Πραγματισμός

Γράφει ο Γεώργιος Μιχαήλ

Επισκέψεις ντροπής στην χώρα που κάποια στιγμή πολεμούσε μόνη της τον Γερμανογαλλικό άξονα. Σε έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που καθόρισε την σημερινή ισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη. Σε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν ένα συμπαγές αξιοζήλευτο σύνολο. Που είχε αποκτήσει το δικαίωμα να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε δυο αυτοκρατορίες.

Οτιδήποτε σε αυτόν τον κόσμο έχει δημιουργηθεί από ανθρώπινη θέληση, μπορεί με τη σειρά του να ανατραπεί από μια άλλη ανθρώπινη θέληση. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να είναι η περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών, τα μνημόνια και η συνθήκη του Μάαστριχτ εκτός από δημιουργήματα ανθρώπων που θα χαθούν και θα ξεχαστούν στο πέρασμα στο αιώνων;

Συμφωνίες και συνθήκες που την στιγμή της υπογραφής τους μπορεί να φάνταζαν σωστές, αλλά που είναι δυστυχώς ανεφάρμοστες και επικίνδυνες για την Ελλάδα. Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος πως μια πολιτική που συλλαμβάνεται από έναν ξένο εγκέφαλο, δεν μπορεί παρά μόνο εχθρική να είναι απέναντι στους Έλληνες. Μια ξένη πολιτική που προσπαθεί να επιβληθεί σε έναν ολόκληρο λαό δια μέσου της υπογραφής χαρτιών και χωρίς την ουσιαστική αποδοχή του, μόνο αποκρουστική μπορεί να χαρακτηριστεί.

Γιατί όταν η καρδιά της πολιτικής παύει να χτυπά εκεί που γεννήθηκε, μέσα στους πληθυσμούς των κρατών-εθνών, τότε είναι καταδικασμένη να σταματήσει. Εάν κάποιοι στην Ελλάδα πιστεύουν πως αυτή η διεθνής πολιτική μπορεί ακόμα να καθορίζει τις ζωές μας, τότε κάποιος πρέπει να τους ρωτήσει αν γνωρίζουν τι είναι στα αλήθεια η πολιτική. Από τις ερμηνείες που έχουν γραφτεί αιώνες τώρα για την πολιτική, μια είναι αυτή που απηχεί άριστα την πραγματικότητα: «η πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο από την προστασία των συμφερόντων όλων των πολιτών και η παροχή οποιασδήποτε βοήθειας στην καθημερινή μάχη επιβίωσης των ανθρώπων». Φυσικά η αξία του οποιουδήποτε κράτους ήταν, είναι και παντοτινά θα είναι οι πολίτες του.

Εάν οι πολιτικοί μέσα και έξω από την Ελλάδα προσπαθούν να μας πείσουν πως σαν Έλληνες έχουμε χάσει την πολιτιστική μας κληρονομιά, η ίδια η φύση θα τους διαψεύσει. Ναι είναι αλήθεια πως μας ποτίζουν ασταμάτητα αυτό το δηλητήριο που αλλοιώνει την καρδιά μας. Αυτό επιτυγχάνεται δια μέσου της παιδείας, της τέχνης, του κινηματογράφου, της μουσικής, του θεάτρου, της τηλεόρασης, του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του τύπου και των βιβλίων.

Ένα δηλητήριο που εισχωρεί πολύ βαθιά μέσα στη σκέψη μας και μας μετατρέπει σε ανθρώπους χωρίς χαρακτήρα, πρωτοβουλία και δυναμισμό. Ναι αυτό είναι αλήθεια. Γιατί αυτό που μας έχουν μάθει τις τελευταίες δεκαετίες, είναι να αναλώνουμε τον χαρακτήρα και τον δυναμισμό μας σε άσκοπες πλέον διαδηλώσεις. Όταν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν απελευθερώσαμε απίστευτες δυνάμεις σε όλους τους τομείς.

Εάν τώρα κάποιος θέλει να ανακαλύψει τον λόγο που πριν από σαράντα χρόνια η θέση μας ήταν διαφορετική, αυτός δεν ήταν άλλος παρά οι ικανότητες του Έθνους μας. Επίσης, κανείς άλλος δεν ήταν ο λόγος που η ανεργία ήταν άγνωστη λέξη πριν από τέσσερες δεκαετίες στην Ελλάδα. Τότε που δεν υπήρχε Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε λαϊκίστικες/δήθεν σοσιαλιστικές κυβερνήσεις που νοιάζονταν για το δίκαιο των εργατοϋπαλλήλων.

Δεν υπήρχαν κυβερνήσεις που κατέστρεφαν συθέμελα βιομηχανίες τριών γενιών. Ούτε προσελάμβαναν υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο στο δημόσιο, ανταλλάσοντας την ψήφο τους για ένα κομμάτι ψωμί. Όχι δεν υπήρχε τίποτε από όλα αυτά. Υπήρχε μόνο το δικαίωμα του κάθε ενός από εμάς, όπως μας χαρίστηκε από τη φύση, να θέσουμε το μυαλό και το ταλέντο μας σε λειτουργία για το δικό μας, άλλα και το κοινό συμφέρον ταυτόχρονα. Υπήρχε το δικαίωμα μας να θέσουμε σε κίνηση την Ελληνική μηχανή για το καλό όλων των συμπατριωτών μας.

Σε μια εποχή που ο κάθε ένας από εμάς μπορούσε να περπατά στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας χωρίς να τον ενοχλούν πλανόδιοι μετανάστες και μικροέμποροι. Τότε που ο κάθε ένας από εμάς κρατούσε το κεφάλι του ψηλά και φώναζε χωρίς φόβο πως ολόκληρη η Μακεδονία είναι Ελληνική. Ολόκληρη η Ήπειρος είναι Ελληνική. Ολόκληρη η Θράκη είναι Ελληνική. Ολόκληρη η Κύπρος είναι Ελληνική. Ολόκληρη η Μικρά Ασία είναι Ελληνική.

Τότε που κανείς μας δεν φοβόταν να εργαστεί και να δημιουργήσει. Μόνο εάν μπορέσουμε να επαναφέρουμε στη μνήμη μας εκείνο τον τρόπο ζωής μας και τον συγκρίνουμε με τον σημερινό, τότε θα καταλάβουμε τι έχει συμβεί μέσα μας. Πόσο κακό μας έχει κάνει η εφαρμογή αυτής της χαοτικής και απαξιωτικής λεγόμενης μεταπολιτευτικής πολιτικής. Είναι βέβαια αλήθεια πως η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ταιριάζει σε εμάς τους Έλληνες, όπως ταιριάζει σε κάθε πολιτισμένο Έθνος.

Ωστόσο, οι σύγχρονοι πολιτικοί φρόντισαν να χρησιμοποιήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα  σαν μέσον για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους ιδιοτελείς και σκοτεινούς σκοπούς. Αυτές τις ημέρες, η απερχόμενη Γερμανίδα καγκελάριος επισκέφτηκε την χώρα μας. Όπως την επισκέφτηκε πρόσφατα και ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος. Επισκέψεις που μοιάζουν με τις επισκέψεις ηγεμόνα του παρελθόντος σε κάποια αποικία του.

Επισκέψεις ντροπής στην χώρα που κάποια στιγμή πολεμούσε μόνη της τον Γερμανογαλλικό άξονα. Σε έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που καθόρισε την σημερινή ισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη. Σε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν ένα συμπαγές αξιοζήλευτο σύνολο. Που είχε αποκτήσει το δικαίωμα να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε δυο αυτοκρατορίες.

Εάν η Γερμανίδα καγκελάριος επιθυμεί πραγματιστή πρωθυπουργό στην Ελλάδα, εμείς θα γεννήσουμε κάποια στιγμή από τα σπλάχνα μας έναν ηγέτη που θα πλάσει μια νέα γενιά Ελλήνων. Έναν ηγέτη που θα αναγκάσει έναν από τους/τις επόμενους καγκελάριους να σκύψει το κεφάλι πολύ χαμηλά, όταν θα κληθεί να επισκεφτεί τη χώρα μας στο μέλλον.

Μια νέα γενιά δυνατή και διαφορετική από τις προηγούμενες, αντάξια του ονόματος του Ελληνισμού. Μια νέα γενιά που μπορεί να καταστεί τόσο δυνατή, ώστε με τη γροθιά της να συντρίψει αυτό το γυάλινο κατασκεύασμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μαζί δε με τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη, η γενιά αυτή θα μπορέσει να αναστήσει την περήφανη γηραιά ήπειρο μέσα από τα συντρίμμια της.

Επίλογος

Μια γηραιά ήπειρος που μια για πάντα πρέπει να σπρώξει μακριά της, τις δυο συμπληγάδες που από δύση και ανατολή την πιέζουν αφόρητα δεκαετίες αμέτρητες. Γιατί απέναντι στον ψευτοπραγματισμό των σύγχρονων ευρωπαίων δήθεν πολιτικών, πρέπει να αντιταχτεί ένας ενιαίος και συμπαγής πατριωτικός φιλελευθερισμός. Διαφορετικά το μέλλον της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης δεν θα είναι καθόλου, μα καθόλου φωτεινό.

[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κύπρης, 2017.

Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση