Η «Φαλκονέρα» του Τσίπρα…

Το Μάτι δεν υπάρχει πια…
Συγχωρέστε μου τον κάπως προσωπικό τόνο.
Δεν έμενα ποτέ εκεί. Αλλά πήγαινα τακτικά από τον καιρό που ήμουνα έφηβος. Είχα κατά καιρούς διαφορετικές παρέες από εκεί. Έκανα διακοπές εκεί, ή κοντά εκεί. Εξακολουθούσα να πηγαίνω μέχρι πολύ πρόσφατα…
Στη Ραφήνα με έμαθε ο πατέρας μου ψάρεμα. Κι είχαμε ψαρέψει όλη την περιοχή – και στο Μάτι και σ’ όλες τις βραχονησίδες της περιοχής, μέχρι απέναντι στην Εύβοια…
Εκεί στο Κόκκινο Λιμανάκι πήγαινα ως μαθητής με το κορίτσι μου για μπάνιο. Κοπάνα από μάθημα. Ή από φροντιστήριο…
Δεν αντέχω αυτό που έγινε!
Και κυρίως δεν αντέχω αυτά που διαβάζω από ανθρώπους προφανώς άσχετους…

* Το Μάτι ΔΕΝ υπήρξε στο απώτερο παρελθόν «δασική περιοχή»!
Σύμφωνα με τις πρώτες αεροφωτογραφίες του 1948-49 όλη η περιοχή αυτή ήταν αγροί. Χωρίς δένδρα…
Ελάχιστα παραθεριστικά σπίτια βρίσκονταν εκεί πριν τη δεκαετία του ’50. Από τα μέσα εκείνης της δεκαετίας άρχισαν να χτίζονται τα πρώτα «εξοχικά». Κι οι άνθρωποι στα «οικόπεδα» που αγόρασαν έχτισαν τα σπιτάκια τους και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να βάλουν δένδρα στις αυλές τους. Κι ύστερα δένδρα στους «ακάλυπτους» χώρους.
Και εγένετο ζούγκλα! Η «ζούγκλα» Ματίου (έτσι ονομαζόταν μέχρι προχθές η περιοχή – που τώρα κάηκε ολοσχερώς!).
Οι άνθρωποι δεν έχτισαν «μέσα στο δάσος», όπως λένε σήμερα κάποιοι άσχετοι. Φύτεψαν δένδρα γύρω από τα σπίτια τους και έφτιαξαν δάσος. Και γεννήθηκε, εκ του μηδενός σχεδόν, μια Κηπούπολη.
Παρά το γεγονός ότι οι οικισμοί ξεκίνησαν «άναρχα» στην αρχή (όπως παντού άλλωστε), στη συνέχεια η περιοχή ρυμοτομήθηκε κανονικά. Αρκεί να δει κανείς το χάρτη από το googlemap για να το διαπιστώσει.
Πλήρης ρυμοτόμηση!
Μη λέμε ανοησίες…


* Η αλήθεια είναι, ακόμα, ότι η ανατολική πλευρά της Πεντέλης, ακριβώς πίσω από το Μάτι, είχε καεί πολλές φορές στο παρελθόν. Οι πυρκαγιές, όμως, ποτέ δεν πέρασαν τη λεωφόρο Μαραθώνος προς τη θάλασσα. Η «δημοσιά» λειτουργούσε πάντα ως «αντιπυρική ζώνη», ακόμα κι όταν είχε εφτά μέτρα πλάτος (τη δεκαετία του ’70, όταν πήγαιναν μόνο τα γαλάζια υπεραστικά λεωφορεία του ΚΤΕΛ).

Μετά το 2004 έγινε «Ολυμπιακό έργο» με τριπλάσιο πλάτος: 21 μέτρα!

Και είχαν προβλεφθεί πυροσβεστικοί κρουνοί κατά μήκος. Άρα, ενισχυμένη προστασία για πιθανή πυρκαγιά που θα κατέβαινε από το βουνό. Όμως, όταν προχθές πήγαν υδροφόρες να γεμίσουν νερό, ανακάλυψαν ότι οι κρουνοί δεν λειτουργούσαν…

Ήταν «διακοσμητικοί» εξ αρχής;

Χάλασαν στη συνέχεια και δεν φτιάχτηκαν ποτέ;

Δεν είναι εύκολο να το μάθουμε…

Κάθε «αντιπυρική ζώνη» λειτουργεί αποτελεσματικά όταν επανδρώνεται την κρίσιμη στιγμή. Το Μάτι είχε «αντιπυρική ζώνη» από την πλευρά του Βουτζά. Δεν επανδρώθηκε! Κι αν ακόμα πήγαιναν εγκαίρως αντλίες δεν θα έβρισκαν νερό να φορτώσουν. Άρα δεν θα «κρατούσε», μπροστά σε σφοδρό πύρινο μέτωπο.

* Μιλάνε για τα αποτελέσματα της «κλιματικής αλλαγής». Οι ανόητοι...

Ποια «κλιματική αλλαγή»; Η καταστροφή προχθές έγινε με τον υδράργυρο στους 37 βαθμούς (στο κέντρο της Αθήνας). Ο καθένας σας έχει στο κινητό του το weather app. Τσεκάρετέ το μόνοι σας: Την περασμένη Δευτέρα έδειχνε 38 βαθμούς μέγιστη θερμοκρασία στο κέντρο της Αθήνας, και 37 στα περίχωρα.

Με 37αρια κάηκε περιοχή δίπλα στη θάλασσα! Και δεκάδες άνθρωποι…

Ναι, είχε σφοδρό αέρα την περασμένη Δευτέρα. Όποιος ξέρει λίγο από την Ανατολική Αττική γνωρίζει ότι στο Μάτι και στη Ραφήνα και στη Νέα Μάκρη (όχι τόσο στο Μαραθώνα) οι άνεμοι είναι ισχυροί συνεχώς.

Ποτέ δεν έγινε τέτοια καταστροφή στο παρελθόν…

* Μιλάνε για «ασύμμετρες απειλές». Κάποτε τα κορόιδευαν αυτά. Τώρα τα επικαλούνται. Τον είχαν ξεσχίσει τον Πολύδωρα το 2007. Τώρα λένε ακριβώς τα ίδια…

Σε κάθε περίπτωση όμως, υποψίες για «κακόβουλους εμπρησμούς» υπάρχουν όταν εκδηλώνονται πολλαπλά μέτωπα φωτιάς ταυτόχρονα. Διασπώντας τη δράση των πυροσβεστικών δυνάμεων – και στο έδαφος και στον αέρα – ώστε να μην μπορούν να αναχαιτίσουν ούτε να ελέγξουν τις φλόγες.

Στην περίπτωση της προχθεσινής καταστροφής, ωστόσο, είχαμε ΕΝΑ μέτωπο μόνο στην περιοχή! Στο Βουτζά.

Και ελάχιστες ως ανύπαρκτες πυροσβεστικές δυνάμεις επί τόπου…

Ειδικά για την περίπτωση αυτή, λοιπόν, δεν στοιχειοθετείται η θεωρία της «ασύμμετρης απειλής»…

* Παλαιότερα υποστήριζαν πολλοί – και δικαίως – ότι οι περιβαλλοντικές απαγορεύσεις και οι λοιπές γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, συχνά κατέστρεφαν τα δάση. Αυτό είναι πολύ ισχυρό, πράγματι, αλλά στην περίπτωσή μας ισχύει και δεν ισχύει…

- Δεν ισχύει, γιατί η απαγόρευση να δημιουργηθούν αντιπυρικές ζώνες - δηλαδή να κοπούν δένδρα και να δημιουργηθούν προσβάσεις σε απροσπέλαστα σημεία του δάσους - υπήρξε όντως, μοιραία σε πολλές άλλες δασικές πυρκαγιές. Όπου υπήρχαν δυνάμεις εδάφους, αλλά δεν μπορούσαν να επιχειρήσουν κοντά στο μέτωπο και να το αναχαιτίσουν πριν γιγαντωθεί, γιατί δεν υπήρχε δρόμος να φτάσουν.

Ακόμα, σε άλλες δασικές πυρκαγιές απαγορευόταν να δημιουργηθεί επί τόπου αντιπυρική ζώνη κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς. Δηλαδή όταν ξέσπαγε μεγάλη δασική φωτιά, δεν άφηναν να κοπούν δένδρα δίπλα από οικισμούς πριν πλησιάσει η φωτιά, ώστε όταν φτάσει στο σημείο αυτό να σταματήσει. Και να μην μπει στον οικισμό. Ούτε αυτό επέτρεπε η νομοθεσία! Κι όσοι δήμαρχοι έβαλαν τα grader να κόψουν δένδρα άρον-άρον, έσωσαν τα χωριά τους αλλά… βρήκαν το μπελά τους αργότερα, στα δικαστήρια…

Μόνο που όλα αυτά ισχύουν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, αλλά ΔΕΝ ισχύουν στην περίπτωσή του Ματίου! Το Μάτι ήταν πλήρως ρυμοτομημένο και πλήρως προσβάσιμο από παντού. Και επί πλέον, είχε ως κύρια «αντιπυρική ζώνη» (από το πρανές της Πεντέλης) την ευρεία λεωφόρο Μαραθώνος.

- Τι ισχύει, όμως, απ’ όλα αυτά, στην περίπτωσή μας;

Το γεγονός ότι απαγορεύεται ακόμα να κόψει κανείς οποιοδήποτε δένδρο για οποιονδήποτε λόγο (υπάρχει η βλακώδης απόφαση του αρμόδιου τμήματος του ΣτΕ). Όμως, τα περιαστικά δάση και τα άλση που περιβάλλουν κηπουπόλεις χρειάζονται συχνό καθαρισμό, από ξερά δένδρα, από άρρωστα δένδρα κλπ. Και αυτό απαγορεύεται!

Πράγμα που καθιστά τελικά τα δάση και τα άλση πολύ πιο «εύφλεκτα» (ειδικά τα πεύκα) σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Θα μπορούσε να υπάρχει υποχρέωση, κάθε δένδρο που κόβεται να αντικαθίσταται με άλλο νεώτερο και υγιέστερο. Ή και με δύο δένδρα για κάθε ένα που κόβεται, αν είναι για οικιστικούς λόγους.

Αλλά η απόλυτη απαγόρευση κοπής κάθε δένδρου, ακόμα και θαμνόδους βλάστησης, εμποδίζει τον αντιπυρικό καθαρισμό που ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται συνεχώς.

Τα κατήγγελλε όλα αυτά ο πρώτος – και αληθινός - Οικολόγος της Ελλάδας, ο μακαρίτης πια Νίκος Μάργαρης. Και στα οκτώ βιβλία του και στα εκατοντάδες άρθρα του δεν παρέλειπε να στηλιτεύει την ασχετοσύνη διάφορων «οικολόγων», αλλά και τα αντί-οικολογικά αποτελέσματα της «περιβαλλοντικής νομοθεσίας» στην Ελλάδα.

* Για να καταλάβετε το μέγεθος της απερίγραπτης ανοησίας προχθές, όταν κάποιοι στιγμή η κυβέρνηση πληροφορήθηκε πως καίγεται ο κόσμος στο Μάτι αποφάσισαν να στείλουν το Πολεμικό Ναυτικό να παραλάβει όσους πυρόπληκτους είχαν τρέξει να σωθούν στις παραλίες.

Το Ναυτικό, λοιπόν, έστειλε μια… φρεγάτα και δύο αρματαγωγά!

Που εκ κατασκευής δεν μπορούν να πλησιάσουν στα βραχώδη αβαθή της παραλίας στην περιοχή. Ούτε αυτό ήξεραν…

Στο μεταξύ η Λιμενάρχης Ματίου βλέποντας τη φωτιά να κατεβαίνει από το βουνό, αποφάσισε να στείλει ό,τι πλωτό μέσο είχε στο λιμάνι της, για σώσει του πυρόπληκτους. Ευτυχώς, αυτή αυτενέργησε…

* Μέσα στη γενική μαυρίλα και μια νότα αισιοδοξίας:

Απλοί άνθρωποι τις κρίσιμες στιγμές βοήθησαν ανθρώπους που κινδύνευαν. Όχι οι επαγγελματίες «ανθρωπιστές» των ακριβοπληρωμένων ΜΚΟ.

- Άνθρωποι που είχαν ένα φουσκωτό εκεί κοντά, κι έσπευσαν να σώσουν κόσμο από τις φλεγόμενες παραλίες.

- Καπετάνιοι από πλοία – επιβατηγά ή εμπορικά - άλλαξαν τη ρώτα του καραβιού, μάζεψαν μέσα στη νύχτα ανθρώπους που είχαν βρεθεί στη θάλασσα κολυμπώντας όσο μακρύτερα από την ακτή μπορούσαν. Κι ύστερα έψαξαν μέσα στα σκοτάδια κι έσωσαν κι άλλους.

- Απλοί πολίτες που ξεκίνησαν από την Αθήνα με το αυτοκίνητό τους το άφησαν στη Μαραθώνος και κατέβηκαν μέσα στο καμένο δάσος με φακούς για να βρουν φίλους τους παγιδευμένους. Μερικοί κινδύνευσαν και οι ίδιοι.

- Κι άλλοι, που τα επόμενα 24ωρα παράτησαν ό,τι έκαναν και πήγαν στα κέντρα βοήθειας στους πυρόπληκτους και βοήθησαν κόσμο που υπέφερε.

Αυτό είναι αληθινό κίνημα αλληλεγγύης. Από απλούς ανθρώπους, προς απλούς ανθρώπους που κινδυνεύουν ή υποφέρουν.

Χωρίς βαρύγδουπους τίτλους ΜΚΟ. Χωρίς προβολές, χωρίς κονδύλια. Χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν. Άγνωστοι ήταν και άγνωστοι παρέμειναν.

Αλλά έσωσαν την ανθρωπιά ολόκληρης της κοινωνίας…

Το Μάτι, μια αληθινή κηπούπολη, κάηκε μέσα σε έξη ώρες με τον υδράργυρο να δείχνει κάτω από 37 βαθμούς…

Κάηκε ολοσχερώς διότι τίποτε δεν λειτούργησε.

Κάηκαν 80 και πλέον άνθρωποι...

Και σώθηκαν πολύ περισσότεροι, γιατί άλλοι άνθρωποι έτρεξαν να τους βοηθήσουν. Γιατί και πάλι τίποτε δεν λειτούργησε…

Είναι πια μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες (σε ανθρώπινες απώλειες) που έπληξαν την Ελλάδα σε περίοδο Ειρήνης. Ίσως ξεπεράσει σε μέγεθος το Σεισμό της Πάρνηθας του 1999. Ίσως είναι η μεγαλύτερη καταστροφή από το Δεκέμβριο του 1966, όταν ναυάγησε το «Ηράκλειο» στη Φαλκονέρα.

Με τη διαφορά ότι στους σεισμούς υπάρχει ο Εγκέλαδος. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε.

Σε ένα ναυάγιο υπάρχει η κακιά στιγμή ή «ανθρώπινο λάθος»…

Στο Μάτι ναυάγησε ολόκληρο το διοικητικό σύστημα της Ελλάδας! Αποδείχθηκε ανύπαρκτο, εσωτερικά υπονομευμένο, πλήρως αναξιόπιστο, άχρηστο από κάθε άποψη. Και το χειρότερο: πάνω σε αυτή την καταστροφή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πάει να ζητήσει «και τα ρέστα» από πάνω.

Ο γνωστός Πολάκης ασχημονεί. Πάνω σε καμένα πτώματα…

Κι άλλοι «κεκράχτες» του συστήματος επίσης ασχημονούν. Κι έτσι βυθίζονται ακόμα πιο βαθιά στη δημόσια απαξία. Και στην οργή.

Τι «πολιτική κριτική» να ασκήσεις σε τέτοια κτηνωδία;

Ίσως, αν σιωπούσαν μετά απ’ όσα έγιναν, να γλίτωναν οι ίδιοι τα χειρότερα. Αλλά είναι αλήτες. Και δεν κρατιούνται.

Αμφισβήτησαν τους νεκρούς! Έβρισαν όσους τόλμησαν να πουν κάτι διαφορετικό. Έβαλαν την ΕΡΤ να καθησυχάζει πως «δεν έγινε και τίποτε. Συμβαίνουν αυτά».

Απείλησαν κι όλα!

Bullying πάνω σε ανθρώπινη καταστροφή, δεν έχει ξαναγίνει…

Η πολύ πιο επιτήδεια Σοβιετική προπαγάνδα έκανε το μοιραίο λάθος με τον τρόπο που αντέδρασε στην τραγωδία του Τσέρνομπιλ.

Κι από το σημείο εκείνο επιταχύνθηκε η κατάρρευση ολόκληρου του σοβιετικού οικοδομήματος.

Και η προχθεσινή τραγωδία θα αποδειχθεί το Τσέρνομπιλ του ΣΥΡΙΖΑ.

Ή η «Φαλκονέρα» του Τσίπρα.

Θανάσης Κ.
AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση