Ως πότε θα παραμένει χηρεύουσα η θέση του ΥΠΕΞ, σε τέτοια συγκυρία;

Του Γιάννη Σιδέρη

Η προσωπική αντίδραση υποκρύπτει δύσκολα ένα χαμόγελο ειρωνείας, κάθε που διαβάζεις την είδηση αυστηρό μήνυμα έστειλε ο πρωθυπουργός (και πιο συχνά το… «στέλνει» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας) προς την Άγκυρα, για κάθε δήλωση του Ερντογάν σε σχέση με το Αιγαίο και την θαλάσσια περιοχή της Κύπρου όπου γίνονται οι έρευνες υδρογονανθράκων.

Έτσι και χθες το υπουργείο Εξωτερικών, στο οποίο προΐσταται ο… άριστος γνώστης των εθνικών θεμάτων Πρωθυπουργός, απέστειλε εκ νέου «αυστηρό μήνυμα» με αφορμή τις σκληρές δηλώσεις Ερντογάν στην Κ.Ο. του κόμματός του. Ως γνωστόν Τούρκος πρόεδρος είχε δηλώσει πως η Άγκυρα δεν θα υποχωρήσει ούτε στο ελάχιστο από τα θέσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή, και χαρακτήρισε ριψοκίνδυνες τις ενέργειες της Αθήνας και της Λευκωσίας, ενώ προειδοποίησε ότι η συμπεριφορά τους αποτελεί απειλή και κίνδυνο πρωτίστως για τις ίδιες! Διαβεβαίωσε δε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη κάνει χρήση των «δικαιωμάτων της»…

Το «αυστηρό» μήνυμα της ελληνικής πλευράς συνίστατο στην εξευμενιστική δήλωση ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να παρασυρθεί στις εξάρσεις επιθετικής ρητορικής της γείτονος», και κατέτεινε στο… δημοσιογραφικό συμπέρασμα ότι «Οι τουρκικές προκλήσεις υπονομεύουν τη σταθερότητα της περιοχής σε μια κρίσιμη συγκυρία, καταδεικνύοντας την ένδεια νομικών επιχειρημάτων της Τουρκίας». Κατέληγε δε… καλοσυνάτα ότι όποιες και αν είναι οι διαφορές τους, οι υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου αναγνωρίζουν ότι η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα διαλόγου και συνεργασίας στην περιοχή μας.


Ουδείς είπε να προχωρήσουμε επιθετικές δηλώσεις, αλλά όταν η Τουρκία δηλώνει ότι είναι αποφασισμένη να κάνει χρήση των δικαιωμάτων της, μια υπενθύμιση εκ μέρους μας ότι θα υπερασπιστούμε τα δικά μας δικαιώματα, θα ήταν το στοιχειώδες όντως αυστηρό μήνυμα προς τον εξ ανατολών σφετεριστή.

Εξελισσόμενες οι κυπριακές έρευνες στις θαλάσσιες ζώνες, ευθέως ανάλογα εξελίσσεται και η τουρκική ρητορική και πρακτική: Ασχέτως αν παίζει θέατρο - που δεν το γνωρίζουμε - η ρητορική της δείχνει πρόθεση δημιουργίας κρίσης που θα μπορούσε να έχει και στρατιωτική έκφραση. Ως εκ τούτου δεν αποκλείεται να προσπαθήσει βιαίως να αλλάξει τα δεδομένα στο ανατολικό Αιγαίο, με κάποιο περιορισμένης έκτασης θερμό επεισόδιο στην περιοχή του Καστελόριζου.

Και η γείτων έχει και τη δύναμη, και τη θέληση, και την ανάγκη, και τη νοοτροπία να το κάνει. Βρίσκεται επί δεκαετίες σε καθεστώς πολέμου με τους Κούρδους, επενέβη στην Συρία, η λαϊκή νοοτροπία δεν είναι απορριπτική, ενώ το ανθρώπινο δυναμικό της είναι διαθέσιμο και αυτονοήτως αναλώσιμο σε πολεμικές περιπέτειες, εν αντιθέσει με την δυτικότροπη δική μας λογική.

Ελληνική ασπίδα - υποτίθεται ότι - είναι η στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ (ουσιαστικά ο στόχος τους να μας καταστήσουν προκεχωρημένο φυλάκιό τους μετά την στροφή της Τουρκίας και προς την Ρωσία), καθώς και οι συνεργασίες με Αίγυπτο και Ισραήλ - πέραν φυσικά τη Κύπρου, και της δευτερευούσης σημασίας με Ιορδανία. Ωστόσο η σχέση του «στρατηγικού εταίρου», με την υπερδύναμη ενέχει τον κίνδυνο εμπλοκής μας σε περιπέτειες που επωάζονται στην περίπτωση επιθετικής δράσης κατά του Ιράν.

Αν η Ελλάδα έχει συνεργασία «στρατηγικού» εταίρου με τις ΗΠΑ, αν έχει ρόλο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ας κινητοποιήσει όλους αυτούς τους πόλους διεθνούς πολιτικής για να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα. Δεν κάνει τίποτα.

Παράλληλα σε τεταμένη κατάσταση βρίσκονται τα Βαλκάνια. Οι σχέσεις με την Αλβανία έχουν περάσει σε φάση υποβόσκουσας όξυνσης καθώς τα Τίρανα αυξάνουν την καταπίεση της ελληνικής μειονότητας, οι συνομιλίες για την ΑΟΖ βρίσκονται σε σημείο ανυπαρξίας, κλπ

Με τα ανωτέρω ο γράφων δεν εζήλωσεν δόξαν διεθνολόγου αναλυτή. Απλές δημοσιογραφικές παρατηρήσεις είναι, για να καταθέσουμε το αυτονόητο. Σε τέτοια ιστορική φάση όπου αναδύονται τεράστια συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο και εμπλέκονται γεωστρατηγικά σχέδια δυνάμεων ισχυρότερων ημών, η χώρα χρειάζεται υπουργό Εξωτερικών.

Ο Κοτζιάς, τον οποίο πολλάκις είχαμε επικρίνει γιατί δημιούργησε προβληματικές καταστάσεις (Συμφωνία Πρεσπών, επίσκεψη Ερντογάν που όξυνε τις σχέσεις με Αγκυρα, εκκρεμότητες με Αλβανία, κρίση με Ρωσία), τουλάχιστον γνώριζε απολύτως τα θέματα. Είχε κατ΄ εμάς μια λάθος πυξίδα, αλλά ήξερες που πηγαίνει και πόσο λάθος πηγαίνει. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα γιατί κανείς δεν πηγαίνει πουθενά.

Ως εκ τούτου η θέση Κοτζιά παραμένει χηρεύουσα και πρέπει να καλυφθεί. Φτάνουμε σε κομβικό σημείο. Η κυβέρνηση πρέπει να αρχίσει να παραγάγει πολιτική, να κινητοποιηθεί διπλωματικά στο σύνολο των διεθνών φορέων και των διεθνών κέντρων δύναμης. Να σταματήσει να παρατηρεί ως θεατής την Τουρκία να εκδηλώνει τις απειλές της, που πλέον λίγο απέχουν από το να μας κάνουν να αρχίσουμε να ανησυχούμε πραγματικά.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση