Το Νόμπελ και τα όνειρα του Αλέξη!
Του Θοδωρή Γιάνναρου
Καλά, δεν το πιστεύω πως δεν πήρε το Νόμπελ Ειρήνης ο... μέγας Τσίπρας και ο κολλητός του Ζάεφ! Αδικία... Μόνο ως αδικία θα μπορούσε να εκληφθεί αυτό και ως έγκλημα κατά της Ευρωπαϊκής Πολιτισμικής Κληρονομιάς.
Οι ιμπεριαλιστές-φιλελέδες εκ Νορβηγίας υπονόμευσαν σκαιά και βάναυσα την "Πρώτη Φορά Αριστερά", τον νεαρό κομισάριο-καθοδηγητή της, το αριστερίστικο αφήγημα καθώς και το περιβόητο καλοκαιρινό παραμΙΘΑΚΗ, και όλα αυτά για μια κρίση ζηλοφθονίας, που είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί η ευκαιρία η μοναδική, να πάει η βράβευση και το χρηματικό "έπαθλο" του περίπου ενός εκατομμυρίου ευρώ στον ιστορικό προορισμό του, σε εκείνο δηλαδή τον "εκλεκτό", για τον οποίο το είχε... ο ίδιος ο Νόμπελ θεσπίσει, το βραβείο που και ολόκληρος ο πλανήτης με προσμονή ανέμενε, όλα αυτά τα χρόνια που από τότε πέρασαν - την "έλευση" και την "ενθρόνιση" του "μοναδικού ενός".
Βέβαια, κάπου το αστείο έχει και συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης, που στην περίπτωση του πρωθυπουργού μας έχει ήδη φθάσει ή μάλλον έχει ξεπεραστεί... Δεδομένου ότι κάθε χρόνο προτείνονται πάνω από 200-250 υποψήφιοι για το Νόμπελ Ειρήνης, επόμενο είναι περίπου το 85-90% των υποψηφιοτήτων αυτών να είναι όχι και τόσο σοβαρές, έως διόλου σοβαρές... όπως αυτή του Αλέξη μας, του Τσίπρα.
Η επιτροπή Νόμπελ δεν φαίνεται να κάνει κάποιο αρχικό ξεσκαρτάρισμα και να αποκλείει τις εντελώς ασόβαρες ή ακόμα και αστείες υποψηφιότητες, όμως,καταρτίζει μια "μικρή λίστα" σοβαρών υποψηφίων (short list) που οι υποψηφιότητές τους αναλύονται πολύ διεξοδικά, με τη βοήθεια ειδικών εξειδικευμένων συμβούλων, από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο κάθε χρόνου, και τελικά καταλήγει στην επιλογή του νικητή των βραβείων, που ανακοινώνεται μέσα από μια φαντασμαγορική φιέστα, τον Οκτώβριο, όπως και έγινε.
Εδώ τελειώνουν όμως τα αστεία... Προσωπικά δεν το βρίσκω τόσο διασκεδαστικό -το αντίθετο θα 'λεγα- ο οποιοσδήποτε πολιτικός "σοβάς" να προτείνεται από οποιοδήποτε τυχάρπαστο μέλος κάποιας περίεργης οργάνωσης ή... ακαδημίας, ή της ίδιας της τυχάρπαστης οργάνωσης ή ακαδημίας... για το Νόμπελ της Ειρήνης!
Τι το περάσαμε, κυρίες και κύριοι, το Νόμπελ; Κάτι σαν μπριζολάκια ή πανσετάκια στο λαδόχαρτο, που μπορείς να παραγγείλεις και να σου έρθουν με κομματικό delivery, όπως οι πανεπιστημιακοί τίτλοι, από καθηγητές που βάζουν παρακαταθήκη τη φθηνή ακαδημαϊκή εκδούλευση, αναμένοντας αργότερα ανταλλάγματα, από το άλογο στο οποίο πόνταραν τα ρέστα τους;
Τέλος πάντων, όλοι γνωρίζουμε πως τέτοιου είδους οργανισμοί και τέτοιες ακαδημίες υπάρχουν πάρα πολλές στον κόσμο, που αν πληρώσεις ένα όχι και ιδιαίτερα μεγάλο ποσόν σού κάνουν τεμενάδες... για να μην πω τίποτα βαρύτερο και εκτεθώ.
Για να δούμε, όμως, πώς ένας άκρως αποτυχημένος, ψεύτης, περιγέλαστος και υπ' ατμόν πρωθυπουργός, που κατέστρεψε στην κυριολεξία τη χώρα του, "τυγχάνει"... όλως τυχαίως να προταθεί για το βραβείο Νόμπελ.
Σε συνεδρίασή του τον Αύγουστο, το Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ) αποφάσισε να απευθυνθεί στο Διεθνές Γραφείο Ειρήνης και σε άλλους κατόχους Νόμπελ Ειρήνης, εισηγούμενο να προταθούν για το βραβείο του έτους 2018 οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και των Σκοπίων, Αλέξης Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ.
Είναι ακριβώς αυτοί που συνέδραμαν τον ιδεολογικά ομόσταυλό τους, Αλέξη Τσίπρα, να ξεπουλήσει τη Μακεδονία, μαζί με κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, να τους βαφτίσει τη σλάβικη διάλεκτο που μίλαγαν... μακεδονικά, και να αναγνωρίσει τους απόγονους του Αττίλα, που μερικούς αιώνες πριν κατοικούσαν στα δένδρα της ασιατικής ενδοχώρας, σε Μακεδόνες!
Το Παρατηρητήριο, που είναι πλήρες μέλος του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης, και το οποίο επίσης δικαιούται να προτείνει πρόσωπα ή φορείς για το βραβείο, σε επιστολή που διακινήθηκε διεθνώς ψέλλισε τα κάτωθι, που μόνο γέλια μπορούν να προκαλέσουν:
"Στις 18 Ιουνίου 2018, τα πολύπαθα Βαλκάνια έκαναν ένα βήμα προς το μέλλον, με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της πΓΔΜ για τη διευθέτηση ενός διμερούς προβλήματος που γεννούσε εντάσεις από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (1991) μέχρι και σήμερα.
Επί 26 χρόνια, το πρόβλημα αυτό απασχόλησε συνόδους Κορυφής της ΕΕ (1991-1992) και στη συνέχεια τον ΟΗΕ, που όρισε ειδικό διαπραγματευτή-μεσολαβητή, τον κύριο Μάθιου Νίμιτς, για την επίλυσή του.
Η Συμφωνία των Πρεσπών επιτεύχθηκε, ύστερα από άμεσες συνομιλίες των πρωθυπουργών των δύο χωρών, Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ. Νέοι άνθρωποι και οι δύο, χωρίς ψυχροπολεμικά σύνδρομα και υπέρμαχοι... μιας ενωμένης Ευρώπης (σ.σ.: που ο δικός μας ευχόταν τη διάλυσή της και έκανε τα πάντα για να το πετύχει τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια...) ανέλαβαν τα πηδάλια διακυβέρνησης στις χώρες τους σχετικά πρόσφατα, το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και το 2017 ο Ζόραν Ζάεφ.
Εμπνέονται και οι δύο από σύγχρονες ιδέες για τη διεθνή συνεργασία, υποστηρίζοντας ένα σχέδιο κοινής ανάπτυξης των Βαλκανίων στη βάση σύγχρονων αντιλήψεων για την ανάπτυξη και την ασφάλεια, που είναι στον αντίποδα των ακραίων εθνικισμών και απομονωτισμών, που κερδίζουν ξανά έδαφος στην Ευρώπη και τον κόσμο, συνιστώντας σοβαρή απειλή για την διεθνή ειρήνη.
Κρίνοντας και από την σκοπιά αυτή τη Συμφωνία των Πρεσπών, την αξιολογούμε ως μία από τις λίγες μεγάλες νίκες της ειρήνης σε διακρατικό επίπεδο, τα τελευταία χρόνια.
Με τις σκέψεις αυτές, θεωρούμε ότι οι Αλέξης Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ δικαιούνται να προταθούν για το Νόμπελ Ειρήνης 2018".
Την επιστολή υπογράφουν ο πρόεδρος του ΠΑΔΟΠ, Πάνος Τριγάζης, ο αντιπρόεδρος Παύλος Ναθαναήλ, πρώην διευθυντικό στέλεχος του BBC, και η γιατρός Συριζαία Μαρία Αρβανίτη, δηλαδή εξέχουσες προσωπικότητες... με βαθύ αποτύπωμα στο διεθνές στερέωμα.
Βέβαια, η γνώμη και το πορτοφόλι του Σκοπιανού Τζωρτζ Σόρος δεν άφησε σίγουρα κανέναν ασυγκίνητο, με αποτέλεσμα να γίνει η σχετική πρόταση... και ο Αλέξης μας ο Τσίπρας να ζήσει για λίγες μέρες έστω τη Φάτα Μοργκάνα του... απολαμβάνοντας έστω και για πολύ λίγο το χειροκρότημα των περήφανων οπαδών του!
Ας εγκαταλείψουμε όμως τώρα και ας αφήσουμε οριστικά και αμετάκλητα πίσω μας όλα αυτά τα αριστερίστικα ρεζιλίκια, και ας αφιερώσουμε τις σκέψεις, την ενέργεια και τις πράξεις μας στο πώς θα στείλουμε τον "παρά τρίχα" νομπελίστα και τους πέριξ αυτού πίσω στα ράφια των αζήτητων - εκεί δηλαδή που είναι και η θέση τους η μόνιμη.
Capital
Αντί να τους πετάξουμε στα αζήτητα καλύτερα δεν είναι να τους πετάξουμε στα σκουπίδια που ανήκουν; μπορεί κάποια στιγμή κάποιοι να επαναφέρουν τα αζήτητα πχ η προσπάθεια για επαναφορά των Παπανδρέου.
ΑπάντησηΔιαγραφή