με την Ευρώπη είτε με την Ελλάδα. Αν και η «ιδέα» ανάγεται στα χρόνια του Τουργκούτ Οζάλ ο οποίος είχε δηλώσει «δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αλλά να μεταφέρουμε ένα με δύο εκατομμύρια λαθρομετανάστες σε αυτήν», ο Ερντογάν υλοποίησε την ιδέα με «ανθρωπιστικά» στοιχεία, κατορθώνοντας «να προσβάλει περισσότερους στόχους» και να θέσει μια πλειάδα αιτημάτων προς τη διεθνή κοινότητα υπέρ των αποκλειστικών συμφερόντων της Τουρκίας.

Κι ενώ αυτά αφορούν μέρος της διεθνούς εξωτερικής πολιτικής και της «Γαλάζιας Πατρίδας» του «σουλτάνου», η Αθήνα δεν πρέπει να λησμονεί και παλαιότερες δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου για τα «σύνορά της καρδιάς» του που φτάνουν μέχρι τη Θεσσαλονίκη, περιλαμβάνοντας ως αυτονόητο τμήμα και την Ελληνική Θράκη, στην οποία εδώ και 40 (και πλέον) χρόνια προσπαθεί συστηματικά η Άγκυρα να δημιουργήσει συνθήκες Κυπροποίησης έως και… Κοσοβοποίησης, εκμεταλλευόμενη τα λάθη, τις παραλείψεις και τις φοβίες του ελληνικού πολιτικού προσωπικού.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρξε μια προσπάθεια εκ μέρους των Αθηνών, όπου μετά από σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών αποφασίστηκε η στήριξη της Θράκης μέσα από ένα μεγάλο πακέτο έργων υποδομής αλλά και -κυρίως- την δημιουργία και μεταφορά βιομηχανικών μονάδων, με παράλληλο «χειρισμό» των πολιτικών προσωπικοτήτων που εκπροσωπούσαν τους μουσουλμάνους της Θράκης.

Αποτέλεσμα της χαλαρής «παρέμβασης» που υπήρξε, ήταν η εκμετάλλευση από «γεράκια» του χώρου και η δημιουργία τσιμεντένιων σκελετών αντί βιομηχανιών και βιοτεχνιών, ενώ στο θέμα των μουσουλμάνων πολιτικών εκπροσώπων απέτυχαν τα πολιτικά κόμματα να διατηρήσουν τις οριοθετήσεις των ενεργειών τους, επέλεξαν την ψηφοθηρία και επέτρεψαν την διείσδυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στην ανάδειξη νέων προσωπικοτήτων απολύτως «ευάλωτων» στην εξυπηρέτηση της γενικότερης τουρκικής διείσδυσης και επικράτησης στην λίαν εθνικά ευαίσθητη περιοχή της Ελληνικής Θράκης. Η επιλογή των Αθηνών από όλα σχεδόν τα ελληνικά κόμματα ήταν απολύτως σαφής. Στο δίλημμα μεταξύ εξυπηρέτησης εθνικής πολιτικής ή της κάλπης, επέλεξαν την… κάλπη. Από το επίπεδο των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης έως και των βουλευτικών εκλογών, η ροπή και η τελική απόφαση -κυρίως των κομμάτων εξουσίας- ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για όσα ιλαροτραγικά έως και λίαν επικίνδυνα συνέβησαν και συμβαίνουν μέχρι και σήμερα.

Το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής (του οποίου τους λόγους λειτουργίας δεν μπορεί καμία ελληνική κυβέρνηση να εξηγήσει επαρκώς) υπήρξε ο καταλυτικός παράγοντας σε όλα αυτά. Λειτουργώντας ως ένα προκεχωρημένο στρατηγείο εκτέλεσης πολλαπλών αποστολών, κατόρθωσε να επιβάλει τους ανθρώπους του, αλλά και τους «κανόνες συναλλαγής» σε όσους (όχι απαραίτητα πολιτικούς) επιθυμούσαν να συναλλαγούν μαζί του. Ιδιαίτερα η πολιτική συναλλαγή έναντι ψήφων διάβρωσε σε σημαντικό βαθμό, με το πέρασμα των χρόνων, το επίπεδο και φυσικά το έργο του συνόλου σχεδόν των «πολιτικών προσωπικοτήτων» της περιοχής, ενώ ανέδειξε από του πουθενά ισχυρές και σκληρές προσωπικότητες από τον χώρο της μειονότητας, που λειτουργούσαν με το σχήμα του «δούρειου ίππου» μέσα στα κόμματα και το Κοινοβούλιο, χωρίς ποτέ (μέχρι και σήμερα) να κρύψουν τις σχέσεις λατρείας, εξάρτησης, συνεργασίας και υποταγής τους στην Άγκυρα.
Η Αθήνα, από την πλευρά της, ανέδειξε πολιτικούς «ειδικούς στα θέματα της Θράκης», οι οποίοι ποτέ δεν μπόρεσαν να αιτιολογήσουν γιατί η κατάσταση στην Θράκη επιδεινώνεται συνεχώς και σήμερα έχει φτάσει σε σημείο που θα έπρεπε να προβληματίζει στον μέγιστο βαθμό. Είτε σε επίπεδο πολιτικό, είτε σε επίπεδο ειδικών κρατικών υπηρεσιών, υπήρξαν κατά κανόνα (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) παρεμβάσεις που γίνονται έως και σήμερα, -συνήθως ημιτελούς σχεδιασμού ή με πολιτική ατολμία- καταδικασμένες στην αποτυχία.

Η Τουρκία, έχοντας ως στόχο την άτυπη συγκυριαρχία της επί της Ελληνικής Θράκης και ως σκοπό την Κυπροποίηση (ή και Κοσοβοποίηση) της περιοχής, σχεδίασε και εκτέλεσε με μεγάλη υπομονή, επιμονή, αλλά και επιτυχημένες πρόσθετες αλλαγές, ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο εισόδου, δημιουργίας «επιχειρησιακών δομών», υλοποίησης ενός πλήθους μεταβαλλόμενων ποιοτικά και ποσοτικά δράσεων εξυπηρέτησης των τουρκικών συμφερόντων και σχεδιασμών στην περιοχή της Ελληνικής Θράκης, αλλά και μετέπειτα επέκτασής τους στην υπόλοιπη Ελληνική Επικράτεια, όπου θα αναπτύσσονταν εκμεταλλευόμενη παράγοντες όπως η θρησκεία, η οικονομία, ο πολιτισμός, αλλά και εξαγοράζοντας «υπηρεσίες» από διάφορους παράλληλα κινούμενους ή και συνεργαζόμενους (πάντα με το αζημίωτο) «υπηρέτες της αδελφοσύνης των λαών» κ.α.

Γεγονός είναι πως το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής λειτούργησε και απέδωσε τα μέγιστα σε όλα τα project που του ανατέθηκαν είτε από το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, είτε από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (ΜΙΤ).

Μετά τον θάνατο (σε τροχαίο ατύχημα λόγω υπερβολικής ταχύτητας) του ανεξάρτητου τότε βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ (η εκλογή του οποίου εξανάγκασε το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών να αποφασίσει την θέσπιση του 3% στην Επικράτεια για την είσοδο ενός κόμματος στην Ελληνική Βουλή) και μετά την αισθητή οπισθοχώρηση του «τουρκισμού» από την Ελληνική Θράκη, το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής ανέλαβε προς υλοποίηση μια σειρά πολύ ευαίσθητων θεμάτων, όπως της αναστροφής του κλίματος ήττας και της επιστροφής της «τουρκικής ορμής» και της βεβαιότητας πως η «μητέρα Τουρκία» είναι ισχυρή και δεν εγκαταλείπει τα «παιδιά» της, δηλαδή του «τούρκους της Θράκης».
Για να υλοποιηθεί ένας τέτοιος σχεδιασμός απαιτήθηκαν μεγάλα ποσά, τα οποία μέχρι τότε εισέρρεαν με παράνομες μεθόδους στην Ελλάδα και δεν μπορούσαν επ’ ουδενί να αιτιολογηθούν. Βεβαίως, στην αναστροφή αυτού του κλίματος έπαιξε σημαντικό ρόλο και η «αμερόληπτη σύμμαχος» χώρα, οι ΗΠΑ, με μυστικές ή και φανερές επισκέψεις ειδικών κλιμακίων (θυμόμαστε όλοι νομίζω τον Αμερικανό Πρόξενο στη Θεσσαλονίκη –τον επονομαζόμενο και «Κινέζο» λόγω καταγωγής), που κατέγραφαν σε καφενεία ή σε τζαμιά μειονοτικών χωριών (κυρίως στο νομό Ροδόπης) μονομερείς καταγγελίες «τούρκων κατοίκων της Θράκης» ή και ιμάμηδων (που φυσικά ήταν στην άτυπη μισθοδοσία του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής).

Η πρώτη διείσδυση είχε γίνει επιτυχώς. Στα καφενεία και στα τζαμιά, άρχισαν να ανοίγουν συζητήσεις για την «μητέρα πατρίδα», την Τουρκία. Το χρήμα έρρεε, αλλά δεν αρκούσε. Οι μικροί πυρήνες «τουρκισμού» δεν είχαν εσωτερική ιδεολογική, πολιτισμική και περαιτέρω κοινωνική στήριξη. Η Άγκυρα πολύ γρήγορα αντιλήφθηκε πως έπρεπε τα καφενεία και τα τζαμιά να λειτουργήσουν ως βάσεις για μεγαλύτερης εμβέλειας και ισχύος (έστω και εικονικής) δομών, που θα εκπροσωπούσαν δημοσίως θέσεις των «τούρκων της Θράκης» και του «τουρκισμού», θα συνδέονταν μεταξύ τους και θα συνέθεταν ένα μωσαϊκό διαφόρων οργανωτικών δράσεων των «τούρκων της Δυτικής Θράκης».

Αφού δημιουργήθηκε η άτυπη Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης (ένα παράνομο όργανο το οποίο ορκίστηκε ως κυβέρνηση στον Εχίνο της Ξάνθης, λειτουργεί με πλήρως αδιαφανή στοιχεία, τα μέλη του ελέγχονται στον απόλυτο βαθμό από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής, «εμπλουτίζεται» με νέα μέλη αναλόγως των δημιουργημάτων «δομών» των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην περιοχή και συνδέεται με διάφορα φιλοτουρκικά σωματεία και οργανώσεις που λειτουργούν εκτός Ελλάδας και με κεφάλαια άγνωστης προέλευσης), υπήρξε και η παγκοσμίως πρωτότυπη «εκλογή μουφτήδων», στην οποία καταγράφηκαν περιστατικά απείρου κάλλους που απέδειξαν τις παρασκηνιακές πιέσεις των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, με ιμάμηδες που ψήφισαν υπέρ συγκεκριμένων υποψηφίων που τελικά εκλέχθηκαν, τους οποίους προηγουμένως καθύβριζαν στους μουσουλμάνους μέσα στα τζαμιά…!

Αφού «ψηφίστηκαν» και εκλέχθηκαν οι μουφτήδες (δεν εκλέγονται ούτε στην Τουρκία), που με τη σειρά τους «απέκτησαν» ιμάμηδες σε διάφορα μειονοτικά χωριά, οι οποίοι επισήμως υπηρετούσαν τους «τούρκους της Θράκης» αμισθί», και συν τω χρόνω δημιούργησαν ένα αρκετά εκτεταμένο δίκτυο το οποίο διακινούσε τις απόψεις – εντολές της «μητέρας πατρίδας» και μέχρι σήμερα λειτουργεί ως ένας σημαντικός μοχλός πίεσης στις μικρές – τοπικές κοινωνίες μουσουλμάνων, οι οποίοι υποχρεούνται να «υπακούουν» στον «τουρκικό ισλαμισμό» (ο οποίος περιέχει έντονα εθνικιστικά στοιχεία) διαφορετικά περιθωριοποιούνται, καθυβρίζονται και γίνονται αντικείμενα επιθέσεων κάθε είδους, έγινε κατορθωτή η πιο σοβαρή διείσδυση στην Ελληνική Θράκη.

Όμως η Τουρκία είχε και άλλα σχέδια. Έτσι αποφασίστηκε το δεύτερο βήμα, αυτό του εθνοτικού φανατισμού. Έτσι, «γεννήθηκαν» τα πρώτα σημεία αντίστασης. Οι Τουρκικές Ενώσεις Ξάνθης και Κομοτηνής και το καφενείο στην Τουρκική Ένωση Κομοτηνής, του οποίου ο ιδιοκτήτης μετέπειτα έγινε και ο πρώτος πρόεδρος του ρατσιστικού (φιλο)τουρκικού κόμματος «Ειρήνης και Φιλίας» (DEB)!

Ακολούθησε η εμφάνιση ενός πλήθους τουρκικών συλλόγων εκτός Ελλάδας (η φωνή των «τούρκων της Θράκης» απλωνόταν σε όλη την Ευρώπη) με την ευγενική χορηγία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ), αλλά και του «Ουράνιου Τόξου», του γνωστού φιλοσκοπιανού Βοσκόπουλου της Φλώρινας, γνωστού οργάνου της Σκοπιανής προπαγάνδας εντός της Ελλάδας, με έντονα ανθελληνικά στοιχεία. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς τους συλλόγους προσέφυγαν σε Διεθνή Δικαστήρια κατά της Ελλάδας και επέτυχαν την καταδίκη της (π.χ. για τη λειτουργία της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης) αφού η Ελλάδα δεν είχε εκπροσώπηση!!!

Η Τράπεζα Ziraat, ήταν μια επιχείρηση νόμιμης χρηματοδότησης δράσεων που ανέπτυσσε το τουρκικό Προξενείο εντός του Ελληνικού εδάφους (αγορές γης μέσω δανείων που δεν κάλυπταν τις προϋποθέσεις π.χ. σε υπέργηρους, χρηματοδοτήσεις τουρκικών πολιτιστικών δρώμενων κ.α.), ενώ η παραοικονομία από συγκεκριμένους μουσουλμάνους «επιχειρηματίες» που δάνειζαν μεγάλα ποσά σε χριστιανούς επιχειρηματίες (από Κομοτηνή έως και Καβάλα), κατέδειξαν ένα μέρος του προσανατολισμού των τουρκικών στοχεύσεων, που δεν ήταν άλλος από την αλλαγή ιδιοκτησίας της και τον έλεγχο οικονομικών δραστηριοτήτων σε περιοχές ιδιαίτερης οθωμανικής βαρύτητας, όπως η Καβάλα λόγω Imaret.

Σχεδόν ταυτόχρονα άρχισαν να εμφανίζονται «τουρκικοί» αθλητικοί σύλλογοι, πολιτιστικοί σύλλογοι, σύλλογοι γυναικών, επιστημόνων, διάφοροι συνεταιρισμοί γυναικών, κερασιού κ.ο.κ. Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 70 τέτοιοι σύλλογοι και συνεταιρισμοί, πολλοί εκ των οποίων έχουν σε διάφορες εναλλασσόμενες θέσεις πρόσωπα που συνδέονται μεταξύ τους συγγενικά.

Πιο συγκεκριμένα, την «αιχμή του δόρατος» της «νέο -οθωμανικής» τουρκικής διπλωματίας στα Βαλκάνια αποτελούν οι παρακάτω τρεις οργανισμοί:

(α) Η ΤΙΚΑ (Τουρκικός Οργανισμός Συνεργασίας και Συντονισμού) που επικεντρώνεται σε έργα που αφορούν, το τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης και των υποδομών. Η ΤΙΚΑ ανακαινίζει παλιά οθωμανικά μνημεία, ισλαμικά σχολεία (madrassas), χρηματοδοτεί την ανακατασκευή τζαμιών και συντονίζει την τουρκική οικονομική βοήθεια που παρέχεται στα βαλκανικά και όχι μόνο κράτη. Η ΤΙΚΑ με τις δράσεις της δίνει την εντύπωση ότι η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί στις ανάγκες των μουσουλμανικών πληθυσμών. Ένα απλό παράδειγμα της στρατηγικής της, αποτελεί η ολοκλήρωση του πρώτου σκέλους ενός μελισσοκομικού έργου βιώσιμης ανάπτυξης στο Κόσοβο.

(β) Η Διεύθυνση Θρησκευτικών Ζητημάτων (Diyanet) που προωθεί τη θρησκευτική διπλωματία αλλά τείνει να θεωρείται αμφιλεγόμενος οργανισμός. Η γερμανική Deutsche Welle επισημαίνει ότι πρόκειται για κρατικό οργανισμό που απασχολεί πάνω από 107.000 εργαζομένους. Ο προϋπολογισμός ανέρχεται σε 825 εκατομ. ευρώ και η τουρκική στατιστική υπηρεσία TÜIK εκτιμά ότι το 2019 ο προϋπολογισμός της θα υπερδιπλασιαστεί, αγγίζοντας το 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Diyanet έχει δημιουργήσει παραρτήματα σε 145 χώρες και επιδίδεται κυρίως σε πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και φιλανθρωπικές δράσεις. Μια σημαντική πηγή εσόδων της Diyanet προέρχεται από τα διάφορα θρησκευτικά προσκυνήματα και τις γιορτές σε παγκόσμιο επίπεδο, με αποτέλεσμα να έχουν εισρεύσει στα ταμεία της περίπου 52,4 εκατομ. ευρώ

(γ) Το Ινστιτούτο Yunus Emre που επιδιώκει την εξάπλωση του τουρκικού πολιτισμού και της τουρκικής γλώσσας στα Βαλκάνια και όχι μόνο. Το Yunus Emre καθώς και άλλοι κρατικοί και μη κρατικοί θεσμοί, προσφέρουν προγράμματα υποτροφιών για σπουδές στην Τουρκία σε φοιτητές από τις μουσουλμανικές κοινότητες των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής.

Η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία για την τουρκική διπλωματία. Νέοι Τούρκοι διπλωμάτες εκπαιδεύονται για να γνωρίζουν τι ακριβώς διακυβεύεται στη Θράκη για τη χώρας τους και για το τι πρέπει να κάνουν όταν έρθει η στιγμή να αναλάβουν σημαντικά πόστα.

Το μεγαλύτερο ίσως όμως κατόρθωμα της Τουρκίας ήταν η απόφαση της Ελληνικής Πολιτείας για αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα στην αλλαγή του Αυτοδιοικητικού Χάρτη και την δημιουργία νέων δήμων, με νέα γεωγραφικά δεδομένα. Έτσι και μετά από συνεννοήσεις που έγιναν κρυφά σε ξενοδοχείο της Ξάνθης μεταξύ των ψευτομουφτήδων και κάποιων μειονοτικών βουλευτών αλλά και κάποιων «προσωπικοτήτων» και βουλευτών (φίλων του τότε πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου), οι εκλογές έφεραν ένα (αναμενόμενο) αποτέλεσμα που δημιούργησε αίσθηση, αλλά δεν φάνηκε να συγκινεί τους κυβερνώντες εξ Αθηνών, οι οποίοι έβλεπαν και βλέπουν την Θράκη ως τουριστικό αξιοθέατο είτε ως χώρο προεκλογικών συμφωνιών για το αποτέλεσμα της κάλπης. Δημιουργήθηκε ένας συνεχής αυτοδιοικητικός χώρος από τα Αρριανά Ροδόπης, τον Ίασμο Ροδόπης έως τη Σμίνθη της Ξάνθης, ο οποίος είναι ενιαίος γεωγραφικά και περιέχει στοιχεία ικανά δημιουργίας πολλών προβλημάτων στο μέλλον, αφού είχε ήδη καταγραφεί και το ενδιαφέρον του Προξενείου και η επιτυχημένη «διείσδυσή» του στους μουσουλμάνους Πομάκους στη νότια Βουλγαρία μέσω διαφόρων «ανθρωπιστικών» και θρησκευτικών δράσεων «φιλανθρωπικού» (π.χ. χτίσιμο τζαμιών) χαρακτήρα από «προσωπικότητες» που ελέγχονταν από την Τουρκία και τους ψευτομουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής, Ιμπραήμ Σερίφ και Αχμέτ Μέτε. Πρόσφατα, μάλιστα (26-27 Οκτωβρίου), ο δήμος Αρριανών διοργάνωσε σε εγκαταστάσεις του ένα αγροτικό – κτηνοτροφικό συνέδριο, το οποίο χρηματοδοτούνταν από την Τουρκία και οι χώροι του οποίου «αποψιλώθηκαν» (από κοριούς που δεν ήταν έντομα) από ειδική τουρκική εταιρεία (στη συνέχεια οι χώροι σφραγίστηκαν, παρανόμως, έως ότου γίνει το συνέδριο), ενώ παλιότερα, στον Δήμο Μύκης Ξάνθης ο δήμαρχος επιχείρησε να προχωρήσει σε διαγωνισμό πρόσληψης όπου ζητούσε ο προσληφθείς να γνωρίζει τουρκικά και να έχει σπουδάσει στην Τουρκία σε συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο στην περιοχή της Άγκυρας…!

Σε αυτή την συνεχόμενη γεωγραφικά περιοχή δημιουργείται ένα μείζον ερώτημα ασφάλειας, αφού έχουν μειωθεί τα Αστυνομικά Τμήματα και έχει δοθεί «ελεύθερος» (και ζωτικός για την Τουρκία) χώρος δράσης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Η αύξηση του τουρισμού, ειδικά τα τελευταία χρόνια, αντιμετωπίζεται από την ελληνική πλευρά ως μη γενόμενη, αν και κάποιοι μουσουλμάνοι έχουν δηλώσει επωνύμως (Ιμάμ Αχμέτ, Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων Ελλάδας) και δημοσίως –ζωντανή συνέντευξη στον Ελληνοαμερικανό ερευνητή δημοσιογράφο Ιωάννη Κουντούρη- πως οι περισσότεροι από τους Τούρκους τουρίστες είναι μυστικοί πράκτορες, που δεν διστάζουν, πέραν των απειλών και των εκβιασμών να δείχνουν και τα όπλα τους σε όποιον μουσουλμάνο Πομάκο αρνείται ότι είναι τούρκος…! Και όλα αυτά εντός ελληνικού εδάφους…

Το πρόβλημα ασφάλειας είχε εντοπιστεί -σε στρατιωτικό επίπεδο- από τις αρχές του 1980 για μια πιθανή τουρκική επίθεση μέσω αεραπόβασης στη νότια Βουλγαρία και μεταφοράς μέσω φίλιων πληθυσμών στα ορεινά Ξάνθης και Ροδόπης στο βόρειο τμήμα της λίμνης Βιστωνίδας προκειμένου να επιχειρηθεί αποκοπή επικοινωνίας και εφοδιασμού της Ροδόπης και του Έβρου από την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά στις ημέρες μας λόγω αλλαγής των πολιτικών συνθηκών Ελλάδας – Βουλγαρίας, και ταυτόχρονης αλλαγής των δεδομένων λόγω της λαθρομετανάστευσης, η περιοχή από το Δέρειο του Έβρου έως και τον Ίασμο Ροδόπης κρίνεται ιδιαίτερης προσοχής, αφού σε αυτήν την περιοχή κινούνται -σχεδόν ανεξέλεγκτα- μικρές και μεγάλες ομάδες λαθρομεταναστών που έχουν περάσει παράνομα στην Ελλάδα από το ποτάμι του Έβρου, δεν έχουν καταχωρηθεί από την Frontex και την Ελληνική Αστυνομία, αποτελούνται αποκλειστικά από νέους άνδρες, λειτουργούν οργανωμένα και γνωρίζουν πώς να κινηθούν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και, άγνωστος αριθμός από αυτούς φαίνεται να έχει επιλέξει την παραμονή του στην συγκεκριμένη περιοχή, η οποία βρίσκεται στα μετόπισθεν μονάδων του Ελληνικού Στρατού που είναι παραταγμένες στον Έβρο. Υπάρχουν μάλιστα πρόσφατες αναφορές για «κατασκηνώσεις» νεαρών ανδρών - λαθρομεταναστών σε δύσβατες περιοχής της δασώδους οροσειράς της Ροδόπης…

Στην ίδια συνεχόμενη αυτοδιοικητικά γεωγραφική περιοχή, στην οποία κατοικούν σχεδόν αποκλειστικά μουσουλμάνοι, πρέπει να σημειωθεί πως είναι άγνωστος ο αριθμός κυνηγετικών όπλων που υπάρχουν. Γνωρίζοντες, βεβαιώνουν πως τα δηλωμένα 4-5 χιλιάδες κυνηγετικά αποτελούν το ¼ του πραγματικού αριθμού όπλων που υπάρχουν, ενώ οι ίδιες πηγές δηλώνουν με βεβαιότητα την ύπαρξη και στρατιωτικού τύπου οπλισμού, αλλά και την ύπαρξη περίπου 3.000 τηλεφωνικών συσκευών που δεν ανήκουν σε ελληνικό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο και προσφέρουν την δυνατότητα «κλειστής επικοινωνίας» στους κατόχους τους. Η πληροφορία αυτή δεν έχει διαψευστεί από καμία ελληνική αρμόδια αρχή, ενώ είναι γνωστό πως το «όνειρο» του κάθε Στρατηγού που αναλαμβάνει το 4ο Σώμα Στρατού, είναι να βρει τα όπλα στρατιωτικού τύπου που υπάρχουν στην Ελληνική Θράκη και τα οποία αποτελούν πηγή κινδύνου για την εσωτερική ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών.

Το Τουρκικό Προξενείο δεν άφησε εκτός του πεδίου δράσης του και τον χώρο της Παιδείας, όπου με τη βοήθεια του «δικτύου Γκιουλέν» κατόρθωσε να δημιουργήσει παράνομες αλλά λειτουργούσες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, είτε με τη μορφή των παρανηπιαγωγείων, είτε με τη μορφή φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, αλλά και με πολύ ισχυρό έλεγχο των μειονοτικών Δημοτικών σχολείων και των ιδιωτικών μειονοτικών Γυμνασίων και Λυκείων σε Ξάνθη και Κομοτηνή. Στην περίπτωση της Ξάνθης, ήταν τέτοια η ισχύς της Άγκυρας, που το Γυμνάσιο – Λύκειο λειτουργούσε χωρίς να πληροί τις προϋποθέσεις και χωρίς να πληρώνει τα πρόστιμα που του επιβάλλονταν, ενώ παραβίαζε ένα πλήθος κανόνων ασφαλείας που έθεταν σε πολύ μεγάλο κίνδυνο τους μουσουλμάνους μαθητές που φιλοξενούσε στις εγκαταστάσεις του.

Κι ενώ τα αποτελέσματα της μειονοτικής εκπαίδευσης κατέγραψαν την σταθερή παταγώδη αποτυχία της στις εξετάσεις για την είσοδο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, με κύριο υπαίτιο την επιβολή πολυγλωσσίας στους μαθητές (ελληνικά, τουρκικά, ξένη γλώσσα, πομακικά, ρομά), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εισήγαγε την δίγλωσση εκπαίδευση στα Νηπιαγωγεία (στην πλέον ευαίσθητη ηλικία των παιδιών) ικανοποιώντας πάγιο αίτημα του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως το συμφέρον του κόμματος έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της. Η απουσία ποιότητας στην εκπαίδευση οδήγησε σε στροφή των μουσουλμάνων, οι οποίοι επιλέγουν πλέον τα δημόσια σχολεία (Γυμνάσια και Λύκεια) για τα παιδιά τους, πολλοί εκ των οποίων δεν διστάζουν να δηλώνουν χωρίς ενδοιασμούς «θέλω το παιδί μου να μάθει γράμματα και όχι να πάει στην Τουρκία». Μέχρι και σήμερα, ο μεγάλος όγκος των μαθητών/τριών που τελειώνει την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα, δεν μπορεί να εισέλθει στα Ελληνικά Πανεπιστήμια (και όσοι εισέρχονται το κατορθώνουν με ένα ειδικό σύστημα ποσόστωσης και πολλοί διακόπτουν τις σπουδές τους επειδή δεν έχουν επαρκείς γνώσεις ή έχουν σοβαρή αδυναμία στην Ελληνική γλώσσα) και οδηγούνται σε Πανεπιστήμια στην Τουρκία, όπου τελειώνουν τις σπουδές τους χωρίς να χάσουν ούτε ένα εξάμηνο, αλλά εισπράττουν ένα πτυχίο το οποίο δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα και δεν είναι σε θέση να περάσουν σε διαδικασία αναγνώρισης, επειδή ήδη γνωρίζουν την «ποιότητα εκπαίδευσης» που είχαν στην Τουρκία. Από την πλευρά τους, διάφορες τουρκικές υπηρεσίες προσεγγίζουν μουσουλμάνους της Θράκης που φοιτούν σε τουρκικά Πανεπιστήμια, με σκοπό την χειραγώγηση, την εισαγωγή και την εκπαίδευσή τους στις υπηρεσίες αυτές (π.χ. ΜΙΤ)

Παρ’ όλα αυτά αξίζει να καταγραφεί πως μετά την απόπειρα για τουρκικό πραξικόπημα το καλοκαίρι του 2015, το σύστημα Ερντογάν έχει προχωρήσει σε ευθεία επίθεση κατά των γκιουλενιστών της Θράκης, πολλοί εκ των οποίων (μεταξύ των οποίων και ο ψευτομουφτής Ξάνθης Αμέτ Μέτε), απουσία προστασίας του ελληνικού Κράτους, «πήραν γραμμή Ερντογάν». Μάλιστα, τα γνωστά ιδιωτικά «φροντιστήρια ξένων γλωσσών» δέχονται πλέον εντολές από την Τουρκία η οποία λόγω της αποτυχίας προσέλευσης μαθητών (και επηρεασμού τους) αποφάσισε το επόμενο διάστημα να μεταφέρει ιεροδιδασκάλους από την Τουρκία για να αντικαταστήσουν τους ιεροδιδασκάλους που έχει διορίσει το ελληνικό Κράτος στα ελληνικά δημόσια σχολεία. Η Τουρκία ποτέ δεν ξεχνά το βασικό της όπλο, το Ισλάμ, μέσω του οποίου μπορεί να χειραγωγεί και να εξυπηρετεί την υλοποίηση των σχεδιασμών της…

Τέλος, για τον χώρο εκπαίδευσης, πρέπει να σημειωθεί το χρόνιο ενδιαφέρον Τούρκων «επιχειρηματιών» για την ίδρυση ιδιωτικού Πανεπιστημίου στην Θράκη, ενώ πριν από μια δεκαετία -περίπου- υπήρξε επίσκεψη Τούρκων «επιχειρηματιών» στην πόλη της Κομοτηνής για την επιλογή(!) οικοπέδου προκειμένου να γίνει ιδιωτικό Νοσοκομείο!!! Για τις δύο αυτές τουρκικές «επιχειρηματικές δραστηριότητες» δεν έχει υπάρξει κάποια εξέλιξη, αλλά είναι απολύτως βέβαιο πως αποτελούν προτεραιότητες της Τουρκίας στην περιοχή της Θράκης, και ενδέχεται στο επόμενο διάστημα να ασκηθούν πιέσεις για την δημιουργία Πανεπιστημίου Ισλαμικών Σπουδών στην Κομοτηνή ή έστω Σχολής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Όλα αυτά, όμως, δεν θα είχαν καμία αξία για μελλοντική εκμετάλλευση, εάν δεν υπήρχε και ο ιδεολογικός – πολιτικός μανδύας. Έτσι, τα τελευταία χρόνια η Τουρκία, μέσω του «στρατηγείου» της στην Κομοτηνή (Τουρκικό Προξενείο), έχει προχωρήσει στην δημιουργία πολιτικού φορέα, τα μέλη του οποίου είναι αποκλειστικά μουσουλμάνοι (γνωρίζοντες αναφέρουν πως έχουν βρεθεί και πρόθυμοι χριστιανοί, γνωστοί για τις φιλοτουρκικές τους θέσεις, που θα μετέχουν στο ψηφοδέλτιο του (φιλο)τουρκικού «Κόμματος Ειρήνης και Φιλίας» (DEB) στις επόμενες εκλογές, προκειμένου να «σπάσει» ο καθαρά τουρκικός χαρακτήρας αυτού του πολιτικού μορφώματος που καθοδηγείται και ελέγχεται στον απόλυτο βαθμό από την Τουρκία. Σημειώνουμε πως επώνυμοι μουσουλμάνοι της Θράκης έχουν δηλώσει στα social media, πως το DEB είναι η κορυφή του τουρκικού παρακράτους που λειτουργεί στην Θράκη.

Μια τέτοια περίπτωση, καταγγελίας του DEB και του τουρκικού παρακράτους που έχει εισέλθει στη Θράκη, είναι αυτή του Ιμπράμ Ονσούνογλου, ο οποίος έγραψε δημοσίως στον λογαριασμό που διατηρεί στο Facebook:
«Το παρακράτος (DD) δεν κυβερνά μόνο την μειονότητα μας αλλά όλη την Τουρκία. Η αντανάκλαση του φασισμού που υπάρχει στην Τουρκία, πάντα αντανακλάται ή εισάγεται και στην τουρκική μειονότητα Δυτικής Θράκης. Στην δεκαετία του 90 που το DD ήταν νεοσύστατο στην Τουρκία, πραγματοποίησε την επιχείρηση της 18/6/1989. Ακολούθως όλες οι οργανώσεις, σύλλογοι και ενώσεις εισήλθαν στον έλεγχο και την «κατοχή» του DD. Επίσης το DD φύτεψε δικά του όργανα, όπως η Συμβουλευτική Επιτροπή και το κόμμα DEB. Τα τελευταία χρόνια η ηχώ της εκ νέου ενδυνάμωσης του DD στην Τουρκία, άρχισε να γίνεται αισθητή στην μειονότητα. Δεν αρκούνται μόνο σε ασκήσεις υποταγής. Στο μέλλον δεν θα διστάσουν καθόλου να μας χρησιμοποιήσουν σαν κέρματα και να μας ξοδέψουν.
Η μειονότητα πρέπει να αποκτήσει το δικό της μέλλον.»

Ο ίδιος, στον τουρκικό διαδικτυακό τόπο Tiken γράφει:

«Το DEB μπορεί να καταγγείλει την δήλωση του Αμπντουλάχ Ερεν;

Η δήλωση «Εμείς είμαστε οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της Δυτικής Θράκης» του Αμπντουλάχ Ερεν – προέδρου της Διεύθυνσης Αποδήμων Τούρκων και Συγγενών Κοινοτήτων, ο οποίος το είπε σε επίσκεψη που έκανε στο παράρτημα Προύσας του BTTDD, χάιδεψε τα αλυτρωτικά αυτιά των Τούρκων, αλλά καθώς έτσι ακριβώς θα εκληφθεί και από τους Έλληνες, (διότι στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος), είναι μία άτυχη δήλωση που χρήζει καταγγελίας. Θα αυξήσει την ελληνοτουρκική ένταση, θα διασφαλίσει το να αντιμετωπίζεται με καχυποψία η τουρκική μειονότητα Δυτικής Θράκης και θα αποτελέσει δυναμίτη στην γαλήνη της μειονότητας. Καταγγέλλουμε την δήλωση αυτή και ζητάμε την επανόρθωση της από αυτόν που την είπε.

Μπορείτε να ονειρευτείτε ότι θα μπορούσαν ποτέ οι μειονοτικοί σύλλογοι που διοικούνται από προέδρους διορισμένους από το Προξενείο, οι μειονοτικοί βουλευτές ή άλλοι πολιτικοί και τα μειονοτικά ΜΜΕ, να δημοσιεύσουν μία τέτοια ανακοίνωση;
Τολμάνε;

Όχι πως είναι υπέρ του αλυτρωτισμού, αλλά ποιος έχει αυτό το θάρρος να αντιταχθεί έτσι ; Κάποια άτομα ιδιώτες στα social media, κατήγγειλαν αυτή τη δήλωση και προκλήθηκε συζήτηση. Αυτό μην το περιμένετε από τους μπροστάρηδες. Στη μειονότητα μας για να γίνεις μπροστάρης, πρέπει πρώτα να πουλήσεις τη συνείδησή σου στο Προξενείο, αλλιώς δεν γίνεσαι. Και στην μειονότητα μας μπροστάρηδες, σημαίνει αυτοί που τρέχουν πίσω από το Προξενείο.

Ας τους αφήσουμε αυτούς και ας εστιάσουμε στο κόμμα DEB. Ένα κόμμα όπως αυτό που λέει πως «είμαι μειονοτικό κόμμα», μπορεί να καταγγείλει αυτόν που έκανε μία τέτοια δήλωση και για πρώτη φορά προκάλεσε μια τέτοια συζήτηση; Και ας αφήσουμε την καταγγελία, αν πούμε ότι και το κόμμα DEB έχει αλυτρωτικές απόψεις και θέλει να επικροτήσει την δήλωση, μπορεί να το κάνει ; Πέρασε ήδη μία εβδομάδα και ούτε την καταγγέλλουν ούτε την επικροτούν, μα για ποιο λόγο το αηδόνι σωπαίνει; Μα διότι δεν ήρθε η εντολή από το τουρκικό παρακράτος. Εάν έρθει εντολή, ανάλογα με αυτήν και καταγγέλλει και επικροτεί. Διότι το DEB δεν είναι κόμμα της μειονότητας, είναι ένα μόρφωμα και όργανο του τουρκικού παρακράτους.

Λογικά δεν πρόκειται να έρθει εντολή για καταγγελία. Το παρακράτος δεν βάζει να καταγγείλουν τον δικό του άνθρωπο. Αν γίνει αυτό να ξέρετε πως αποφάσισαν να εξουδετερώσουν εκείνο τον άνθρωπο. Και ακόμη δεν υπάρχει κανένα σημάδι για μία τέτοια απόφαση για τον Αμπντουλάχ Ερέν. Μήπως να τους βάλουν να επικροτήσουν τη δήλωση; Θα το ήθελαν πολύ, αλλά διστάζουν λόγω της έντασης που θα προκληθεί και δεν τους βάζουν να την επικροτήσουν. Αν το κάνουν και το DEB δημοσιεύσει μία δήλωση στήριξης εκείνης της δήλωσης, αυτό σημαίνει πως επιθυμούν ένταση και αναταραχή. Τότε ετοιμαστείτε, αυτό θα σημαίνει μία επανάληψη της επιχείρησης που έγινε στις 18 Ιουνίου 1989. Αλλά δεν υπάρχει κάποιο σημείο και απόδειξη προς αυτή την κατεύθυνση. Αν φτάσει η εντολή τότε κανονικά μπορεί να διαταχθούν να βγάλουνε μία ανακοίνωση που θα αναφέρει «Όχι ! Το παρεξηγήσατε. Δεν ήθελε να πει αυτό, διαβάστε καλά». Αλλά μετά θα χρειαστεί και συνέχεια σε αυτό, το DEB θα εκληφθεί ως ομόλογος, δεν υπάρχει όμως τέτοιο στέλεχος του να σηκώσει αυτό το βάρος.
Και εν τέλει έτσι συμβαίνει. Και το DEB κραυγάζει:
«Εγώ δεν είμαι κόμμα της μειονότητας είμαι ένα όργανο του τουρκικού παρακράτους».»

Ενδεχομένως κάποιοι να μην μπορούν να αντιληφθούν τον πιθανότατο ρόλο που θα κληθεί να παίξει το συγκεκριμένο κόμμα τουρκοφρόνων στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Η σπουδαιότητά του για την εξωτερική (αναθεωρητική) πολιτική της Τουρκίας είναι πολύ υψηλά στον κατάλογο των «εργαλείων» που υπό τις κατάλληλες συνθήκες μπορούν να αποδώσουν στον μέγιστο βαθμό. Το DEB δεν είναι απλά ένα κόμμα τουρκοφρόνων που προσπαθεί να διατηρήσει χαμηλό προφίλ. Είναι επίσης ένα κόμμα μουσουλμάνων που έχει τοποθετηθεί ως νάρκη στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Με δεδομένο, μάλιστα, τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ελληνοποιήσεων των λαθρομεταναστών (το 98% των οποίων δηλώνουν μουσουλμάνοι), πολύ εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς πως σε κάποια από τις επόμενες βουλευτικές εκλογές το «φράγμα» του 3% (για είσοδο κόμματος στην Βουλή) επί της Επικράτειας, δεν θα υφίσταται και υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο με την συσπείρωση των (λαθρο)ελλήνων να συγκεντρώσει το DEB ποσοστό τέτοιο που θα το μετατρέψει σε ρυθμιστή κυβερνήσεων…
Ήδη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως και να ήταν…

Σημειώνεται, επίσης, πως ο γνωστός επικηρυγμένος Ναΐμ Ελγκαντούρ (πρόεδρος της μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδος, ο κυριότερος εκπρόσωπος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην χώρα μας), έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το DEB, το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής, αλλά και τις διάφορες «πολιτιστικές» δράσεις που αναπτύσσουν τα φερέφωνα της Άγκυρας στην Θράκη. Ο κύριος Ελγκαντούρ έχει επισκεφθεί αρκετές φορές την Κομοτηνή και την Ξάνθη, όπου με την συνοδεία Τούρκων υπαλλήλων του Προξενείου Κομοτηνής «επιθεώρησε» διάφορα «πολιτιστικά» δρώμενα, ενώ σε μια περίπτωση, στις Θέρμες Ξάνθης, έφυγε απογοητευμένος όταν παρά την παράκλησή του οι Πομάκοι της περιοχής επέμεναν να διασκεδάζουν με ελληνικά τραγούδια και όχι με τούρκικα ή άλλα ανατολίτικα.

Η διείσδυση της Τουρκίας στην περιοχή των Βαλκανίων και κατ’ επέκταση στην Ελλάδα, λαμβάνει χώρα κάτω από την ομπρέλα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ήδη από το 2013-2014, είχε ξεκινήσει η υλοποίηση ενός προγράμματος με την ονομασία "Συνεχής Συνεργασία για τα Βαλκάνια", επικεφαλής του οποίου ήταν ο Cihangir Isbilir, ανταποκριτής του ειδησεογραφικού πρακτορείου Anadolu, ενός εκ των σημαντικότερων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Ερντογανικού κατεστημένου. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, ολιγομελής αποστολή από την Τουρκία, με επικεφαλής τον προαναφερόμενο, είχαν επισκεφθεί χώρες των Βαλκανίων, ερχόμενοι σε επαφή με στελέχη μουσουλμανικών τουρκόφωνων και όχι μόνον μειονοτήτων, συλλόγους κλπ. Μεταξύ των βαλκανικών χωρών που είχαν επισκεφθεί την ίδια ως άνω χρονική περίοδο, ήταν και η ελληνική Θράκη, όπου είχαν πραγματοποιήσει επαφές με ηγετικά μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας και με μειονοτικούς συλλόγους. Όπως κατέστη σαφές στην πορεία, το δήθεν "πρόγραμμα Συνεχούς Συνεργασίας για τα Βαλκάνια" δεν ήταν τίποτα άλλο, πάρα μόνον κάλυμμα για την τουρκική διείσδυση, υπό την αιγίδα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ο Cihangir αποτελεί έναν εκ των κυριότερων εκφραστών της μουσουλμανικής αδελφότητας στην Τουρκία.

Όλα αυτά κατά την εκτίμηση μας δεν είναι τυχαία. Η διεθνής αυτή οργάνωση, που από πολλές χώρες έχει χαρακτηρισθεί ως τρομοκρατική, επεδίωξε (με την άνοδό της, προσωρινά, στην Αίγυπτο, με μια ενισχυμένη Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ενδεχομένως με μια επικράτηση της στη Συρία, σε περίπτωση πτώσης του Άσαντ), να εξελιχθεί σε ένα νέο "χαλιφάτο", στο οποίο κύριο ρόλο θα κατείχε ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας που, ως γνωστόν, δεν θεωρείται τυχαία ο προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του ανωτέρω εγχειρήματος είναι και ο προσεταιρισμός των Βαλκανίων.
Ωστόσο η παραπάνω επίσκεψη δεν αποτελεί το μόνο παράδειγμα εξάπλωσης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Ελλάδα. Ο Ναΐμ Ελγκαντούρ και η σύζυγός τους έχουν αναπτύξει πλέον στενότατες σχέσεις με το DEB. Επιπλέον οργανώσεις όπως η ΙΗΗ (ισλαμική οργάνωση που θεωρείται εκ των βραχιόνων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) αρχίζουν να αρχίζουν να δραστηριοποιούνται στη Θράκη (παράδειγμα η κατασκευή βρύσης από την ΙΗΗ στην Αφρική με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από κατοίκους της περιοχής Χαρμανλίκ Κομοτηνής) και προσπάθεια προώθησης των δραστηριοτήτων της οργάνωσης μέσω των social media, από επιφανείς μειονοτικούς, με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για «φιλανθρωπική» δραστηριοποίηση σε διάφορες μουσουλμανικές χώρες. Τέλος δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την από πλευράς μουσουλμανικής αδελφότητας εργαλειοποίηση της επιχειρηματικότητας, με αιχμή του δόρατος την πολιτική της MUSIAD, (ένωση ισλαμιστών επιχειρηματιών της Τουρκίας) παράρτημα της οποίας λειτουργεί και στην περιοχή των Βαλκανίων.

Οι εσωτερικές διαμάχες της μειονότητας στην Θράκη και η απουσία της ελληνικής πολιτείας

Μετά τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία και την εκ νέου επικράτηση του Recep Tayyip Erdogan η κατάσταση της μειονότητας στη Θράκη και ο καθοριστικός έλεγχος που ασκεί η Τουρκία σε αυτήν μεταβάλλεται συνεχώς με στόχο την ολοένα ισλαμοποίησή της. Το κομμάτι της μειονότητας, που ελέγχεται με τον ένα ή άλλο τρόπο από τη Τουρκία, έχει χωριστεί σε δύο μέρη. Στους οπαδούς και θαυμαστές του Erdogan, οι οποίοι ονειρεύονται την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα δεδομένα βέβαια του 21ου αιώνα και στους κατακριτές του.

Οι πρώτοι, δηλαδή οι φίλα προσκείμενοι στον Erdogan, ελέγχονται και συντονίζονται από τον Halit Eren, Γενικό Διευθυντή του Κέντρου Έρευνας Ισλαμικού Πολιτισμού και Τεχνών (IRCICΑ), το οποίο χρηματοδοτείται από τον OIC (Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης) και διατηρεί στενές σχέσεις με το Κίνημα των Αδερφών Μουσουλμάνων. Στον Halit Eren, ο οποίος κατάγεται από τον οικισμό Ραγάδα του Νομού Ροδόπης, λόγω της ανθελληνικής του δράσης, του έχει επιβληθεί το μέτρο της απαγόρευσης εισόδου στην ελληνική επικράτεια, ωστόσο αρκετές φορές, μετά από πιέσεις διαφόρου είδους, έχει καταφέρει να αρθεί το μέτρο και να του χορηγηθεί άδεια εισόδου για 24 ή 48 ώρες επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους. Άμεσος συνεργάτης του Halit Eren, σε αυτήν την προσπάθεια επιρροής του στη Θράκη είναι ο βουλευτής Προύσας του κόμματος ΑΚΡ και πρώην Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Hakan Cavusoglu, ο οποίος κατάγεται από τον οικισμό Δειλινά του Νομού Ροδόπης.

Ο Halit Eren, ο οποίος διατηρεί στενή φιλική σχέση με τον Erdogan, θεωρείται ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες της Τουρκίας και έχει τοποθετήσει τους δυο γιούς του, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, σε κομβικές θέσεις στον κυβερνητικό μηχανισμό της Τουρκίας. Ο Ibrahim Eren, ο οποίος υπήρξε συμμαθητής και φίλος του Bilal Erdogan, έχει τοποθετηθεί Διευθυντής στον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό TRT και ο Abdullah Eren έχει αναλάβει τη θέση του Προέδρου της YTB (Διεύθυνση Απόδημων Τούρκων και Συγγενών Κοινοτήτων της Τουρκικής Προεδρίας), η οποία είναι καίρια για την υλοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας καθόσον, αρμοδιότητά της είναι και η έγκριση μυστικών κονδυλίων για όλες τις τουρκογενείς μειονότητες σε Βαλκάνια και Ασία.

Ο Abdullah Eren, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες δήλωσε, μετά από συνάντηση που είχε με σύλλογο κατοίκων της Προύσας που κατάγονται από τη Θράκη, χωρίς περιστροφές ότι: «Εμείς είμαστε οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της Δυτικής Θράκης», λόγω της κομβικής του θέσης και του πακτωλού των χρημάτων που διοχετεύει στη Θράκη έχει σχηματίσει έναν στενό κύκλο ανθρώπων οι οποίοι διαχειρίζονται τα χρήματα για δράσεις κάθε είδους που αποσκοπούν στην ολοένα αυξανόμενη ισλαμοποίηση της μειονότητας, με έμφαση στους ανηλίκους μαθητές δημοτικού και γυμνασίου και στη δημιουργία παράλληλων δομών σε όλους τους τομείς, θρησκευτικό, πολιτιστικό, αθλητικό, εκπαιδευτικό, επαγγελματικό, αγροτικό.

Halit Eren σε γεύμα στην Κωνσταντινούπολη με την δημοσιογραφική ομάδα της «ΜΙΛΕΤ» και του “CINAR FM”.
Μεταξύ αυτών , ο Χατζηοσμάν και οι Νετζάτ Αχμέτ, Τζεγκίζ Ομέρ και Μπιλάλ Μπουδούρ

Τα άτομα που απαρτίζουν αυτή την ομάδα είναι τα εξής:

Ο πρώην βουλευτής Αχμέτ Χατζηοσμάν, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως η γέφυρα της μειονότητας με την Τουρκία, αφού λόγω των γνωριμιών του, ακόμα και με το ίδιο τον Erdogan, είναι σε θέση και πραγματοποιεί κάθε είδους διευθετήσεις με τη γείτονα (επιχειρηματικές συμφωνίες, χορήγηση υποτροφιών και επιχορηγήσεων από τουρκικούς φορείς, κ.α.). Ο Χατζηοσμάν μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν Πρόεδρος στην ΠΕΚΕΜ (Πολιτιστικής Εκπαιδευτική Εταιρεία Μειονότητας), θέση από την οποία αποπέμφθηκε λόγω της προσωπικής του διένεξης με την Γενική Διευθύντρια της ΠΕΚΕΜ Περβίν Χαϊρούλά, η οποία συγκέντρωσε στοιχεία, τα οποία παρέδωσε στην ΜΙΤ και στο τουρκικό ΥΠΕΞ, σύμφωνα με τα οποία από τη μία στο ταμείο της ΠΕΚΕΜ υπήρχε οικονομικό άνοιγμα ύψους 167.000 ευρώ και από την άλλη παρουσίασε ακίνητα που έχει αποκτήσει ο Χατζηοσμάν στην Προύσα τα οποία δεν συνάδουν με την οικονομική του επιφάνεια. Ωστόσο, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές αυτό το άνοιγμα λίγες μέρες πριν την παράδοση της Προεδρίας καλύφθηκε με χρήματα που διέθεσε επιχειρηματίας από την Προύσα, ο οποίος έλκει την καταγωγή από τη Θράκη. Δείγμα του πόσο ασφυκτικά ελέγχεται η μειονότητα είναι το γεγονός ότι αντικαταστάτης του Χατζηοσμάν στην ΠΕΚΕΜ, αρχικά ορίστηκε ο Χικμετ Τζεμίλογλου, ο οποίος όμως αποπέμφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες όταν βρέθηκαν αναρτήσεις του στα social media με τις οποίες είχε «τολμήσει» να επικρίνει τις αυταρχικές συμπεριφορές του Erdogan και στην θέση του τοποθετήθηκε ο θεολόγος Χουσεΐν Μποσταντζή, γνωστός για τις συντηρητικές του ισλαμικές θέσεις και πιστός οπαδός της σουνιτικής τουρκικής αδελφότητας Ismail Aga Cemmati, η οποία κατά καιρούς εκφράζει θέσεις προς την κατεύθυνση του ριζοσπαστικού ισλάμ.

Δεύτερος στην ομάδα είναι ο δημοσιογράφος Νετζάτ Αχμέτ, ο οποίος είναι ανταποκριτής Θράκης του τουρκικού κρατικού τηλεοπτικού σταθμού TRT και μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν Πρόεδρος της αυτοαποκαλούμενης «Ένωση Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», η οποία έχει καταργηθεί από την ελληνική δικαιοσύνη και συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά προκαλώντας της ελληνικές αρχές. Ο Αχμέτ ο οποίος είναι επίσης και διευθυντής του τουρκόφωνου μειονοτικού σταθμού Cinar FM, έχει κομβικό ρόλο καθώς λόγω της δημοσιογραφικής του ιδιότητας φέρεται ως επίσημος συνομιλητής με κύκλους και πολιτικούς της μειονότητας από τους οποίους συλλέγει πληροφορίες για διάφορα θέματα και αντίστροφα τους μεταφέρει εκτιμήσεις και πληροφορίες που εξυπηρετούν την τουρκική πλευρά. Παράλληλα μέσω των ανταποκρίσεών του μεταφέρει στα μάτια του τουρκικού κοινού, αλλά και στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων μια εικόνα καταπίεσης της μειονότητας που εξυπηρετεί την Άγκυρα.

Τρίτος στην ομάδα είναι ο θεολόγος Μεχμέτ Εμίν Αχμέτ, Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων Θρησκευτικών Λυκείων «Ιμάμ Χατίπ», ο οποίος προαλειφόταν για αντικαταστάτης του Ψευδομουφτή Κομοτηνής, όμως λόγω της αποφασιστικής παρέμβασης της ΜΙΤ, η οποία στήριξε του Ψευδομουφτήδες Κομοτηνής και Ξάνθης, αλλά και του γεγονότος ότι άτομα από το στενό οικογενειακό περιβάλλον του Μεμχέτ Εμίν Αχμέτ εξακολουθούν να συνεργάζονται και να αμείβονται από την ελληνική Πολιτεία, αυτή η πρόθεση δεν τελεσφόρησε. Ωστόσο, ο εν λόγω, ο οποίος είναι γνωστός για τις συντηρητικές του απόψεις σχετικά με τον ισλαμικό τρόπο ζωής, αφού εγκαινίασε τα πολυτελή γραφεία του συλλόγου στο κέντρο της Κομοτηνής έχει αναλάβει με θέρμη την στροφή της νεολαίας προς το συντηρητικό σουνιτικό ισλάμ, υλοποιώντας εκπαιδευτικά προγράμματα, σεμινάρια και διαλέξεις, τα οποία απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες και ανήλικα παιδιά της μειονότητας, με ομιλητές τούρκους θεολόγους, υποστηρικτές του κόμματος ΑΚΡ και τις Μουσουλμανικής Αδελφότητας, οι οποίοι σαν ιεροκήρυκες άλλης εποχής προσπαθούν να περάσουν το νέο σουνιτικό ισλάμ στην Θράκη, αλλά και σε όλα τα Βαλκάνια.

Τέταρτος στην ομάδα είναι ο Ριτβάν Αχμέτ, Δήμαρχος Αρριανών του Νομού Ροδόπης, ο οποίος κατάφερε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του Halit Eren, παρόλο που μεγάλωσε έχοντας στενή σχέση και μαθαίνοντας το κοράνιο από το Μουφτή Κομοτηνής Τζεμαλή Μέτσο, ενώ σύμφωνα με διαδώσεις φερόταν να είναι από ηγετικά στελέχη του κινήματος του «Φετχιουλάχ Γκιουλέν» στην περιοχή. Την εμπιστοσύνη αυτή κατάφερε να την αποκτήσει λόγω της στενής σχέσης του με τον Χατζηοσμάν και του γεγονότος ότι ποτέ δεν έφερε αντιρρήσεις στις επιθυμίες του του Halit Eren.

Πέμπτο μέλος στην ομάδα είναι το δίδυμο των δημοσιογράφων - θεολόγων από την Ξάνθη Τζεγκίζ Ομέρ και Μπιλάλ Μποδούρ, οι οποίοι εκδίδουν την τουρκόφωνη μειονοτική εφημερίδα «ΜΙΛΕΤ» και είναι υπεύθυνοι λειτουργίας του θρησκευτικού συλλόγου «ΤΣΙΝΑΡ». Οι ανωτέρω, οι οποίοι είναι γνωστοί για τα έντονα φιλοτουρκικά τους αισθήματα, μεταξύ άλλων δίνουν υποτροφίες και κανονίζουν την επιλογή σχολής και την διαμονή σε κρατικές εστίες για τους φοιτητές της μειονότητας που επιλέγουν να φοιτήσουν σε τουρκικά πανεπιστήμια.

Η εν λόγω ομάδα η οποία, όπως προαναφέραμε, συντονίζεται από τον Halit Eren, δρα ποικιλοτρόπως και αρκετές φορές ανεξάρτητα από το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και τις υπηρεσίες που φιλοξενούνται σε αυτό (ΥΠΕΞ και ΜΙΤ). Στην Ροδόπη έχει καταφέρει να επηρεάζει σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού της μειονότητας και στις τελευταίες εκλογές έκανε επίδειξη δύναμης αφού φανερά στήριξε τον Βουλευτή Ιλχάν ΑΧΜΕΤ, τον Περιφερειάρχη Χρήστο ΜΕΤΙΟ και τον Δήμαρχο Αρριανών Ριτβάν ΑΧΜΕΤ, εξασφαλίζοντάς τους συντριπτικά ποσοστά στον μειονοτικό πληθυσμό. Παράλληλα όσοι μειονοτικοί πολιτικοί και αυτοδιοίκητοί δεν είναι της αρεσκείας τους ή είναι οπαδοί του κεμαλικού τρόπου ζωής και του κόμματος CHP, διαβάλλονται υπογείως και παραμερίζονται.

Στον αντίποδα υπάρχει το κομμάτι της μειονότητας που είναι οπαδοί του κόμματος CHP και του κεμαλικού τρόπου ζωής, αλλά και συντηρητικοί μουσουλμάνοι οι οποίοι είτε παραμένουν προσκολλημένοι στα παραδοσιακό ισλάμ της Θράκης το οποίο εκφράζεται από τους τρεις Τοποτηρητές των Μουφτειών Κομοτηνής, Ξάνθης και Διδυμοτείχου, είτε είναι οπαδοί του κινήματος «ΦΕΤΧΙΟΥΛΑΧ ΓΚΙΟΥΛΕΝ», είτε άλλων τουρκικών θρησκευτικών αδελφοτήτων οι οποίες όμως προς το παρόν είναι σε δυσμένεια από τον Erdogan όπως η αδελφότητα «ΣΟΥΛΕΪΜΑΝΤΣΙ».

Ειδικότερα άξια προσοχής είναι η αντιμετώπιση από την Τουρκία των οπαδών του «ΓΚΙΟΥΛΕΝ» στη Θράκη, η οποία αποτελεί μοναδικό φαινόμενο σε σχέση με τις άλλες βαλκανικές χώρες για τον περιορισμένο αριθμό των διώξεων που έχουν πραγματοποιηθεί. Στη Θράκη, πριν την απόπειρα πραξικοπήματος στη γείτονα, οι οπαδοί του ΓΚΙΟΥΛΕΝ ήταν πολυπληθείς και ανάμεσά τους βρισκόταν σημαντικός αριθμός μειονοτικών στελεχών, αλλά και θρησκευτικών λειτουργών που ελεγχόταν από τις Ψευδομουφτείες Κομοτηνής και Ξάνθης. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, υλοποιήθηκε το πρώτο κύμα διώξεων που αφορούσε την αποπομπή και την διακοπή μισθοδοσίας από το τουρκικό Προξενείο σε θεολόγους και θρησκευτικούς λειτουργούς οι οποίοι έως τότε τύγχαναν προβεβλημένα στελέχη και στενή συνεργάτες των δύο Ψευδομουφτήδων. Έτσι μόλις αποπέμφθηκαν, η θεολόγος – υπεύθυνη του Τμήματος Γυναικών της Ψευδομουφτείας Κομοτηνής, ο ιμάμης του κεντρικού τεμένους (ΤΣΙΝΑΡ) της Ξάνθης, ο ιμάμης – υπεύθυνος λειτουργίας του Φροντιστηρίου Κορανίου του οικισμού Κενταύρου Ξάνθης και άλλοι θρησκευτικοί λειτουργοί, τα Όργανα της ΜΙΤ που υπηρετούν στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και ο Ψευδομουφτής Ξάνθης Αχμέτ Μετέ, ο οποίος έως τότε συνεργαζόταν στενά με τις δομές του κινήματος «ΓΚΙΟΥΛΕΝ» στη Θράκη, κατάφεραν και έπεισαν το περιβάλλον του Recep Tayyip Erdogan, ότι η συνέχιση των διώξεων θα ήταν καταστρεπτική για την διείσδυση της Τουρκίας στην περιοχή, αφού και ο αριθμός αυτών που έπρεπε να διωχθούν ήταν τεράστιος, αλλά ήταν και τοποθετημένοι σε κομβικές θέσεις και εκτελούσαν πιστά έως τότε την Τουρκική πολιτική. Έτσι οι διώξεις σταμάτησαν άμεσα και παρατηρήθηκε οπαδοί του «ΓΚΙΟΥΛΕΝ» να εμφανίζονται ως τους χειρότερους επικριτές του. Ωστόσο σε ηγετικά στελέχη του κινήματος, ακόμη και σήμερα είναι υπαρκτός ο φόβος μιας ενδεχόμενης απαγωγής τους από την ΜΙΤ και έως τώρα ηγετική ομάδα περιορίζεται στην λειτουργία οικήματος στο κέντρο της Κομοτηνής, στο οποίο φιλοξενούνται οπαδοί του κινήματος, οι οποίοι αφού περάσουν λάθρα τον ποταμό Έβρο φιλοξενούνται εκεί, έως ότου ολοκληρώσουν τη διαδικασία αίτησης ασύλου. Παράλληλα, δικηγόρος – κορυφαίο μέλος του κινήματος στην περιοχή τους παρέχει νομικές συμβουλές και αν αυτοί συλληφθούν μεταβαίνει στις αστυνομικές υπηρεσίες για την επίσπευση των διαδικασιών. Καλά πληροφορημένες πηγές υποστηρίζουν ότι στο εν λόγω οίκημα έχουν φιλοξενηθεί αθόρυβα πάνω από 100 άτομα και στο εσωτερικό του έχουν γίνει συναντήσεις υψηλόβαθμων στελεχών του κινήματος. Στη συνέχεια τα άτομα αυτά μεταφέρονται με ΙΧΕ αυτοκίνητα στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, απ’ όπου οι περισσότεροι αναχωρούν για χώρες της Ευρώπης ή της ΗΠΑ.

Ωστόσο είναι τέτοια η πίεση που ασκούν τόσο η ομάδα του Halit Eren, όσο και τα στελέχη του Τουρκικού Προξενείου που η συντριπτική μερίδα των επικριτών του Erdogan δεν τολμά να εκφράσει δημόσια τις απόψεις τους φοβούμενοι μελλοντικές επιπτώσεις εις βάρος τον ιδίων και μελών των οικογενειών τους και έτσι η μειονότητα στη Θράκη, όπως και οι λοιποί μουσουλμανικοί πληθυσμοί των Βαλκανίων βαδίζουν σταθερά στην ολοένα και περαιτέρω ισλαμοποίησή τους.

Στον αντίποδα η ελληνική Πολιτεία κοιτάει αμήχανα με χαμηλά αντανακλαστικά που είτε οφείλονται στην μη αντίληψη της κρατούσας κατάστασης, είτε στην συναλλαγή των πολιτικών στελεχών με τουρκοελεγχόμενα ηγετικά στελέχη για λίγες ψήφους, παρατηρώντας απλά τα όσα πιο πάνω αναφέρθηκαν και οδηγούμενη σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση στην οποία οδηγείται η περιοχή σε έναν ορίζοντα 15 – 20 χρόνων.

Το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής ενδιαφέρεται μεν για την αποτελεσματικότητα των ενεργειών του δια των οργάνων που προαναφέρθηκαν, αλλά ενδιαφέρεται και για την εικόνα, ακόμη και εάν αυτή είναι αποτύπωμα μιας στιγμής, προκειμένου η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας να την εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά και, φυσικά, διπλωματικά. Έτσι, με την πρόφαση των κανόνων του Ισλάμ, εισήγαγε το να φοράνε μαντήλα οι μουσουλμάνες (κυρίως οι νεαρής ηλικίας) της Ελληνικής Θράκης. Μάλιστα, για να προωθηθεί η εικόνα των «μουσουλμάνων γυναικών», δόθηκε το «κίνητρο» των 250 (!!!) ευρώ ανά γυναίκα που δέχεται να φοράει μαντήλα και να αποδεικνύει την θρησκευτική της επιλογή…, φωτογραφιζόμενες σε πλήθος προπαγανδιστικών τουρκικών φυλλαδίων, όπου τονίζεται το μεγάλο πλήθος μουσουλμάνων που κατοικούν στην Θράκη.

Ταυτόχρονα, όμως, το Τουρκικό Προξενείο (μέσω των ανθρώπων του σε κάθε μειονοτικό χωριό και σε κάθε γειτονιά στις πόλεις) ελέγχει έμμεσα σε πόσους μουσουλμάνους έχει πρόσβαση και ποιοι είναι οι «αντιδραστικοί», οι αποκαλούμενοι σε επίπεδο άσκησης κοινωνικής πίεσης και «ελληναράδες». Πολλοί, κυρίως Πομάκοι και Ρομά, της Θράκης, δέχτηκαν την μαντήλα για καθαρά οικονομικούς λόγους, με αποτέλεσμα να έχουν ένα σημαντικό πρόσοδο ανά οικογένεια, που πολλές φορές ξεπερνά ακόμα και τα 1.000 ευρώ τον μήνα. Εισόδημα διόλου ευκαταφρόνητο για μία φτωχή περιοχή όπως η Θράκη που, φυσικά, δεν φαίνεται και στην φορολογική τους δήλωση.

Είναι απορίας άξιο το ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αντιλαμβάνονται τον σχεδιασμό και τον ρόλο του κόμματος τουρκοφρόνων της Θράκης (DEB), αφού αρκετοί πολιτικοί έχουν επισκεφθεί την περιοχή και ιδιαίτερα μειονοτικά χωριά είτε στο νομό Ροδόπης αλλά και της Ξάνθης, όπου φωτογραφήθηκαν με κατοίκους, υποσχέθηκαν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητάς τους, αλλά πολύ γρήγορα ξέχασαν να τιμήσουν τα ίδια τους τα λόγια, στηρίζοντας δια της πολιτικής τους ανικανότητας την τουρκική προπαγάνδα…

Μήπως αυτές τις καταγγελίες (παρατίθενται ενδεικτικά) πρέπει να απασχολήσουν τους διάφορους επαγγελματίες πολιτικούς Θρακολόγους, τους αρμόδιους υπουργούς και φυσικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη; Αυτό το κόμμα λειτουργεί εντός Ελλάδας και είναι εργαλείο του τουρκικού παρακράτους για να χρησιμοποιηθεί οποτεδήποτε αποφασίσει η τουρκική κυβέρνηση ή (πριν από αυτήν) το σκοτεινό βαθύ τουρκικό Κράτος…

Το Τουρκικό Προξενείο, πέρα από όλα αυτά, χρησιμοποιεί επίσης τους ψευτομουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής, προκειμένου να κάνει επιδείξεις δύναμης εντός του ελληνικού εδάφους και, ενδεχομένως για να «λειτουργήσουν» την κατάλληλη στιγμή ως «πυροκροτητές» εξελίξεων που θα δημιουργήσουν ένα ντόμινο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι ψευτο-μουφτήδες (ή οι ψευτο-ιμάμηδες που ανήκουν στο δίκτυό τους) σε πολλές περιπτώσεις συνεργάζονται σιωπηλά με τους νόμιμους μουφτήδες, οι οποίοι επικυρώνουν ως πράξεις της Μουφτείας (π.χ. γάμους και κηδείες) θρησκευτικές ή άλλες τελετές τις οποίες έχουν τελέσει (και έχουν πληρωθεί με «μαύρα λεφτά»).
Όσον αφορά το «έργο» των ψευτο-ιμάμηδων είναι αποκλειστικά προς την κατεύθυνση προώθησης της τουρκικής προπαγάνδας, και κάθε Παρασκευή (ημέρα προσευχής στα τεμένη για τους μουσουλμάνους) το κήρυγμά τους δεν έχει καμία σχέση με το Ισλάμ και είναι αποκλειστικά πολιτικών μηνυμάτων. Δράση την οποία γνωρίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες (Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων Θράκης και, κυρίως, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, ΕΥΠ), οι οποίες όμως παρακολουθούν άπραγες τα συμβαίνοντα και περιορίζονται σε ενημερωτικά δελτία προς την Αθήνα, η οποία παρακολουθεί και δεν αναζητά λύσεις αντιμετώπισης του «φαινομένου»… Να σημειωθεί πως η Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων (του υπουργείου Εξωτερικών) τείνει να καταστεί ένας παρωχημένος θεσμός που, ούτως ή άλλως, από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ είχε καπελωθεί και «πάγωσαν» οι λειτουργίες του («συμπτωματικά», η απομάκρυνσή του συγκεκριμένου γραφείου ήταν αίτημα πάρα πολλών ετών από τους τουρκόφρονες της Θράκης), από το διπλωματικό Γραφείο του Πρωθυπουργού και τον γνωστό κ. Καλπαδάκη και αποτελεί –κυριολεκτικά- πρόφαση για τη συνέχιση ύπαρξης και λειτουργίας του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής.

Άξια αναφοράς είναι μια «δραστηριότητα» που αναπτύχθηκε επιτυχημένα από αρμόδια ελληνική κρατική υπηρεσία, προς την κατεύθυνση τόνωσης του ηθικού των Αλεβιτών, αντίδρασής τους στην τουρκική σουνιτική επιθετικότητα και εκτέλεσης των θρησκευτικών τους καθηκόντων στον Τεκκέ Ρούσας. Το αποτέλεσμα ήταν δυστυχώς τραγικό, αφού όταν οι Αλεβίτες αντέδρασαν στους παρακρατικούς και παραθρησκευτικούς μηχανισμούς του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, στο πλέον κρίσιμο σημείο, όταν δηλαδή ενεργοποιήθηκαν οι πιέσεις, οι απειλές, οι εκβιασμοί και όλα τα συναφή «εργαλεία» και μηχανισμοί του τουρκικού παρακράτους εναντίον τους, τότε εγκαταλείφθηκαν από την πλευρά της Ελληνικής κρατικής υπηρεσίας, η οποία εκτελώντας «άνωθεν εντολές» τους απέστειλε το ψυχρό μήνυμα, «είστε μόνοι»…

«Σήμα κινδύνου», όμως, εκπέμπεται και από τον Έβρο, όπου η τουρκική ΜΙΤ έχει ενεργοποιήσει δεκαετούς πλάνου σχεδιασμό, προκειμένου να τουρκοποιήσει τους Ρομά και να αναδείξει την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας και στο νομό αυτό. Στο παρελθόν, μάλιστα, υπήρξε και προβοκάτσια (που έγινε σχεδόν αμέσως αντιληπτή από τους Ρομά) με το πέταγμα νεκρού γουρουνιού στο μικρό τέμενος της περιοχής που κατοικούν οι Ρομά. Κατά διόλου παράδοξο τρόπο (αφού η προηγούμενη διοίκηση της ΕΥΠ, του κ. Γ. Ρουμπάτη κατόρθωσε να «παγώσει» το κλιμάκιο-γραφείο της Κομοτηνής), τον τελευταίο ενάμισι χρόνο και εκμεταλλευόμενη το «κενό» που δημιουργήθηκε, η Τουρκία δια των οργάνων της αλλά και της ΜΙΤ που δραστηριοποιείται στην Θράκη, κατόρθωσε να επαναπροσεγγίσει την ιδιαίτερης βαρύτητας για τις τουρκικές επιδιώξεις περιοχή.

Είναι δεδομένο και πέρα από κάθε αμφισβήτηση πως οι ψευτομουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής πραγματοποιούν Αντιποίηση Αρχής. Πρόσφατα, μάλιστα, ο ψευτομουφτής Κομοτηνής κ. Ιμπραήμ Σερίφ καταδικάστηκε από Ελληνικό Δικαστήριο για αντιποίηση Αρχής, με φυλάκιση 80 ημερών (πλήρωσε φυσικά και αφέθηκε ελεύθερος), αλλά μόλις τρεις ημέρες πριν την δίκη αυτή καλούσε σε θρησκευτική ισλαμική τελετή την οποία θα τελούσε ο ίδιος, δείχνοντας την αδιαφορία του προς τις Ελληνικές Αρχές και την Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία γνωρίζει πως μια βαριά ποινή προς τον ψευτομουφτή μπορεί να μετατραπεί σε σοβαρό κίνδυνο για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας αλλά και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και αυτή την «φοβικότητα-αδυναμία» την γνωρίζουν και οι ψευτομουφτήδες, οι οποίοι λειτουργούν ειρωνευόμενοι, χλευάζοντας και προκαλώντας ανοιχτά την Δικαιοσύνη και την Ελληνική Πολιτεία. Ενδεχομένως, οι ψευτομουφτήδες θα είναι και το «εργαλείο» μιας πιθανής ισχυρής κλιμάκωσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Με δεδομένες τις ποικιλόμορφες ασκήσεις πίεσης κατά των μουσουλμάνων της Θράκης, οι οποίες είναι είτε θρησκευτικού τύπου, είτε κοινωνικού χαρακτήρα, είτε οικονομικής μορφής (απώλεια πιθανής περιουσίας στην Τουρκία, υπενθύμιση κινδύνων των παιδιών ή συγγενών που σπουδάζουν στην Τουρκία, εμπάργκο στις επιχειρήσεις, κοινωνική περιθωριοποίηση, ψυχολογικές, λεκτικές και σωματικές επιθέσεις, θρησκευτικού τύπου απειλές, στοχοποιήσεις, ακόμη και «κατάρες» σε όσους δεν ακολουθούν την γραμμή της «μητέρας πατρίδας» όπως αυτή εκφράζεται δια των οργάνων της σε τζαμιά, μουφτήδες, πολιτικές προσωπικότητες, επισκέψεις των ανά χωριό «εκπροσώπων» του Προξενείου ή «τουριστών»), πολλοί ενδεχομένως να αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ελέγχονται επί της κάλπης και να ψηφίζουν τελικά εκείνους που εκβιάζουν τις περιουσίες και τις ζωές των ίδιων ή των συγγενών τους. Η απάντηση βρίσκεται στο σύστημα απόλυτου ελέγχου που σχεδίασε και υλοποιεί το Τουρκικό Προξενείο δια των οργάνων του στους μουσουλμάνους ψηφοφόρους, πριν αυτοί προσέλθουν στην κάλπη, όπου τελικά αφήνουν (νόμιμο) τον σφραγισμένο φάκελο με ψηφοδέλτιο που τους έχει παραδοθεί πριν την κάλπη.

Στόχος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, όπως αυτή εφαρμόζεται μέσω του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, είναι η δημιουργία συνθηκών για άτυπη συγκυριαρχία της Τουρκίας στην Ελληνική Θράκη. Δυστυχώς σε ένα μεγάλο μέρος αυτός ο στόχος έχει επιτευχθεί είτε μέσω των Δήμων Αρριανών, Ιάσμου και Σμίνθης όπου εκλέχθηκαν Δήμαρχοι ελεγχόμενοι από το Προξενείο Κομοτηνής, είτε μέσω των προεκλογικών «συνεργασιών» των πολιτικών κομμάτων και τα σχετικά ανταλλάγματα - «παραχωρήσεις» για την εξασφάλιση ψήφων και εκλογικής ισχύος).

Το «καρότο» που προσφέρει η Τουρκία, σε όσους προθυμοποιούνται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά της, είναι η υφαρπαγή γης. Η γνωστή πολιτική του «πλιάτσικου» που επέτρεπαν οι «σουλτάνοι» στα στρατεύματά τους όταν καταλάμβαναν νέα εδάφη. Αυτή η τακτική ακολουθείται και για την Θράκη, αφού είναι γνωστό πως οι «τουρκόφρονες» ονειρεύονται την ημέρα που η Θράκη θα γίνει τουρκική, όχι επειδή οι ίδιοι θα γίνουν απλά Τούρκοι πολίτες (σχεδόν κανένας μουσουλμάνος της Θράκης δεν θέλει να ζήσει στην Τουρκία), αλλά επειδή θα μπορέσουν να υφαρπάξουν γη και περιουσίες Ελλήνων πολιτών, κυρίως χριστιανών, που σήμερα θεωρούν αντιπάλους (έως και εχθρούς).
Το «μαστίγιο», που οι ίδιοι δεν βλέπουν, είναι η στυγνή εκμετάλλευσή τους από την τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία δύναται να τους οδηγήσει σε μετωπική σύγκρουση με τις Ελληνικές Αρχές, εάν το «στρατηγείο των ειδικών επιχειρήσεων» (Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής), δεχτεί την εντολή να κλιμακώσει κατακόρυφα και να «σπαταλήσει» όλους τους «πόρους» του προκειμένου να δημιουργήσει καταστάσεις έκνομες και επικίνδυνες για την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των πολιτών της Θράκης, στοχεύοντας στην δημιουργία επεισοδίων τα οποία θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο και μέσω η Τουρκία.

Ο σκοπός όμως του συνόλου των παρακρατικών «δραστηριοτήτων» και «δομών» που έχουν αναπτυχθεί από την Τουρκία στην Θράκη είναι η δημιουργία ρήγματος και η τελική αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Αμφισβήτηση που θα προχωρήσει σε κατάργηση και αλλαγή της Συνθήκης που ορίζει εδάφη από τα Βαλκάνια έως και την Μέση Ανατολή. Εδάφη, που για την περίπτωση της Ελλάδας περιλαμβάνουν την Θράκη, τα νησιά και τμήμα του Αιγαίου, έως το Καστελλόριζο και την Ελληνική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς της κανόνες προκειμένου να ικανοποιήσει το όραμα του Ερντογάν, αλλά κυρίως για να καλύψει -μέσω των αμφισβητήσεων- τις πάγιες βλέψεις της σε «ζωτικούς» χώρους γεωστρατηγικού, γεωπολιτικού και γεωενεργειακού ενδιαφέροντος. Μέσα σε αυτούς τους «ζωτικούς» χώρους βρίσκεται ένα ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι ελληνικών τμημάτων γης και θάλασσας. Κομμάτια ελληνικής κυριαρχίας και υψηλής σπουδαιότητας, τα οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις γνωρίζουν, αλλά δεν κάνουν τίποτε απολύτως για να τα προασπίσουν. Παρατηρώντας, μάλιστα, τις «παρεμβάσεις» και τις «αντιδράσεις» των ελληνικών κυβερνήσεων, όποτε αυτές υπάρξουν ή, συνηθέστερα, την (ενοχική και φοβική;) σιωπή και σε αρκετές περιπτώσεις σύμπλευση με τις τουρκικές επιδιώξεις και συμφέροντα από πολιτικά πρόσωπα και κόμματα, δημιουργείται μια εικόνα ανασφάλειας ως προς την επιθυμία του ελληνικού πολιτικού προσωπικού να ικανοποιήσει τον θεσμικό του ρόλο, δηλαδή της προάσπισης της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας των πολιτών εντός της Ελληνικής επικράτειας, αλλά και την διασφάλισης της ακεραιότητας της γεωγραφικής επικράτειας, όπως αυτός καταγράφεται με απόλυτη σαφήνεια στο Ελληνικό Σύνταγμα.

Η εικόνα που σήμερα υπάρχει για την Θράκη δεν είναι διόλου σταθερή ή, έστω, αισιόδοξη. Είναι μια εικόνα που χειροτερεύει συνεχώς. Είναι η τραγική εικόνα της αδικαιολόγητης εγκατάλειψής της από το κράτος των Αθηνών. 
Εγκατάλειψη που γίνεται σταδιακά και παραχώρηση χώρου για κάλυψή του από άλλους ενδιαφερόμενους.
Εγκατάλειψη που ισχυροποιεί την εργαλειοποίηση της Θράκης από την πλευρά της Τουρκίας.
Εγκατάλειψη που δημιουργεί συνθήκες για ένα νέο εθνικό δράμα.
Εγκατάλειψη που δεν μπορεί να αιτιολογηθεί ούτε στο ελάχιστο τμήμα της, αφού οι κυβερνήσεις της χώρας πάντα γνώριζαν και γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στο πλέον ευαίσθητο ηπειρωτικό τμήμα της Ελλάδας, στην Θράκη.

Με όσα προβλήματα δημιουργήθηκαν ή και δημιουργούνται στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, είτε από την επιλογή πολιτικών προσώπων (υπουργών και διοικητών) είτε από την επιλογή κομματικών ψηφοφόρων σε θέσεις διοίκησης και διαχείρισης θεμάτων που άπτονται άμεσα με την Εθνική Ασφάλεια, αλλά και με τον έλεγχο και δημιουργία προβλημάτων σε κινήσεις ξένων μυστικών υπηρεσιών εντός της ελληνικής επικράτειας και εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας, ποτέ οι κυβερνήσεις δεν μπορούσαν να ισχυριστούν «έλλειψη εικόνας» από τα όσα συμβαίνουν στην Θράκη, εκτός από τον τελευταίο ενάμισι χρόνο κατά τον οποίο υπήρξε συντονισμένη απαξίωση (ουσιαστικό πάγωμα ενεργειών και καταστροφή δομών πληροφοριών) της λειτουργίας του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και του Γραφείου – Κλιμακίου της ΕΥΠ στην Θράκη για τη «διάλυση» του οποίου το Μάιο του 2018 φέρονται να επιχαίρουν ως προσωπική τους επιτυχία μειονοτικοί βουλευτές και άλλοι τουρκόφρονες της Θράκης.

Αποτέλεσμα της πολιτικής απραξίας, αλλά και της διοικητικής ανικανότητας των Υπουργείων Εσωτερικών, Εξωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, της ΕΥΠ και, τέλος, του ίδιου του Πρωθυπουργού (ο οποίος φαίνεται να έχει επιλέξει την γραμμή αποτυχίας των Πρωθυπουργών της τελευταίας δεκαετίας), ήταν τα τρία περιστατικά -σε ένα μόλις μήνα- που κατέγραψαν την απουσία πολιτικής βούλησης, την αδικαιολόγητη απραγία των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών και την γενικότερη τακτική υποχώρησης του Ελληνικού Κράτους από την Ελληνική Θράκη.

1. Ο Δήμος Αρριανών αποφάσισε την οργάνωση και υλοποίηση ενός συνεδρίου αγροτικού και κτηνοτροφικού ενδιαφέροντος για τους αγρότες και κτηνοτρόφους της περιοχής του. Στο συνέδριο αυτό μια τουρκική επιχείρηση ανάπτυξης αγροτικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων θα παρουσίαζε νέες μεθόδους προς όφελος της προστασίας αλλά και αύξησης της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Λίγες ημέρες πριν την έναρξη λειτουργιών του διήμερου συνεδρίου (26-27 Οκτωβρίου 2019), ο Δήμαρχος κάλεσε από την Τουρκία ειδική εταιρεία για έρευνα και καταστροφή κοριών (όχι εντόμων) από τις κτιριακές εγκαταστάσεις όπου θα γινόταν το συνέδριο! Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της εταιρείας «απεντόμωσης» τηλεπικοινωνιακών και άλλων μηχανισμών, ο Δήμαρχος Αρριανών κλείδωσε τους χώρους αυτούς έως την έναρξη της αγροτικής διημερίδας.
Λογικό είναι να αναρωτηθεί κανείς, τι θα συζητιόταν στην διημερίδα αυτή και ο Δήμαρχος Αρριανών ήθελε να εξασφαλίσει την εμπιστευτικότητα των όσων θα λεχθούν ή και των όσων θα συμμετείχαν.
Λογική μπορούμε να θεωρήσουμε και την επιλογή τουρκικής εταιρείας «απεντόμωσης» των συνεδριακών χώρων
Λογικό, επίσης, είναι να αναρωτηθεί κανείς για τον λόγο που ο Δήμαρχος Αρριανών αποφάσισε να κλειδώσει τις αίθουσες της διημερίδας.
Παράλογο έως ανεπίτρεπτο, όμως, σε κάθε περίπτωση, είναι το ότι δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική παρέμβαση των ελληνικών αρχών, για τις «λογικές» που ακολούθησε ο συγκεκριμένος Δήμαρχος, γνωστός τουρκόφρονας εκλεχθείς με την αμέριστη βοήθεια του τουρκικού παρακράτους που λειτουργεί στην Θράκη, υπό την ευγενική χορηγεία, επιμέλεια και στήριξη του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής και, φυσικά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών πληροφοριών (ΜΙΤ).

2. Ο Δήμος της Ξάνθης, δια του Δημάρχου του, αποφάσισε να συμμετάσχει, σε μια συγκέντρωση τουρκοφρόνων της Ξάνθης και με την παρουσία και τον ευχαριστήριο λόγο του να «νομιμοποιήσει» πρόσωπα και «δομές» που εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Είναι κατανοητό πως ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος θέλησε να συμμετάσχει στη συγκεκριμένη εκδήλωση προκειμένου να ευχαριστήσει εκείνους που στήριξαν δημοσίως και με όλες τις δυνάμεις τους την εκλογή του.

Νόμιμο μεν και ενδεχομένως «πολιτικά ηθικό»… Όμως, για τη σκληρή πραγματικότητα των όσων συμβαίνουν στην Ελληνική Θράκη, θα έπρεπε κάποια ελληνική υπηρεσιακή «οντότητα» να υπενθυμίσει στον Δήμαρχο ότι υπάρχουν άλλες «πιεστικές» προτεραιότητες…
Και εάν η πραγματικότητα δεν είναι αντιληπτή από τον νεόκοπο Δήμαρχο Ξάνθης, θα έπρεπε κάποια αρμόδια κρατική υπηρεσία (Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων, Κρατική Ασφάλεια ή και η ΕΥΠ) να θυμίσουν στον νέο Δήμαρχο όχι μόνο την πραγματικότητα, αλλά και την ταξινόμηση των προτεραιοτήτων που θα πρέπει να έχει κατά την άσκηση των καθηκόντων του.

Είναι προφανές πως ο Δήμαρχος δεν δέχθηκε μια έγκαιρη επίσκεψη που θα του τόνιζε τα αυτονόητα και θα του έλεγε για την κακοκαιρία και τον ιό της γρίπης. Ακόμη και εάν αυτή η επίσκεψη έγινε και απέτυχε, τότε θα έπρεπε πάραυτα να έχουν αλλάξει κάποια πρόσωπα από τις τοπικές ηγεσίες των κρατικών υπηρεσιών, πράγμα που δεν έγινε και υποθέτουμε πως η απουσία ή η αποτυχία «συμβουλών» προς τον Δήμαρχο Ξάνθης είχε και πολιτική στήριξη από τους αρμόδιους υπουργούς και, φυσικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

3. Η τρίτη περίπτωση, ιδιαίτερης σημειολογίας, αλλά και εθνικής βαρύτητας, ήταν αυτή του Μητροπολίτη Δράμας, Παύλου, ο οποίος μετέβη στην Κομοτηνή και παραβρέθηκε στην μεγάλη γιορτή του Τουρκικού κράτους, δηλαδή τους εορτασμούς που διοργάνωσε το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής, για την επέτειο των 96 χρόνων από τη δημιουργία της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Το γιατί ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δράμας θεώρησε απαραίτητη την παρουσία του στην συγκεκριμένη γιορτή, αποτελεί ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Πιθανότατα, όμως, εξυπηρέτησε συμφέροντα (ή εντολές;) του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος δεν παραλείπει ποτέ να ευλογεί τις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού κατά εχθρών της Τουρκίας, αμάχων Κούρδων ή «τρομοκρατών».

Δυστυχώς, η θρησκευτική διπλωματία του Φαναρίου, φαίνεται πως είναι ισχυρότερη από αυτήν της Ελληνικής κυβέρνησης, με αποτέλεσμα ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, να προχωρήσει ανεμπόδιστος στο «κόκκινο χαλί» του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, για να συνεορτάσει με Τούρκους και εγχώριους τουρκόφιλους αξιωματούχους την -μετά τις σφαγές των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας- εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ. Προφανώς η «ηθική τάξη» του Μητροπολίτη του επιτρέπει να φωτογραφίζεται σε εκδηλώσεις του τουρκικού Κράτους, της χώρας που δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο, όπως είχε πει ο αείμνηστος Καθηγητής Ιστορίας Νεοκλής Σαρρής. Το γεγονός είναι πως δεν φαίνεται να υπήρξαν συμβουλευτικά εμπόδια στον κ. Παύλο από την ελληνική πλευρά, ούτε από κάποιο υπουργείο ή κάποια αρμόδια κρατική υπηρεσία.

Ωστόσο, η επιθετική διπλωματία του Ερντογάν στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής ενδέχεται να πυροδοτήσει εντάσεις ανάμεσα στις εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής, εξαιτίας της ενίοτε εμπρηστικής ρητορικής του για αλλαγή συνόρων και της σαφέστατης και προκλητικότατης διάκρισης της "υπεροχής" των μουσουλμανικών πληθυσμών.

Το μοντέλο επιθετικής πολιτικής που ακολουθεί ο «σουλτάνος» Ερντογάν στα Δυτικά Βαλκάνια και αλλού εφαρμόζεται και στη Θράκη και για την αποτροπή του απαιτούνται από την κυβέρνηση της Αθήνας μέτρα, όπως:
• Σχεδιασμός και άμεση υλοποίηση οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής θωράκισης με διαρκή αναπροσαρμογή των ενδιάμεσων στόχων.
• Μετεξέλιξη του υφισταμένου πλαισίου ασφαλείας με βασική προϋπόθεση την εναρμόνιση με τις τάσεις και τις εξελίξεις των κοινοτήτων υπηρεσιών πληροφοριών του εξωτερικού.
• Δημιουργία αναπτυξιακού μοντέλου για την περιοχή της Θράκης, που θα αποκλείει την αυθαίρετη δραστηριότητα ξένων κύκλων, το οποίο θα εποπτεύεται από μία διακομματική επιτροπή.

Με το πέρασμα βέβαια των χρόνων έχει γίνει απολύτως κατανοητό πως καμία ελληνική Κυβέρνηση δεν επιθυμεί να αντισταθεί στις απαιτήσεις, στις πιέσεις και στην γενικότερη αναθεωρητική (με στοιχεία άκρως επιθετικής) πολιτική της γείτονος Τουρκίας.
Είναι επίσης γνωστό πως η αναξιοκρατία είναι κύριο χαρακτηριστικό των όσων εμπλέκονται σε ελληνικές κρατικές υπηρεσίες σχετιζόμενες με την ασφάλεια και τις πληροφορίες. Και δεν είναι μόνο η επιλογή και προώθηση προσώπων που δεν διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα ή ικανότητες, είναι επιπλέον και η στοχοθέτηση προς αχρήστευση των «ανυπάκουων» (εκείνων που επιμένουν να εργάζονται για τη χώρα και όχι για το κόμμα ή για τις προσωπικές φιλοδοξίες ή για«δουλειές» των προϊσταμένων τους), οι παγιδεύσεις για μεταφορά ευθυνών (ιδιαίτερα σε ζητήματα πληροφοριών επί εθνικών συμφερόντων) σε πρόσωπα του αντίπαλου κομματικού χώρου. Τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί σε αίθουσες δικαστηρίων με στελέχη πρώτης γραμμής του ΥΠΕΞ και της ΕΥΠ να κατηγορούνται χωρίς να γνωρίζουν ούτε οι δικαστές τα στοιχεία κατηγορίας, ή με άλλα στελέχη της ΕΥΠ που παγιδεύτηκαν εντέχνως για να φορτωθούν «αμαρτίες» πολιτικών ή φυσικών τους προϊσταμένων, στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών που στάλθηκαν στην περιοχή για να καταστρέψουν τις καριέρες τους από κάποιο «τυχαίο γεγονός», εκτός από την αηδία που προκαλούν για την ποιότητα διοικήσεων που επιτρέπουν παράλληλους κύκλους (γνωστοί και ως παράγκες) να λειτουργούν εις βάρος της χώρας, δημιουργούν για μία ακόμη φορά αλγεινότατη εντύπωση για το ήθος των πολιτικών προϊσταμένων, ιδιαίτερα εκείνων των πολιτικών και όχι μόνο σκουπιδιών που -είτε παρασκηνιακά είτε λόγω πολιτικής «ευλυγισίας»- μπορούν να συνεχίζουν ανενόχλητοι το αποδομητικό, για την ασφάλεια της χώρας, έργο τους.

Θα μπορούσαμε να ευχηθούμε στους κατοίκους της Θράκης «καλό κουράγιο». Μα, δυστυχώς, αυτό δεν είναι εφικτό. Αφού οι «κατσαπλιάδες» είτε του Τουρκικού Προξενείου, είτε των Αθηνών, περιμένουν ανυπόμονα τις εξελίξεις για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους.

Θα μπορούσαμε, επίσης, να ευχηθούμε «καλό κουράγιο» στους Έλληνες κατοίκους αυτής της χώρας. Ακόμη και αυτή τη στιγμή, που είτε λόγω λαθρομετανάστευσης, είτε λόγω του ότι η κατάσταση στην Θράκη έχει φτάσει στο σημείο και στην ώρα μηδέν, το κουράγιο είναι αυτό που θα πρέπει μόνοι τους να βρουν για να αντιμετωπίσουν όλα αυτά που με ιδιαίτερη αμέλεια εξασφάλισαν οι «σωτήρες» αυτής της χώρας.

Βλέπετε, όλα όσα συμβαίνουν, για άλλους είναι Πατρίδα και για άλλους παρτίδα και ενώ η Θράκη δείχνει να βρίσκεται λίγο πριν από την «ώρα μηδέν», πρέπει όλοι να πληροφορηθούν πως σε ετούτο τον τόπο δεν υπάρχει πλέον ώρα Ελλάδος, αλλά μόνο ώρα (και ευθύνες) Αθηνών… Από όλα όσα παρατέθηκαν αποδεικνύεται πως, γενικώς η Ελλάδα δεν έχει καμία στρατηγική για τη Θράκη.

Και μπορεί οι ηγέτες αυτής της χώρας (που μετατρέπεται ταχύτατα σε χώρο) να μην αντιλαμβάνονται (στο πραγματικό τους μέγεθος) την σπουδαιότητα και τους κινδύνους των όσων συμβαίνουν στη Συρία, επειδή νομίζουν πως «η Ελλάδα είναι μακριά». Οφείλουν όμως να καταλάβουν και να πράξουν όλα όσα απαιτούνται για την Θράκη, γιατί η Θράκη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας, ίσως και το πιο ευαίσθητο... Εκτός και εάν θέλουν να μετατρέψουν την Θράκη σε… Συρία. Οπότε όλα αλλάζουν. Ακόμη και για τους επαγγελματίες «σωτήρες»...

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ

1. «Τουρκική Ένωση Ξάνθης»
2. «Συμβουλευτική Επιτροπή Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης»
3. «Σύλλογος Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης»
4. «Πολιτιστική και Εκπαιδευτική Εταιρεία Μειονότητας Δ. Θράκης»
5. «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δ. Θράκης»
6. «Αλληλεγγύη Τούρκων Δ. Θράκης»,
7. «Ένωση Τούρκων Δασκάλων Δ. Θράκης,
8. «Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής»,
9. «Ένωση Τούρκων Ελλάδας»
10. «Ένωση Τούρκων Δ. Θράκης»
11. «Σέτσεκ»
12. «Σύλλογος Έρευνας και Μελέτης της Ισλαμικής Θρησκείας»
13. «Περιβαλλοντολογικός Όμιλος Μελισσοκόμων και Φίλων της Μέλισσας»
14. «Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας της Δ. Θράκης»
15. «Πολιτιστικός Σύλλογος Τουρκάλων Γυναικών Ροδόπης»
16. «Ένωση Τουρκικής Νεολαίας»
17. «Αλληλεγγύη της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης»

Περιοδικό Crash, τεύχος Δεκεμβρίου 2019


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση