Η ώρα της Μεγάλης Σύγκρουσης έφτασε!

Ο Δυτικός κόσμος, Αμερική, Ευρώπη, αλλά και όπου επικρατεί ο αποκαλούμενος δυτικός πολιτισμός και αξίες, βρίσκεται εν μέσω ενός πολιτιστικού και πολιτικού εμφυλίου πολέμου, ο οποίος έχει να κάνει με την ταυτότητα και την ιστορία κάθε λαού.

Του Δημήτρη Γ. Απόκη

Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται εδώ και δεκαετίες στην πολιτική διαδικασία, στις αίθουσες των πανεπιστημίων και των σχολείων σε όλο τον Δυτικό κόσμο. Η αναπάντεχη, για πολλούς εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ, στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη, έκανε τις γραμμές τις μάχης πολύ πιο ξεκάθαρες και ανέβασε τον πήχη τσε μια συνολική σύγκρουση από την έκβαση της οποία θα κριθεί, το μέλλον του διεθνούς συστήματος και του πλανήτη.

Στο ένα στρατόπεδο της σύγκρουσης βρίσκεται ένας ετερόκλητος συνασπισμός, στους οποίου την κορυφή βρίσκονται, οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης, αλλά περιλαμβάνει και ακραία στοιχεία, τις ελίτ του παραδοσιακού κατεστημένου (πολιτικοί ακαδημαϊκοί, και μέσα ενημέρωσης), και γκρουπ που τάσσονται και στην ουσία μισούν οτιδήποτε έχει να κάνει με ένα κράτος το οποίο έχει ως αποστολή την ευημερία και το συμφέρον του έθνους και του λαού του.

Στο άλλο στρατόπεδο, βρίσκονται τα εκατομμύρια των απλών εργαζόμενων ανθρώπων και αστών, που βρίσκονται ενωμένοι κάτω από ένα σεβασμό, των θεμελίων της δυτικής δημοκρατίας, πολιτισμού και κοινωνίας. Αυτών που ακόμη πιστεύουν στις θεμελιώδεις ελευθερίες, τις παραδοσιακές αξίες, και στην ιστορία της περιορισμένης ρεαλιστικής διακυβέρνησης.


Το πρώτο στρατόπεδο, πριν την εκλογή Τράμπ και την υφιστάμενη αναταραχή και κινητικότητα στην Ευρώπη, αν και ετερόκλητο, κέρδισε για δεκαετίες, αργά αλλά σταθερά, τη μάχη και βρίσκονταν στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής επικράτησης.

Για δεκαετίες έχει καταφέρει να διαβρώσει μεθοδικά, τις παραδόσεις μας, μέσα από την πολιτική, από την δικαιοσύνη, το Χόλυγουντ και τις τέχνες, την πλειοψηφία των πανεπιστημίων (σε Αμερική και Ευρώπη), και τα μέσα ενημέρωσης, επιβάλλοντας σε καθημερινή βάση μια νέα παγκόσμια αντίληψη, οι οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις παραδοσιακές δυτικές αξίες και ιδέες, σε όλα τα επίπεδα.

Από την εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ, και τις εξελίξεις που έχουν προκαλέσει η οικονομική κρίση και τα ανεξέλεγκτα μεταναστευτικά κύματα στην Ευρώπη, έχουν αρχίσει να δημιουργείται η πρώτη ουσιαστική αντίδραση – αντίσταση σε αυτή την πορεία προς την καταστροφή του παραδοσιακού δυτικού πολιτισμού – πολιτικού συστήματος.

Ο Τράμπ, έδωσε στην Αμερική και έχει αρχίσει να επεκτείνεται και στην Ευρώπη, φωνή. Μεγάλες μάζες στις δυτικές κοινωνίες άρχισαν να επανασυνδέονται, στις θεμελιώδεις δυτικές αξίες, τις αξίες που δημιούργησαν και στήριξαν το δυτικό πολιτισμό και το φιλελεύθερο δυτικό πολιτικό σύστημα. Τις αξίες που βοήθησαν στην επικράτηση εναντίον του φασισμού και της θηριωδίας των Ναζί στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα, αργά αλλά σταθερά η πλειοψηφία των δυτικών κοινωνιών αρχίζει να αντιλαμβάνεται πόσο καταστροφική ήταν η πολιτική των ελίτ που κυβερνούσαν τις τελευταίες δεκαετίες, αναφορικά, την ελευθερία, την ευημερία, και κυρίως την ασφάλεια.

Την ίδια στιγμή το αντίπαλο στρατόπεδο, βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους άρνησης, αναφορικά με αυτή την ολική επαναφορά στις θεμελιώδεις δυτικές αξίες και παραδόσεις. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι αυτοί που μανιωδώς αποκαλούν, λαϊκιστές, ρατσιστές, ακροδεξιούς, φασίστες, και καταδικασμένους, βρίσκονται σε μια πορεία ανάκτησης των παραδοσιακών φιλελεύθερων αξιών της Δύσης, σε όλα τα επίπεδα.

Βέβαια, με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε Αμερική και Ευρώπη, βρίσκεται στην υπηρεσία και το μισθολόγιο του πρώτου στρατοπέδου, η αργή αλλά σταθερή διεύρυνση αυτού του κινήματος , αυτής της σιωπηρής επανάστασης, δεν γίνεται ευρέως αντιληπτή.

Οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης και οι συμπαραστάτες τους…

Η ηγεσία και οι θιασώτες του πρώτου στρατοπέδου έχουν και εργάζονται εδώ και δεκαετίες για αυτό, ως στόχο, την ολοκληρωτική αλλαγή και απώλεια της πίστης σε οτιδήποτε το οποίο αποτελεί παραδοσιακή δυτική αξία, παράδοση, ιστορία, και τη μετάλλαξή του σε κάτι ασαφές χωρίς αξίες, παραδόσεις και ιστορικές καταβολές, στο λεγόμενο παγκόσμιο χωριό. Ας θυμηθούμε την υπόσχεση – σύνθημα του μεγαλύτερου προωθητή αυτής της άποψης, αυτής της στρατηγικής, του πρώην Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα το 2008. “Change we can believe in” (αλλαγή στην οποία μπορούμε να πιστέψουμε). Μόνο που στην ουσία, όπως αποδείχθηκε, εννοούσε, ότι ήθελε να αλλάξει την πίστη των δυτικών κοινωνιών στις παραδοσιακές, αξίες, παραδόσεις, και την ιστορία τους.

Σε αυτό το στρατόπεδο, υπάρχει μια ευρύτητα ανθρώπων και ομάδων. Στην Αμερική περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία του Δημοκρατικού Κόμματος, τους Never Trump, Ρεπουμπλικάνους, που αποτελούνται από την παραδοσιακή ελίτ του Κόμματος, η οποία πιστεύει ότι όλα πρέπει να βαδίζουν ήσυχα και ομαλά, αλλά πάνω από όλα με βάση τις δικές της απόψεις, ακτιβιστές που κινούνται από τις σεξουαλικές και απόψεις που αφορούν τις σχέσεις των δυο φύλλων. Οργανώσεις που πρόσφατα ακούγονται πολύ έντονα, όπως η Black Lives Matter, και πιο παραδοσιακές όπως η La Razza. Αλλά και πιο ακραίες οργανώσεις όπως η Antifa, που εναντιώνονται στο σύστημα διακυβέρνησης γενικά.

Στην Ευρώπη, περιλαμβάνει (μέχρι στιγμής) τη μεγάλη πλειοψηφία των κυβερνητικών ελίτ και σίγουρα την απόλυτη πλειοψηφία της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, που αρέσκεται να αποκαλεί τον εαυτό της ηγεσία της “Ενωμένης Ευρώπης”, την μοντέρνα “Αριστερά”, και παρόμοια με αυτά της Αμερικής γκρουπ.

Σε Αμερική και Ευρώπη, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, παρουσιαστές, παραγωγοί, και αρχισυντάκτες των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης, είναι δραστήρια και ενθουσιώδη μέλη, αυτού του στρατοπέδου, όπως είναι βέβαια και οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί, στα Ivy League πανεπιστήμια, και η συντριπτική πλειοψηφία της γραφειοκρατίας σε κρατικούς και διεθνείς οργανισμούς.

Η ηγεσία και οι θιασώτες αυτού του στρατοπέδου, προτιμά και προωθεί, τα ομαδικά δικαιώματα έναντι των ατομικών. Προτιμά, δυνατές, δικτατορικού τύπου γραφειοκρατίες, που βάζουν όρια στις ελευθερίες των απλών πολιτών, σε όλα τα επίπεδα.

Σύστημα Εθνικής και Διεθνούς Ασφάλειας….

Σε επίπεδο εθνικής και διεθνούς ασφάλειας το στρατόπεδο αυτό πιστεύει και προωθεί την “New World Order”, του πρώην Αμερικανού Προέδρου, George H.W. Bush (πατέρα), την οποία είχε περιγράψει στην ομιλία του, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1990, ενώπιον της Ολομέλειας του Κογκρέσου.

Πρόκειται στην ουσία για το ευαγγέλιο της ελίτ εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, και κατ’ επέκταση της Ευρώπης, με δεδομένο ότι δεν μιλούσε για ένα αποκλειστικά αμερικανικό σύστημα ασφάλειας, ούτε ένα παραδοσιακό Αμερικανικό – Βρετανικό σύστημα ασφάλειας. Αλλά για μια “Παγκόσμια Τάξη”.

Εξ ου και η υποστήριξη σε συμφωνίες τύπου, Παρίσι – Κλιματική Αλλαγή, Trans – Pacific Partnership, Διεθνή Συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, κλπ.

Η μετά των πατέρα Μπούς, εποχή, δυστυχώς για το στρατόπεδο αυτό, αποδεικνύει ότι αυτό το σύστημα οδήγησε σε μια σειρά πολέμους, τη δημιουργία της Αλ Κάϊντα και τους Ισλαμικού Κράτους, και στην ουσία σε μια αποσύνθεση του διεθνούς συστήματος.

Αυτός είναι και ο λόγος που το σύστημα αυτό πολεμάει με μίσος την προσπάθεια του Προέδρου Τράμπ, για επαναφορά σε ένα παραδοσιακό δυτικό σύστημα διεθνούς ασφάλειας.

Είναι σαφές ότι το στρατόπεδο αυτό είναι ετερόκλητο και στην ουσία δεν συμφωνεί σε ένα πλαίσιο ιδεών και αξιών. Μόνο σε ένα πράγμα συμφωνεί στην απέχθεια για τον σημερινό Πρόεδρο των ΗΠΑ, και στο γεγονός ότι άναψε το φυτίλι το οποίο απειλεί να οδηγήσει σε έκρηξη που θα τινάξει στον αέρα το παγκόσμιο χωριό τους. Αυτό αποτελεί και την Αχίλλειο Πτέρνα τους.

Έθνος Κράτος, Δυτικός Πολιτισμός και Αξίες…

Το αντίπαλο στρατόπεδο, αποτελείται και αυτό από διάφορες ομάδες, με διαφορετικές ιδέες και ρίζες. Παρόλα αυτά ενώνεται κάτω από την ομπρέλα της πίστης στις παραδοσιακές δυτικές αξίες, παραδόσεις και ιστορικές καταβολές. Πρόκειται για ανθρώπους που πιστεύουν ότι το έθνος, οι λαοί είναι αυτόνομοι, και αποτελούν την πηγή δύναμης για την οποιαδήποτε κυβέρνηση και όχι το αντίθετο. Αυτό βρίσκονταν και θα συνεχίσει να βρίσκεται στην καρδιά της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας. Είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να εκφράζει την άποψή του, στην ανεξιθρησκεία, να ζει με ένα τρόπο που δεν καταδυναστεύει τους συνανθρώπους του.

Είναι οι άνθρωποι που κόντρα στην προσπάθεια κάποιων, συνεχίζουν να στέκονται όρθιου για τη σημαία και τον εθνικό ύμνο της χώρας τους. Στηρίζουν την κοινωνική σταθερότητα και το έργο των ενόπλων δυνάμεων και των δυνάμεων ασφάλειας. Πιστεύουν στη σκληρή δουλειά για το μεροκάματο και εναντιώνονται σε αυτό που αποκαλείται politically correct.

Είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν, σε αντίθεση με τους δήθεν “παγκόσμιους πολίτες”, ότι όταν η χώρα τους, το έθνος τους, είναι δυνατό, τότε οι οικογένειες τους είναι δυνατές, ασφαλείς, και έχουν ένα καλύτερο μέλλον.

Είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ένας δολοφόνος τρομοκράτης εάν για λόγους νομικού πλαισίου δεν οδηγηθεί (όπως θα έπρεπε) στην ηλεκτρική καρέκλα, θα έπρεπε να είναι μέσα σε ένα κελί ισόβια, και όχι να παίρνει άδεις αναψυχής και να μεταμορφώνεται σε αγρότης πολυτελείας.

Ας καθίσουμε λοιπόν να σκεφτούμε την καθημερινότητά μας τα τελευταία χρόνια, και τότε θα αρχίσουν να κουμπώνουν με ευκολία πολλά πράγματα τα οποία θα εξηγήσουν το γιατί βρισκόμαστε στο χάλι που βρισκόμαστε σήμερα.

Και όχι δεν είναι άνθρωποι που είναι φασίστες, ακροδεξιοί, ρατσιστές και λαϊκιστές. Είναι άνθρωποι που τιμούν, σέβονται, και κυρίως θυμούνται της ιστορία τους, τις αξίες και τα διδάγματα των προγόνων τους. Είναι άνθρωποι που τους εκπροσωπούν ηγέτες, σαν τον Ρόναλντ Ρέηγκαν στην Αμερική, και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ στη Μεγάλη Βρετανία.

Ας αφήσουν λοιπόν κάποιο κατά μέρος το κρυφτούλι πίσω από τα πρόσωπα και τις τεμπέλες, δεν είναι ο Τράμπ, ο Ορμπάν, το Κίνημα Πέντε Αστέρων, το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η προσπάθεια εξαφάνισης της ιστορίας, των εθνών, και των παραδοσιακών δυτικών αξιών.

Τα στρατόπεδα διαμορφώθηκαν, η μάχη έχει αρχίσει, και θα είναι σκληρή. Δυνατότητα παραμονής στο περιθώριο δεν υπάρχει.

* Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
The President


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση