Μήπως είναι βαθύτερα τα αίτια της παραίτησης Κοτζιά;

Γράφει ο Ιωάννης Αναστασάκης

Με αφορμή τη διαμάχη μεταξύ των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την Συμφωνία των Πρεσπών, κατά την σχετική συζήτηση στο Υπουργικό Συμβούλιο, προέκυψε θέμα κακοδιαχείρισης των μυστικών κονδυλίων. Ο υπουργός Εξωτερικών θίχτηκε επί προσωπικού και δήλωσε παραίτηση η οποία έγινε αμέσως δεκτή από τον πρωθυπουργό. Εν τω μέσω σοβαρότατων εθνικών θεμάτων σε εξέλιξη, πόσο λογικό είναι να υποβληθεί αυτή η παραίτηση από το Νίκο Κοτζιά και μάλιστα να αναλάβει το πόστο ο ίδιος ο πρωθυπουργός; Είναι έτσι ή μήπως υπάρχουν βαθύτερα αίτια;

Το βασικό θέμα της κόντρας μεταξύ των δύο πρωτοκλασάτων Υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών ήταν όπως δημοσιοποιήθηκε, η κακοδιαχείριση των «μυστικών κονδυλίων». Πρώτος έθιξε αυτό το θέμα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας. Σε ποιον όμως απευθυνόταν; Στον υπουργό Εξωτερικών ή μήπως ήταν μία έμμεση απειλή που στόχευε τα θεμέλια της κυβέρνησης στο σύνολό της; Μήπως με την αναφορά στα «μυστικά κονδύλια» του υπουργού Εξωτερικών, ο υπουργός Άμυνας της χώρας απευθυνόταν όχι στον Νίκο Κοτζιά αλλά στον ίδιο τον πρωθυπουργό; Ας δούμε τι προκύπτει σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δημοσιογραφικές πληροφορίες.

Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου του 2017 αρμόδιος για τα οικονομικά στο υπουργείο Εξωτερικών, μεταξύ των οποίων σύμφωνα με δημοσιογραφικές πάντα αναφορές και τα μυστικά κονδύλια, ήταν συγγενικό πρόσωπο του πρωθυπουργού. Όταν αυτό το πρόσωπο μετακινήθηκε στο Μαξίμου, ο υπουργός Νίκος Κοτζιάς έφερε εντός δύο μηνών, δηλαδή τον Ιανουάριο του 2018, νομοθετική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία τα «μυστικά κονδύλια» του υπουργείου Εξωτερικών ελέγχονται πλέον από την Βουλή. Είναι το μόνο υπουργείο που εφαρμόζει αυτή την πλέον διαφανή διαδικασία ελέγχου της διαχείρισης των μυστικών κονδυλίων. Με τον τρόπο αυτό ο υπουργός Εξωτερικών προστάτευσε τον εαυτό του και την υστεροφημία του, διότι αποστασιοποιείται και αποποιείται τις όποιες ευθύνες πιθανής κακοδιαχείρισης.


Στην ουσία τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών, ο Νίκος Κοτζιάς τα διαχειρίστηκε με αποκλειστικά δική του ευθύνη, μόνο για δύο μήνες τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2017. Πόσο πιθανό είναι η αναφορά για κακοδιαχείριση που διατύπωσε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να αναφερόταν μόνο σε αυτό το δίμηνο; Τα γεγονότα που ακολούθησαν αμέσως μετά το Υπουργικό Συμβούλιο, παρέχουν αποχρώσες ενδείξεις ότι κάτι σοβαρότερο υποκρύπτει η στοχευμένη αναφορά στα μυστικά κονδύλια.

Και τα μυστικά κονδύλια;

Ο πρωθυπουργός σε δημόσια δήλωσή του αμέσως μετά, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «δεν θα ανεχθώ διγλωσσία ή προσωπική στρατηγική». Και ενώ εμφανέστατα ο υπουργός Άμυνας είχε αποδεχθεί δημοσίως ότι εφήρμοσε την προσωπική του πολιτική, τη στιγμή που σε συνέντευξή του ο ίδιος είχε δεχθεί ότι στις συναντήσεις του στην Αμερική αναφέρθηκε σε μία δική του πρόταση για τα Βαλκάνια, την οποία ο πρωθυπουργός γνώριζε αλλά είχε απορρίψει.

Το περίεργο της όλης υπόθεσης είναι ότι σε αντίθεση με τις δηλώσεις του, ο πρωθυπουργός απομάκρυνε από την κυβέρνηση τον υπουργό των Εξωτερικών, που σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, είχε δίκαιο και δικαίως θεώρησε προσβλητική την στάση του πρωθυπουργού που παρά την λογική, δεν τον κάλυψε.

Δεύτερο περίεργο της υπόθεσης είναι ότι ο πρωθυπουργός, ενώ ως επικεφαλής της κυβέρνησης έχει πληθώρα θεμάτων να επιλύσει, θεώρησε ότι έπρεπε να αναλάβει προσωπικά το υπουργείο των Εξωτερικών για να ολοκληρώσει την Συμφωνία των Πρεσπών. Είναι αυτός ο μόνος λόγος; Υπάρχει πιθανότητα να έχει σχέση και με τη διαχείριση των μυστικών κονδυλίων; Κάθε νοήμων μπορεί να κρίνει και να συνάγει τα προσωπικά του συμπεράσματα, σύμφωνα πάντα με τα διαθέσιμα στοιχεία.

Τρίτο περίεργο είναι ότι ο παραιτηθείς yπουργός Εξωτερικών επισκέφτηκε άμεσα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πόσο πιθανόν είναι η κίνηση αυτή να ήταν απλώς μία ανθρώπινη αντίδραση για να βρει ένα ευήκοο ους να πει τον πόνο του; Μήπως επισκέφτηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να τον ενημερώσει, καθιστώντας τον συνυπεύθυνο, για πιο σοβαρά θεσμικά θέματα ευθυνών και διαφάνειας;

Σε κάθε περίπτωση, το Κίνημα «ΠΡΑΤΩ», ως συνιστούσα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ήδη απολέσει δύο υπουργικούς θώκους. Το θέμα βράζει στο καζάνι της επικαιρότητας. Εάν προκύπτουν ευθύνες θα το δούμε σύντομα είτε από το δικαστικό ρεπορτάζ, είτε από τις πολιτικές εξελίξεις. Αν πάλι όλα βαίνουν καλώς στην πολιτική ζωή της χώρας, θα το διαβάσουμε στην ιστορία μετά από τριάντα χρόνια που θα ανοίξουν οι φάκελοι.

SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση