Φτάνει προς το τέλος το έργο «άλλος γλεντά, άλλος πληρώνει»

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Παρακολούθησα την ομιλία του πρωθυπουργού για τον Προϋπολογισμό. Αν εξαιρέσω τις ατυχείς αναφορές που έκανε για το ασφαλιστικό σύστημα και το πανεπιστημιακό άσυλο, μα και την ολική αμνησία που τον διακατείχε για τις θυσίες της μεσαίας τάξης (θα αναφερθώ εκτενώς στη συνέχεια), μόνο έναν χαρακτηρισμό μπορώ να της αποδώσω: άκρως «επικίνδυνη». Πολιτικά επικίνδυνη. Και ας είχε χαρακτήρα θριαμβολογίας που σε ορισμένες στιγμές φλέρταρε έντονα με την υποτίμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και την αλαζονεία.
Τη θεωρώ άκρως επικίνδυνη γιατί αναφέρθηκε σε μία προς μία τις κοινωνικές ομάδες «στόχους» εν όψει εκλογών και μάλιστα με παραδείγματα. Ανακοίνωσε ότι θα δώσει αύξηση ένα «εικοσάρικο» σε μερικές χιλιάδες συνταξιούχων, έκανε αναφορά στην αύξηση του κατώτατου μισθού, άλλο «εικοσάρικο» αυτό, προσδιόρισε με αριθμούς πόσα θα γλιτώσουν από εισφορές ένας δικηγόρος, ένας αγρότης και ένας πολιτικός μηχανικός, και βεβαίως αναφέρθηκε στη μείωση του ΕΝΦΙΑ.

Στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας φωτογράφισε την κοινωνική συμμαχία της οποίας την ψήφο θα επιχειρήσει να υφαρπάξει. Η ομιλία του πρωθυπουργού είναι, επίσης, άκρως επικίνδυνη γιατί έδωσε μια γεύση για την προεκλογική καμπάνια που προτίθεται να διεξαγάγει. Σκοπεύει να αναδείξει με σποτ τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις που διατύπωσε κατά τη διάρκεια της τετραετίας η αξιωματική αντιπολίτευση για την επιτυχία των μέτρων. Από τα βέλη του δεν γλίτωσε ούτε ο άριστος γνώστης του Ασφαλιστικού, συνάδελφος Γιώργος Αυτιάς.


Τη θεωρώ άκρως επικίνδυνη, τέλος, γιατί η ακύρωση του μέτρου της μείωσης των συντάξεων θέτει εκ των πραγμάτων ζήτημα αναθεώρησης του οικονομικού προγράμματος της Ν.Δ., το οποίο εκπονήθηκε με δεδομένο ότι οι συντάξεις θα μειωθούν και ως εκ τούτου θα υπήρχε ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος για γενναία μείωση της φορολογίας.
Τώρα; Με τα νέα δεδομένα, απαντήσεις του τύπου «κάντε όσες παροχές θέλετε, δεν μας ενδιαφέρει, εμείς προηγούμαστε στις δημοσκοπήσεις 16 μονάδες» (ειπώθηκε χθες στη Βουλή) δεν αρκούν. Εκτός από επικίνδυνη, η ομιλία Τσίπρα ήταν, όμως, και άκρως προκλητική. Θέλει πολύ θράσος να απευθύνεσαι στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να τον ειρωνεύεσαι ότι σου κάνει ερώτηση για το πανεπιστημιακό άσυλο «επί αόριστων δεδομένων».

Θέλει θράσος, διότι τα δεδομένα είναι γνωστά τοις πάσι. Πανεπιστήμια-ρεμπετάδικα στο έλεος του Ρουβίκωνα, πανεπιστήμια-κέντρα διακίνησης ναρκωτικών και προστασίας του εγκλήματος, πανεπιστημιακή δημόσια περιουσία στο έλεος των αντιεξουσιαστών. Ο ορισμός της «αοριστίας»! (Αοριστία που, μεταφραζόμενη σε ζημιές, πληρώνεται από τους Έλληνες φορολογουμένους!)
Ήταν, επίσης, προκλητική γιατί ο πρωθυπουργός αποθέωσε τον εαυτό του και τον Γιώργο Κατρούγκαλο για το Ασφαλιστικό του 2016. Αντί να σιωπά, καθώς άπαντες γνωρίζουν ότι (πλην επικουρικών) αίτημα συνολικής «μεταρρύθμισης» του Ασφαλιστικού δεν ετίθετο από την τρόικα επί κυβερνήσεως Σαμαρά, ο πρωθυπουργός έφθασε να χαρακτηρίζει την κυβέρνησή του «μεταρρυθμιστική». Γιατί; Επειδή έκοψε συντάξεις. Έλεος.

Τέλος, η ομιλία Τσίπρα ήταν προκλητική διότι παρέλειψε να μας πει ότι τα ωραία πλεονάσματα του 3,5% «πιάστηκαν» και οι αξιολογήσεις ολοκληρώθηκαν για έναν απλό λόγο: εφάρμοσε Μνημόνιο. Μνημόνιο με κοινωνική ειρήνη, διότι οι μεν δικοί του που ήταν στο «πεζοδρόμιο» κατέστησαν κρατική νομενκλατούρα, οι δε μεσαίοι νοικοκυραίοι συνέχισαν να εργάζονται, να παράγουν πλούτο και να πληρώνουν φόρους αντί να κάνουν πορείες.
Αλλά αυτά τα ξέχασε ο κ. Τσίπρας. Μόνο νέους λαϊκισμούς με φράσεις του τύπου «Μνημόνιο με τον λαό» ήξερε να κάνει. Δεν θα τα ξεχάσουν οι Έλληνες στην κάλπη, όμως.
Το έργο «άλλος γλεντάει, άλλος πληρώνει» φθάνει προς το τέλος του.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση