Διδασκαλία «μακεδονικής γλώσσας» στην Ελλάδα βλέπει ο Ζάεφ

Του Νίκου Μελέτη

Επισπεύδει τη διαδικασία ολοκλήρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών ο Ζόραν Ζάεφ και έτσι χθες εγκρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, σε μια μόλις ημέρα συζήτησης, η πρώτη τροπολογία (αρ.33) με πλειοψηφία όμως που απέχει από τις 80 ψήφους που είχε εξασφαλίσει και θα χρειασθεί και πάλι στην τελική και κρίσιμη ψηφοφορία στην τελευταία φάση της διαδικασίας.

Ο κ. Ζάεφ μάλιστα, μιλώντας στη Βουλή και θέλοντας να καθησυχάσει τους βουλευτές της αντιπολίτευσης και να κερδίσει την ψήφο όσο το δυνατόν περισσότερων βουλευτών, προέβη σε δηλώσεις που κάθε άλλο παρά βοηθούν την ελληνική κυβέρνηση, καθώς πρόβαλε τη δυνατότητα διδασκαλίας της «μακεδονικής γλώσσας» στην Ελλάδα, το ενδιαφέρον για τους «Μακεδόνες» του Αιγαίου, αλλά και την κατοχύρωση της «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας».

Απαντώντας στην κριτική βουλευτών του VMRO DPMNE για τους «Μακεδόνες της Ελλάδας και της Βουλγαρίας» ο κ. Ζάεφ δήλωσε ότι ειδικά για αυτούς από το «Αιγαίο, δεν έγινε τίποτε τα τελευταία 27 χρόνια από την ανεξαρτησία του κράτους, ενώ με την Συμφωνία των Πρεσπών υπάρχει η δυνατότητα να διδάσκεται και στην Ελλάδα η “μακεδονική” γλώσσα». Μάλιστα, σύμφωνα με αποσπάσματα της ομιλίας του που δημοσίευσε η εφημερίδα Vecer, πρόσθεσε ότι κανείς πια δεν θα αμφισβητεί το κράτος και «κανείς δεν θα μπορεί να αρνηθεί τον “Μακεδονικό” Λαό και την “Μακεδονική” γλώσσα».

Η αναφορά αυτή έχει άμεση σχέση με την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε ο κ. Ζάεφ για να υποστηρίξει την επίμαχη τροπολογία 36 του άρθρου 49 του Συντάγματος, που παραπέμπει σε «μακεδονική ταυτότητα» και «μακεδονικές» μειονότητες. Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ δήλωσε ότι με την τροπολογία αυτή προσφέρονται εγγυήσεις για την προστασία της «ταυτότητας της Μακεδονίας» και προστατεύεται η ταυτότητα του «Μακεδονικού Λαού». Υπενθυμίζεται ότι η τροπολογία 36 προβλέπει την «προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των Πολιτών που κατοικούν στο εξωτερικό» αλλά επίσης μεριμνά για τα «μέλη του Μακεδονικού Λαού που ζουν στο εξωτερικό, χωρίς αυτό να σημαίνει παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων κρατών». Διατύπωση η οποία σαφέστατα παραπέμπει σε «Μακεδονικές Μειονότητες», που φυσικά δεν αφορούν την... Ελβετία ή τη... Νιγηρία, αλλά πρωτίστως την Ελλάδα.


Αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Ντιμιτρόφ, δήλωσε στη Βουλή ότι με την Συμφωνία για αλλαγή της ονομασίας απλώς αποτυπώνεται το ότι η χώρα «δεν είναι ολόκληρη η περιοχή της Μακεδονίας και βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της, αλλά αυτό δεν μας κάνει» όπως είπε «λιγότερο Μακεδόνες και λιγότερη Μακεδονία».

Η πρώτη τροπολογία που εγκρίθηκε ήταν η «33», η οποία προβλέπει την αλλαγή ονόματος της χώρας με την προσθήκη του «Βόρεια» στο Μακεδονία σε κάθε αναφορά που υπάρχει στο Σύνταγμα με μοναδική εξαίρεση το άρθρο 36 του Συντάγματος, το οποίο όμως είναι προβληματικό καθώς παρά και την ιστορική διάσταση του αναφέρεται σε «Μακεδονικούς εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αλλά και σε όσους διώχθηκαν για «ξεχωριστή ταυτότητά του Μακεδονικού Λαού και την Μακεδονική κρατική υπόσταση».

Το άρθρο αυτό εγκρίθηκε με 67 ψήφους υπέρ 4 αποχές και 23 ψήφους εναντίον. Αμέσως ξεκίνησε η συζήτηση της επόμενης τροπολογίας «34», η οποία προβλέπει την αντικατάσταση της αναφοράς σε «αποφάσεις του ANSOM» σε «Πρώτη Διακήρυξη του Συνεδρίου του ANSOM και Συμφωνία της Οχρίδας» σε μια μάλλον χλιαρή αλλαγή της παραπομπής στο πιο αυθεντικό κείμενο του αλυτρωτισμού, όπως είναι οι αποφάσεις του ANSOM για απελευθέρωση και επανένωση των «Μακεδονικών εδαφών».

Η διαδικασία προέβλεπε ότι για κάθε μια από τις τέσσερις τροπολογίες μπορεί να διεξαχθεί συζήτηση τριών ημερών (σύνολο 12) αλλά όπως φαίνεται η διαδικασία αυτή επισπεύδεται. Αμέσως μετά η κυβέρνηση θέτει σε δημόσια διαβούλευση τις τροπολογίες για τρεις ημέρες και κατόπιν υποβάλει την τελική πρότασή της στη Βουλή. Ο πρόεδρος του Σώματος είναι υποχρεωμένος να ορίσει εντός 30 ημερών ημερομηνία για διεξαγωγή της τελικής ψηφοφορίας, η οποία απαιτεί πλειοψηφία 2/3, δηλαδή τουλάχιστον 80 βουλευτές.

Με βάση αυτά τα δεδομένα η τελική ψηφοφορία μπορεί να διεξαχθεί ακόμη και μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, οπότε εφόσον ο κ. Ζάεφ εξασφαλίσει και τότε τις ψήφους των βουλευτών που αποχώρησαν από το VMRO-DPMNE και εγκριθούν οι τροπολογίες τότε το «μπαλάκι» περνάει αυτομάτως στην Αθήνα, όπου και αναμένεται να δρομολογήσει και πολιτικές εξελίξεις.

Κρίσιμος πάντως για τον κ. Ζάεφ είναι και ο χειρισμός της υπόθεσης για «εθνική συμφιλίωση», μέσω της οποίας τα στελέχη του VMRO DPMNE που τον στήριξαν στην πρώτη ψηφοφορία διεκδικούν αμνήστευση για όλες τις κατηγορίες για τα επεισόδια στη Βουλή το 2017 αλλά και για τις υποθέσεις υποκλοπών, καθώς οι περισσότεροι εξ αυτών είναι εμπλεκόμενοι στις δυο υποθέσεις. Και συνδέουν πλέον την ψήφο τους με αυτό το «αντάλλαγμα» για το οποίο όμως υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις και από το κυβερνών και από τα αλβανικά κόμματα.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση